တကယ္ဆုိ ေသလုိ႔ရတာကငါ…
အသည္းကြဲ ပက္လက္ေဖာင္းေပၚမွာ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအေဟာင္းနဲ႔ထုိင္လုိ႔
ငါ႔ကုိအငုိက္မိေစတဲ့
အသံတိတ္ခ်ိန္ရြယ္တုိက္ခုိက္မႈထဲမွာ
မင္းရဲ႕တိတိရိရိ ႏႈတ္ခမ္းပါေလးေတြပါတယ္..
ကုိယ္ကုိယ့္စြဲခ်က္တင္
ကုိယ့္ကုိယ္စီရင္ခ်က္ခ်
ဒီေႏြဦးကုန္တာနဲ႔ ငါ့ကုိယ္ငါကြပ္မ်က္ပစ္လုိက္ရမယ္..
အဲဒါဆုိ မင္းကုိခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြ
ဘယ္ေတာ့မွမေသဆုံးႏုိင္ဘူး…
ေဟာဒီဂလက္ဇီတစ္ခုလုံး
ကုိယ္ခ်စ္မိတဲ့အေၾကာင္းကုိ
၀န္မခံရဲတဲ့ေကာင္..
ကမ္းေၿခႏွစ္ခုစာပုိလြမ္းခဲ့ရေပါ့…
သဲေသာင္ေပၚမွာ
မင္းကုိခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြေရးရင္ေတာင္
ငါ့ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ အဲဒီသဲစာလုံးေတြဟာ
ေက်ာက္ဖ်ာလုံးလုံးၿဖစ္ေရာ့မယ္…
မင္းနဲ႔ငါ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ တစ္နာရီကြာေနတာပဲ
ကံေကာင္းမႈလား ေႏြရာသီ…
ငါက ကုိယ့္ကုိယ္ၾကဳိးစင္ေပၚတင္ၿပီး
မင္းရဲ႕ ေမွာ္၀င္အလွမွာ
ေသဆုံးခြင့္ရခ်င္တယ္ ေႏြဦးရာသီ…။
မုိးလႈိင္ည
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteသင့္ၾကဳိးစင္ေပၚ၌ သင့္ဝိဉာဥ္ ျငိမ္းခ်မ္း ပါေစ သတည္း . . .။
ReplyDeleteအခ်စ္ ဆိုတဲ့ အရာနဲ႕ ထိခိုက္မိၾကတဲ့အခါ လူတိုင္းက ကိုယ့္ၾကိဳးစင္ေပၚ ကိုယ္တက္မိၾကေတာ့တာပါပဲ ေလ
ReplyDeleteကဗ်ာေလး က လွလိုက္တာ ကြယ္
ေမွာ္၀င္အလွ ..ဆိုတဲ့ စကားလုံးေလး ၾကိဳက္တယ္
ငါက ကုိယ့္ကုိယ္ၾကဳိးစင္ေပၚတင္ၿပီး
ReplyDeleteမင္းရဲ႕ ေမွာ္၀င္အလွမွာ
ေသဆုံးခြင့္ရခ်င္တယ္ ေႏြဦးရာသီ…။
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ...
ဒီကဗ်ာေလးကုိ ပုိသေဘာက်ပါတယ္
ReplyDelete