တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းၿပန္ၿပန္လာခဲ့ရတယ္
အမုိးအကာေလးေအာက္မွာ
အၿဖဴအမည္းဓါတ္ပုံေလးတစ္ပုံ
အၿမဲတမ္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ရယ္သံလြင္လြင္ေတြ
ငါ ဘယ္ေတာ့မွမခ်ိတ္ဆြဲၿဖစ္ခဲ့တဲ့ မီးပုံးေလးေတြ
ငါ့အိမ္မွာ ဘယ္ေတာ့မွပြဲေတာ္မရွိဘူး…
ၿပာလဲ့လဲ မီးသီးေအာက္မွာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းအရက္ေတြေသာက္တတ္ေနတယ္
စာေရးတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္အတြက္
စီတန္းထားတဲ့ အိပ္မက္ေတြရွိမေနပါ
မီးဖုိခန္းမရွိလုိ႔
စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြကုိ ခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္ၿပီးၿပီ…
နာရီႏႈိးစက္အသံဟာ ငါ့ပါးကုိနမ္းတဲ့ အထိအေတြ႔
အထီးက်န္ၿဖစ္ေနသလားဆုိေတာ့
နည္းနည္းေတာ့မွန္ပါတယ္…
ကဗ်ာကုိခ်စ္ခဲ့ေတာ့
ငါတစ္ေယာက္တည္းၿဖစ္ခဲ့တာ
ဆယ္စုႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာၿပီ….။
မုိးလႈိင္ည
ငါကေတာ့ အထီးက်န္ အိမ္အုိပ်က္ၾကီးပါ
ReplyDeleteင့ါဧည့္ခန္းကုိ မင္းဝင္လာတဲ့အခါမွာ
ဖိနပ္စီးလာႏုိင္ပါတယ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ..... ဆုိတာပါထည့္လုိက္ရမွာ...း)
စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြကုိ ခ်က္ၿပဳတ္စားေသာက္ ျပီး အသက္႐ွင္ ေနလို႕ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ReplyDeleteကဗ်ာဆရာဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနရျခင္းလား....
ReplyDeleteလာေရာက္ဖတ္ပါေၾကာင္း..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကၽြန္ေတာ္ ဒီကဗ်ာေလးကို အရမ္းႏွစ္သက္မိပါတယ္ ကိုမုိးလိႈင္ည .. ခင္ဗ်ားအရမ္းမိုက္တယ္ .. ခင္ဗ်ားတစ္ကယ္ကုိ မုိက္တယ္ .. တစ္ေယာက္ထဲ မုိက္ေနတာ -- ( ႏွစ္သက္ေလးစားစြာျဖင့္ )
ReplyDeleteဆယ္စုနွစ္သစ္ေတြမွာ.... ကဗ်ာေလးေတြနဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ အိမ္ေလး ေႏြးေထြးပါေစဗ်ာ....
ReplyDelete