ဘ၀ေမွာ္သားဓါတ္ေပၚမွာ
နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းညိွတြယ္တတ္တဲ့ငါေလ
ဒဏ္ရာေတြစူးနစ္လုိ႔
စာအုပ္ေတြခ်မ္းသာတယ္
လူယဥ္ေက်းေတြမုန္းတဲ႔စကားလုံးေတြခ်မ္းသာတယ္
မခ်စ္လုိ႔မနမ္းခဲ့တာနဲ႕ပဲ
မသိတတ္တဲ႔အမုိက္အမဲလုိ…
ရုိးသားတယ္ဆုိတာ
ကုိယ္သီလကုိ ကုိယ္ၿပန္မခုိးသူအတြက္
လူေတြယုံၾကည္ေအာင္ေတာ့ေလွ်ာက္မလုပ္ၿပတတ္ဘူး
ကုိယ့္တရားနဲ႕ကုိယ္ေခါင္းမာရင္း
ကုိယ္ငရဲကုိကုိယ္တုိင္စီရင္ခဲ့တယ္…
သံသရာဆုိတာ
ခဏခဏမွတ္တုိင္မွားဆင္းမိသူလုိ…
အခုေရာက္ေနတဲ့လမ္းခုလတ္မွာ
ကဗ်ာဖြဲ႔မိၿပန္တယ္…..
မုိးလႈိင္ည
:) Cheers!
ReplyDelete