Monday, February 25, 2008

ဒဏ္ရာ

အေဖ

ကၽြန္ေတာ္ခဏခဏ က်ရႈံးေနရတယ္

လူဘ၀ဟာ ရခဲတယ္လုိ႔

အေဖကေၿပာရုိးေၿပာစဥ္ေၿပာဦးမွာ

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ကုိယ့္ကုိကုိယ္သတ္ေသခ်င္ေနၿပီ

ကၽြန္ေတာ္ေတြၾကံဳရတဲ႔ကာလက

အေဖသင္ေပးခဲ႔တဲ႔

မဂ္လာသုတ္နဲ႕မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလား….

အေသ၀နာစဗာလနံကုိ

ဘယ္မွာေရွာင္ေရွာင္မလြတ္ႏုိင္ေတာ့

အေဖ့သားက

ဘယ္ေတာလားကုိေရးရေတာ့မွာလည္း

အမွန္တရားဟာ တစ္ေန႔ေတာ့အႏုိင္ရမွာပဲ

အဲဒီတစ္ေန႔က ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲအေဖ…

ကၽြန္႔ေတာ့္သက္တမ္းနဲ႕မွ ၾကံဳေတြ႕ႏုိင္ပါဦးမလား…

သားစဥ္ေၿမးဆက္ သြားေလရာလမ္းမထက္မွာ

အေဖေရ

ေယာက်ာၤးၾကီးတန္မယ့္ ကၽြန္ေတာ္ငုိေနရၿပီ…

ရင္ထဲမွာၿပိဳခဲ့တဲ့ ကမာၻကအဖတ္ဆည္မရႏုိင္ေတာ့လုိ႔…။

မုိးလႈိင္ည

Saturday, February 23, 2008

အတိတ္နာရီ

ငါ့အိတ္ကပ္ထဲမွာ

မိန္းမပတ္လက္ပတ္နာရီတစ္လုံးက

ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကတည္းကရွိေနတာလဲ…

ၾကာၿပီ

လက္ပတ္ၾကိဳးေတြေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေၿမ႕ေနတာေတာင္

ငါကၿမတ္ၿမတ္ႏုိးႏုိးသိမ္းထားမိတယ္…

ေဆးၿပယ္ေနတဲ့ဒုိင္ခြက္ေသးေသးေလးက

အခုထက္ထိအခ်ိန္တိက်ေနေသးတယ္

ငါ့ဆီၿပန္ေရာက္လာတတ္တဲ႔လက္ေဆာင္ေတြကုိ

အဆုံးမဲ႔ဖ်က္ဆီးတတ္တယ္

ငါ့မာနကုိ မင္းလည္းအသိသားပဲ

ေဖေဖာ္၀ါရီ….

မင္းကေတာ Rado အစစ္မွပတ္ခ်င္သတဲ႔

ပလက္ေဖာင္းေစ်းဗန္းထဲက

အလတ္စားနာရီတစ္လုံးဟာ

ငါ့ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္စာနဲ႔ ေငြေၾကးတန္ဖုိးညီမွ်တယ္

ဒါကုိ မင္းမသိခဲ့ဘူးေဖေဖာ္၀ါရီ….

နာရီတစ္လုံးဟာနာရီတစ္လုံးပဲေဖေဖာ္၀ါရီ

သူ႔႔တန္ဖုိးက အၿငင္းပယ္ခံလက္ေဆာင္တစ္ခု

မဟုတ္ပါဘူး…

စံေတာ္ခ်ိန္မွန္ရင္သူ႔တန္ဖုိးကၿပည္စုံတယ္

ငါ့လႊင့္မၿပစ္ရက္ခဲ့ဘူး…

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဟာသစၥာရွိရုံနဲ႔

မၿပည့္စုံေတာ့တဲ႔ေနာက္

ငါ့အိတ္ကပ္ထဲမွာ မိန္းမပတ္အတိတ္နာရီတစ္လုံးသာ….။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, February 17, 2008

အတၱ၌ၿငိတြယ္ၿခင္း

ဘ၀ေမွာ္သားဓါတ္ေပၚမွာ

နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းညိွတြယ္တတ္တဲ့ငါေလ

ဒဏ္ရာေတြစူးနစ္လုိ႔

စာအုပ္ေတြခ်မ္းသာတယ္

လူယဥ္ေက်းေတြမုန္းတဲ႔စကားလုံးေတြခ်မ္းသာတယ္

မခ်စ္လုိ႔မနမ္းခဲ့တာနဲ႕ပဲ

မသိတတ္တဲ႔အမုိက္အမဲလုိ…

ရုိးသားတယ္ဆုိတာ

ကုိယ္သီလကုိ ကုိယ္ၿပန္မခုိးသူအတြက္

လူေတြယုံၾကည္ေအာင္ေတာ့ေလွ်ာက္မလုပ္ၿပတတ္ဘူး

ကုိယ့္တရားနဲ႕ကုိယ္ေခါင္းမာရင္း

ကုိယ္ငရဲကုိကုိယ္တုိင္စီရင္ခဲ့တယ္…

သံသရာဆုိတာ

ခဏခဏမွတ္တုိင္မွားဆင္းမိသူလုိ…

အခုေရာက္ေနတဲ့လမ္းခုလတ္မွာ

ကဗ်ာဖြဲ႔မိၿပန္တယ္…..

မုိးလႈိင္ည

Thursday, February 14, 2008

ေဖေဖာ္၀ါရီတစ္ဆယ့္ေလး

နင္ေၿပာၿပတဲ႔ အခ်စ္ပုံၿပင္က

အပ်င္းၾကီးတဲ႔ငါ့အတြက္

ဖန္တီးမႈကင္းတဲ႔ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္လုိပါ

က်ရႈံးဘူးတဲ႔က်ဴတုိရီရယ္ေတြအတုိင္း

ဆုံးမလုိ႔မရတဲ႔ ငါက

ပက္သက္ခဲ့ဘူးတဲ႔ေကာင္မေလးနာမည္ကုိ

ေစတနာဗရပြနဲ႔စာေရးခုံေပၚမွာ ခ်ေရးပစ္ခဲ႔တယ္….။

မုိးလႈိင္ည

ေဖေဖာ္၀ါရီတစ္ဆယ့္ေလး

အာရင္ဘတ္ကေၿပာတယ္

နာနာခံစားတတ္မွ ခံစားမွ

ရူးရူးမႈးမႈးကုိၿဖစ္ေနမွ

ၾကီးၿမတ္တဲ႔အႏုပညာလုိ႔

မႈးမႈံမႈိင္းေ၀တဲ႔ေစတဲ႔ ဓါတ္ပုံေမာ္ဒယ္မေလးရယ္

ၾကီးေကာင့္ၾကီးမားက်မွအသည္းကြဲတဲ႔ငါ့ေရာဂါကုိ

သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ခ်စ္တတ္သူမ်ားက

ေရႊအတိၿပီးေသာလက္မ်ားၿဖင့္ လက္ခုပ္တီး၍ရယ္ပါ…။


ေစာေ၀


Monday, February 11, 2008

သံခေမာက္ေဆာင္းမထားတဲ႔ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေၿပာၿခင္း

မစၥတာလင္ကြန္းေရ

ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ကုိသိမွီလုိက္မွာမဟုတ္ပါဘူး

အေရွ႕အာရွက

၂၀ရာစုေနာက္ဆုံးပတ္မွာ

ေရခဲထုပ္လည္ေရာင္းတဲ႔ ဆံပင္ဘုတ္သုိက္ေလးဟာ

ခင္ဗ်ားလုိ ကမာၻေက်ာ္ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္စိတ္နဲ႔

ႏွလုံးသားကုိအၾကိမ္ၾကိမ္မီးထုိးလုိ႔

ေလာကဓံအထုအေထာင္းထဲက

ႏွစ္ကာလေတြကုိ

ၿဖတ္သန္းတုိက္ခုိက္လာလုိက္တာ

ရာစုသစ္ရဲ႕ မနက္ခင္းထဲ

ကဗ်ာဆရာပဲၿဖစ္ခြင့္ရသတဲ႔ေလ….။

ေစ်းေရာင္းရင္းစာဖတ္

ဖိနပ္ခ်ဳပ္ရင္း ဥပေဒစာေမးပြဲေၿဖ

ကမာၻၾကီးဆီကုိမွ်တတဲ႔တရားတစ္ခု

ေဆာင္ၾကဥ္းလာဖုိ႔အတြက္

ခင္ဗ်ားကုိဘုရားသခင္ကေအာက္သက္ေၾကခုိင္းတယ္

လူသားေသြးစက္ေတြနဲ႔

ေတာသားလူၾကမ္းၾကီးက

အေမရိကားနဲ႔ကမာၻၾကီးကုိလင္းခ်င္းေစခဲ့ၿပီ…

"ကၽႊန္ေတြကုိတေန႔ေတာ့လြတ္ေၿမာက္ခြင့္ေပးရမယ္" ဆုိတဲ့

ေသာမတ္ဂ်က္ဖာဆန္ ရဲ႕ဖြဲစည္းပုံကုိ

ခင္ဗ်ားက အေကာင္ထည္ေဖာ္ၿပတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကုိ

အားမက်လုိ႔မၿဖစ္ေတာ့ဘူး….

ကၽႊန္ေတာ္တစ္ခါတစ္ေလေသလုေမ်ာပါးစိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ႔အခါ

ခင္ဗ်ားကုိ နမူနာယူၿပီး

အမွန္တရားအတြက္ကၽြန္ေတာ္ေသလုိ႔မရေသးဘူး…။

မစၥတာလင္ကြန္း

ခင္ဗ်ားသိမလားမသိဘူး…

ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ႔ၿမိဳ႕မွာ တရားတဲ႔ရုံးမရွိေသးဘူး

ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ႔ လူ႔အဖြဲအစည္းမွာ

လူလူခ်င္းမွ်တတဲ႔ဖြဲ႔႔စည္းပုံတစ္ရပ္မရေသးဘူး….

အဲဒါေတြကုိခင္ဗ်ားသိခဲ့ရင္

ခင္ဗ်ားကုိသတိရေနတဲ႔

၂၁ရာစုေကာင္ေလးဟာ

ဘာေၾကာင့္ေရွ႕ေနမၿဖစ္ေသးသလဲဆုိတာ

ခင္ဗ်ားနားလည္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္….

မစၥတာလင္ကြန္းေရ

ခင္ဗ်ားနဲ႔ မာတင္လူသာကင္းတုိ႔လုိ

နားထင္ထဲေရာက္လာမယ့္ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ကုိ

ေမ်ာ္လင့္ရင္း

ကမာၻလူသားထုအတြက္တုိက္ပြဲ၀င္မယ္

ခင္ဗ်ားေမြးေန႔မွာဆုိခဲ့တဲ႔ ဒီသစၥာအတြက္

မစၥတာလင္ကြန္းခင္ဗ်ာ

ခင္းဗ်ားရဲ႕၀ိဥာဥ္က ကၽြန္ေတာ့္ႏွလုံးသားကုိေစာင့္ေရွာက္ပါ။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, February 10, 2008

ကြက္လပ္ေလးမ်ား

ဒီေနရာမွာ ပညာတတ္ေတြေပါတယ္
ငါ ဆရာမ လုပ္ဖို႔မလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္မွာ
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ ပါရဂူေတြေပါတယ္
ငါ ဆရာ၀န္ လုပ္ဖို႔မလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္မွာ
အသက္ငင္ေနတဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ မိုးလံု ေလလံုတယ္
ငါ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္ဖို႔မလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္မွာ
ၾကယ္ျမင္လျမင္ မိသားစုေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ အစာေရစာ၀တယ္
ငါ ဘာမွ စိုက္ပ်ဳိးေနဖို႔ မလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္မွာ
ဆာေလာင္ေနတဲ့ အစာအိမ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္မႈေတြ စီးဆင္းတယ္
ငါ ေအာ္ဟစ္ေနဖို႔မလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္မွာ
အပိတ္ေလွာင္ခံ လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္ေတြရွိတယ္။

ဒီေနရာမွာ နီယြန္မီးေတြလင္းတယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ ထြန္းညႇိစရာမလိုဘူး
ကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္းမွာ
အေမွာင္ၾကီးစိုးတဲ့ ညေတြမ်ားတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ကဗ်ာဆရာခရီး

ဘယ္တုန္းကမွ

သားေရစိမ္းဖိနပ္တစ္ရံကို

ဟန္ပန္က်မစီးႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ေျခေထာက္

ကမာၻေျမေပၚမွာ

မိုင္တစ္ေသာင္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္တဲ႔….။

ရထားတစ္စီးရဲ႕ အထူးတန္း

ဘယ္လိုမွ ေျခဦးမသန္းခဲ႔ဖူးတဲ႔ေကာင္

ထိုင္ခံုမဲ႔လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔

ရာသီစာကုန္စိမ္းေတြလို

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုထိုးသိပ္

နံရံေတြေခါင္းအံုးအိပ္ဖူးတယ္…

အဲဒီလုိ

ဘ၀ကိုခရီးသြားတဲ႔ေကာင္

သံသရာကိုမေၾကာက္ အႀကံအဖန္ကိုမေၾကာက္

ဘ၀ကို သြန္လိုသြန္ ေမွာက္လိုေမွာက္နဲ႔

စိတ္ထင္တုိင္းျပဳက်င္႔ အတၱေတြ ဆို႔နင္႔ေနပံုက

သူ႕ကိုယ္သူေတာ႔ ကဗ်ာဆရာတဲ႔….။

မုိးလႈိင္ည

ေလဆန္ငွက္(သုိ႕)ကဗ်ာ

အဆုံးသတ္မရတဲ့အမွားေတြထဲ

လူၿဖစ္လာတာကအစ

သူ႔ကုိခ်စ္ခဲ့မိၿခင္းအဆုံး

ဘ၀ဟာယူၾကံဳးမရၿခင္းနဲ႔ဖုံးလႊမ္းခဲ့ေပါ့

ဖန္လုံအိမ္နိယာမေၾကာင့္

ကမာၻၾကီးပူေႏြးလာခဲ့ၿပီ

စိတ္ေစတသိဟ္ရဲ့၀ိေရာဓိေၾကာင့္

ငါတုိ႔ရဲ႕ကုိယ္အပူခ်ိန္ၿမင့္တက္ခဲ့ၿပီ

…ဘာကုိမွၾကိဳေတြးမထားပါနဲ႔…

ဓါးသြားဟာဓါးရုိးထက္ေတာ့ပုိရွည္သင့္တယ္

ဆင္ၿခင္တုံတရားနဲ႔မွားတဲ႔အမွား

ေမတၱာတရားနဲ႔သာေၿဖေပေရာ့

ေလာကနဲ႔လူ႔ဘ၀ဟာ

အဆီေငၚမတည့္စြာသဟာဇာတၿဖစ္ေနက်

ကုိယ့္အလွည့္ေရာက္မွ

အလြမ္းေတးလည္းမဆုိရက္ေတာ့ဘူး

(သရုပ္ေဆာင္မလုပ္ခ်င္လုိ႔ကဗ်ာေရးတာ)

၀မ္းစာအတြက္မပါဘူး

သံသရာအတြက္မပါဘူး

(အႏုပညာတစ္ခုပဲၿခြင္းခ်က္)

အၿခားဘာမွမပါဘူး

ဒီအတုိင္းပဲလာခဲ့တယ္

ဒီလုိပဲစီးဆင္းသြားမယ္

ေကာင္းကင္ကုိဆန္တက္မယ့္

အၿမင့္ပ်ံငွက္တုိ႔နားခုိရာ

ကဗ်ာ

ေအာင္ေပၚထြန္း

ကဗ်ာဆရာ

အုိင္စတုိင္း မၿဖစ္ခ်င္ဘူး

ေဂ်ာ့ဘုရွ္မၿဖစ္ခ်င္ဘူး

အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီနဲ႔လက္မထပ္ခ်င္ဘူး

၀င္ေလထြက္ေလထက္ကုိ

ႏူးညံ့တဲ့စိတ္ကေလးနဲ႔

အမွန္တရားဆုိတဲ႔ေလးကုိင္းေပၚ

ၾကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္

မီးသင့္ေက်ာက္တစ္လုံးလုိ

အသက္နဲ႔ရင္းထုဆစ္ထားရတဲ့

စကားလုံးမ်ားသာ

ကမာၻၾကီးအတြက္လက္ေဆာင္ေပးခ်င္သူ

ကဗ်ာဆရာ

ဘုရားသခင္ခြင့္ၿပဳတာကုိပဲစားတယ္….။

ရုိးဒီ

Wednesday, February 6, 2008

ဖ႔ြဲဆုိခ်င္ေနတဲ႔ သံစဥ္ခ်ဳိေတြကုိ
ရင္ဘတ္ထဲမွာပဲ ကုိက္ၿမိဳထားရတဲ႔
ၾကိဳးပ်က္ေနတဲ႔ ဂစ္တာတစ္လက္ဟာ......

ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ႔ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။

ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔
လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။
ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး
ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ
အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။
စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု
မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။
MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက
အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူး ေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။

ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ
အျပံဳးေတြနဲ႔
ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ။

ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကို ေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ကႏၱရတစ္ခင္းကုိမွ ဇာတိေၿမၿဖစ္တဲ႔အတြက္
ရြာခ်ခ်င္တဲ႔မုတ္သုန္တစ္စဟာ
ေနဘုန္းလတ္ၿဖစ္တယ္.....

Monday, February 4, 2008

မွတ္တမ္းမဲ့…ေဖေဖာ္၀ါရီ…။

ဒီလုိပါပဲဆီးႏွင္းေတြမရွိတဲ့

ႏွစ္ဆယ့္ေၿခာက္ၾကိမ္ေၿမာက္ေဆာင္းရာသီေပါ့

ငါ့မ်က္၀န္းနဲ႔တုိက္ဆုိင္လာတဲ့အလင္းမႈန္ေတြၾကားမွာ

ေဖေဖာ္၀ါရီ

လမ္းမမွာၿမဴေတြပိတ္ေနတုန္းလား…

ငါ့ကုိညႈိ႕ယူထားတဲ့နာရီလက္တံေတြၾကားမွာ

တိတ္တဆိတ္ရပ္လုိ႔…

ဘတ္စ္ကားေတြတစ္စီးၿပီးတစ္စီးဆုိက္လာတယ္

ငါ့ရင္ဘတ္ကုိမင္းမဆုိက္ေသးဘူး

ႏွလုံးသားေတြမုိင္မ်ားစြာၿခားနားလုိ႔

ဘ၀ကုိသြန္ၿပစ္လုိက္ရုံလား….

ေနေရာင္ၿခည္ဟာမနက္ခင္းကုိ

မီးညႈိရႈိက္ဖြာၿပီးတဲ့အခါ…

အၿပာေရာင္မီးခုိးတစ္စမွာငါေလာင္ကၽြမ္းလုိက္ရၿပီးၿပီ…।။

မုိးလႈိင္ည

ဇန္န၀ါရီ(၂၁)

မာတင္လူသာကင္း(ဂ်ဳနီယာ)ေမြးေန႔

ကမာၻၾကီးကေတာ့

မၿပီးဆုံးႏုိင္တဲ့စစ္ပြဲေတြၾကားမွာေမ့ေလ်ာ့လုိ႔

စာနာမႈေတြလက္ဆင့္ကမ္းတူးယူခဲ့ရတဲ့

လူသားအခ်င္းခ်င္း

မစာနာႏုိင္မႈေတြကကူးစက္ေရာဂါလုိ

ကၽြန္ေတာ္ဘာမိန္႔ခြန္းမွမေၿခြလုိပါဘူး…

ရန္သူေတြအမွန္တရားကုိသိၿမင္လာဖုိ႔

ကၽြန္ေတာ္တုိေသြးေတြကုိ

လမ္းမေပၚပက္ခ်လုိက္ရမလား

ကၽြန္ေတာ္ဆက္မေတြးရဲဘူး……

မစၥတာလူသာကင္းေရ…

ခင္ဗ်ားရင္ထဲကရဲ႕ရင့္မႈမ်ိဳးကုိ

ကၽြန္ေတာ္ႏွလုံးသားမွာခုိနားပါေစ…

အာမင္….

မုိးလႈိင္ည

Friday, February 1, 2008

ေနဘုန္းလတ္ကိုေတြ႔ရင္

ေနဘုန္းလတ္ကိုေတြ႔ရင္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ေပးပါ …

အစ္ကို

ခင္ဗ်ားအခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ…။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုခ်စ္တဲ႔

စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ပစ္ေျပးမယ္ဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္ မယံုဘူးအစ္ကို…။

ခင္ဗ်ားရဲ႕စိတ္ထားေတြ

ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေျဖာင္႔မတ္မႈေတြ

ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔အတူ

ကေလးေတြကို ကူညီဖူးတယ္…

တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ေတာက္ပလာဖို႔

ခင္ဗ်ား ကိုယ္အားဥာဏ္အားေတြနဲ႔

အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားခဲ႔တယ္

ခင္ဗ်ားပင္ပန္းလြန္းလို႔ လဲၿပိဳမတတ္အခ်ိန္မွာေတာင္

ခင္ဗ်ားက အၿပံဳးမပ်က္ဘူး…

ကၽြန္ေတာ္ယံုတယ္ ခင္ဗ်ားေရးခဲ႔တဲ႔စာ

ခင္ဗ်ားထားခဲ႔တဲ႔ေစတနာေတြ

ဘယ္ေတာ႔မွတန္ဖိုးေလ်ာ႔မသြားဘူး…

ခင္ဗ်ားရဲ႕ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းကို

ဘယ္ေတာ႔မွမလြတ္ခ်ဘူးဆိုတာ

ကၽြန္ေတာ္သိတယ္…။

“ငါက စာပဲေအးေအးေဆးေဆးေရးခ်င္တာပါ”

အမွန္တရားအတြက္ အင္အားေတြ

လိုအပ္လာတဲ႔အခါ

ခင္ဗ်ားခပ္ေအးေအးမေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး

တကယ္ေတာ႔

ခင္ဗ်ားဟာ ေကာင္းကင္ဘံုတံခါး၀ကလူ

အခု

အမွန္တရားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခ်စ္တဲ႔

ကေလးငယ္ေတြအတြက္

တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္အတြက္

မလႊဲသာမေရွာင္သာ ငရဲသားေတြနဲ႔

ဆက္ဆံေနရၿပီလား…။

ဂ်ီေတာ႔ခ္က ခင္ဗ်ားအမည္ေဘးမွာ

offline မက္ေဆ႔ခ်္ကို ျမင္ရတာနဲ႔

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္းအထန္ေၾကကြဲေနရတယ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွလံုးသားေတြမွာ

ခင္ဗ်ားလြတ္က်လို႔မျဖစ္ေသးဘူး…။


မိုးလႈိင္ည




“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...