ႏွင္းမ်ားသည္ သိပ္သည္းေ၀းလံလြန္းလွခ်ည္ရဲ႕
ေရခဲရန္ ရာစုတစ္၀က္အလိုအထိ
ေငးစုိက္ၾကည္႔ေနမိတုန္းပဲ…
ႏွင္းေတြ
တဖြဲဖြဲက်လာမလားလို႔…
ေခါင္မုိးအုတ္ၾကြပ္ျပားေတြ
ေတာင္႔တင္းသြားရတဲ႔ မနက္ခင္းကို
ျမင္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵနဲ႔
စာတုိက္ပံုးေလးကို ငံုထားတဲ႔ႏွင္းဖတ္ေတြကို
ငါ႔ကင္မရာထဲ ထည္႔သြင္းထားဖုိ႔
ဒီဇင္ဘာ… ဇန္န၀ါရီႏွစ္လလံုးလံုး
`ႏွင္းေတြပိတ္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မဆင္းႏုိင္ေတာ႔ဘူး´
အဲဒီတယ္လီဖုန္းကို ငါ အဆက္ခ်င္ဆံုးပဲ
သတင္းစာပို႔တဲ႔ေကာင္ေလးက တုန္တုန္ရီရီနဲ႔
လူေခၚဘဲလ္ကို ႏွိပ္တယ္
လာ… မင္း ဘာအေရးႀကီးေနတာလဲ
ငါနဲ႔ ေကာ္ဖီအတူေသာက္တာေပါ႔…
မစၥတာဂၽြန္က မနက္( ၇ )နာရီမွာ သတင္းစာဖတ္ခ်င္တာလား
အဲဒီအဖိုးႀကီးက
သူ႔အေၾကြးရွင္ေတြ ေသၿပီလားလို႔
နာေရးကို ေစာင္႔ဖတ္ေနတာ
အခု ကိုေစာညိန္းရဲ႕
သည္ေဆာင္းေဟမာန္ကို နားေထာင္ၾကတာေပါ႔
အစ္ကိုေရာ အလုပ္မသြားဘူးလားတဲ႔
ငါ႔ကုမၸဏီကို ႏွင္းေတြက်တဲ႔အထိမ္းအမွတ္နဲ႔
တစ္ပတ္တိတိပိတ္တယ္…
ေမာ္စကိုတုိက္ပြဲမတုိင္ခင္အထိ
ဘယ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွ ေဆာင္းရာသီမွာ ထိုးစစ္မစဘူး…။
ကၽြန္ေတာ္ ညေန ပီဇာပို႔ရဦးမွာ…
အဲဒီပီဇာကို ငါတုိ႔စားပစ္ၾကတာေပါ႔…
အလုပ္လက္မဲ႔ျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ
အဲဒါဟာ ကမၻာေက်ာ္ဖို႔အခြင္႔အေရးရတာပဲ…
မင္း ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ကဗ်ာေရးမိခဲ႔ရင္
လူေတြဗိုက္ဆာတဲ႔အခါတုိင္း မင္းကဗ်ာကိုရြတ္ေနလိမ္႔မယ္
အဲဒါ ႏွင္းေတြသိပ္သည္းစြာက်တဲ႔ေန႔
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေ၀းလံလြန္းလွခ်ည္ရဲ႕… ။
မုိးလႈိင္ည
