Tuesday, November 23, 2010

ဒီတစ္ေန႔ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ဒီဘ၀ ၿပီး ေနာက္ဘ၀ ဒါဘာထူးဆန္းလုိ႔လည္း…။

အခုထက္ထိ မၿပီးၿပတ္ေသးတဲ့ ဖုိင္တြဲအေဟာင္းၾကီးကုိင္လုိ႔…

ကဗ်ာဟာ မႈိင္းမိေနသလုိ လႈိင္းမႈေနသလုိ… မေၿပာမၿပီးမုိ႔ ေၿပာရင္းနဲ႔ေမာ

ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ အေၿခအေနပဲ… အခ်က္ေပးစနစ္ေတြ ေခတ္မီဖုိ႔..

ေနာက္ထပ္ သုံးစြဲဖုိ႔ မသင့္ေတာ့တဲ့ ေငြစကၠဴေတြ… မိနစ္ပုိင္းအတြင္း

လက္ထဲက အာမခံတန္ဖုိးဟာ တေငြ႔ေငြ႔ အေငြ႔ပ်ံလုိ….

ေလတုိက္ႏႈန္း အတိအက်သိရဖုိ႔.. ေခါင္းမာမာနဲ႔ ၿငင္းဆန္ခဲ့တယ္

အိမ္ၿပန္မယ္စဥ္းစားတုိင္း… စရိတ္အကြာအေ၀းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ

ပုိေ၀းေစတယ္…

မလြယ္ပါဘူး.. အစကတည္းသိသိခ်ည္းနဲ႔ မုိက္မဲမိတာ

ဒါဟာ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ မၿပီးၿပတ္ႏုိင္တဲ့ မုိးေလ၀သ…

ေနပူပူထဲ ရႊဲရႊဲစုိ ေလာင္ၿမဳိက္ ေသြးဆူလြယ္တဲ့အခုိက္ေတြ

လြန္ကုန္ၿပီ.. ေရြ႕ေၿပာင္းလြယ္ အိပ္မက္ေတြထဲ

ကမာၻနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔… လက္ထဲက ေလေတြကုိ

ဘယ္တန္ဖုိးနဲ႔တြက္ခ်က္ရမယ္မသိ…

ဒါဟာ တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀.. တစ္ေယာက္ထြက္သြားၿပီး

တစ္ေယာက္၀င္လာတယ္… တစ္ေယာက္တည္းပဲလား

ဘယ္သူမွ အေရးတယူ ဂရုစုိက္မေနပါ… ေလာကၾကီးက

တံခါးမရွိ ဓားမရွိ…

ငါတုိ႔က တားၿမစ္ထားခံရတဲ့ က်မ္းစာအုပ္ေတြလုိ…

အိပ္မက္ေတြမွာ ဖုန္တစ္လိမ္းလိမ္း…..။


မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...