ဓူ၀ံၾကယ္ေျမာက္အရပ္မွာရွိသလုိပဲ
ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ေျမာက္စူးစူးတစ္ေနရာမွာ
သီရိမဂၤၤလာေရႊဘံုဦးဆုိတဲ့
အ၀ါ
သာသာနာေရာင္ေတြနဲ႔႔ ျမဴးလြင့္ပ်ံ႕
ဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ေလးေတြန႔ဲ႔ ေတာက္ပ
ပဋိရူပ
ေအးျမတဲ့အရိပ္အာ၀ါသေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။
ဒီလုိ
သာယာလွပ
ေမႊႊးျမတဲ့ေနရာေလးရွိတာကုိ
လူေတြမ်ားမ်ားစားစား မသိၾကပါဘူး
ေနပါေစ
မသိလည္းကိစၥမရွိ
သတိကုိ ျမိဳ႔ျပသိလုိ႔
သိၾကသူေတြ လာလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ
အမ်ိဳးဘာသာ၊သာသနာနဲ႔ ဝံႆာႏုရကၡိတ
ပရဟိတ
ပညာဒါနေတြ ျဖန႔္႔ေ၀ရာ မဟုတ္လား။
မုိေနးရဲ့ ပန္းေရာင္ႏွင္းနဲ႔
ဗန္ဂုိးရဲ့ ေနၾကာက
ကင္းဗတ္စ ေပၚမွာ ပြင့္တယ္၊
ေဂၚဂင္ရဲ့ အ၀ါနဲ႔႔႔
ေဟာဒီ ေရႊႊဘံုဦးေနၾကာေတြက
ပညာရွိရာ
ေနရွိရာဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္
၀င္းမွည့္တဲ့ အားမာန္အလင္းေတြနဲ႔႔႕
မနက္ခင္းရဲ့
အျဖဴေရာင္ေလညင္းမွာ ပြင့္ၾကတယ္
ရဲရင့္တက္ၾကြရနံ႔ေတြနဲ႔႕
တင့္တယ္ခမ္းနားပါေပရဲ့...။
အဲ့ဒိ၀န္းက်င္မွာ
စပါးပင္န႔ဲ႔ သစ္ပင္ေတြ၀န္းရံလုိ႔႔႕
အပင္ေတြရွင္သန္ဖုိ႔ ဓာတ္ေျမၾသဇာလုိအပ္သလုိ
လူေတြမွာ
စိတ္အာဟာရ(သုိ႔မဟုတ္)...
အရသာတစ္ခုခု လုိအပ္တယ္။
ေနေရာင္ပူပူမွာ
ဘယ္သူမွ မကူးခတ္ခ်င္ဘူး
ေက်းငွက္ေတြလုိ
လြတ္လပ္စြာ ပ်ံျမဴးခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။
ေက်ာေပၚမွာ တေင႔ြ႔ေင႔ြ႔ေလာင္ေနတဲ့
ေနေရာင္ကုိ လက္နဲ႔႔သပ္ခ်ဖုိ႔
သူတုိ႔႔စာဖတ္ေနၾကတဲ့ အသံေတြ
အခက္အခဲေတြကုိ ပက္ထုတ္
ပညာကုိ
ယက္သဲ့က်င္ယူေနၾကတဲ့ ဟန္ေတြက
အားမာန္ေတြနဲ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္။
သူတုိ႔....ဓားေတာင္ကုိေလွာ္ခတ္လုိ႔
မီးပင္လယ္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကတယ္။
ဟုိးဖက္ကမ္းမွာ
နမ္းစရာ
ပညာပန္းေတြရွိတယ္ မဟုတ္လား။
ပညာပဒီေပါ၊ ဣဓအဓိပေဇၨာေတာ
ေလာက၌ ပညာဆီမီးသည္ အေတာက္ပဆံုး ၊
ပညာသမၼာ အာဘာနတိၱ၊
ပညာႏွင့္တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ
ပညာေရႊအုိး လူမခုိး...တဲ့လား
တန္ဖုိးကေတာ့ ၾကီးမားပါေပရဲ့။
ဒီယေန႔႔ E ေခတ္မွာ
ပညာရဲ့ အခန္းက႑၊ပဓာနက်လာတယ္
ညာေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ညံ့ေနလုိ႔႔မရဘူး
ညည္းေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ပညာမတတ္ရင္ လူရာမ၀င္ႏုိင္ဘူး။
ခ်စ္သားတုိ႔ အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အဘယ္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိဘိသနည္း
ခ်စ္သားတုိ႔ ေန႔တုိင္းအတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အတတ္ပညာမရွိေသာသူသည္
သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏
အတတ္ပညာရွိေသာသူကုိ
သူတစ္ပါးတ႔ုိ႔ ပူေဇာ္အပ္၏...တဲ့
ေလာကနီတိက်မ္းက
ေနၾကာပန္းေတြကုိ လွမ္းအသိေပးတယ္။
ပညာရဲ့ အျမစ္ေတြက ခါးသက္ေပမယ့္
အသီးကေတာ့ ခ်ိဳျမိန္တယ္လုိ႔႔႕
အရစၥတုိတယ္က လွမ္းေျပာတယ္္
အာဖရိကၾကယ္ျပာၾကီး
နယ္ဆင္မင္ဒဲလားကလည္း
ပညာေရးဟာ
ကမာၻၾကီးကုိေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တဲ့
အစြမ္းထက္ဆံုးလက္နက္ပဲ ....တဲ့။
တကယ္ေတာ့
ပညာေရးဆုိတာ
လူတုိင္းရဲ့ ရပုိင္ခြင့္ပါ
ေယာက်္ားမိန္းမ၊ကေလး ဘယ္သူမဆုိ
ကမာၻ႔ဘယ္ေနရာမွာ ေနေန
အားလံုးရရွိသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးပဲ
အဲ့ဒီလုိ....
ယူနက္စကုိကလည္း က်ားကန္အားေပးခဲ့။
ဒါေပမယ့္
လူတုိင္းအတြက္ ပညာေရး
ေနပူလမ္းဟာ ထြက္ေျပးေနတယ္။
ဘယ္လုိမွ လုိက္လုိ႔မမွီဘူး
ဆန္ေပးမွ ဆီရမယ့္ပံုမ်ိဳး
ေလွမရွိဘဲ
ျမစ္ကုိဘယ္လုိျဖတ္မလဲ
တက္မရွိရင္ လက္နဲ႔႔ေလွာ္လုိ႔ရေသးတယ္။
ေနပူပူမွာ
ငူငူၾကီးရပ္ေနလုိ႔ ျဖစ္မလား
ဘယ္သူလာကူပါ့မလဲ။
တခ်ိဳ႕က
စိတ္ကူးသစ္နဲ႔႔ စာနာသနား
ေနေရာင္ကုိ ေၾကြေအာင္မွ်ားသလုိ
ျမစ္ကုိ တံတားထုိးၾကတယ္
အတၱကုိေရွ႕တန္းမတင္ၾကဘူး
ေလာကကုိ အလွဆင္ၾကတယ္။
ဗားေတာ့ဗရက္ရဲ့ ကဗ်ာထဲကလုိ
ႏွင္းေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္းထူထူထပ္ထပ္က်ေနရင္
ပဲကေလးေတြ အေညွာင့္မေပါက္ႏုိင္မွာကုိ ေတြးပူျပီး
လဲသူကုိထူ၊ငူသူကုိ မတ္ေစတယ္
ရပ္သူကုိေဖး ကုိယ္ေင႔ြ႔ေပးတယ္
ငါးကေလးေတြ ေရမနစ္ေစရဘူး။
လာ....
ဒီမွာ ရင္ေငြ႔လႈံ
ပညာစံုေအာင္သင္ၾကမယ္
လေရာင္တစ္ျခမ္းပဲရရ
ပန္းတစ္ပြင့္မွ မထစ္အ မကန္းေစရဘူး။
ဒီမွာ
ရွင္မဟာရ႒သာရ
သံ၀ရပ်ိဳ႕မွာ ေရးထားသလုိ
ေက်ာက္ရည္တုိးေအာင္၊ ေသြးေသာေယာင္သုိ႔႔႕
ေစာင္ေစာင္မမ ဆံုးမတတ္စြာ
ျမတ္ဆရာေတြနဲ႔ စနစ္တက်။
ဒီမွာ
သစ္ပင္ကုိ သစ္ပင္လုိျမင္ေအာင္သင္ၾကား
သစ္ပင္ကုိ သစ္သားလုိျမင္တတ္တဲ့
အၾကင္နာမဲ့ ခါးသက္ႏွလံုးသား
မ်ိဳးမပြားေစရဘူး။
ေရစီးမွာ လေရာင္ေကာက္ရင္း
ေလာကဓံျမစ္ရုိးထဲ
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္သယ္ပုိး
မုန္႔ၾကိဳးလိမ္အမူအက်င့္ကုိ မုန္း
ေျဖာင့္မွန္တဲ့
အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားေပြ႔ဖက္မယ္။
မုိးေလေတြဘယ္လုိေမႊႊေမႊႊ၊မေရြ႕တဲ့စိတ္နဲ႔…
ႏွင္းခါးေတြကုိ ဘယ္လုိပုတ္ပုတ္၊မဆုတ္မယ့္စိတ္န႔ဲ႔….
လာ...
ေရႊႊဘံုဦးမွာ ပညာေရႊႊမႈႈန္တူးၾက
ဘ၀အနာဂတ္ေတာက္ပေအာင္ ေရႊႊခ်ၾက
ျပီးေတာ့
ပင္လယ္ေခါင္ေရ၀ဲမွာ ေလွကြဲလုိ႔ေမွာက္သူခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ေဖးကူေစာင့္ေရွာက္ၾက
တစ္ေယာက္ေက်ာတစ္ေယာက္
အလ်ားေမွာက္တံတားခင္း
ျဖတ္သန္းျခင္းကုိ ျဖတ္သန္းၾက
စိန္ေခၚျခင္းကုိ စိန္ေခၚၾက
ဟုိးအျမင့္က ၾကယ္ေတြမွာ
သင္တုိ႔႔နာမည္ေရးထုိးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက
ဦးေႏွာက္ခါးေတာင္းက်ိဳက္ရင္း
ေအာင္စိတ္ေတြန႔ဲ႔
ေအာင္ပြဲေတြကုိ ရိတ္သိမ္းၾက
အားလံုးျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေနၾကာပန္းလုိ မုိးလင္းမယ္။
ကြန္ျပဴတာတေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ႏွိပ္ေနတဲ့
ေခတ္ၾကီးရဲ့ မနက္ခင္း
ျပတင္းေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
စက္မႈႈသိပၸံေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ
အလိမ္အညာေတြနဲ႔
ကမာၻၾကီး မလိမၼာေသးဘူး
ဒါေပမယ့္
ေဟာဒီ...ျပာလဲ့လဲ့မုိးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ပတ္၀န္းက်င္လိမ္မာဖုိ႔႔႕
သူတ႔ုိ႔႔လိမၼာဖုိ႔႕
တစ္ေန႔႔မွာ
လေရာင္ကုိ ၾကိဳးခ်ည္အိပ္ဖုိ႔႕
ခမ္းခမ္းနားနား ပညာသင္ၾကား
ေနၾကာပန္းမ်ားပြင့္ေနတယ္။
မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ..
သူတုိ႔႔အတြက္ အေရးေပၚလုိအပ္ေနတာကလည္း
အမွားအမွန္ပုိင္းျခားေ၀ဖန္တတ္ေသာ
"ပညာ..." ဆုိတဲ့
အသက္ကယ္ေဆးတစ္ခြက္ပဲ မဟုတ္လား။
မင္းခ်မ္းမြန္
(ေလးေထာင့္ကန္၊သီရိမဂၤလာေရႊႊဘံုဦးေက်ာင္း ပရဟိတပညာသင္တန္းသုိ႔ အမွတ္တရ)
No comments:
Post a Comment