ငါမွာ မနက္ၿဖန္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးမွတ္စရာအၿဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
နံရံခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ပန္ခ်ီကားလုိ
ဘ၀ဆုိတာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဖုန္ေတြၾကားမွာၿငိမ္သက္မြန္းက်ပ္
အလင္းေရာင္ငတ္တဲ့အခန္းလုိ႔
စုိထုိင္းထုိင္း မႈိင္းမႈန္ေနမလာ..
ငါဟာ လက္ပါတ္နာရီတစ္လုံး
အဓိပါယ္မပါ့တပါ ဒီသံသရာကုိပါတ္ေၿပးဖူးတယ္
အခုမနက္ၿဖန္ေတြမရွိေတာ့ဘူးတဲ့
မေန႔က ကတည္းက အသိက ငါ့ဆီမွာ မနက္ၿဖန္တစ္ခ်ဳိ႕
လက္က်န္ရွိေသးတာပဲ..
အခုမရွိေတာ့ဘူး…
ခ်က္ၿခင္းၾကီး လက္ငင္းၾကီး ငါမွာ ေနာက္ထပ္ေပးေခ်စရာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါေတာ့ဘူး..
အခုမနက္ၿဖန္တခ်ဳိ႕ တရား၀င္ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရၿပီ
မတရား၀င္ေရာက္ ဖ်က္သိမ္းတာလည္း ၿဖစ္ႏုိင္တာပဲ
ကမာၻၾကီးလည္တာမွန္ရင္ အဲဒီမနက္ၿဖန္ေတြ ငါ့ဆီၿပန္လာမွာလား
ငါက မေရမရာ အနာဂါတ္နဲ႔ မနက္ၿဖန္ကုိ ခ်ိန္ရြယ္ၾကည့္တယ္
အရင္လုိ ငါ့ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၿပန္ေပးပါ မနက္ၿဖန္..
အိတ္ကပ္ထဲမွာ ေပးေခ်စရာမရွိေပမယ့္
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ပူပန္မႈေတြ
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ လူတစ္ေယာက္ဟာ မနက္ၿဖန္ေတြရွိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား
လူမေသခင္ မနက္ၿဖန္ေတြ ဘာလုိ႔အရင္ေသေနတာလည္း..
ငါက ဘ၀မွာ ဘယ္လုိေမးခြန္းမ်ဳိးမွ မေၿဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူး
အရႈပ္ေထြးဆုံး ရုိးရွင္းေနတဲ့ဘ၀
ဘယ္သူမွမနက္ၿဖန္ေတြ လုယက္မခံရဖုိ႔ ငါဆုေတာင္းတယ္
အခုေတာ့ ငါဆီမွာမရွိေတာ့တဲ့ မနက္ၿဖန္အတြက္
ငါလမ္းဆုံလမ္းမမွာ မက္တပ္ရပ္ရွာရင္း…
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment