စက္၀ုိင္းၿခမ္း သံကုိင္းေတြ ဇာတပ္အုပ္ေဆာင္း အုပ္ထားတယ္။ အိတ္ကပ္မွာ ငါးရွဥ္႕ေသြးႏွင္းဆီးၾကီးၾကီး တစ္ပြင့္ပြင့္ေနတုန္း အိပ္ေပ်ာ္ေမာေန၊ အ၀တ္ေတြေအာက္မွာ ေၿခမ လက္မ ပတ္တီးၾကဳိးနဲ႔ ဖဲၿပားသ႑ာန္ ေမေမ ကုိယ္တုိင္ ခ်ည္ထားေပးတယ္။ ေရခဲစိမ္ ပန္းသီး အေအးေခၽြးထြက္ေနတာ ဘီးတပ္စတီးလ္တြန္းလွည္း ေအးစက္ေနတာ အနက္ေရာင္၀တ္စုံနဲ႔ အနီေရာင္ မ်က္လုံးမ်ား စား၀တ္ေနေရး အေဖာ္မြန္ေတြ ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ။
ရာသီ ေနပူလြန္းမယ္။ မုိးတစ္ခုိက္ၿဖတ္သြားမယ္။ မုိးတစ္စက္စက္ တစ္မနက္လုံးက်ေနၿပီး ညေနခ်ဳိခ်ိဳ ေစာင္းေစာင္းတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ႏုိင္တာပဲ။ အေမြးနံ႔တလူလူ ကန္ေတာ့ပြဲ ဖေယာင္းမီး ပန္းၿခင္းပန္းေခြနဲ႔ အမွတ္ရမႈ ေရာင္စုံအေရးအသား A-4 စာရြက္ေတြ ေလထဲ တဖ်တ္ဖ်တ္တပ္ထားတယ္။
ေနမယ္ဆုိ ေနလုိ႔ရေသးလုိ႔ ဒီအတုိင္းပဲ ေနထုိင္ေနၾက အတြင္းထိ လူတစ္သုိက္ ႏွလုံးသားက်က် ေရြ႕တြားထူးေခၚေန အလြန္ဆုံး မိနစ္ပုိင္းေပါ့။ သစ္သားေရာင္က်ယ္ေသတၱာရွည္နား ၀န္ထမ္းေတြ စီးကရက္ ေမႊးလုိက္တာ မဲအူၿပီး လြင့္တက္သြားရမွာလား ေၿမေအာင္ပုိးမႊားတုိ႔နဲ႔ ေနရမယ္လား။
မင္းဘယ္လုိစီစဥ္ထားလည္း ခ်စ္ၿခင္းသည္တုိ႔ ပလပ္စတစ္ကုလားထုိင္ေတြ ေစာင့္ေနၾကအားပါးတနာ။ မၾကားႏုိင္ပါ မေၿပာမဆုိႏုိင္ပါ ေ၀မွ်လုိ႔မရပါ ဘာမွ်မယူခဲ့ပါ။ အဟုန္ၿပင္းၿပင္းအေရာင္ေတြ စူးစူးေမွာင္ေမွာင္ ထိန္ထိန္လြင္ၿပင္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေတာင္ေၾကာ ထက္ထက္မ်က္ႏွာၿပင္ေတြေပၚမ်က္ႏွာၿပင္ေတြေပၚ ၿဖတ္သန္း ငါ့အမွတ္အသားနဲ႔ ငါၿပန္ခဲ့ရာလမ္းမွာ တပ္အပ္ေသခ်ာ မေၿပာႏုိင္ဘူး။ ေရေတြ အရည္ေတြ။ ခ်က္ၾကဳိးတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ ပြင့္ဖတ္ ပြင့္ခ်ပ္ အဂၤါအိမ္ၾကီးထဲ ငါ ဦးေစာက္ကၽြမ္းၿပန္လည္မြတ္ေနၿပီ…။
ေရးသူ လူဆန္း
Sunday, October 31, 2010
ခင္ေအာင္ေအး ဆိုတဲ့ေကာင္ ေသသြားျပီ
အဲဒီဖိုင္ကိုေဆ့ဖ္ ထား ဟာ့ဒ္ ေကာ္ပီလဲကူးထား
ေမာင္ျပည့္မင္းကိုျပရမယ္ ေဇယ်ာလင္းကိုျပရမယ္
ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ကို တခ်က္ေမးရမယ္
လွသန္း မိုးေဇာ္ တပ္လွန္႕ထား
မိုးေ၀းေရ.. ဖံုးနံပတ္ေတြ ရသေလာက္ျပန္ရွာ
အျပင္မွာ မိုးေတြတအား ရြာေကာင္းရြာေနလိမ့္မယ္
ကဗ်ာေရးလို႕ေတာ့ တအားေကာင္းျပီေပါ့
သူေနထိုင္ၾကီးျပင္းခဲ့ရာတေလွ်ာက္
လက္ေဗြရာ ေျခေဗြရာေတြ ရသေလာက္စုေဆာင္း
အငယ္တန္းသတင္းေထာက္ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ေလာက္ အျမန္လႊတ္
ဘာေတြ႕လဲ ဘာျမင္လဲ ဘာသတင္းရသလဲ ခ်က္စားလို႕ရျပီလား
သူ႕ဘ၀ သူ႕ဇာတ္ေၾကာင္း/သူ႕ဇာတ္ေၾကာင္ သူနဲ႕ပတ္သက္ခဲ့သမွ် ဇာတ္ေကာင္ေတြ/ဇာတ္ေကာင္မေတြ
ေမြးသကၠရဇ္ အေဖနာမည္ အေမနာမည္ ( ေနာက္ဘာေတြ ဆက္ျဖည့္စြက္ရအုန္းမလဲ)
သူ႕ခ်စ္သူ သူ႕မုန္းသူ သူ႕ရန္သူ သူ႕မိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္သိထားသလဲ
သူ႕ အသုဘ လူဘယ္ေလာက္လာလဲ နတ္ျပည္က ဘယ္ေလာက္လာလဲ ငရဲျပည္ကပရိသတ္ပိုမ်ားလား
စစ္္တမ္းေကာက္အဖြဲ႕ ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ စာရင္းျပဳစုပါေစ
ေသျပီဆိုမွေတာ့မလွဳပ္ေတာ့ဘူး ( တေယာက္က၀င္ေနာက္တယ္) တကယ္က သူအသက္ရွင္ေနတုန္းက
လွဳပ္ေနရမွ ေက်နပ္သူ သူ႕မိတ္ေဆြဆိုသူေတြ ကြာေစ့ႏႊာရင္း ၀ါးရင္း ေရေႏြးၾကမ္းငွဲ႕ရင္း အိေျႏၵဆည္ရင္း
ျပန္ေျပာျပေနၾက သူတို႕ထိေတြ႕မိသမွ် သူ႕အေၾကာင္းေတြ အေထြေထြ အျပားျပား
သူေသသြားျပီ ေနာက္ထပ္ သူ ဘာမွွေျပာလို႕မရေတာ့ဘူး၊ သူမ်ားေျပာတဲ့သူ႕အေၾကာင္းေတြလဲ
သူမၾကားႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ သူဆိုတာမရွိေတာ့ဘူးတဲ့ (တကယ္ေတာ့ ‘သူ’ ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွလဲ မရွိခဲ့)
ေလာကဆိုတာ တကယ္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းေတြပဲ အရွိလုပ္ သိိတယ္ထင္ၾက ေျပာၾက ဆိုၾကရတာ
ခုေတာ့ ခင္ေအာင္ေအးက သူေသသြားျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူမရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း
သူ႕မ်က္္ကြယ္ကအေၾကာင္းေတြ သူမ်က္ေစ့မွိတ္ျပီးသြားကာမွ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာေနေတာ့
ဘယ္လိုလဲ ဖဲေကာင္းလား ကုလားေပ်ာက္ေနလား သူ႕နာမည္တ, လိုက္ ပန္းကန္ဖဲ ဆြဲတက္တယ္
ဘုန္းၾကီးပြဲ အတြက္ အရင္ဆီသတ္ေတာ့မလား ၾကက္သားဟင္း လံုးေတာ့မလား ကြမ္းအစ္ျပင္ျပီးပလား
သမိုင္းမွာ ၾကက္ေရးငွက္ေရးဆိုရင္ ဘယ္သူ႕နံမယ္ေတြ အတည္ေပါက္ေျပာၾကမွာတုန္း
လူကေတာ္ေတာ္ၾကီးေတာ့မွ ကေမာက္ကမေတြ ေတာ္ေတာ္လုပ္သြားတာပဲ
(ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္ေရးသြားတာေတာ့ ဘယ္သူမွ ေဆးေဖာ္ေက်ာဖက္လုပ္ျပီး မေျပာၾက)
လူပ်ံေတာ္ေလးလို ၀ဲၾကည္႕ေနတယ္ အသုဘရွဳ လာၾကသူေတြကို
“တေလာက ေသသြားတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတာင္ ကဗ်ာစပ္လိုက္ေသးတာ”
လို႕ ေျပာတဲ့ သူက ေျပာ “နိမိတ္ဖတ္သြားတာေပါ့ေလ” မွတ္ခ်က္ခ်သူကခ်
စကားေျပကို ကဗ်ာလုပ္ယူဘို႕ ဘယ္္အပလီေကးရွင္းကို အတက္ခ်္ လုပ္ရမလဲ
၀ါက်သစ္ စကားေျပကဗ်ာ စမ္းသပ္ရင္း သူ႕ခမ်ာ ေရတိမ္နစ္ရရွာတာ
ဇာတ္က အခိုင္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး မင္းသားဦးစားေပးဇာတ္ပဲ ပရိုဂ်ဴဆာ လဲ အိပ္ေပ်ာ္စား၀င္ေအာင္
ေနာက္တေန႕ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕.. မဟုတ္ဘူးေလ ဆပ္ျပာနဲ႕သြားတိုက္ေဆးအေၾကာင္းေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ျပီး
ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ႏို႕- ဒါျဖင့္…။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၂၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉
၂၃း၁၂ နာရီ ဘန္ေကာက္စံေတာ္ခ်ိန္
ေမာင္ျပည့္မင္းကိုျပရမယ္ ေဇယ်ာလင္းကိုျပရမယ္
ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ကို တခ်က္ေမးရမယ္
လွသန္း မိုးေဇာ္ တပ္လွန္႕ထား
မိုးေ၀းေရ.. ဖံုးနံပတ္ေတြ ရသေလာက္ျပန္ရွာ
အျပင္မွာ မိုးေတြတအား ရြာေကာင္းရြာေနလိမ့္မယ္
ကဗ်ာေရးလို႕ေတာ့ တအားေကာင္းျပီေပါ့
သူေနထိုင္ၾကီးျပင္းခဲ့ရာတေလွ်ာက္
လက္ေဗြရာ ေျခေဗြရာေတြ ရသေလာက္စုေဆာင္း
အငယ္တန္းသတင္းေထာက္ ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ေလာက္ အျမန္လႊတ္
ဘာေတြ႕လဲ ဘာျမင္လဲ ဘာသတင္းရသလဲ ခ်က္စားလို႕ရျပီလား
သူ႕ဘ၀ သူ႕ဇာတ္ေၾကာင္း/သူ႕ဇာတ္ေၾကာင္ သူနဲ႕ပတ္သက္ခဲ့သမွ် ဇာတ္ေကာင္ေတြ/ဇာတ္ေကာင္မေတြ
ေမြးသကၠရဇ္ အေဖနာမည္ အေမနာမည္ ( ေနာက္ဘာေတြ ဆက္ျဖည့္စြက္ရအုန္းမလဲ)
သူ႕ခ်စ္သူ သူ႕မုန္းသူ သူ႕ရန္သူ သူ႕မိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္သိထားသလဲ
သူ႕ အသုဘ လူဘယ္ေလာက္လာလဲ နတ္ျပည္က ဘယ္ေလာက္လာလဲ ငရဲျပည္ကပရိသတ္ပိုမ်ားလား
စစ္္တမ္းေကာက္အဖြဲ႕ ကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ စာရင္းျပဳစုပါေစ
ေသျပီဆိုမွေတာ့မလွဳပ္ေတာ့ဘူး ( တေယာက္က၀င္ေနာက္တယ္) တကယ္က သူအသက္ရွင္ေနတုန္းက
လွဳပ္ေနရမွ ေက်နပ္သူ သူ႕မိတ္ေဆြဆိုသူေတြ ကြာေစ့ႏႊာရင္း ၀ါးရင္း ေရေႏြးၾကမ္းငွဲ႕ရင္း အိေျႏၵဆည္ရင္း
ျပန္ေျပာျပေနၾက သူတို႕ထိေတြ႕မိသမွ် သူ႕အေၾကာင္းေတြ အေထြေထြ အျပားျပား
သူေသသြားျပီ ေနာက္ထပ္ သူ ဘာမွွေျပာလို႕မရေတာ့ဘူး၊ သူမ်ားေျပာတဲ့သူ႕အေၾကာင္းေတြလဲ
သူမၾကားႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ သူဆိုတာမရွိေတာ့ဘူးတဲ့ (တကယ္ေတာ့ ‘သူ’ ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွလဲ မရွိခဲ့)
ေလာကဆိုတာ တကယ္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းေတြပဲ အရွိလုပ္ သိိတယ္ထင္ၾက ေျပာၾက ဆိုၾကရတာ
ခုေတာ့ ခင္ေအာင္ေအးက သူေသသြားျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း သူမရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း
သူ႕မ်က္္ကြယ္ကအေၾကာင္းေတြ သူမ်က္ေစ့မွိတ္ျပီးသြားကာမွ ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အေၾကာင္းေတြျပန္ေျပာေနေတာ့
ဘယ္လိုလဲ ဖဲေကာင္းလား ကုလားေပ်ာက္ေနလား သူ႕နာမည္တ, လိုက္ ပန္းကန္ဖဲ ဆြဲတက္တယ္
ဘုန္းၾကီးပြဲ အတြက္ အရင္ဆီသတ္ေတာ့မလား ၾကက္သားဟင္း လံုးေတာ့မလား ကြမ္းအစ္ျပင္ျပီးပလား
သမိုင္းမွာ ၾကက္ေရးငွက္ေရးဆိုရင္ ဘယ္သူ႕နံမယ္ေတြ အတည္ေပါက္ေျပာၾကမွာတုန္း
လူကေတာ္ေတာ္ၾကီးေတာ့မွ ကေမာက္ကမေတြ ေတာ္ေတာ္လုပ္သြားတာပဲ
(ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္ေရးသြားတာေတာ့ ဘယ္သူမွ ေဆးေဖာ္ေက်ာဖက္လုပ္ျပီး မေျပာၾက)
လူပ်ံေတာ္ေလးလို ၀ဲၾကည္႕ေနတယ္ အသုဘရွဳ လာၾကသူေတြကို
“တေလာက ေသသြားတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတာင္ ကဗ်ာစပ္လိုက္ေသးတာ”
လို႕ ေျပာတဲ့ သူက ေျပာ “နိမိတ္ဖတ္သြားတာေပါ့ေလ” မွတ္ခ်က္ခ်သူကခ်
စကားေျပကို ကဗ်ာလုပ္ယူဘို႕ ဘယ္္အပလီေကးရွင္းကို အတက္ခ်္ လုပ္ရမလဲ
၀ါက်သစ္ စကားေျပကဗ်ာ စမ္းသပ္ရင္း သူ႕ခမ်ာ ေရတိမ္နစ္ရရွာတာ
ဇာတ္က အခိုင္ၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး မင္းသားဦးစားေပးဇာတ္ပဲ ပရိုဂ်ဴဆာ လဲ အိပ္ေပ်ာ္စား၀င္ေအာင္
ေနာက္တေန႕ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕.. မဟုတ္ဘူးေလ ဆပ္ျပာနဲ႕သြားတိုက္ေဆးအေၾကာင္းေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ျပီး
ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ႏို႕- ဒါျဖင့္…။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၂၇၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉
၂၃း၁၂ နာရီ ဘန္ေကာက္စံေတာ္ခ်ိန္
ကြယ္လြန္သူမုိးလႈိင္ည
ေၾကးစည္ကုိထုၾကၿပီ
ေရအုိးကုိခြဲၾကၿပီ
စည္ပင္၀န္ထမ္းက
စန္႕စန္႔ၾကီးသန္႔သန္႔ၾကီးငါ့အေလာင္းကုိ
လက္တြန္းလွည္းေပၚတင္ဆြဲေတာ့
မ်က္ရည္စစေတြနဲ႔ ငါအနည္းအက်ဥ္းေကာင္းခဲ့တာေလးကုိ
၀တ္ေက်တန္းေက်ေၿပာၾကဦးမယ္
ေလးေယာက္၀င္ၾကည့္လုိ႔ရမယ္
ေလာင္မီးတုိက္တာ၀န္ရွိသူကေၿပာေတာ့
သူ၀င္ငါ၀င္နဲ႔
သိေဟာင္းကၽြမ္းေဟာင္းႏွစ္ေယာက္ရယ္
မိန္းမဘက္ကဦးေလးရယ္
စာမူခေတြေပးၿပီးစာမူမရလုိက္လုိ႔
စိတ္ထဲကက်ိန္ဆဲေနတဲ့ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္ရယ္
သုံးမိနစ္အတြင္းလူတစ္ကုိယ္လုံးၿပာက်ေစမယ့္
ႏုိက္ထရုိဂ်င္မီးေတာက္ထဲ
ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကုိသံခၽႊန္နဲ႔ထုိးမေကာ္ထည့္ေတာ့
ဟုိေလးေယာက္က ဘယ္ေတာ့မွမရတဲ့
သံေ၀ဂစကာလုံးေတြေရရြတ္ၾကမယ္
အဲဒီလုိသရုပ္မွန္ဇာတ္ကြက္အတုိင္းလုိက္ေသရမွာ
ပ်င္းရိလြန္းလုိ႔
ပုိင္ရွင္မဲ့အေလာင္းေကာင္(ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏုိင္သည္)
ေသစာရင္းအရာရွိရဲ႔မွတ္ခ်က္
ငါ့၀ိညာဥ္မွာကပ္ေပးလုိက္ရင္ေတာ္ၿပီ....။
မုိးလႈိင္ည
ေရအုိးကုိခြဲၾကၿပီ
စည္ပင္၀န္ထမ္းက
စန္႕စန္႔ၾကီးသန္႔သန္႔ၾကီးငါ့အေလာင္းကုိ
လက္တြန္းလွည္းေပၚတင္ဆြဲေတာ့
မ်က္ရည္စစေတြနဲ႔ ငါအနည္းအက်ဥ္းေကာင္းခဲ့တာေလးကုိ
၀တ္ေက်တန္းေက်ေၿပာၾကဦးမယ္
ေလးေယာက္၀င္ၾကည့္လုိ႔ရမယ္
ေလာင္မီးတုိက္တာ၀န္ရွိသူကေၿပာေတာ့
သူ၀င္ငါ၀င္နဲ႔
သိေဟာင္းကၽြမ္းေဟာင္းႏွစ္ေယာက္ရယ္
မိန္းမဘက္ကဦးေလးရယ္
စာမူခေတြေပးၿပီးစာမူမရလုိက္လုိ႔
စိတ္ထဲကက်ိန္ဆဲေနတဲ့ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္ရယ္
သုံးမိနစ္အတြင္းလူတစ္ကုိယ္လုံးၿပာက်ေစမယ့္
ႏုိက္ထရုိဂ်င္မီးေတာက္ထဲ
ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကုိသံခၽႊန္နဲ႔ထုိးမေကာ္ထည့္ေတာ့
ဟုိေလးေယာက္က ဘယ္ေတာ့မွမရတဲ့
သံေ၀ဂစကာလုံးေတြေရရြတ္ၾကမယ္
အဲဒီလုိသရုပ္မွန္ဇာတ္ကြက္အတုိင္းလုိက္ေသရမွာ
ပ်င္းရိလြန္းလုိ႔
ပုိင္ရွင္မဲ့အေလာင္းေကာင္(ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏုိင္သည္)
ေသစာရင္းအရာရွိရဲ႔မွတ္ခ်က္
ငါ့၀ိညာဥ္မွာကပ္ေပးလုိက္ရင္ေတာ္ၿပီ....။
မုိးလႈိင္ည
Sunday, October 17, 2010
စီးမလား..
http://i524.photobucket.com/albums/cc324/moehlaingnya/69432_141693459210553_100001096991179_216906_1973434_n.jpg
ေၿမမႈန္လြင္ေရးသည္..
ငါတုိ႔ စာေပက ထုတ္ေ၀ပါတယ္...
ဘယ္လုိကဗ်ာေတြလည္း..ကၽြန္ေတာ္မသိေသးပါ..။
စိတ္၀င္စားသူမ်ား ၀ယ္ယူဖတ္ရႈႏုိင္ရန္ေၾကာ္ၿငာသည္...။
မုိးလႈိင္ည
ေၿမမႈန္လြင္ေရးသည္..
ငါတုိ႔ စာေပက ထုတ္ေ၀ပါတယ္...
ဘယ္လုိကဗ်ာေတြလည္း..ကၽြန္ေတာ္မသိေသးပါ..။
စိတ္၀င္စားသူမ်ား ၀ယ္ယူဖတ္ရႈႏုိင္ရန္ေၾကာ္ၿငာသည္...။
မုိးလႈိင္ည
ငါ့မနက္ၿဖန္ေတြဟာ သိမ္းဆည္းခံထားရၿပီ..။
ငါမွာ မနက္ၿဖန္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးမွတ္စရာအၿဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
နံရံခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ပန္ခ်ီကားလုိ
ဘ၀ဆုိတာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဖုန္ေတြၾကားမွာၿငိမ္သက္မြန္းက်ပ္
အလင္းေရာင္ငတ္တဲ့အခန္းလုိ႔
စုိထုိင္းထုိင္း မႈိင္းမႈန္ေနမလာ..
ငါဟာ လက္ပါတ္နာရီတစ္လုံး
အဓိပါယ္မပါ့တပါ ဒီသံသရာကုိပါတ္ေၿပးဖူးတယ္
အခုမနက္ၿဖန္ေတြမရွိေတာ့ဘူးတဲ့
မေန႔က ကတည္းက အသိက ငါ့ဆီမွာ မနက္ၿဖန္တစ္ခ်ဳိ႕
လက္က်န္ရွိေသးတာပဲ..
အခုမရွိေတာ့ဘူး…
ခ်က္ၿခင္းၾကီး လက္ငင္းၾကီး ငါမွာ ေနာက္ထပ္ေပးေခ်စရာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါေတာ့ဘူး..
အခုမနက္ၿဖန္တခ်ဳိ႕ တရား၀င္ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရၿပီ
မတရား၀င္ေရာက္ ဖ်က္သိမ္းတာလည္း ၿဖစ္ႏုိင္တာပဲ
ကမာၻၾကီးလည္တာမွန္ရင္ အဲဒီမနက္ၿဖန္ေတြ ငါ့ဆီၿပန္လာမွာလား
ငါက မေရမရာ အနာဂါတ္နဲ႔ မနက္ၿဖန္ကုိ ခ်ိန္ရြယ္ၾကည့္တယ္
အရင္လုိ ငါ့ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၿပန္ေပးပါ မနက္ၿဖန္..
အိတ္ကပ္ထဲမွာ ေပးေခ်စရာမရွိေပမယ့္
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ပူပန္မႈေတြ
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ လူတစ္ေယာက္ဟာ မနက္ၿဖန္ေတြရွိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား
လူမေသခင္ မနက္ၿဖန္ေတြ ဘာလုိ႔အရင္ေသေနတာလည္း..
ငါက ဘ၀မွာ ဘယ္လုိေမးခြန္းမ်ဳိးမွ မေၿဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူး
အရႈပ္ေထြးဆုံး ရုိးရွင္းေနတဲ့ဘ၀
ဘယ္သူမွမနက္ၿဖန္ေတြ လုယက္မခံရဖုိ႔ ငါဆုေတာင္းတယ္
အခုေတာ့ ငါဆီမွာမရွိေတာ့တဲ့ မနက္ၿဖန္အတြက္
ငါလမ္းဆုံလမ္းမမွာ မက္တပ္ရပ္ရွာရင္း…
မုိးလႈိင္ည
ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးမွတ္စရာအၿဖစ္အပ်က္ေတြ မရွိေတာ့ဘူး
နံရံခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ပန္ခ်ီကားလုိ
ဘ၀ဆုိတာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဖုန္ေတြၾကားမွာၿငိမ္သက္မြန္းက်ပ္
အလင္းေရာင္ငတ္တဲ့အခန္းလုိ႔
စုိထုိင္းထုိင္း မႈိင္းမႈန္ေနမလာ..
ငါဟာ လက္ပါတ္နာရီတစ္လုံး
အဓိပါယ္မပါ့တပါ ဒီသံသရာကုိပါတ္ေၿပးဖူးတယ္
အခုမနက္ၿဖန္ေတြမရွိေတာ့ဘူးတဲ့
မေန႔က ကတည္းက အသိက ငါ့ဆီမွာ မနက္ၿဖန္တစ္ခ်ဳိ႕
လက္က်န္ရွိေသးတာပဲ..
အခုမရွိေတာ့ဘူး…
ခ်က္ၿခင္းၾကီး လက္ငင္းၾကီး ငါမွာ ေနာက္ထပ္ေပးေခ်စရာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါေတာ့ဘူး..
အခုမနက္ၿဖန္တခ်ဳိ႕ တရား၀င္ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရၿပီ
မတရား၀င္ေရာက္ ဖ်က္သိမ္းတာလည္း ၿဖစ္ႏုိင္တာပဲ
ကမာၻၾကီးလည္တာမွန္ရင္ အဲဒီမနက္ၿဖန္ေတြ ငါ့ဆီၿပန္လာမွာလား
ငါက မေရမရာ အနာဂါတ္နဲ႔ မနက္ၿဖန္ကုိ ခ်ိန္ရြယ္ၾကည့္တယ္
အရင္လုိ ငါ့ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၿပန္ေပးပါ မနက္ၿဖန္..
အိတ္ကပ္ထဲမွာ ေပးေခ်စရာမရွိေပမယ့္
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
ငါရသင့္တယ္ထင္တဲ့… ပူပန္မႈေတြ
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ လူတစ္ေယာက္ဟာ မနက္ၿဖန္ေတြရွိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား
လူမေသခင္ မနက္ၿဖန္ေတြ ဘာလုိ႔အရင္ေသေနတာလည္း..
ငါက ဘ၀မွာ ဘယ္လုိေမးခြန္းမ်ဳိးမွ မေၿဖရွင္းႏုိင္ခဲ့ဘူး
အရႈပ္ေထြးဆုံး ရုိးရွင္းေနတဲ့ဘ၀
ဘယ္သူမွမနက္ၿဖန္ေတြ လုယက္မခံရဖုိ႔ ငါဆုေတာင္းတယ္
အခုေတာ့ ငါဆီမွာမရွိေတာ့တဲ့ မနက္ၿဖန္အတြက္
ငါလမ္းဆုံလမ္းမမွာ မက္တပ္ရပ္ရွာရင္း…
မုိးလႈိင္ည
Tuesday, October 12, 2010
လေရာင္တစ္ျခမ္း ပန္းေနၾကာ
ဓူ၀ံၾကယ္ေျမာက္အရပ္မွာရွိသလုိပဲ
ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ေျမာက္စူးစူးတစ္ေနရာမွာ
သီရိမဂၤၤလာေရႊဘံုဦးဆုိတဲ့
အ၀ါ
သာသာနာေရာင္ေတြနဲ႔႔ ျမဴးလြင့္ပ်ံ႕
ဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ေလးေတြန႔ဲ႔ ေတာက္ပ
ပဋိရူပ
ေအးျမတဲ့အရိပ္အာ၀ါသေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။
ဒီလုိ
သာယာလွပ
ေမႊႊးျမတဲ့ေနရာေလးရွိတာကုိ
လူေတြမ်ားမ်ားစားစား မသိၾကပါဘူး
ေနပါေစ
မသိလည္းကိစၥမရွိ
သတိကုိ ျမိဳ႔ျပသိလုိ႔
သိၾကသူေတြ လာလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ
အမ်ိဳးဘာသာ၊သာသနာနဲ႔ ဝံႆာႏုရကၡိတ
ပရဟိတ
ပညာဒါနေတြ ျဖန႔္႔ေ၀ရာ မဟုတ္လား။
မုိေနးရဲ့ ပန္းေရာင္ႏွင္းနဲ႔
ဗန္ဂုိးရဲ့ ေနၾကာက
ကင္းဗတ္စ ေပၚမွာ ပြင့္တယ္၊
ေဂၚဂင္ရဲ့ အ၀ါနဲ႔႔႔
ေဟာဒီ ေရႊႊဘံုဦးေနၾကာေတြက
ပညာရွိရာ
ေနရွိရာဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္
၀င္းမွည့္တဲ့ အားမာန္အလင္းေတြနဲ႔႔႕
မနက္ခင္းရဲ့
အျဖဴေရာင္ေလညင္းမွာ ပြင့္ၾကတယ္
ရဲရင့္တက္ၾကြရနံ႔ေတြနဲ႔႕
တင့္တယ္ခမ္းနားပါေပရဲ့...။
အဲ့ဒိ၀န္းက်င္မွာ
စပါးပင္န႔ဲ႔ သစ္ပင္ေတြ၀န္းရံလုိ႔႔႕
အပင္ေတြရွင္သန္ဖုိ႔ ဓာတ္ေျမၾသဇာလုိအပ္သလုိ
လူေတြမွာ
စိတ္အာဟာရ(သုိ႔မဟုတ္)...
အရသာတစ္ခုခု လုိအပ္တယ္။
ေနေရာင္ပူပူမွာ
ဘယ္သူမွ မကူးခတ္ခ်င္ဘူး
ေက်းငွက္ေတြလုိ
လြတ္လပ္စြာ ပ်ံျမဴးခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။
ေက်ာေပၚမွာ တေင႔ြ႔ေင႔ြ႔ေလာင္ေနတဲ့
ေနေရာင္ကုိ လက္နဲ႔႔သပ္ခ်ဖုိ႔
သူတုိ႔႔စာဖတ္ေနၾကတဲ့ အသံေတြ
အခက္အခဲေတြကုိ ပက္ထုတ္
ပညာကုိ
ယက္သဲ့က်င္ယူေနၾကတဲ့ ဟန္ေတြက
အားမာန္ေတြနဲ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္။
သူတုိ႔....ဓားေတာင္ကုိေလွာ္ခတ္လုိ႔
မီးပင္လယ္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကတယ္။
ဟုိးဖက္ကမ္းမွာ
နမ္းစရာ
ပညာပန္းေတြရွိတယ္ မဟုတ္လား။
ပညာပဒီေပါ၊ ဣဓအဓိပေဇၨာေတာ
ေလာက၌ ပညာဆီမီးသည္ အေတာက္ပဆံုး ၊
ပညာသမၼာ အာဘာနတိၱ၊
ပညာႏွင့္တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ
ပညာေရႊအုိး လူမခုိး...တဲ့လား
တန္ဖုိးကေတာ့ ၾကီးမားပါေပရဲ့။
ဒီယေန႔႔ E ေခတ္မွာ
ပညာရဲ့ အခန္းက႑၊ပဓာနက်လာတယ္
ညာေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ညံ့ေနလုိ႔႔မရဘူး
ညည္းေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ပညာမတတ္ရင္ လူရာမ၀င္ႏုိင္ဘူး။
ခ်စ္သားတုိ႔ အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အဘယ္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိဘိသနည္း
ခ်စ္သားတုိ႔ ေန႔တုိင္းအတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အတတ္ပညာမရွိေသာသူသည္
သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏
အတတ္ပညာရွိေသာသူကုိ
သူတစ္ပါးတ႔ုိ႔ ပူေဇာ္အပ္၏...တဲ့
ေလာကနီတိက်မ္းက
ေနၾကာပန္းေတြကုိ လွမ္းအသိေပးတယ္။
ပညာရဲ့ အျမစ္ေတြက ခါးသက္ေပမယ့္
အသီးကေတာ့ ခ်ိဳျမိန္တယ္လုိ႔႔႕
အရစၥတုိတယ္က လွမ္းေျပာတယ္္
အာဖရိကၾကယ္ျပာၾကီး
နယ္ဆင္မင္ဒဲလားကလည္း
ပညာေရးဟာ
ကမာၻၾကီးကုိေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တဲ့
အစြမ္းထက္ဆံုးလက္နက္ပဲ ....တဲ့။
တကယ္ေတာ့
ပညာေရးဆုိတာ
လူတုိင္းရဲ့ ရပုိင္ခြင့္ပါ
ေယာက်္ားမိန္းမ၊ကေလး ဘယ္သူမဆုိ
ကမာၻ႔ဘယ္ေနရာမွာ ေနေန
အားလံုးရရွိသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးပဲ
အဲ့ဒီလုိ....
ယူနက္စကုိကလည္း က်ားကန္အားေပးခဲ့။
ဒါေပမယ့္
လူတုိင္းအတြက္ ပညာေရး
ေနပူလမ္းဟာ ထြက္ေျပးေနတယ္။
ဘယ္လုိမွ လုိက္လုိ႔မမွီဘူး
ဆန္ေပးမွ ဆီရမယ့္ပံုမ်ိဳး
ေလွမရွိဘဲ
ျမစ္ကုိဘယ္လုိျဖတ္မလဲ
တက္မရွိရင္ လက္နဲ႔႔ေလွာ္လုိ႔ရေသးတယ္။
ေနပူပူမွာ
ငူငူၾကီးရပ္ေနလုိ႔ ျဖစ္မလား
ဘယ္သူလာကူပါ့မလဲ။
တခ်ိဳ႕က
စိတ္ကူးသစ္နဲ႔႔ စာနာသနား
ေနေရာင္ကုိ ေၾကြေအာင္မွ်ားသလုိ
ျမစ္ကုိ တံတားထုိးၾကတယ္
အတၱကုိေရွ႕တန္းမတင္ၾကဘူး
ေလာကကုိ အလွဆင္ၾကတယ္။
ဗားေတာ့ဗရက္ရဲ့ ကဗ်ာထဲကလုိ
ႏွင္းေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္းထူထူထပ္ထပ္က်ေနရင္
ပဲကေလးေတြ အေညွာင့္မေပါက္ႏုိင္မွာကုိ ေတြးပူျပီး
လဲသူကုိထူ၊ငူသူကုိ မတ္ေစတယ္
ရပ္သူကုိေဖး ကုိယ္ေင႔ြ႔ေပးတယ္
ငါးကေလးေတြ ေရမနစ္ေစရဘူး။
လာ....
ဒီမွာ ရင္ေငြ႔လႈံ
ပညာစံုေအာင္သင္ၾကမယ္
လေရာင္တစ္ျခမ္းပဲရရ
ပန္းတစ္ပြင့္မွ မထစ္အ မကန္းေစရဘူး။
ဒီမွာ
ရွင္မဟာရ႒သာရ
သံ၀ရပ်ိဳ႕မွာ ေရးထားသလုိ
ေက်ာက္ရည္တုိးေအာင္၊ ေသြးေသာေယာင္သုိ႔႔႕
ေစာင္ေစာင္မမ ဆံုးမတတ္စြာ
ျမတ္ဆရာေတြနဲ႔ စနစ္တက်။
ဒီမွာ
သစ္ပင္ကုိ သစ္ပင္လုိျမင္ေအာင္သင္ၾကား
သစ္ပင္ကုိ သစ္သားလုိျမင္တတ္တဲ့
အၾကင္နာမဲ့ ခါးသက္ႏွလံုးသား
မ်ိဳးမပြားေစရဘူး။
ေရစီးမွာ လေရာင္ေကာက္ရင္း
ေလာကဓံျမစ္ရုိးထဲ
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္သယ္ပုိး
မုန္႔ၾကိဳးလိမ္အမူအက်င့္ကုိ မုန္း
ေျဖာင့္မွန္တဲ့
အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားေပြ႔ဖက္မယ္။
မုိးေလေတြဘယ္လုိေမႊႊေမႊႊ၊မေရြ႕တဲ့စိတ္နဲ႔…
ႏွင္းခါးေတြကုိ ဘယ္လုိပုတ္ပုတ္၊မဆုတ္မယ့္စိတ္န႔ဲ႔….
လာ...
ေရႊႊဘံုဦးမွာ ပညာေရႊႊမႈႈန္တူးၾက
ဘ၀အနာဂတ္ေတာက္ပေအာင္ ေရႊႊခ်ၾက
ျပီးေတာ့
ပင္လယ္ေခါင္ေရ၀ဲမွာ ေလွကြဲလုိ႔ေမွာက္သူခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ေဖးကူေစာင့္ေရွာက္ၾက
တစ္ေယာက္ေက်ာတစ္ေယာက္
အလ်ားေမွာက္တံတားခင္း
ျဖတ္သန္းျခင္းကုိ ျဖတ္သန္းၾက
စိန္ေခၚျခင္းကုိ စိန္ေခၚၾက
ဟုိးအျမင့္က ၾကယ္ေတြမွာ
သင္တုိ႔႔နာမည္ေရးထုိးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက
ဦးေႏွာက္ခါးေတာင္းက်ိဳက္ရင္း
ေအာင္စိတ္ေတြန႔ဲ႔
ေအာင္ပြဲေတြကုိ ရိတ္သိမ္းၾက
အားလံုးျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေနၾကာပန္းလုိ မုိးလင္းမယ္။
ကြန္ျပဴတာတေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ႏွိပ္ေနတဲ့
ေခတ္ၾကီးရဲ့ မနက္ခင္း
ျပတင္းေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
စက္မႈႈသိပၸံေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ
အလိမ္အညာေတြနဲ႔
ကမာၻၾကီး မလိမၼာေသးဘူး
ဒါေပမယ့္
ေဟာဒီ...ျပာလဲ့လဲ့မုိးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ပတ္၀န္းက်င္လိမ္မာဖုိ႔႔႕
သူတ႔ုိ႔႔လိမၼာဖုိ႔႕
တစ္ေန႔႔မွာ
လေရာင္ကုိ ၾကိဳးခ်ည္အိပ္ဖုိ႔႕
ခမ္းခမ္းနားနား ပညာသင္ၾကား
ေနၾကာပန္းမ်ားပြင့္ေနတယ္။
မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ..
သူတုိ႔႔အတြက္ အေရးေပၚလုိအပ္ေနတာကလည္း
အမွားအမွန္ပုိင္းျခားေ၀ဖန္တတ္ေသာ
"ပညာ..." ဆုိတဲ့
အသက္ကယ္ေဆးတစ္ခြက္ပဲ မဟုတ္လား။
မင္းခ်မ္းမြန္
(ေလးေထာင့္ကန္၊သီရိမဂၤလာေရႊႊဘံုဦးေက်ာင္း ပရဟိတပညာသင္တန္းသုိ႔ အမွတ္တရ)
ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ေျမာက္စူးစူးတစ္ေနရာမွာ
သီရိမဂၤၤလာေရႊဘံုဦးဆုိတဲ့
အ၀ါ
သာသာနာေရာင္ေတြနဲ႔႔ ျမဴးလြင့္ပ်ံ႕
ဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ေလးေတြန႔ဲ႔ ေတာက္ပ
ပဋိရူပ
ေအးျမတဲ့အရိပ္အာ၀ါသေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။
ဒီလုိ
သာယာလွပ
ေမႊႊးျမတဲ့ေနရာေလးရွိတာကုိ
လူေတြမ်ားမ်ားစားစား မသိၾကပါဘူး
ေနပါေစ
မသိလည္းကိစၥမရွိ
သတိကုိ ျမိဳ႔ျပသိလုိ႔
သိၾကသူေတြ လာလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ
အမ်ိဳးဘာသာ၊သာသနာနဲ႔ ဝံႆာႏုရကၡိတ
ပရဟိတ
ပညာဒါနေတြ ျဖန႔္႔ေ၀ရာ မဟုတ္လား။
မုိေနးရဲ့ ပန္းေရာင္ႏွင္းနဲ႔
ဗန္ဂုိးရဲ့ ေနၾကာက
ကင္းဗတ္စ ေပၚမွာ ပြင့္တယ္၊
ေဂၚဂင္ရဲ့ အ၀ါနဲ႔႔႔
ေဟာဒီ ေရႊႊဘံုဦးေနၾကာေတြက
ပညာရွိရာ
ေနရွိရာဘက္ မ်က္ႏွာလွည့္
၀င္းမွည့္တဲ့ အားမာန္အလင္းေတြနဲ႔႔႕
မနက္ခင္းရဲ့
အျဖဴေရာင္ေလညင္းမွာ ပြင့္ၾကတယ္
ရဲရင့္တက္ၾကြရနံ႔ေတြနဲ႔႕
တင့္တယ္ခမ္းနားပါေပရဲ့...။
အဲ့ဒိ၀န္းက်င္မွာ
စပါးပင္န႔ဲ႔ သစ္ပင္ေတြ၀န္းရံလုိ႔႔႕
အပင္ေတြရွင္သန္ဖုိ႔ ဓာတ္ေျမၾသဇာလုိအပ္သလုိ
လူေတြမွာ
စိတ္အာဟာရ(သုိ႔မဟုတ္)...
အရသာတစ္ခုခု လုိအပ္တယ္။
ေနေရာင္ပူပူမွာ
ဘယ္သူမွ မကူးခတ္ခ်င္ဘူး
ေက်းငွက္ေတြလုိ
လြတ္လပ္စြာ ပ်ံျမဴးခ်င္ၾကလိမ့္မယ္။
ေက်ာေပၚမွာ တေင႔ြ႔ေင႔ြ႔ေလာင္ေနတဲ့
ေနေရာင္ကုိ လက္နဲ႔႔သပ္ခ်ဖုိ႔
သူတုိ႔႔စာဖတ္ေနၾကတဲ့ အသံေတြ
အခက္အခဲေတြကုိ ပက္ထုတ္
ပညာကုိ
ယက္သဲ့က်င္ယူေနၾကတဲ့ ဟန္ေတြက
အားမာန္ေတြနဲ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္။
သူတုိ႔....ဓားေတာင္ကုိေလွာ္ခတ္လုိ႔
မီးပင္လယ္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကတယ္။
ဟုိးဖက္ကမ္းမွာ
နမ္းစရာ
ပညာပန္းေတြရွိတယ္ မဟုတ္လား။
ပညာပဒီေပါ၊ ဣဓအဓိပေဇၨာေတာ
ေလာက၌ ပညာဆီမီးသည္ အေတာက္ပဆံုး ၊
ပညာသမၼာ အာဘာနတိၱ၊
ပညာႏွင့္တူေသာ အလင္းေရာင္မရွိ
ပညာေရႊအုိး လူမခုိး...တဲ့လား
တန္ဖုိးကေတာ့ ၾကီးမားပါေပရဲ့။
ဒီယေန႔႔ E ေခတ္မွာ
ပညာရဲ့ အခန္းက႑၊ပဓာနက်လာတယ္
ညာေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ညံ့ေနလုိ႔႔မရဘူး
ညည္းေနလ႔ုိ႔ မရဘူး
ပညာမတတ္ရင္ လူရာမ၀င္ႏုိင္ဘူး။
ခ်စ္သားတုိ႔ အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အဘယ္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိဘိသနည္း
ခ်စ္သားတုိ႔ ေန႔တုိင္းအတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့
အတတ္ပညာမရွိေသာသူသည္
သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏
အတတ္ပညာရွိေသာသူကုိ
သူတစ္ပါးတ႔ုိ႔ ပူေဇာ္အပ္၏...တဲ့
ေလာကနီတိက်မ္းက
ေနၾကာပန္းေတြကုိ လွမ္းအသိေပးတယ္။
ပညာရဲ့ အျမစ္ေတြက ခါးသက္ေပမယ့္
အသီးကေတာ့ ခ်ိဳျမိန္တယ္လုိ႔႔႕
အရစၥတုိတယ္က လွမ္းေျပာတယ္္
အာဖရိကၾကယ္ျပာၾကီး
နယ္ဆင္မင္ဒဲလားကလည္း
ပညာေရးဟာ
ကမာၻၾကီးကုိေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တဲ့
အစြမ္းထက္ဆံုးလက္နက္ပဲ ....တဲ့။
တကယ္ေတာ့
ပညာေရးဆုိတာ
လူတုိင္းရဲ့ ရပုိင္ခြင့္ပါ
ေယာက်္ားမိန္းမ၊ကေလး ဘယ္သူမဆုိ
ကမာၻ႔ဘယ္ေနရာမွာ ေနေန
အားလံုးရရွိသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးပဲ
အဲ့ဒီလုိ....
ယူနက္စကုိကလည္း က်ားကန္အားေပးခဲ့။
ဒါေပမယ့္
လူတုိင္းအတြက္ ပညာေရး
ေနပူလမ္းဟာ ထြက္ေျပးေနတယ္။
ဘယ္လုိမွ လုိက္လုိ႔မမွီဘူး
ဆန္ေပးမွ ဆီရမယ့္ပံုမ်ိဳး
ေလွမရွိဘဲ
ျမစ္ကုိဘယ္လုိျဖတ္မလဲ
တက္မရွိရင္ လက္နဲ႔႔ေလွာ္လုိ႔ရေသးတယ္။
ေနပူပူမွာ
ငူငူၾကီးရပ္ေနလုိ႔ ျဖစ္မလား
ဘယ္သူလာကူပါ့မလဲ။
တခ်ိဳ႕က
စိတ္ကူးသစ္နဲ႔႔ စာနာသနား
ေနေရာင္ကုိ ေၾကြေအာင္မွ်ားသလုိ
ျမစ္ကုိ တံတားထုိးၾကတယ္
အတၱကုိေရွ႕တန္းမတင္ၾကဘူး
ေလာကကုိ အလွဆင္ၾကတယ္။
ဗားေတာ့ဗရက္ရဲ့ ကဗ်ာထဲကလုိ
ႏွင္းေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္းထူထူထပ္ထပ္က်ေနရင္
ပဲကေလးေတြ အေညွာင့္မေပါက္ႏုိင္မွာကုိ ေတြးပူျပီး
လဲသူကုိထူ၊ငူသူကုိ မတ္ေစတယ္
ရပ္သူကုိေဖး ကုိယ္ေင႔ြ႔ေပးတယ္
ငါးကေလးေတြ ေရမနစ္ေစရဘူး။
လာ....
ဒီမွာ ရင္ေငြ႔လႈံ
ပညာစံုေအာင္သင္ၾကမယ္
လေရာင္တစ္ျခမ္းပဲရရ
ပန္းတစ္ပြင့္မွ မထစ္အ မကန္းေစရဘူး။
ဒီမွာ
ရွင္မဟာရ႒သာရ
သံ၀ရပ်ိဳ႕မွာ ေရးထားသလုိ
ေက်ာက္ရည္တုိးေအာင္၊ ေသြးေသာေယာင္သုိ႔႔႕
ေစာင္ေစာင္မမ ဆံုးမတတ္စြာ
ျမတ္ဆရာေတြနဲ႔ စနစ္တက်။
ဒီမွာ
သစ္ပင္ကုိ သစ္ပင္လုိျမင္ေအာင္သင္ၾကား
သစ္ပင္ကုိ သစ္သားလုိျမင္တတ္တဲ့
အၾကင္နာမဲ့ ခါးသက္ႏွလံုးသား
မ်ိဳးမပြားေစရဘူး။
ေရစီးမွာ လေရာင္ေကာက္ရင္း
ေလာကဓံျမစ္ရုိးထဲ
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္သယ္ပုိး
မုန္႔ၾကိဳးလိမ္အမူအက်င့္ကုိ မုန္း
ေျဖာင့္မွန္တဲ့
အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားေပြ႔ဖက္မယ္။
မုိးေလေတြဘယ္လုိေမႊႊေမႊႊ၊မေရြ႕တဲ့စိတ္နဲ႔…
ႏွင္းခါးေတြကုိ ဘယ္လုိပုတ္ပုတ္၊မဆုတ္မယ့္စိတ္န႔ဲ႔….
လာ...
ေရႊႊဘံုဦးမွာ ပညာေရႊႊမႈႈန္တူးၾက
ဘ၀အနာဂတ္ေတာက္ပေအာင္ ေရႊႊခ်ၾက
ျပီးေတာ့
ပင္လယ္ေခါင္ေရ၀ဲမွာ ေလွကြဲလုိ႔ေမွာက္သူခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ေဖးကူေစာင့္ေရွာက္ၾက
တစ္ေယာက္ေက်ာတစ္ေယာက္
အလ်ားေမွာက္တံတားခင္း
ျဖတ္သန္းျခင္းကုိ ျဖတ္သန္းၾက
စိန္ေခၚျခင္းကုိ စိန္ေခၚၾက
ဟုိးအျမင့္က ၾကယ္ေတြမွာ
သင္တုိ႔႔နာမည္ေရးထုိးႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက
ဦးေႏွာက္ခါးေတာင္းက်ိဳက္ရင္း
ေအာင္စိတ္ေတြန႔ဲ႔
ေအာင္ပြဲေတြကုိ ရိတ္သိမ္းၾက
အားလံုးျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း
ေနၾကာပန္းလုိ မုိးလင္းမယ္။
ကြန္ျပဴတာတေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ႏွိပ္ေနတဲ့
ေခတ္ၾကီးရဲ့ မနက္ခင္း
ျပတင္းေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့
စက္မႈႈသိပၸံေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ
အလိမ္အညာေတြနဲ႔
ကမာၻၾကီး မလိမၼာေသးဘူး
ဒါေပမယ့္
ေဟာဒီ...ျပာလဲ့လဲ့မုိးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ပတ္၀န္းက်င္လိမ္မာဖုိ႔႔႕
သူတ႔ုိ႔႔လိမၼာဖုိ႔႕
တစ္ေန႔႔မွာ
လေရာင္ကုိ ၾကိဳးခ်ည္အိပ္ဖုိ႔႕
ခမ္းခမ္းနားနား ပညာသင္ၾကား
ေနၾကာပန္းမ်ားပြင့္ေနတယ္။
မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ..
သူတုိ႔႔အတြက္ အေရးေပၚလုိအပ္ေနတာကလည္း
အမွားအမွန္ပုိင္းျခားေ၀ဖန္တတ္ေသာ
"ပညာ..." ဆုိတဲ့
အသက္ကယ္ေဆးတစ္ခြက္ပဲ မဟုတ္လား။
မင္းခ်မ္းမြန္
(ေလးေထာင့္ကန္၊သီရိမဂၤလာေရႊႊဘံုဦးေက်ာင္း ပရဟိတပညာသင္တန္းသုိ႔ အမွတ္တရ)
Monday, October 11, 2010
သူမ( her ) သက္သက္
သူမဟာသက္သက္..
သက္သက္မဲ့ သူမဟာ…
သူမဟာ ေကာက္စုိက္ရင္ အရမ္းၿမန္တယ္
သူမ (her) စက္ခ်ဳပ္ရင္ အရမး္ေသသပ္တယ္
သူမ (her) သက္သက္
သက္သက္ လာရင္
ကာလသားေခါင္းေတြက အစ
သက္သက္ မဲ့ ေခါင္းငဲ့ၾကည့္တယ္…
သက္သက္ (her) တည္ၾကည္တယ္
သက္သက္ (her) ေလးနက္တယ္…
သက္သက္မဲ့ သူမ (her) ၿမဳိ႕ေပၚတက္သြားတယ္
သက္သက္မဲ့ သူမ(her) ႏုိင္ငံၿခား ထြက္သြားတယ္
သက္သက္ (her) မင္းၾကဳိက္ စုိးၾကဳိက္တဲ့
သက္သက္ အမ်ဳိးတစ္သုိက္ က အဲ့လုိ႔
သက္သက္ ကုိ တန္ဖုိးထားတာ..
သက္သက္ (her) သက္သက္မဲ့
သူမ (her)…. သက္သက္
သက္သက္မဲ့ခ်ည္းေတာ့… သူမ (her)
မုိးလႈိင္ည
Saturday, October 9, 2010
ေတြးမိတိုင္း
ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းေဖာက္လို ့
ထီးနန္းေပ်ာက္ျဖစ္ျပီ
မွီျငမ္းေထာက္ အသစ္မွီတယ္
ညစ္ပလီလူမ်ိဳး
မိပစ္လို ့ဖေရွာင္ေသြသည္
ခြေကာင္ေတြ ေခြးျဖစ္ေပါ့ဗ်ိဳး။
ျမန္မာခ်င္း ၾကြားၾကခ်င္
ဓားျပသြင္ သူခိုး
ကုလားျမင္ သူ ့အေမရိုးေတာ့မလို
ခုေျမလွ်ိဳး ပုန္းေရွာင္
မိုက္မေနာ္ ျပဳမေဟးရယ္နဲ ့
သူ ့ပေထြးေတာ့ ထြက္၍မေဟာင္။
ေျပာေရာဟဲ့ ရာဇ၀င္ေျပာင္ေအာင္
စာဇင္ေတာင္ ဦးခ်လို ့
ပလူးၾက ေျပးၾကိဳ ့ခါခါ
ေခြးသို ့ပမာ။
ေတြးမိတိုင္း အရိုးနာတယ္
အမ်ဳိးပါ ဆဲခ်င္ေပါ့ေလး။
(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)
ထီးနန္းေပ်ာက္ျဖစ္ျပီ
မွီျငမ္းေထာက္ အသစ္မွီတယ္
ညစ္ပလီလူမ်ိဳး
မိပစ္လို ့ဖေရွာင္ေသြသည္
ခြေကာင္ေတြ ေခြးျဖစ္ေပါ့ဗ်ိဳး။
ျမန္မာခ်င္း ၾကြားၾကခ်င္
ဓားျပသြင္ သူခိုး
ကုလားျမင္ သူ ့အေမရိုးေတာ့မလို
ခုေျမလွ်ိဳး ပုန္းေရွာင္
မိုက္မေနာ္ ျပဳမေဟးရယ္နဲ ့
သူ ့ပေထြးေတာ့ ထြက္၍မေဟာင္။
ေျပာေရာဟဲ့ ရာဇ၀င္ေျပာင္ေအာင္
စာဇင္ေတာင္ ဦးခ်လို ့
ပလူးၾက ေျပးၾကိဳ ့ခါခါ
ေခြးသို ့ပမာ။
ေတြးမိတိုင္း အရိုးနာတယ္
အမ်ဳိးပါ ဆဲခ်င္ေပါ့ေလး။
(အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ)
Monday, October 4, 2010
ဆံုမွတ္
အေမ...
ေနေကာင္းပါရဲ႕လား အေမ...
ျခံနံပတ္ ၅၄ ကို
အေမ့လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္မယ့္တေန႔ကို
တကၠသိုလ္ရိပ္သာက သစၥာေတာ္မပ်က္
ေစာင့္ေနဆဲပါ အေမ...
ရိွပါတယ္အေမ...
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္...
သူတို႔လည္း ေနေကာင္းၾကပါရဲ႕
တခ်ဳိ႕ကေတာ့
ႏိုင္ငံသားေျပာင္းလဲခံယူရင္း
ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ေနၾကတုန္းပဲ အေမ
ဇာတိေျမကို အလည္အပတ္ျပန္တိုင္း
“အရင္အတိုင္းပဲေနာ္” လို႔
ဝတ္ေက်တန္းေက်ႏႈတ္ဆက္
ေစ်းဝယ္မပ်က္ၾကပါဘူး
တခ်ဳိ႕ကေတာ့
ဒုကၡသည္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
(သူတို႔အေရးအတြက္) ဒို႔အေရး ဒို႔အေရးနဲ႔
နယူးေယာက္ကေန
အေမ့ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါသတဲ့။
အေမ့ပါတီလည္း ရိွပါေသးတယ္ အေမ...
တခ်ဳိ႕က မဲဆြယ္တုန္းမွာ တခ်ဳိ႕က မဲမေပးဖို႔ေျပာ
ပါတီဖ်က္သိမ္းခိုင္းကာမွ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္နဲ႔
ေၾကညာခ်က္မထုတ္ေတာ့တာကလြဲရင္
အရင္လို ခမ္းခမ္းနားနားပါပဲ အေမ...
ရန္ကုန္ကေတာ့ ျခဴခ်ာရွာတယ္အေမ...
ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈကို ကုစားတုန္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ျဖစ္
မီးစက္ေမာင္းသံေတြၾကားက “စခန္းခဏလိုက္ခဲ့ပါ” ေခၚလုိေခၚ
ဆယ္တန္းသမားေတြက အႏွိပ္ခန္းမွာစာက်က္
တခ်ဳိ႕က ထမင္းမခ်က္ႏိုင္ေတာ့
ထမင္းရည္ဝယ္ေသာက္ၾကရတယ္ အေမ
ဘာပဲေျပာေျပာ အေမ
ရန္ကုန္မွာ ေက်ာ္သူနဲ႔ ေထာင္မွဴး
သူတို႔ႏွစ္ဦးေလာက္ေတာ့
ဘယ္သူမွ အလုပ္မမ်ားဘူးေလ
အေမ
အေမမရိွတုန္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာဂစ္ကို သိသြားတယ္
ေရႊဝါေရာင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ဥပေဒ၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္၊
ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ေနျပည္ေတာ္ - ဒါေတြနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးသြားတယ္
အေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့
အမ်ားႀကီးေပါ့အေမရယ္
ရန္ကုန္မွာ ေမြးခဲ့တဲ့လူေတြက
ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္ၿပီး ျပန္လာ
ဇာတိကို ရြံရွာသလိုလိုနဲ႔ျပန္ၾကည့္
မခ်ိေပမယ့္ မေျပာသာပါဘူး အေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔က နိမ့္ပါးခ်ိန္ကို။
အေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုက္ပြဲမွာ
ခဏခဏက်ဆံုးေပးေနရတာက
ျပကၡဒိန္စာရြက္ေတြပါ အေမ
ေဟာတစ္ရြက္ ေဟာတစ္ရြက္နဲ႔
ဆုတ္ၿဖဲပစ္ေနလိုက္ၾကတာ ...
အဲဒါ ရက္ရာဇာေတြခ်ည္းပဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသိေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္ အေမ
အေမ
ေျပာၾကည့္ပါရေစ
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကေလ
ဒီမိုကေရစီလည္း ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ပါခ်င္မွပါမယ္
အစည္းအေဝးလည္း တက္ခ်င္မွတက္ရပါလိမ့္မယ္ အေမ
ဒါေပမယ့္
ႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္စရာမလိုေတာ့တဲ့ေန႔
ဒုကၡသည္ေတြ ဒုကၡသယ္စရာမလိုေတာ့တဲ့ေန႔
ႏွစ္ေယာက္ရိွရင္ သံုးဖြဲ႔မကြဲေတာ့တဲ့ေန႔
ပညာတတ္ရင္ ထမင္းမငတ္တဲ့ေန႔
အေရာင္မတူတာကို ရန္သူလို႔ မသတ္မွတ္တဲ့ေန႔
အဲဒီေန႔ကိုပါ အေမ
ကၽြန္ေတာ္လဲသြားရင္ အေမထူေပးပါ
အေမ့အားနဲ႔ မေနမနားႀကိဳစားစမ္းပါ့မယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ေလ။
(ကမာၻစိုးမင္း)
ေနေကာင္းပါရဲ႕လား အေမ...
ျခံနံပတ္ ၅၄ ကို
အေမ့လက္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္မယ့္တေန႔ကို
တကၠသိုလ္ရိပ္သာက သစၥာေတာ္မပ်က္
ေစာင့္ေနဆဲပါ အေမ...
ရိွပါတယ္အေမ...
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္...
သူတို႔လည္း ေနေကာင္းၾကပါရဲ႕
တခ်ဳိ႕ကေတာ့
ႏိုင္ငံသားေျပာင္းလဲခံယူရင္း
ျမန္မာျပည္ကို ခ်စ္ေနၾကတုန္းပဲ အေမ
ဇာတိေျမကို အလည္အပတ္ျပန္တိုင္း
“အရင္အတိုင္းပဲေနာ္” လို႔
ဝတ္ေက်တန္းေက်ႏႈတ္ဆက္
ေစ်းဝယ္မပ်က္ၾကပါဘူး
တခ်ဳိ႕ကေတာ့
ဒုကၡသည္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
(သူတို႔အေရးအတြက္) ဒို႔အေရး ဒို႔အေရးနဲ႔
နယူးေယာက္ကေန
အေမ့ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါသတဲ့။
အေမ့ပါတီလည္း ရိွပါေသးတယ္ အေမ...
တခ်ဳိ႕က မဲဆြယ္တုန္းမွာ တခ်ဳိ႕က မဲမေပးဖို႔ေျပာ
ပါတီဖ်က္သိမ္းခိုင္းကာမွ ေမြးေန႔ပြဲလုပ္နဲ႔
ေၾကညာခ်က္မထုတ္ေတာ့တာကလြဲရင္
အရင္လို ခမ္းခမ္းနားနားပါပဲ အေမ...
ရန္ကုန္ကေတာ့ ျခဴခ်ာရွာတယ္အေမ...
ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈကို ကုစားတုန္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ျဖစ္
မီးစက္ေမာင္းသံေတြၾကားက “စခန္းခဏလိုက္ခဲ့ပါ” ေခၚလုိေခၚ
ဆယ္တန္းသမားေတြက အႏွိပ္ခန္းမွာစာက်က္
တခ်ဳိ႕က ထမင္းမခ်က္ႏိုင္ေတာ့
ထမင္းရည္ဝယ္ေသာက္ၾကရတယ္ အေမ
ဘာပဲေျပာေျပာ အေမ
ရန္ကုန္မွာ ေက်ာ္သူနဲ႔ ေထာင္မွဴး
သူတို႔ႏွစ္ဦးေလာက္ေတာ့
ဘယ္သူမွ အလုပ္မမ်ားဘူးေလ
အေမ
အေမမရိွတုန္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာဂစ္ကို သိသြားတယ္
ေရႊဝါေရာင္၊ အီလက္ထေရာနစ္ဥပေဒ၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္၊
ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ေနျပည္ေတာ္ - ဒါေတြနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးသြားတယ္
အေျပာင္းအလဲေတြကေတာ့
အမ်ားႀကီးေပါ့အေမရယ္
ရန္ကုန္မွာ ေမြးခဲ့တဲ့လူေတြက
ႏိုင္ငံျခားသားလုပ္ၿပီး ျပန္လာ
ဇာတိကို ရြံရွာသလိုလိုနဲ႔ျပန္ၾကည့္
မခ်ိေပမယ့္ မေျပာသာပါဘူး အေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔က နိမ့္ပါးခ်ိန္ကို။
အေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုက္ပြဲမွာ
ခဏခဏက်ဆံုးေပးေနရတာက
ျပကၡဒိန္စာရြက္ေတြပါ အေမ
ေဟာတစ္ရြက္ ေဟာတစ္ရြက္နဲ႔
ဆုတ္ၿဖဲပစ္ေနလိုက္ၾကတာ ...
အဲဒါ ရက္ရာဇာေတြခ်ည္းပဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသိေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္ အေမ
အေမ
ေျပာၾကည့္ပါရေစ
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာကေလ
ဒီမိုကေရစီလည္း ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ပါခ်င္မွပါမယ္
အစည္းအေဝးလည္း တက္ခ်င္မွတက္ရပါလိမ့္မယ္ အေမ
ဒါေပမယ့္
ႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္စရာမလိုေတာ့တဲ့ေန႔
ဒုကၡသည္ေတြ ဒုကၡသယ္စရာမလိုေတာ့တဲ့ေန႔
ႏွစ္ေယာက္ရိွရင္ သံုးဖြဲ႔မကြဲေတာ့တဲ့ေန႔
ပညာတတ္ရင္ ထမင္းမငတ္တဲ့ေန႔
အေရာင္မတူတာကို ရန္သူလို႔ မသတ္မွတ္တဲ့ေန႔
အဲဒီေန႔ကိုပါ အေမ
ကၽြန္ေတာ္လဲသြားရင္ အေမထူေပးပါ
အေမ့အားနဲ႔ မေနမနားႀကိဳစားစမ္းပါ့မယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံုၾကဖို႔ေလ။
(ကမာၻစိုးမင္း)
Friday, October 1, 2010
ရပ္
ေတာ္ျပီ
ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္
စကၠဴကပ္ေနတဲ့ မုန္႔လံုးစားေနရသလို
ဖြယ္တယ္တယ္ၾကီး ျဖစ္မွာ..
ေတာ္ျပီ
ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္
ညီွစို႔စို႔နဲ႔ စက္တင္ဘာလည္း ပါလာဦးမွာ...
ေတာ္ျပီ
ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္...
ဖုန္းလိုင္းေတြ ျပတ္ျပီး ကြန္နက္ရွင္ေတြ က်သြားမွာ..
[စိုးရိမ္ရတယ္ ...
ငါတို႔ေခတ္က မုန္တိုင္းေစာ္နံလို႔..
ကန္းလြန္းပါတယ္ကြာ..
ကမ္းျမင္ဖို႔ေတာ့ အေ၀းၾကီးပဲ..
အေနအထားကိုက နင္ေရာ ငါေရာ
အရူးစြတ္စြဲတာ ခံေနရတာကလား ]
ေတာ္ပါျပီ
လူၾကိဳက္နည္းတဲ့ အမွန္တရားလည္း ..
ေတာ္ပါျပီ...
ဖုန္ထူေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ..
ေတာ္သင့္ျပီ..
ျခင္ေဆးေခြ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ၊
လူေတြလည္း မီးခိုးေတြ တအူအူနဲ႔..
ခ်ိဳ ႔တဲ့မႈေတြ စားသံုးဆဲ...
ခ်ဳပ္ရိုးေျပသံခ်ပ္ကာထဲ
ဘာကိုမွ အာမခံနဲ႔။
ေတာ္လိုက္ေတာ့.. ။
ခင္ဗ်ား မသိဘူး
လူတန္းစားခြဲျခားတဲ့ ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးမွာ
ေသာက္ေရးမပါတာေတြပဲ
ေခတ္မွီဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္တယ္
ဒါနဲ႔မ်ား ျမိဳ႔အဂၤ ါရပ္နဲ႔အညီ ဘာညာကြိကြေတြ
ေတာ္ပါေတာ့...။
အားနာစရာပဲ ရန္ကုန္ေရ...
ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္မိလို႔က်ဳပ္မွာ လူရာမ၀င္ေတာ့ဘူးတဲ့ ..။
တကယ္ပဲ
ဒီေနရာမွာ..
ေတာ္ပါျပီ ...။
[summer]
လူၾကီးမင္းေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီ...
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
အသံထြက္မွားေနပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ...
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
အဓိပါယ္မရွိပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိ၍မရႏုိင္ပါ...
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာၿပင္ပေရာက္ရွိေနပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
စက္ပိတ္ထားပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ....
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
လုိင္းမ်ားမအားေသးပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
အစည္းအေ၀းခန္းထဲ၀င္ေနပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
စာလုံးေပါင္းမွားေနပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
လုိဂုိအမွတ္တံဆိပ္မ်ား တုပထားသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
အခ်ိန္မေရြး အာဏာသိမး္ယူႏုိင္ပါသၿဖင့္ ေခၚဆုိမရႏုိင္ပါ...
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
လူၾကီးမင္း ေခၚဆုိေသာ ဒီမုိကေရစီမွာ
လူတကာ ဖုတ္ဖတ္ခါေၿပာလြန္းလုိ႔
ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေနၿပီၿဖစ္ပါသၿဖင့္...
ေသဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ...။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Posts (Atom)