ငယ္ငယ္တုန္းက ၀လုံးေတြမ၀ုိင္းလုိ႔
သစ္သားေပတံနဲ႔ အေမက
ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ဆစ္ေလးေတြကုိေခါက္ခဲ့ဖူး
ေပေတေတဇြတ္တရြ ကၽြန္ေတာ္က
မေတာ္တဆ ၀ုိင္းသြားတဲ့ ၀လုံးေတာင္မွ
ခဲဖ်က္နဲ႔ဖ်က္ၿပီး ေပေစာင္းေစာင္းေရးခဲ့ဖူးတယ္…
နာလုိက္တာအေမရယ္
တစ္ဘ၀စာ အေမ့အဆုံးအမေတြကုိ
လုံးလုံးပစ္ပါယ္ခဲ့ၿပီးမွ
ေလာကဓံရုိက္ႏွက္ခ်က္ေတြထဲ
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကအေမ့ဆီမွာ
ေအာ္ငုိခဲ့သလုိ…
လြတ္လပ္မိခ်င္ရဲ႕…..
မုိးလႈိင္ည
ေလာကဒဏ္ရဲ႕ ရိုက္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ေပေစာင္းေစာင္းသြားမလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္.... ဖ်က္စရာခဲဖ်က္မရွိလို႔ပါ..............
ReplyDeleteဟလို
ReplyDeleteအခုေတာ့ အေမ့ကို လြမ္းၿပီေပါ့..။
ဆံုးမမဲ့သူ မရွိျဖစ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကဗ်ာေတြနဲ႔ ဆံုးမေပါ့..။
အားေပးပါသည္..။ လာလည္ပါလို႕ တခါတည္းဖိတ္ပါတယ္ရွင္..။
မေဗဒါ