တကယ္ဆုိ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြဟာ ေသဒဏ္ေပးမယ့္ နာက်င္မႈေတြဆုိ ၾကဳိသိဖုိ႔ေကာင္းတယ္..။ ကိုယ္တုိင္ အၿပဳံးေတြကို မယုံၾကည္တတ္သူေလ… ပူအုိက္တဲ့အခန္းထဲမွာ အသက္ပါတဲ့အၿပဳံးကုိ ခ်ိတ္ဆြဲမထားသင့္ဘူး… နာမည္ၾကီး .. မ်က္ႏွာၾကီးေတြ ၾကားထဲမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ၿဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္အေပၚ အဲဒီအၿပဳံးဟာ.. ဘာၿဖစ္လုိ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္.. ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ လုိက္တာလည္း… နာမည္ေတြေၿပာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾက… ေက်ာခုိင္းရင္ေမ့ပစ္ဖုိ႔ ၀န္မေလးေအာင္ … အထပ္ထပ္ ေလ့က်င့္ထားခဲ့တာပဲ..။ ဟုိတစ္ေလာ ခင္ဗ်ား အႏုပညာေလး … ေတာ္ေတာ္ေဆြးဖုိ႔ ေကာင္းတယ္.. အဲဒီလုိ မေရမရာစကားေတြ ခပ္တုိးတုိး ေၿပာၿဖစ္ၾကတာမ်ဳိးပါ..။ ကုိယ္က ဘ၀ဆုိတာမွာ ဘာကိုမွ မယုံၾကည္တတ္တဲ့ သံသရ၀ါဒီေလ.. ။ တကယ္ဆုိ ကုိယ္နယ္နမိတ္ထဲကုိ မိတ္ေဆြဖြဲ႔မႈေတြနဲ႔ ဗုံးမက်ဲသင့္ဘူး… ကုိယ္တုိင္က ခင္မင္မႈနည္းပါးတဲ့ အထီးက်န္ မုန္တုိင္းသစ္ပင္ ဒဏ္ရာေတြ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ဖုထစ္ေနတတ္တာမ်ဳိး…။ စစ္ပြဲေတြ အၿမဲၿဖစ္ေနရင္ ေကာင္းမွာပဲ ဆုိတဲ့ မာေရေက်ာေရ အမွန္တရားမ်ဳိးနဲ႔ ေပါင္းေဖာ္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရတာ… အေကာင္းၿမင္ဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ မက်င့္သုံးတဲ့ ဆက္ဆံေရး…။ ၿဖစ္ႏုိင္ရင္.. ကုိယ့္နဲ႔ တူတဲ့ သက္ရွိမ်ဳိးစိတ္ေတြနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနထုိင္လုိသူသာ… ဒါဟာ ဘယ္ၿဖစ္ႏုိင္မွာလည္း.. သက္တံ့ေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈလို႔… ကုိယ္စိတ္ကုိ ေက်ာခုိင္းမႈေတြနဲ႔ ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ ပန္းခ်ီကားထဲအၿပဳံး…။ ဘ၀ရဲ႕ အေသးက်ဳံ႕ဆုံး မာနေတြကုိ က်စ္လ်စ္မာေက်ာဖုိ႔… ေနထုိင္ၿခင္းမွတ္စုတုိ ေတြထဲ ေန႔စြဲထဲ အမွတ္တရ လက္ေရးအမွတ္အသားေတြ… သုိးေဆာင္းေတြရဲ႕ စကားလုံးေတြေပၚ.. လက္ဖ၀ါးေတြထိရွမိတုိင္း… ခံစားမႈေတြ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္အလ်ဥ္ႏႈန္းေတြ … ၿမန္ႏႈန္းၿမင့္ အိပ္မက္ေတြက ေဆာင္းငတ္တဲ့ ႏွင္းေတြလုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ ေအးစက္ရမယ္ မသိေတာ့ဘူး ။ အခုဆုိ ကုိယ္က ခဏခဏ ၿပဳံးတတ္တာကုိ ကင္ဆာလုိ အၿမစ္တြယ္ ခံစားတတ္ေနၿပီ..။ မေရမရာ ႏုိင္လြန္းတယ္ .. တစ္ေယာက္တည္း..လည္း… ဒါမွမဟုတ္ နာရီေတြ ၿပကၡဒိန္စာရြက္ေတြ ရန္ကုန္ၿမစ္ေရေတြ ၿပီးေတာ့ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြ ၿပီးေတာ့ အသုဘ အခမ္းအနား ေတြ ေနာက္ၿပီး လရိပ္ၿပာေတြ ၿမင္တိုင္းလည္း ကုိယ္ၿပဳံးေနတတ္ၿပီ..။ အခုေတာ့ ကုထုံးမရွိတဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔… ကုိယ္လုံးပါးပါးရေတာ့မလား… ဓာတုေဆး၀ါးေတြ သုံးစြဲၿပီးေတာ့ ႏုႏုနယ္နယ္ ညေရးညတာ ေလးကုိ ဖ်က္ဆီးမထားခဲ့ခ်င္ဘူး… ကုိယ့္အတြက္ အပ်င္းၾကီးတဲ့ေကာ္ဖီေတြ မိတ္ေဆြမရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြ ၿပီးေတာ့ အထီးက်န္လြန္းတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ.. ၂၀ ရာစုေနာက္ဆုံးပါတ္က ကုလားထုိင္အုိၾကီးေတြနဲ႔ … အေဖာ္လုပ္ၿပီး ေဖ်ာ္ေၿဖေနရတယ္… အလုိလုိက္ထားတဲ့ ၾကားက ဘ၀က တစ္ခါတစ္ခါ အထပ္ထပ္ၿပဳံးတယ္..။ ကုိယ္လက္ထဲ စာအုပ္ကုိ အၿပဳံးကင္ဆာေတြ ကူးစက္မွာဆုိးလုိ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းထားလုိက္တယ္…။ မုိက္မဲလြန္းတဲ့ ညမွာ အၿပာေရာင္လေလးက ေကြးေကြးေလးသာလုိ႔…။
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment