အုိ ဆိပ္ကမ္းမွာ ႏွင္းထုထဲက သေဘာၤေတြကုိ အခ်က္ေပးတဲ့ ဟြန္းသံေတြ ၾကားရဲ႕လား။
ခင္ဗ်ားကုိယ္ထဲမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ေရႊအုိေရာင္အလင္းကုိ ခင္ဗ်ား ခံစားမိရဲ႕လား။
အဲ …
လူတစ္ေယာက္ ေရထဲခုန္ခ်တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေတြးၾကည့္လုိက္ပါ။
ခင္ဗ်ား လုပ္ရမွာ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးၾကီးထဲ လုိက္ဆယ္ေနရမွာေပါ့။
ဒါ ဧရာမ စြန္႔စားခန္းပဲ !
ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ သူ႔ကုိ အဲ့ဒီအတုိင္းပစ္ထားခဲ့ရမယ္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဒုိင္ဗင္ထုိးခ်ပစ္ဖုိ႔ ခ်ဳပ္တီးလုိက္ရတာ လူတစ္ေယာက္ကုိ
ထူးထူးဆန္းဆန္း ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။
လူဆုိတာ အဲ့ဒီလုိပါပဲ မိတ္ေဆြၾကီးေရ။ သူ႔မွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရွိတယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခ်စ္တာမပါဘဲနဲ႔ သူမခ်စ္ႏုိင္ဘူး ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ပါလက္ပါရွိတဲ့ ရယ္သံေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရယ္၊ ခြန္အားၿပည့္တဲ့
လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြရယ္ရွိတယ္။ ဒါေတြဟာ ၀ွက္ဖဲေတြပါပဲ။
သံလမ္းေတြေပၚမွာ အရွိန္နဲ႔ေရွ႕ကုိေၿပးေနတယ္။ လူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းသံေတြက
တမင္ရည္ရြယ္ထားသလုိမ်ိဳး မ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒုကၡတရားရဲ႕ အစကေတာ့ အဲဒါပါပဲ။
ဘ၀ တစ္ခုထဲမွာ မုသားတစ္ခုေလာက္ ၀ွက္ထားတာနဲ႔ ေသၿခင္းတရားက ဒါကုိ အၿပတ္ၿဖတ္ပစ္မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူလိမ္တစ္ေယာက္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဒါကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပရမယ္ ။
ရယ္သံေတြ ထက္ အရင္ဦးေအာင္ ဆုိၿပီး ၀ုိင္းဟားေနၾကတဲ့အထဲ
ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ပစ္ခ်လုိက္တဲ့ အေၾကာင္း အိပ္မက္ၾကည့္တယ္။
ညစဥ္ ညတုိင္း နီက်င့္က်င့္ အလင္းေရာင္နဲ႔ ဒီကမာၻေၿမေပၚက နိဗာန္ဘုံရဲ႕ ဖုန္မႈန္႔ေတြအၾကား
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ လဲေလ်ာင္းလုိ႔၊ အရက္ေတြ အၾကာၾကီးေသာက္လုိ႔ေပါ့။
ေရေတြကလည္း ေအးလုိက္တာ…
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပ္ၿပီး မစုိးရိမ္ၾကပါစုိ႔နဲ႔လား
အခုသိပ္ေနာက္က်ေနၿပီ ၊ အၿမဲတမ္း သိပ္ကုိေနာက္က်ေနဦးမွာပဲ။
ကံေကာင္းလုိက္တာ!
ေရထဲခုန္ခ်ဖုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္လုိက္ၾကဖုိ႔ ေကာင္းတာေပါ့ ။ ဘြား…….
မုိးလႈိင္ည
(ကုိးကား း အဲဘတ္ကမ်ဴး ၏ The Fall ကုိ လူတစ္ေယာက္ဖြင့္ဟ ၀န္ခံခ်က္အၿဖစ္ နရီမင္း ၿမန္မာၿပန္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္)
No comments:
Post a Comment