Wednesday, November 30, 2011

ၾကယ္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံ


မုိးကုတ္စက္၀ုိင္း အစြန္းမွာ

လ၀န္းက ေမးတင္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္….

ၾကယ္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံေတြ

ၿပည့္ႏွက္ခဲ့တဲ့ ညေကာင္းကင္ထဲ

အလင္းေတြ…

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ…

အနာဂါတ္ေတြ…

အေမွာင္ထဲက စိန္ပြင့္ေတြလုိ ၿဖဳိးၿဖဳိဖ်ပ္ဖ်ပ္

“ၾကယ္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံေတြထဲမွာ ငါေၾကြသြားတယ္”

ဟင္းလင္းပြင့္ေကာင္းကင္ကုိ ထိစမ္းဖုိ႔

တတိယ ညဥ္႔ယံရဲ႕ အိပ္မက္ေတြမွာ အရူးအမူး

ၾကယ္ကေလးက ရယ္တယ္

ခုိးခုိးခစ္ခစ္နဲ႔ တကယ့္ အစစ္အမွန္အတုိင္းပဲ

ၾကယ္ကေလးရဲ႕ ရယ္သံေတြကုိ ဖမ္းဖုိ႔အတြက္နဲ႔

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အေမွာင္ဆုံးၿဖစ္ေအာင္

ထြန္းညွိပစ္လုိက္ရတာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္

ည…က လမသာခဲ့ဖူး

ၾကယ္ကေလး ရယ္သံလြင္လြင္ေတြ

အဆုံးစြန္ဆုံးထိ ၾကားလုိက္ရတယ္

ငါဆုိတဲ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးပ်က္က်သြားေပါ့

ဘ၀ကဗလာနယ္ပါ

ၾကယ္ကေလးက အထပ္ထပ္ရယ္ေနတယ္

ၾကယ္ကေလးရဲ႔ ရယ္သံေတြထဲ ငါေၾကြသြားခဲ့တာ

ဘယ္ႏွၾကိမ္ေၿမာက္လဲ…။


မုိးလႈိင္ည

Tuesday, November 29, 2011

တကယ္ဆုိ ဒီလုိေနရာမွာ ရွင္နဲ႔ကၽြန္မ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေတြ႔စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး


၀တ္ထားတဲ့ ရွင္ရဲ႕ ရွပ္အက်ီၿဖဴၿဖဴလုိ

ရွင္စိတ္ေတြ ၿဖဴရဲ႕လား

မယားတစ္ေယာက္ သားတစ္ေယာက္ဟာ ရွင့္ရဲ႕

“ ေၿဖာင့္ကြယ္”

ဆုိေနက်သီခ်င္းက “ခ်စ္အားငယ္ရသူမယ္”

ကၽြန္မပခုံးေပၚက ရွင့္လက္ကုိ မဖယ္ေတာ့ဘူးလား

ရွင့္ ရင္ခြင္မွာကြယ္ေနတဲ့ ကၽြန္မႏွလုံးသားကုိ ၿမင္ရဲ႕လား

ရွင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေၿပတာ ကၽြန္မနဲ႔

ဘာဆုိင္လဲ

ကၽြန္မလည္း ဆယ္တန္းအထိ ေနခဲ့ဖူးပါတယ္

ဒီအလုပ္လုပ္ေနတာ အိမ္က

မသိဘူး

ဖုန္းနံပါတ္ရရင္ ရွင့္ကုိေပးမယ္

“သစ္သီးပြဲ” ဟာ “ခ်စ္တီးပဲ” လုိ ညွစ္တာ သက္သက္လုိ႔

ခဏခဏ ရွင္မေၿပာနဲ႔

ဒါ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္

ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိ က်င့္ရမွာပဲ

“အခ်ဳိရည္ဘူး” က မမွာလည္း လာခ်မွာပဲ

ရွင္က

ရူးလည္း ရူးခ်င္တယ္ ရင္းလည္း မရင္းခ်င္ဘူး

ရန္ကုန္မွာ ဒါမ်ဳိးမရဘူး

ကၽြန္မက တုိက္ၾကီးက

တုိက္ၾကီးမွာ “.....” တာပဲဆုိၿပီး

လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေၿပာတဲ့စကား ကၽြန္မ လာမေၿပာနဲ႔

ေပ်ာ္လုိ႔

ဘယ္သူမွ ဒီအလုပ္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး

ကဲ... အခု ဘာသီခ်င္းထည့္ေပးရမလဲ

“ငယ္ကၽြမ္းေဆြ”

ရွင္တုိ႔ေယာက်ာၤးေတြ အကုန္လုံး လာလုိက္ရင္

ဒီလုိခ်ည္းပဲ

“ ဒီတံတားေလးေပၚမွာ”မွာ

ရွင္က မွတ္မိေပမယ့္ ကၽြန္မက မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး

“ေနာက္ထပ္ ၿမန္မာတစ္လုံး”

ဒီည ရွင္မ်ားေနၿပီ

ရွင့္ပုိက္ဆံနဲ႔ ရွင္ေသာက္တာပဲ

ကၽြန္မက ဘာေၿပာလုိ႔ရမွာလဲ

ကၽြန္မကုိ မယုံၾကည္သလုိ ရွင္ မဆက္ဆံနဲ႔

ကၽြန္မေသြးက သန္႔ၿပီးသား

ရွင္သာ

ရွင့္ေသြး ရွင္မေဖာက္ရဲတာ

ပညာရွင္လုိလုိ သူေတာ္စင္လုိလုိနဲ႔ ေနာက္ကေန

ကၽြန္မဆံပင္ေတြ ခုိးခုိးနမ္းတာ

ကၽြန္မ မသိဘူး မွတ္ေနလား

ဘယ္အခ်ိန္ရွိၿပီလဲ

ဒီည ရွင္အိမ္မၿပန္ေတာ့ဘူးလား

အဲဒီေလာက္ ၀ါသနာပါရင္

အိမ္မွာ “စက္” ၀ယ္ထားပါလား

ခုေတာ့ရွင့္မွာက

တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ရက္လည္း မဟုတ္

တစ္ညလည္း မဟုတ္ ႏွစ္ညလည္း မလည္းမဟုတ္

ရွင့္ပုိက္ဆံေတြ ရွင္ မႏွေၿမာဘူးလား

ရွင့္ေနရာမွာ ကၽြန္မသာဆုိ

ဒီလုိေနရာမွ ရွင္နဲ႔ကၽြန္မ

ဘယ္နည္း နဲ႔မွ

ေတြ႔စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး...။ ။

ညီမင္းညဳိ

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္မဂၢဇင္း ၊ ၂၀၀၈ ၊ ဇြန္

ဘဂၢဒက္ လုံးခ်င္း ကဗ်ာစာအုပ္ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္..။

Sunday, November 27, 2011

ညႈိ႔ခ်က္


မ်က္လွည့္ပြဲထင္ၿပီး
၀င္ေငးမိတာက…အစ
အဲဒီမွာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္
ၿပန္သတိမရေတာ့ဘူး။
သူ႔ေခါင္းစဥ္က
မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေရာင္းတုိင္ကုိ
မီးထြန္းၿပဖုိ႔တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက
အလင္းထက္ ခရီးသြားႏႈန္းပုိတဲ့
၀ါက်တစ္ေၾကာင္း
မ်က္လွည့္ဆရာ ေခါင္းေလာင္းတီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ၿပန္လာခဲ့တယ္
အိမ္ကုိေတာ့ မဟုတ္ဘူူး
ေနာက္ထပ္မ်က္လွည့္ပြဲ တစ္ခုဆီ…။

မုိးလႈိင္ည

Friday, November 11, 2011

ၿပစ္ဒဏ္စီရင္ခံရသူ တရားသူၾကီး ။


အုိ ဆိပ္ကမ္းမွာ ႏွင္းထုထဲက သေဘာၤေတြကုိ အခ်က္ေပးတဲ့ ဟြန္းသံေတြ ၾကားရဲ႕လား။

ခင္ဗ်ားကုိယ္ထဲမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ေရႊအုိေရာင္အလင္းကုိ ခင္ဗ်ား ခံစားမိရဲ႕လား။

အဲ …

လူတစ္ေယာက္ ေရထဲခုန္ခ်တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေတြးၾကည့္လုိက္ပါ။

ခင္ဗ်ား လုပ္ရမွာ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးၾကီးထဲ လုိက္ဆယ္ေနရမွာေပါ့။

ဒါ ဧရာမ စြန္႔စားခန္းပဲ !

ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ သူ႔ကုိ အဲ့ဒီအတုိင္းပစ္ထားခဲ့ရမယ္။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဒုိင္ဗင္ထုိးခ်ပစ္ဖုိ႔ ခ်ဳပ္တီးလုိက္ရတာ လူတစ္ေယာက္ကုိ

ထူးထူးဆန္းဆန္း ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။

လူဆုိတာ အဲ့ဒီလုိပါပဲ မိတ္ေဆြၾကီးေရ။ သူ႔မွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရွိတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခ်စ္တာမပါဘဲနဲ႔ သူမခ်စ္ႏုိင္ဘူး ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ပါလက္ပါရွိတဲ့ ရယ္သံေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရယ္၊ ခြန္အားၿပည့္တဲ့

လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္မႈေတြရယ္ရွိတယ္။ ဒါေတြဟာ ၀ွက္ဖဲေတြပါပဲ။

သံလမ္းေတြေပၚမွာ အရွိန္နဲ႔ေရွ႕ကုိေၿပးေနတယ္။ လူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းသံေတြက

တမင္ရည္ရြယ္ထားသလုိမ်ိဳး မ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒုကၡတရားရဲ႕ အစကေတာ့ အဲဒါပါပဲ။

ဘ၀ တစ္ခုထဲမွာ မုသားတစ္ခုေလာက္ ၀ွက္ထားတာနဲ႔ ေသၿခင္းတရားက ဒါကုိ အၿပတ္ၿဖတ္ပစ္မွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူလိမ္တစ္ေယာက္ ။

ကၽြန္ေတာ္ဒါကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပရမယ္ ။

ရယ္သံေတြ ထက္ အရင္ဦးေအာင္ ဆုိၿပီး ၀ုိင္းဟားေနၾကတဲ့အထဲ

ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ပစ္ခ်လုိက္တဲ့ အေၾကာင္း အိပ္မက္ၾကည့္တယ္။

ညစဥ္ ညတုိင္း နီက်င့္က်င့္ အလင္းေရာင္နဲ႔ ဒီကမာၻေၿမေပၚက နိဗာန္ဘုံရဲ႕ ဖုန္မႈန္႔ေတြအၾကား

စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ လဲေလ်ာင္းလုိ႔၊ အရက္ေတြ အၾကာၾကီးေသာက္လုိ႔ေပါ့။

ေရေတြကလည္း ေအးလုိက္တာ…

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပ္ၿပီး မစုိးရိမ္ၾကပါစုိ႔နဲ႔လား

အခုသိပ္ေနာက္က်ေနၿပီ ၊ အၿမဲတမ္း သိပ္ကုိေနာက္က်ေနဦးမွာပဲ။

ကံေကာင္းလုိက္တာ!

ေရထဲခုန္ခ်ဖုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္လုိက္ၾကဖုိ႔ ေကာင္းတာေပါ့ ။ ဘြား…….

မုိးလႈိင္ည

(ကုိးကား း အဲဘတ္ကမ်ဴး ၏ The Fall ကုိ လူတစ္ေယာက္ဖြင့္ဟ ၀န္ခံခ်က္အၿဖစ္ နရီမင္း ၿမန္မာၿပန္စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပသည္)

Wednesday, November 2, 2011

ဗုိက္ၿပည့္ရုံနဲ႔ အသက္ရွင္ရတဲ့ ေရာဂါက မသက္သာဘူး

ဗုိက္ၿပည္႔ရုံနဲ႔

အသက္ရွင္ရတဲ့ ေရာဂါက မသက္သာဘူး

ငါ ကဗ်ာေရးခ်င္တယ္

ငယ္ငယ္ကလုိ႔

BMXစက္ဘီးေလးစီးခ်င္တယ္

Nikon ကင္မရာ DSLR ေလးနဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြရုိက္ခ်င္တယ္

ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ေပၚက

ၿပန္လည္ၿပည္ၿဖဳိးၿမဲ စြမ္းအင္နဲ႔

ဆုိက္ကားယာဥ္ေတြအေၾကာင္း

ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတုိေလး ရုိက္ဖ႔ုိစိတ္ကူးယဥ္တယ္

လွသန္းလုိ႔ သစ္ေကာင္းအိမ္လုိ

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္လို႔ ကဗ်ာေကာင္းေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္

ေနမ်ဳိးလုိ လြန္းဆတ္ႏုိးၿမတ္လို ၿငိမ္းေအးအိမ္လုိ

တစ္ဘ၀စာ ၀တၳဳတုိေလးတစ္ပုဒ္

ကုိၿဖဳိးလို ကုိမ်က္လုံးလုိ ကုိေကာင္းထက္လုိ

အေကာင္းစားဓါတ္ပုံေလးတစ္ပုံ

အဲဒါေလး ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၿပီး

တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ ငါလုပ္ခ်င္တယ္

အသက္ရွင္တဲ့ေရာဂါက

ေရႊေကာင္းၾကြယ္မွာ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ေသာက္ရုံ

၃၇လမ္းထိပ္မွာ ငါးရာတန္ထမင္းတနပ္စားရယုံ

ပါ၀မွာ ဘီယာ အ၀အၿပဲေသာက္ရုံနဲ႔ မသက္သာဘူး

ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးမွာ ဆရာ၀န္ေတြ လာမၾကည့္ယုံ

အက္စ္အစ္ကစီမွာ ေဆးမွာထုိးရုံ

ထုိင္းႏုိင္ငံက အထူးကုေဆးရုံၾကီးစကင္ဖတ္ယုံ

အသက္ရွင္ေနတဲ့ ေရာဂါက မၿပည္စုံဘူး...

ငါ... ေသၿပီ..

ငါမေသခ်င္ဘူး...

သူတုိ႔ သူတုိ႔ သူတုိ႔လုိ႔ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္ေလး

ၿဖစ္ခ်င္ယုံသက္သက္..

ငါေရာဂါကုိ အၿမစ္မၿဖတ္ပါနဲ႔...

မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...