မနက္အေစာၾကီး ထေၿပာလုိက္တာ
ငါမရူးဘူး..
အရက္ၿဖဴတစ္စိတ္ေပး…
ကြမ္းယာတစ္ယာ၀ါးတယ္…
မေန႔ညကတည္းက နားၾကားက
ေဆးေပါ့လိပ္တုိကို လက္မွာညွပ္လုိက္တယ္
ကြမ္းယာကုိေထြးထုတ္…
အရက္ၿဖဴတစ္စိတ္ကုိ ေရခပ္ဆဆထည့္
ခါးပုံစထဲက ေလွ်ာက္သီးေဆးၿပားထုတ္
ညကပန္းခ်ီကားေတြထဲမွာ ဓားၿပားနဲ႔ၿခစ္ခ်စရာ
အေရာင္ေတြက်န္ေနေသးတယ္…
က်ဴိးေၾကေနတဲ့ ကဗ်ာစာရြက္ေလးကုိ ထုတ္ဖတ္…
ဘ၀အႏုပညာဆုိတာ ေမွာ္ရုံေတာပဲ
ခက္တာက ငါမရူးဘူး..
မူးေအာင္လုိ႔နည္းနည္းေလးထပ္ေသာက္…
ႏုတ္ပါတ္ခ္ကုိ ဖြင့္ၿပီး..
ၿမန္မာစာလုံးေတြ ရုိက္ရုိက္ၾကည့္ေနတယ္
ဘာေရးရမွာလည္း.. ဘာေရးရမွာလည္း
ရူးရူးမူးမူး ရူးရူးမုိက္မုိက္…
စိတ္ထဲက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အသံကိုလုိက္ဖမ္း
ေခါင္းထဲ ဒဂၤါးသံအေတြးေတြ လုိက္စမ္း..
ဘ၀မွာ အႏုပညာၿဖစ္ခြင့္ကို လြမ္းလိုက္တာ
ငါမရူးဘူး..
ဒါေပမယ့္ ငါရူးေနတာ..
ေကာ္ဖီခြက္ထဲက ေအးေအးစက္စက္အရသာကုိငုံထားမိတယ္
စီးကရက္ဖြာတယ္…
လက္ေတာ့ပ္ညာဘက္အၿခမ္းက
ဘက္ထရီအုိင္ကြန္ေလးကို မွ်ားေလးတင္ၾကည့္လုိက္
ဘ၀မွာ ငါဘာမက္ရမလည္း…
ငါရူးၿပီး.. အတည္ေပါက္ၾကီးကုိ
ငါရူးၿပီ…
ပန္းခ်ီကားေတြမွ်ားလုိ႔မရ
ကဗ်ာ၀ါက်ေတြတည္ေဆာက္လုိ႔မရ…
ေငြသံေၾကးသံတလူလူနဲ႔…
ငါ့ အသက္ရူသံမွာ ကင္ဆာေရာဂါလကၡဏာနဲ႔…
အတည္ေပါက္ၾကီး ရူးသြားတဲ့ေန႔က…
ငါမရူးဘူးဆုိၿပီး
မိန္႔ခြန္းနဲ႔ ရာထူး..(ရူးထွာ)ကုိလက္ခံယူခဲ့တယ္…။
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment