ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေသာၾကာေန႔မ်ား…

အမွန္တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ေသာၾကာေန႔ေတြမရွိပါ

ေသာၾကာေန႔ေတြဟာ သူဘာသာေရာက္ရွိလာၿပီး

သူဘာသာ ဆုတ္ခြာေပ်ာက္ဆုံးသြားၿခင္းသာပါ

ေသာၾကာေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ထူၿခားမႈတစ္စုံတစ္ရာမရွိပါ

ခါတုိင္းေန႔မ်ားလုိ ေသာၾကာေန႔ေတြဟာ

ေသာၾကာေန႔ဆုိၿပီးေရာက္ရွိလာခဲ့ၿခင္းပါ

ေသာၾကာေန႔မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခါတုိင္းလုိအပ်င္းၾကီးေနတတ္ၿပီး

ေသာၾကာေန႔ေတြက ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံေတြ

ကၽြန္ေတာ္ၾကာဖူးသည္

ေသာၾကာေနမ်ားမွာ အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ခဲ့ဖူးတဲ့

ေန႔ေတြရွိသလုိ…

ေသာၾကာေန႔မ်ားမွာ လခထုတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနေတြလညး္ရွိပါတယ္

ေသာၾကာေန႔ေတြဟာ ေသာၾကာေန႔ခ်ည္းသက္သက္နဲ႔..

ဒါနဲ႔စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္ ေသာၾကာသားမဟုတ္ပါ..

ေသာၾကာေန႔မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ေစာေစာ မထတတ္သလုိ

ေသာၾကာေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ထီမေပါက္ဘူးပါ…

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ေန႔က ေသာၾကာေန႔မဟုတ္သလုိ

ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းက်တဲ့ေန႔ကလည္း ေသာၾကာေန႔မဟုတ္ပါဘူး

ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေသာၾကာေန႔မ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ

ေန႔ထုိင္ခဲ့ပါလား..

ေသာၾကာေန႔ေတြ ဘယ္လုိၿဖစ္လားလည္း ကၽြန္ေတာ္ မေတြးေတာ့ဖူးပါ

အိပ္ေရး၀တဲ့ေသာၾကာလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကဗ်ာစပ္တာကုိ

ဖတ္ဖူးတယ္.. အဲဒီေန႔ကလည္း မတုိက္မဆုိင္

ေသာၾကာေန႔ မဟုတ္ပါ

ကၽြန္ေတာ္ဘာအေၾကာင္းမွမဟုတ္ပဲ

ေသာၾကာကုိ အမွတ္ရေနပါတယ္…။

ဘ၀မွာ ေသာၾကာေန႔ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလည္း

အလုပ္အားေသာၾကာတစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္တြက္ၾကည့္မိပါမယ္

ေသာၾကာေန႔ကုိ ေက်ာ္လြန္ၿပီး မွေသာၾကာေန႔အေၾကာင္း

တကူးတက ၿပန္ေရးရတဲ့အတြက ္ေသာၾကာေန႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္

အားနာေနပါသည္…

လြန္ခဲ့တဲ့ေသာၾကာက ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ ခဏၿဖစ္ၿဖစ္

ၿပန္ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္… အဲဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္

ေသာၾကာေန႔ကို အမွတ္ရၾကည့္တာေပါ့…။

မုိးလႈိင္ည

လက္က်န္ေဆာင္း

ငါဟာ

ဘယ္လုိစာလုံးေပါင္းရမွန္းမသိတဲ့

အသံထြက္တစ္ခု

ဘန္းစကားအဘိဓာန္ထဲမွာေတာင္

ရွာလုိ႔မရတဲ့ အဓိပၸါယ္

လြင့္ၿပယ္သြားတဲ့ရနံ႔လုိ

ဘယ္လုိမွဖမ္းဆုပ္လုိ႔မရႏုိင္ခဲ့

လူေတြက ငုိလုိက္ရယ္လုိက္

အေပၚယံတိမ္တုိက္ေတြ ဖယ္လုိက္ရင္

ေကာင္းကင္ကဗလာပါ

ဘာအေရာင္မွမပါဘူး

ငါ့ေကာင္းကင္ ဆုိတဲ့ပန္ခ်ီကား

ကင္းဗတ္စအၿဖဴထည္အတုိင္း ထားလုိက္တယ္

ငါယုံၾကည္ခဲ့ဖူးတယ္

ငါမယုံၾကည္ေတာ့ဘူး…..

သံသယဟာ ေဟာဒီတစ္ေဆာင္းလုံး

ငါ့ကုိခုတ္ေမာင္းခဲ့

ဘယ္လုိလြင့္ေ၀မႈမ်ဳိးနဲ႔မွ

မကၽြတ္လြတ္ခ်င္ခဲ့

ငါဟာ၀ိဥာဥ္လႊတ္ ဂါထာမ်ားနဲ႔ကင္းလြတ္ရာ

အေ၀းမွာေနခဲ့

ခ်ဳပ္ရုိးအေဟာင္းနဲ႔ ေဆာင္းကုိ

စိတ္ရွည္လက္ရွည္ၿခယ္သရင္း

ေအးစက္နာက်င္တဲ့

အေမွာင္ထုကုိတပ္မက္ေနခဲ့

နာက်င္ဖြယ္နာရီေတြဟာ

စုိက္လုိက္မက္တပ္ေၾကကြဲ

ေအးခဲသြားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက

ရႈိက္သံသဲ့သဲ့..

ေဆာင္းလက္က်န္ထဲ ထုိးသြင္းထားတဲ့

ဓားတစ္လက္လုိ

ဂီတက တေစၦတစ္ေကာင္သဖြယ္….။



မုိးလႈိင္ည

အစိမ္းေသ

ဘယ္ကစေလာင္ကၽြမ္းရမယ္မသိ
ဓားရုိးကုိ ဓားရုိးအတုိင္း ကမ္းခဲ့ရတဲ့
ေန႕ေတြပဲ

ေသကြဲရွင္ကြဲေတြၾကား
မေသမရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့
ေန႕ေတြပဲ

ခုလည္း
တေညာင္ေညာင္ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ နာရီက
ည(၁၁)နာရီခြဲျပီတဲ့
ညနဲ႕ (၁၁)နာရီကလည္း
ငါ့ကုိ ခြဲျပန္ေပါ့
‘ငါ’……
‘ည’….
‘၁၁နာရီ’…
ခြဲျပီ။

ပါရမီအခံကုိက
လြမ္းတတ္တာပါ ‘ကုိယ့္သင္းရနံ႕ေလးရယ္’

မင္းကေလးရဲ႕ခၽြဲႏြဲ႕သံမွာေတာင္
တတိယႏုိင္ငံရဲ႕ ‘အလံ’ ေတြပါတယ္။

မဟာယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးရယ္
ဥကၠဌၾကီး ‘ေမာ္’ မယားငယ္ယူတာကအစ
အားက်မိတယ္

ကေလးေတြက ေျမတလင္းမွာ
ဘုရားစာကုိ ကစားစရာလုပ္လုိ႕
လူၾကီးေတြက အိမ္ဦးခန္းမွာ
ေလးခ်ဳိးကဗ်ာကုိ ကစားစရာလုပ္လုိ႕

ပင္ဒါဝက္ဝံေလးေတြ မ်ဳိးတုံးေတာ့မယ္
ကိုယ္လည္း ဆႏၵမဲ မေပးဖူးေသးဘူး

သံသရာဟာ သံသရာအတြက္
သံသရာဟာ ျပည္သူ႕အတြက္
သံသရာဟာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး

ဘဝမွာ
ဘဝရွင္မင္းတရားၾကီးလည္း မျဖစ္ခ်င္ပါ

ဆံပင္ျဖတ္လုိက္
ေဆးလိပ္ျဖတ္လိုက္
အရက္ျဖတ္လုိက္
ျပီးေတာ့….
လက္ကုိပါ ျဖတ္လုိက္

ရုပ္နဲ႕နာမ္မွာ
ရုပ္က နံတာလား
နာမ္က နံတာလား
ဘုရားသခင္က ဂ်ဳိင္းပတ္ေစာ္နံတယ္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ
အမီလိုက္ၾကေလာ့
ေပါင္မုန္႕ပုံပန္းခ်ီကားဆြဲျခင္းျဖင့္
ငတ္မြတ္ျခင္းကုိ ေပ်ာက္ေအာင္မတတ္ႏုိင္
သုနာတုေမ ဘေႏၱ သံေဃာ
……….
……….
ေဟာ……
ေလထဲ တေထာင္းေထာင္းေမ်ာလုိ႕
အမ်ွေဝသံေတြလား
ကိုယ္မၾကားလိုက္မိဘူး။ ။

(ေကာရိသ္ႏုၾသဝါဒ ပထမစာေစာင္ အခန္းၾကီး (၁၄)၊ အခန္းငယ္ (၁)
အမ္စတာဒမ္ျမဳိ႕လယ္တေနရာက ဆုိင္းဘုတ္၊ ကမၼဝါစာ)

သစ္ေကာင္းအိမ္
၂၀၀၆၊ေအာက္တုိဘာ

ခင္ဗ်ားစိတ္ကုိ ႏႈိးထားလုိက္ မစခင္ ဆီ ေရ ေလ ၀ုိင္ ဂတ္စ္ စိတ္ စိတ္နဲ႔စစ္ တိက်ၿပီလား ေသခ်ာၿပီလား စနစ္က်ၿပီလား… ႏႈိးထားတဲ့စိတ္ကုိ အသံနားေထာင္ သတိမလြတ္ေစနဲ႔ အာရုံမလြင့္ေစနဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ထဲ ေမာင္းထြက္ လမ္းညႊန္ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိ အတိအက်လုိက္နာ ဘယ္ေက်ာကေက်ာ္တက္လုိ႔မရဘူး ေဘးဘယ္ညာရမ္းလုိ႔မရဘူး မီးနီလည္း စိတ္မပ်က္နဲ႔ ၀ါလုိက္စိမ္းလုိက္ ဒီလမ္းမကုိဘယ္သူမွသိမ္းပုိက္လုိ႔မရဘူး ၿဖတ္မ်ဥ္းမရွိရင္ ၿဖတ္မေကြ႔နဲ႔ လမ္းေၿပာင္းၿပန္ၾကီးအတင္းမေက်ာ္နဲ႔ ႏႈိးထားတဲ့စိတ္ကုိခဏခဏထုိးမရပ္ေစနဲ႔ စိတ္ကုိ ဘရိတ္ေပါက္လုိ႔မရဘူး စိတ္ကုိအရွိန္မလြန္ေစနဲ႔ (Speed is Killer) ဒါၿမဳိ႕ၾကီးၿပၾကီး လမ္းေကြ႔တုိင္းမွာ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ အႏၲရာယ္ေတြေတြ႔ႏုိင္တယ္ စိတ္ကုိစိတ္မလြတ္ေစနဲ႔ စတီယာရင္ၿမဲၿမဲကုိင္ စိတ္ကုိတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေမာင္း ေရွ႕မွာမီးနီၿပရင္ စိတ္ကုိညင္ညင္သာသာရပ္ အရွိန္ကုန္သြားရင္ စိတ္ကုိစက္သက္လုိက္ ဒါဆုိအိပ္စက္လုိ႔ရၿပီ….။


မုိးလႈိင္ည ]

ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္

အျပစ္မရွိဘူး အျပစ္ရွိတယ္

မၾကားခ်င္ဘူး ၾကားေနတယ္ ..။

တခ်ိ ဳ ႔ အျပစ္ေတြမွာ မပစ္နိုင္တာေတြ ပါတယ္ ..။

တေဇာက္ကန္း ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပါတယ္ ..။

အႏၲာရယ္မ်ားတဲ့ ေလာကၾကီးကို အန္တုျခင္းေတြ ပါတယ္ ..။

မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ အဲ ဇာတ္ခံုမွာ ကမိေတာ့

ငါက ျပိဳင္ဘက္ကင္း ငမိုက္သားပဲ ...။

ေက်းဇူးပဲ ေလာကဒါဏ္ ..

ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးအီတဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြ အတြက္

ဒီႏွစ္ အကယ္ဒမီလည္း ခင္ဗ်ားပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္ ..။

ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္မွာလည္း ဆက္ တစ္ဦးမွာေပါ့ ..

စစ္ေတြျဖစ္ေနၾကဦးမွာပဲ..။

ဘာမွ စိတ္ပူစရာမလိုဘူး ...

အခ်စ္နဲ႔ ေပါင္မုန္႔မရွိလည္း ...

ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ဘ၀ကို ေရာင့္ရဲေနလိုက္လို႔ ရတယ္ ..။

ဒါက စိတ္ရႈပ္လို႔ ေရးတဲ့စာ ...

ရီရင္လည္း ရီ.. ငိုရင္လည္း ငို..

ျပံဳးျပံဳးၾကီးၾကည့္ျပီးေတာ့ လွည့္ထြက္မသြားနဲ႔..

ရင္ထဲမွာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အရာေတြ ဘာတစ္ခုမွ

လက္ခံမထားခ်င္ေတာ့လို႔...

တြန္း ဖယ္ ထား တယ္ ..

ခဏေလာက္ ငါ့ကို ရုန္းထြက္ခြင့္ေပး ..။

အိပ္မက္ေတြလည္း မေကာင္းတာ ၾကာျပီ ...

မေကာင္းတာေတြ မမက္ေအာင္ မအိပ္ရရင္ေကာင္းမွာပဲ

ဘာလုပ္ရမလဲ ...

စစ္ထဲပဲ ၀င္ရမလာ း

စစ္မႈပဲ ထမ္းရမလား ..

၅ သိန္းတန္ ဖုန္း၀ယ္ရမလား ..

၃၁ စီးရမလား ..

ေကာ္ဖီေသာက္ပါ !

လဘၻက္ရည္ေသာက္ပါ !

ေ-ာက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာထားတဲ့ Billboard ေတြကိုပဲ

ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ဆဲေနမိတယ္ ... ။

ေႏြလမ္းကေလး

ငါနဲ႕ ဒီပရက္ရွင္ဆိုတဲ့ ငနဲနဲ႕

အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကို (ငါ့ကို) မေစာင့္၊ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိ..

ငါ ဘာလို႕စိတ္က်ရမွာလဲ

ငါ အခ်ိန္မေရြး တီဗီ ခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ၾကက္ဥ တစ္လံုးလံုးကို ေကာက္ေၾကာ္လိုက္လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး စာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္ ဆြဲယူ ဖတ္ရွဳေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ကြာတားပင္ ေကာက္စြတ္ ၇ ဘတ္ဖိုး ကားပတ္စီးေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ျမစ္ကို ျဖတ္ျပီး ဖယ္ရီသေဘၤာစီးလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ေရခဲေသတၱာဖြင့္ျပီး တစ္ခုခု ပါးစပ္ထဲ ပစ္ထည့္လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အင္တာနက္ဖြင့္ျပီး ငါ့ကိုေဖာ္ေရြခ်င္စိတ္မရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဟိုင္း လို႕

စာရိုက္ထည့္လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိေၾကာင္း ဗေလာင္းဗလဲ ေျပာလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ေရထ ခ်ိဳးခ်င္ ခ်ိဳးလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး သိခ်င္ရာရာကို ဆာ့ခ်္အင္ဂ်င္ထဲ ရိုက္ထည့္ျပီးရွာေဖြေမႊေႏွာက္္လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အလိုဆႏၵေတြ ပိုက္ဆံအထိုက္အေလ်ာက္သံုးျပီး ေျဖရွင္းလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ငါ မႏွစ္လိုတဲ့ကိစၥေတြကို ငါ ျငင္းပယ္ ေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး စပါးၾကီးေျမြလို တခုခု ျမိဳထားျပီး အၾကာၾကီးျငိမ္ေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ကီလိုမီတာ ေထာင္ေသာင္းခရီးဆန္႕လို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အႏုပညာကိစၥ တခုမဟုတ္ တခုခုနဲ႕ ပါတ္သက္ယွက္ႏႊယ္္ေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း(ေျပာခ်င္ရင္)ေျပာလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အခင္းၾကီး အခင္းေလး သြားလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ဓမၼဒိဌာန္ေမးခြန္းေတြ အပ်င္းေျပ ေျဖေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး ရာသီဥတုကို တံု႕ျပန္ ခ်ိန္ညွိေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အနည္းဆံုး တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ကို အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အရွဳံုးကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေပြ႕ဖက္လိုက္လို႕ ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး အားလ်ားေမွာက္လိုက္ ပက္လက္လွန္လိုက္ ေဘးတစ္ေစာင္းေလ်ာင္းလိုက္ ေနလို႕ရတယ္

ငါ အခ်ိန္မေရြး လုပ္လို႕ရတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အေမႊးအမွ်င္ေတြထက္ေတာင္ မ်ားေသးရဲ႕

ဒါေပမယ့္..

ငါ အခ်ိန္မေရြး ငါတကယ္လုပ္ခ်င္ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္လို႕ (ျဖစ္လို႕) မရဘူး

ဒါေပမယ့္..

ငါ ဘာလို႕ စိတ္က် ရမွာလဲ..

ငါ လုပ္ႏိုင္တာေတြ ဒီကမၻာၾကီးေပၚမွာ တပံုတပင္ၾကီး(အထက္က စာရင္းရွဳ)

ငါ စိတ္မက်ေၾကာင္း

အခ်ိန္မေရြး စိတ္မက်ေၾကာင္း

အခ်ိန္မေရြး စိတ္မက်ေအာင္ အခ်ိန္မေရြး ငါ့ကိုယ္ငါ တည္ေဆာက္ပံုအေၾကာင္း

ငါ အခ်ိန္မေရြး….

အခ်ိန္မေရြး ငါ….။ ။

ခင္ေအာင္ေအး

၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၀ ဘန္ေကာက္ ၁၄း၂၁ နာရီ

ကဗ်ာေတြေသၿပီ.. ကဗ်ာဆရာမေသဘူး..။

အႏုပညာရဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ငါမသိဘူး

ငါက ကဗ်ာေရးတယ္..

တစ္ခါတစ္ေလ ပညာၿပခ်င္လုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ပုိက္ဆံရခ်င္လုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ၾကြားခ်င္လုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ဖားခ်င္လုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ငါေရးတာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး

တစ္ခါတစ္ေလ ငါက အႏုပညာကုိမေရးဘူး

တစ္ခါတစ္ေလ နာမည္ၾကီးကြက္ေတြဆင္တယ္

တစ္ခါတစ္ေလ အရူးသမုိင္းေရးတယ္

တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္မေလးေတြကုိေပးဖုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ လူၾကီးေတြကုိၿပန္ဆရာလုပ္ဖုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ ပုိက္ဆံေခ်းဖုိ႔

တစ္ခါတစ္ေလ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔

ငါက တစ္ခါတစ္ခါ ကဗ်ာထထေရးတယ္

အႏုပညာဆန္ခ်င္လုိ႔ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္လိမ့္မယ္...

တစ္ခါတစ္ေလ အရက္ေသာက္ေကာင္းေအာင္

ကဗ်ာေရးတယ္.. ေရးခ်င္တဲ့အခါေရးတယ္

ေတြးခ်င္တဲ့အခါေတြးတယ္

ဘယ္အတြက္ရယ္ ဘာရယ္မဟုတ္

ရည္ရြက္ခ်က္ရွိရွိ ပိပိရိရိၾကီးကုိ..

ဟုတ္တာေရာ ရႈပ္တာေရာ...

ေဖာတာေရာေက်ာတာေရာ...

ငါစိတ္ကူးနဲ႔...

ဒါေပမယ့္ အႏုပညာကဘာစိတ္ကူးမွာလည္း

ကဗ်ာေတြက ဘာစိတ္ကူးမွာလည္း...

အႏုပညာရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိမသိဘူး..

ဘာကုိမွမေရရာတဲ့ ငါ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ငါသိတယ္

ေမြးကတည္းက အသက္မပါတဲ့ကေလးလုိ

ေရးၿပီးတာ ငါ့ကဗ်ာေတြ ေသသြားတယ္

ငါကလည္းသိပ္ၾကာၾကာ လြမ္းဆြတ္မေနရပါဘူး...။

မုိးလႈိင္ည

ဒီလုိရွိတယ္ ေဒါက္တာလြဏ္း

သတင္းကၽြတ္ခဲ့ျပီ
တန္ေဆာင္တုိင္ခဲ့ျပီ
နယူးလည္းယားခဲ့ျပီ

ကၽြတ္ေပါ့
သတင္းကၽြတ္ေတာ့ မီးပုံပ်ံလႊတ္ၾကေပါ့
တန္ေဆာင္တုိင္ေတာ့ ႏွစ္ေဆာင္ျပဳိင္္ၾကေပါ့
နယူးယားေတာ့ ဝူးဝူးဝါးဝါးထေအာ္ေပါ့
ဘာဆန္းလဲ

ဘုရားသခင္ ေသျပီ
ကဗ်ာ ေသျပီ
ဂႏၵီီၾကီးလည္း ေသျပီ

ေသေပါ့
ဘုရားသခင္ေသေတာ့
ဘာသာေရးသမားေတြ စစ္ထဲလုိက္ၾကေပါ့
ကဗ်ာေသေတာ့
ကဗ်ာဆရာေတြဇာတ္ထဲလုိက္ၾကေပါ့
ဂႏၵီၾကီးေသေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေ၇းသမားေတြ
သားသတ္ရုံမွာအလုပ္ဝင္ၾကေပါ့
ဘာဆန္းလဲ




ဘာဆန္းလဲ
လူ႔အခြင့္အေရးဆုေတြရျပီး
လူ႕အခြင့္အေရးမရရွာသူ
ကမၻာၾကီး


ဘာဆန္းလဲ
လူကလူကုိေမြးျပီး
လူကလူကုိသတ္ျဖတ္လ်က္၇ွိေသာ
ကမၻာၾကီး

ဘာဆန္းလဲ
ငရမန္လက္ထဲ
ေခြးေသဝက္ေသ ေသရစ္ခဲ့ပါေလ
ကမၻာၾကီး။ ။

သစ္ေကာင္းအိမ္
(၆၇က္.ဇန္နဝါရီ.၂၀၁၁)