Sunday, June 29, 2008
ငါ့ကုိမုိးက မရြာဘူး
လမ္းမေပၚမွာ တံလွ်ပ္ေတြေထာင္းေထာင္းထ
ငါခုန္ခ်လုိ႔မရဘူး ေကာင္မေလးရယ္
အခုေတာ့ ငါေမွ်ာ္္တဲ့မုိးက
ငါ့ကုိ မရြာေတာ့ဘူး....
တစ္ညလုံး ေမွာင္မုိက္ေနတဲ့အခန္းထဲ
ငါကုိယ္တုိင္ထြန္းညွိထားတဲ့ အလြမ္းေတြ
လမ္းမေတြကုိ အထီးက်န္စိတ္နဲ႔ တြန္းေရႊ႔
မင္းေနတဲ့ ၿမိဳ႔ၿပဆီ
မနက္ေၿခာက္နာရီေန၀န္းနဲ႔ ဆုိက္ကပ္တာေတာင္
လက္ၿပႏႈတ္ဆက္သူမဲ့ေနလုိ႔
အသားလြတ္မာေက်ာေနတဲ့
ပလက္ေဖာင္းေတြကုိပဲ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ခဲ႔ရတယ္...။
မုိး....က
ငါ့ရာသီနဲ႔ ေ၀းကြာဆဲ....။
မုိးလႈိင္ည
Saturday, June 28, 2008
ေနဘုန္းလတ္ကို ေတြ႔ရင္ (၂)
ကၽြန္ေတာ္ရင္ကုိ တုိက္ခတ္သြားတဲ႔ေႏြေလ တစ္စ ဟာ
အစ္ကုိေနဘုန္းလတ္ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ မေတြးမိခဲ့ဘူး အစ္ကုိ
ၿဒပ္မဲ့ကမာၻ ကဗ်ာစုထဲမွာ အစ္ကုိ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ထုဆစ္ခဲ့တဲ႔
“အေမ”ဆုိတဲ႔ကဗ်ာေလး …
အေ၀းေရာက္သားေတြအတြက္ မ်က္ရည္စုိ႔ခဲ႔ၾကတဲ့ မိခင္ကုိယ္စားေပါ့…
အစ္ကုိ ႏွလုံးသားက တစ္ပါးသူေတြအတြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ငုိခဲ့ရၿပီးၿပီ…
အစ္ကုိက အႏုပညာသမားပါ…
အမွန္တရားကုိ ၿမတ္ႏုိးတယ္ မွ်တမႈေတြကုိ ရင္ဘတ္နဲ႔ပ်ိဳးတယ္…
အခုေတာ့…
၂၀၀၈ ရဲ႕ ကံဆုိးတဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာ
အစ္ကုိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမြးရပ္ေၿမမွာ ေနေတြၿခစ္ၿခစ္ေတာက္ပူတယ္ အစ္ကုိ
မုိးေတြက အခ်ိန္အခါမဟုတ္ရြာတယ္
မေရမရာနဲ႕ ပိေတာက္တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ ပြင့္လုိက္ေသးတယ္…
ရာသီမသိပန္းနဲ႕ညွိဆုိရင္ေတာ့လြဲမွာပဲအစ္ကုိ…
ေဖာက္လြဲေဖာက္ၿပန္ ရာသီေတြၾကားမွာ
ေၿမၾကမ္းတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမြးရပ္ေၿမကုိ
ရင္ဘတ္နဲ႔ ထပ္စုိက္ပ်ိဳးၾကတာေပါ့…
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ ေန႔ရက္ေတြတည္ေဆာက္လုိ႔
အစ္ကုိၿပန္လာမယ့္ေန႔ကုိ
သူငယ္ခ်င္း အားလုံးနဲ႔ အစ္ကုိ မိသားစုကေစာင့္ေနၾကတယ္…
အစ္ကုိ အၿမန္ဆုံးလြတ္ေၿမာက္ပါေစ….။
မုိးလႈိင္ည
အစ္ကုိေနဘုန္းလတ္ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ မေတြးမိခဲ့ဘူး အစ္ကုိ
ၿဒပ္မဲ့ကမာၻ ကဗ်ာစုထဲမွာ အစ္ကုိ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ထုဆစ္ခဲ့တဲ႔
“အေမ”ဆုိတဲ႔ကဗ်ာေလး …
အေ၀းေရာက္သားေတြအတြက္ မ်က္ရည္စုိ႔ခဲ႔ၾကတဲ့ မိခင္ကုိယ္စားေပါ့…
အစ္ကုိ ႏွလုံးသားက တစ္ပါးသူေတြအတြက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ငုိခဲ့ရၿပီးၿပီ…
အစ္ကုိက အႏုပညာသမားပါ…
အမွန္တရားကုိ ၿမတ္ႏုိးတယ္ မွ်တမႈေတြကုိ ရင္ဘတ္နဲ႔ပ်ိဳးတယ္…
အခုေတာ့…
၂၀၀၈ ရဲ႕ ကံဆုိးတဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာ
အစ္ကုိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမြးရပ္ေၿမမွာ ေနေတြၿခစ္ၿခစ္ေတာက္ပူတယ္ အစ္ကုိ
မုိးေတြက အခ်ိန္အခါမဟုတ္ရြာတယ္
မေရမရာနဲ႕ ပိေတာက္တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ ပြင့္လုိက္ေသးတယ္…
ရာသီမသိပန္းနဲ႕ညွိဆုိရင္ေတာ့လြဲမွာပဲအစ္ကုိ…
ေဖာက္လြဲေဖာက္ၿပန္ ရာသီေတြၾကားမွာ
ေၿမၾကမ္းတဲ႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမြးရပ္ေၿမကုိ
ရင္ဘတ္နဲ႔ ထပ္စုိက္ပ်ိဳးၾကတာေပါ့…
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ ေန႔ရက္ေတြတည္ေဆာက္လုိ႔
အစ္ကုိၿပန္လာမယ့္ေန႔ကုိ
သူငယ္ခ်င္း အားလုံးနဲ႔ အစ္ကုိ မိသားစုကေစာင့္ေနၾကတယ္…
အစ္ကုိ အၿမန္ဆုံးလြတ္ေၿမာက္ပါေစ….။
မုိးလႈိင္ည
Friday, June 27, 2008
သမုိင္းနဲ႔..လူ
ဆုိကေရးတီးကုိ
အဆိပ္ေပးသတ္လုိ႔ရတယ္
သူ႔အေတြးအေခၚေတြကုိ
အဆိပ္ေပးသတ္လုိ႔မရဘူး….။
ေသာမတ္မုိးကုိေထာင္ခ်ထားလုိ႔ရတယ္
ယူတုိးပီးယားကုိေထာင္ခ်ထားလုိ႔မရဘူး…။
မင္ဒဲလားကုိႏွစ္ရွည္လမ်ား
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလုိ႔ရတယ္…
တရားမွ်တမႈကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလုိ႔မရဘူး॥။
ဂႏၶီကုိ
လုပ္ၾကံသတ္ၿဖတ္လုိ႔ရတယ္
အဟ႔ံ ိသ၀ါဒကုိလုပ္ၾကံလုိ႔မရဘူး…။
ေနဘုန္းလတ္ကုိလည္း
ဖမ္းဆီးထားလုိ႔ရတယ္
သူ႔အႏုပညာ၊ သူ႔ေစတနာ
သူ႕စာေပကုိဖမ္ဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္လုိ႔မရႏုိင္ဘူး…။
စာေရးဆရာေတြဟာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့ေအာင္ပြဲရသူေတြလုိ႔
ဂါဆီယာမားကြဖ္က တစ္ခါကေၿပာဖူးတယ္…
အမွန္တရားကုိရဲရင့္သူေတြကုိ
သမုိင္းကမွတ္တမ္းထားတယ္…
အေမွာင္နက္ေလၾကယ္ေရာင္လက္ေလပဲ…။
မုိးလႈိင္ည
သူငယ္ခ်င္း…သုိ႔
သူငယ္ခ်င္းအိမ့္ခုိင္ဦးေရ
ဘာတတ္ႏုိင္မွာလည္းဆုိတဲ႔စကားတစ္ခြန္းကုိ
မင္းဘယ္ေတာ့မွ
မေက်နပ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ..ငါသိတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမင္းက
နာဂစ္ကုိေၿမြေဟာက္လုိၿပန္ေပါက္ၿပီး
ပန္းပြင့္လုိႏူးညံ့ေပးတယ္…။
မုိးသည္းေလသည္းထဲမွာ
စုိစုိရႊဲရႊဲေနတဲ႔ မင္းဆံပင္ေတြ
တလက္လက္ထေနတဲ့မင္းမ်က္၀န္းေတြ
မင္းရဲ႕တက္ၾကြမႈမ်ဳိး
မင္းရဲ႕တာ၀န္ယူရဲပုံမ်ဳိး
မင္းရဲ႕သူရဲေကာင္းဆန္မႈမ်ဳိးထဲမွာ
ငါ့ႏွလုံးသားကရွက္ရြံ႕ေနရဖူးတယ္…။
အခုမင္းမရွိေတာ့တဲ႔လမ္းမမွာ
မင္းရဲ႕တာ၀န္ေတြလက္ဆင့္ကမ္းယူလုိ႔
ကမာၻမေၾကဘူးဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ
အံၾကိတ္ၿပီး အထပ္ထပ္ဆုိၿငီးရင္း
မင္းအတြက္ငါ
ဂုဏ္ယူေက်နပ္ေနမယ္…သူငယ္ခ်င္း။
မုိးလႈိင္ည
မေပ်ာ္တတ္ရင္ထီထုိး
အဲဒီေန႔က
ထီလတ္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔
ေယာင္တီးေယာင္န
ေၿခာက္သေယာင္းေနတဲ႔
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိအသက္ဆက္ဖုိ႔
အဲဒီေန႔ကထီထုိးတယ္….
ကုိယ့္ဘ၀ထဲကထြက္ေၿပးသြားတဲ႔
ငွက္ၿပာေလးကုိ
မုိးအဆုံးေၿမအဆုံးလုိက္ရွာဖုိ႔
အဲဒီေန႔ကထီထုိးတယ္…
ေက်းဇူးတရားနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္
အႏုိင္က်င့္တတ္တဲ့လူယဥ္ေက်းေတြကုိ
လက္စားေခ်ဖုိ႔
အဲဒီေန႔ကထီထုိးတယ္…
လူလူသူသူအိပ္မက္ေတြကုိ
လူတန္းေစ့မက္ႏုိင္ေအာင္
အဲဒီေန႔ကထီထုိးတယ္…
ကုိယ့္အတြက္ဘယ္ေတာ့မွ
အေလးမသာတဲ႔ကံတရားအေပၚ
သံေ၀ဂေတြထပ္ယူတတ္ဖုိ႔
အဲဒီေန႔ကထီထုိးတယ္…
ေပါက္မဲနဲ႔အၿမဲလြဲတဲ႔
အဲဒီထီလက္မွတ္ကုိပဲ
ဖတ္ၿပီးသားစာမ်က္ႏွာေတြကုိ
မွတ္သားဖုိ႔
ကဗ်ာစာအုပ္ေလးၾကားညွပ္ထားလုိက္တယ္
အဲဒီညေနေပါ့
ငါ့စိတ္ေတြလြတ္လပ္ေပါ့ပါးပုံက
မုိးပ်ံပူေဖာင္းေတြထက္ၿမင့္မားလုိ႔
မုိးလႈိင္ည
Thursday, June 26, 2008
ဟာသ
နာနာက်င္က်င္ဆုိေတာ့လည္း
ရယ္ေမာၿခင္းက
ပုိမုိခါးသက္လုိ႔
ဟာသတဲ႔…
ဘ၀မွာကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ၿပန္ေလွာင္ေၿပာင္ရတာကုိပဲ…
မုိးလႈိင္ည
ငါ့စီးကရက္ကုိ မလုပါနဲ႔
ေဆးသားညံ့တဲ႔ စီးကရက္ဗူးမွာမွ
ေဆးလိပ္ေသာက္ၿခင္းက က်န္းမာေရးကုိ
ဆုိးရြားစြာထိခုိက္ႏုိင္တယ္တဲ႔
စာတန္းကၿပဴးတူးၿပဲတဲ…
မေသာက္ဘဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ဖုိ႔က
ငါခ်စ္တဲ႔ နီကုိတင္းေတြကုိအားနာတယ္…။
အသည္းကင္ဆာ ၊အဆုတ္ကင္ဆာ
လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ
ေသြးေၾကာစီးဆင္းမႈေႏွးေကြးမယ္
အေမာမခံႏုိင္ဘူး…
ႏွလုံးေသြးေၾကာပိတ္မယ္
စီးကရက္ကုိလူသတ္သမားလုိ႔
စြပ္စြဲၾကတာေတာ့ တစ္ဘက္သက္ဆန္လြန္းတယ္
စီးကရက္မေသာက္တဲ့ လူေတြေကာမေသေတာ့ဘူးလား
က်န္းမာေရးအတြက္
ေလေကာင္းေလသန္႔အေရးၾကီးတယ္
ဟာ၀ုိင္ရီကမ္းေၿခမွာ အိမ္ၾကီးရခုိင္နဲ႔
စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္သူေဌးၾကီးကေၿပာတယ္
သူက စီးကရက္ဆန္႔က်င္ေရးသမားတဲ႔
သူ႔စက္ရုံေတြက
ကာဗြန္မုိေနာ့ဆုိဒ္တန္ခ်ိန္သန္းနဲ႔ခ်ီ
ေလထုထဲစြန္႔ပစ္ခဲ့တာထည့္ေၿပာမသြားဘူး…။
ဟစ္တလာက စီးကရက္မေသာက္ဘူး
၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက ေဆးၿပင္းလိပ္မၿပတ္တမ္းဖြာတယ္
ကမာၻၾကီးကုိ ဘယ္သူကယ္တင္ခဲ့လဲ...
ခရစ္ေတာ္ရဲ႕
၁၃ေယာက္ေၿမာက္သာ၀က
မာယာေကာ့စကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့
ကဗ်ာတစ္စရဖုိ႔
စီးကရက္အလိပ္တစ္ရာေလာက္ဖြာရတယ္လုိ႔
အခြန္ေတာ္မင္းနဲ႔ စကားေၿပာခန္းမွာ
ထည့္သြင္းေၿပာခဲ့ဖူးတယ္…။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
ကမာၻၾကီးက လူေပၚေက်ာ့ေတြစကား
နားေယာင္ၿပီး
ငါ့စီးကရက္ကုိမွလာလုတယ္
ကမာၻၾကီးေရ
ကၽြန္ေတာ္စီးကရက္ၿဖတ္မယ္…
ကၽြန္ေတာ္ဆီကေတာ့ကဗ်ာထပ္ရဖုိ႔
မေသခ်ာႏုိင္ေတာ့ပါ……….။
ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေဆးလိပ္ၿဖတ္ခုိင္းၿပီး ခဏခဏပစ္ထားခဲ့တဲ႔ ေကာင္မဆုိးေလးတစ္ေယာက္ကုိ ရည္ညႊန္းပါသည္။
မုိးလႈိင္ည
Wednesday, June 25, 2008
ဒီပရဂၤ
ပုံျပင္ထဲက ၿမိဳ႕လည္းမဟုတ္
ဒ႑ာရီထဲက ၿမိဳ႕လည္းမဟုတ္
ရာဇ၀င္ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
ပုဂံေခတ္ထဲက ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ေက်ာ္တည္းက ရွိတဲ့ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
သမုိင္း၀င္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕။
ဒီၿမိဳ႕ကုိ ကတူးလူမ်ဳိးေတြ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္
အေလာင္းစည္သူမင္း
တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း
ေျမာက္ဘက္အရပ္အေရာက္
အေရွ႕ဘက္ကနတ္ေတြ ဆိတ္ေယာင္ေဆာင္
ေရေသာက္မယ့္ဟန္ ျမည္သံေပးတာကုိ အစြဲျပဳလုိ႕
ဒီၿမိဳ႕ ဒီနာမည္တြင္ခဲ့ရ။
အေရွ႕မွာ ဧရာ၀တီ
အေနာက္မွာ ခ်င္းတြင္း
မနီးေ၀းမွာ မူးျမစ္နဲ႕
စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ထြန္းခဲ့တယ္။
သာသနိက အေဆာက္အအုံေတြေပါမ်ား
ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိေတြ ထြန္းကား
တျခားၿမိဳ႕ေတြနဲ႕ စီးပြားကူသန္းသြားလာဖုိ႕ လြယ္ကူ
ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ စစ္တမ္းေတြအရ
အစည္ကားဆုံးၿမိဳ႕ ၁၂ၿမိဳ႕ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕။
အေလာင္ဘုရားလက္ထက္မွာ
အိမ္ေရွ႕စံ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီၿမိဳ႕ကုိစားရ
ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္မွာ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ
ေနမ်ဳိးသူရ ရဲေခါင္ဘြဲ႕နဲ႕ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ၿမိဳ႕၀န္
ဘုံခန္းပ်ဳိ႕ဆရာ အရွင္အဂၢသမာဓိ
စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ
မုံတုိင္ပင္ ဆရာအရွင္၀ံသ
အတုလ ဆရာေတာ္ အရွင္ယသ
ျမသိန္းတန္ ဆရာေတာ္အရွင္ဇိန
အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး
ဒါ ဒီၿမိဳ႕သား ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြ
ဒီၿမိဳ႕မွာ
မင္းတုန္းမင္းကုိ ပုန္ကန္ျခားနားတဲ့
ပတိမ္းမင္းသား ခုိလႈံခ့ဲဖူးတယ္
ဒီၿမိဳ႕ကေန
ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ ၿမိဳ႕၀န္ဦးမွန္း
ေအာက္ျပည္ကုိ ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္
ဒီလုိနဲ႕
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သူရဲေကာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သစၥာေဖာက္ေတြ အေတာင္ေပါက္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္
သူ႕ဆိုင္ကယ္ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
အံႀကိတ္ရ တက္ေခါက္ရတဲ့
အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့
မုိးနည္းတဲ့ ဒီေဒသ
ေဆာင္းတြင္းအခါ သမယမွာ
မုိးရြာဖုိ႕ မဆုိထားနဲ႕
မုိးအုံ႕ဖုိ႕ေတာင္ အေၾကာင္းမရွိေပမဲ့
႐ုတ္တရက္ မုိးႀကီးရြာခ်လုိက္တယ္
ဆင္ေျခရာေတြေတာင္
တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားေအာင္ရြာတဲ့ မုိးမုိ႕
အညာအေခၚ ဆင္ရာတိမ္းမုိးတဲ့ေလ။
မုံရြာ-ေရဦးလမ္းကုိ ျဖတ္သန္းရင္း
ဒီၿမိဳ႕ကုိ ကားေပၚက လွမ္းၾကည့္မိတဲ့အခါ
အတိတ္တေစၦက ငါ့ကုိ ေျခာက္လွန္႕ေနေလရဲ႕။ ။
ၾကည္ေမာင္သန္း
ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊ဇြန္လ၊၂၀၀၈
ကဗ်ာဝိညာဥ္ ကိုတည္ရ ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။
ဒ႑ာရီထဲက ၿမိဳ႕လည္းမဟုတ္
ရာဇ၀င္ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
ပုဂံေခတ္ထဲက ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ေက်ာ္တည္းက ရွိတဲ့ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕
သမုိင္း၀င္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕။
ဒီၿမိဳ႕ကုိ ကတူးလူမ်ဳိးေတြ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္
အေလာင္းစည္သူမင္း
တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း
ေျမာက္ဘက္အရပ္အေရာက္
အေရွ႕ဘက္ကနတ္ေတြ ဆိတ္ေယာင္ေဆာင္
ေရေသာက္မယ့္ဟန္ ျမည္သံေပးတာကုိ အစြဲျပဳလုိ႕
ဒီၿမိဳ႕ ဒီနာမည္တြင္ခဲ့ရ။
အေရွ႕မွာ ဧရာ၀တီ
အေနာက္မွာ ခ်င္းတြင္း
မနီးေ၀းမွာ မူးျမစ္နဲ႕
စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ထြန္းခဲ့တယ္။
သာသနိက အေဆာက္အအုံေတြေပါမ်ား
ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိေတြ ထြန္းကား
တျခားၿမိဳ႕ေတြနဲ႕ စီးပြားကူသန္းသြားလာဖုိ႕ လြယ္ကူ
ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ စစ္တမ္းေတြအရ
အစည္ကားဆုံးၿမိဳ႕ ၁၂ၿမိဳ႕ထဲက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕။
အေလာင္ဘုရားလက္ထက္မွာ
အိမ္ေရွ႕စံ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီၿမိဳ႕ကုိစားရ
ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္မွာ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ
ေနမ်ဳိးသူရ ရဲေခါင္ဘြဲ႕နဲ႕ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ၿမိဳ႕၀န္
ဘုံခန္းပ်ဳိ႕ဆရာ အရွင္အဂၢသမာဓိ
စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ
မုံတုိင္ပင္ ဆရာအရွင္၀ံသ
အတုလ ဆရာေတာ္ အရွင္ယသ
ျမသိန္းတန္ ဆရာေတာ္အရွင္ဇိန
အယူေတာ္မဂၤလာဦးႏုိး
ဒါ ဒီၿမိဳ႕သား ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြ
ဒီၿမိဳ႕မွာ
မင္းတုန္းမင္းကုိ ပုန္ကန္ျခားနားတဲ့
ပတိမ္းမင္းသား ခုိလႈံခ့ဲဖူးတယ္
ဒီၿမိဳ႕ကေန
ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ ၿမိဳ႕၀န္ဦးမွန္း
ေအာက္ျပည္ကုိ ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္
ဒီလုိနဲ႕
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သူရဲေကာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
သစၥာေဖာက္ေတြ အေတာင္ေပါက္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္
သူ႕ဆိုင္ကယ္ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္
ဒီၿမိဳ႕မွာ
အံႀကိတ္ရ တက္ေခါက္ရတဲ့
အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့
မုိးနည္းတဲ့ ဒီေဒသ
ေဆာင္းတြင္းအခါ သမယမွာ
မုိးရြာဖုိ႕ မဆုိထားနဲ႕
မုိးအုံ႕ဖုိ႕ေတာင္ အေၾကာင္းမရွိေပမဲ့
႐ုတ္တရက္ မုိးႀကီးရြာခ်လုိက္တယ္
ဆင္ေျခရာေတြေတာင္
တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားေအာင္ရြာတဲ့ မုိးမုိ႕
အညာအေခၚ ဆင္ရာတိမ္းမုိးတဲ့ေလ။
မုံရြာ-ေရဦးလမ္းကုိ ျဖတ္သန္းရင္း
ဒီၿမိဳ႕ကုိ ကားေပၚက လွမ္းၾကည့္မိတဲ့အခါ
အတိတ္တေစၦက ငါ့ကုိ ေျခာက္လွန္႕ေနေလရဲ႕။ ။
ၾကည္ေမာင္သန္း
ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊ဇြန္လ၊၂၀၀၈
ကဗ်ာဝိညာဥ္ ကိုတည္ရ ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။
Wednesday, June 18, 2008
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္
မၿဖစ္ႏုိင္ဘဲ တုိက္ဆုိင္ခဲ့ၾကတယ္
သူငယ္ခ်င္းမေရ….
အမွတ္ရၿခင္းမ်ားသာထင္က်န္ရစ္လုိ႔
ေမြးေန႔ေရာက္ၿပီ…
ပန္းတစ္ခင္း
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
ကဗ်ာတစ္အုပ္
မင္းဆီကုိရည္ညႊန္းၿပီး
ကမာၻၾကီးဆီကုိေပးထားတယ္…
အဆင္ေၿပတဲ့ေန႔ လမ္းၾကဳံ၀င္ယူလွည့္ေပါ့…।သူငယ္ခ်င္း ။
မုိးလႈိင္ည
Monday, June 16, 2008
သူဟာ
သူဟာ
ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက ရရွိလာတဲ႔
ဒဏ္ရာေတြကုိ ကဗ်ာနဲ႔ က်င့္ယူသူပါ…..
သူဟာ
ေဆးေရာင္စုံတဲ႔ ရန္ကုန္မွာ
ၿဒာဟာ ၿဒာၿဖစ္သလုိ
ၿဒာဟာ ကဗ်ာၿဖစ္တယ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးတယ္…
သူဟာ
ရုိက္ပုတ္ၾကိမ္းေမာင္းေနတဲ႔ မုိးစက္ေတြၾကား
အခါခါလည္း ဟန္တင္းဖူးတယ္…
သူဟာ
ေလႏွင္ရာေမ်ာပါခဲ့ရတဲ့
ေႏြးေထြးတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕တိမ္ဆုိင္ေလးလည္းၿဖစ္တယ္….
သူဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္ ၾကီးၿမတ္တဲ့ ႏွလုံးသားတစ္စုံရယ္နဲ႔
ေဖေဖာ္၀ါရီ အတြက္ေပးဆပ္ခဲ့သူပါ…
သူဟာ
မုိးတိမ္ေတြ ညဳိမည္းတဲ႔ညမွာ
လူမသိေအာင္ ကဗ်ာေတြေရးရင္း ရႈိက္ေၾကြးေနသူပါ…
သူဟာ
ေအးစက္တဲ့ လက္ဖ်ားေလးမ်ားအတြက္
အေႏြးဓါတ္နဲ႔ ေပးဆပ္တတ္သူလည္းၿဖစ္တယ္…
သူဟာ
………..
သူဟာ
…………………
သူဟာ
…………………………………..
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔
ၿမိဳ႕ပ်က္ညေတြၾကားက `မုိးလႈိင္ည´ သာၿဖစ္တယ္..။
မုိးခ်စ္သူ
Thursday, June 12, 2008
ႏိုင္ငံေတာ္စုန္းစုန္းျမဳပ္ျခင္း
အသိုက္ဖြဲ႕ေနရသူပါ
ငါ့ႏွလံုးသားဟာ ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္ေပါ့
အေငြ႕ကေလး အေ၀းကရႈလို႕
မ၀ေရစာ ခ်စ္ေနရတဲ့အထဲ
လက္ယာရစ္ လက္၀ဲရစ္
အရည္အဖတ္မွမက်န္ စိစိေၾကေအာင္အေမႊခံရတယ္
အိပ္မက္ဆိုရင္လည္း..
အိပ္မက္ဆိုရင္လည္း..
(အဲဒီေနရာမွာ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး)
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ႀကိဳတင္သတိေပးမခံရဘူး
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က မိုင္ ၁၅၀ ႏႈန္းကို အငိုက္မိတယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က အိမ္ေခါင္မိုး သစ္ပင္ ဖက္တက္တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ပိုးစိုးပက္စက္ ပုပ္ပြေပၚလာတယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က အဆယ္မခံရဘူး သၿဂိဳလ္မခံရဘူး
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ဒဏ္ရာဗလပြနဲ႕ ေတာင္းစားတယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က လင္ေသ သားေသ မယားေသတယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ေျမမဲ့ယာမဲ့အိုးအိမ္ပ်က္တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ေရဆာတယ္ ထမင္းငတ္တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က မ်က္လံုး၀ိုင္းႀကီးေတြနဲ႕ ေစာင့္တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းေတြကို ေသနတ္ဒင္နဲ႕ေဆာင့္တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က စားစရာကမ္းေပးတဲ့လက္ကို ပုတ္ခ်တယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က ရိကၡာေတြ တေနရာမွာလွ်ံသြားတယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ ၿပံဳးလို႕
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္က စနက္တံျဖဳတ္လိုက္ၿပီ
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္း ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး
ငါ့ႏွလံုးသားဟာ
ငါ့ႏွလံုးသားကိုလိုက္လို႕ရွာ
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္ကို လိုက္လို႕ရွာ
အေငြ႕ကေလးကို လိုက္လို႕ရွာ
အျမင္အာရုံမွာ ဖြဖြေလးထည့္လို႕
ရြရြကေလး မွိတ္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ပူေႏြးတဲ့အရည္ေတြထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားျပန္ၿပီ
ျဖတ္ေလွ်ာက္မိရင္ ရင္ဆို႕ေစရုံသက္သက္
နိမိတ္မရွိ အနိဌာရုံစကားလံုးေတြနဲ႕
ဘာမွသံုးစားမရတဲ့
လြတ္လြတ္ကင္းကင္းမဟုတ္တဲ့
ၿဂိဳဟ္ဆန္ဆန္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲ ပုပ္ပြေပၚလာ
သဘာ၀ဆိုတာေရ…
ကံတရားဆိုတာေရ…
ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာေရ…
အတိတ္ဘ၀ အေၾကာင္းမလွလို႕ဆိုပဲ
အကုသိုလ္ေတြ အက်ိဳးေပးပဲေပးႏိုင္လြန္းလွခ်ည့္ကြယ္
ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ စာလံုးေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဆင္ဆာျဖတ္လိုက္ၾကပါ။
ပန္ဒိုရာ
Tuesday, June 10, 2008
အရက္ေသာက္တဲ့ညေန
ကုိငွက္
ကြၽန္ေတာ္အခုအရက္ေသာက္ေနတယ္
ခင္ဗ်ားသီခ်င္းကုိ
MP4 ပေလယာထဲထည့္ဖြင့္ၿပီးနားေထာင္ေနတယ္
မူပုိင္ခြင့္တစ္ၿပားမွမေပးရဘူး…
(ကြၽန္ေတာ္ဟာအလကားေကာင္)
စားပြဲေပၚမွာက ၀ီစကီခပ္ၿပင္းၿပင္း
အၿပင္းစားကဗ်ာေတြ
လူေပၚေက်ာ့ေတြခံစားဖုိ႔
အႏုပညာအသီးအပြင့္ေတြက
ေလာကဓံတရားနဲ႔ စီးခ်င္းထုိးထားတဲ႔
သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ဒဏ္ရာ
ကမာၻ ေၿမရဲ႕ေသြးထြက္သံယုိေတြကုိဖာေထးဖုိ႔
ယူရုိေငြသန္းသုံးဆယ္ေလာက္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကေခ်းစမ္းပါ..
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဦးေခါင္းကုိနင္းေၿခသြားတဲ႔
ခ်က္ဗုိ႔လတ္္ ဘတ္စ္ကားအုိၾကီးေတြကုိ
ကြၽန္ေတာ္ေၿမေပၚကေမာင္းထုတ္ဖုိ႔
ကုိေစာၿငိမ္းဗုိက္ထဲကုိ တုိး၀င္သြားတဲ႔
ဓားေၿမွာင္တစ္လက္ကုိ
ေနာက္ဆုတ္သြားေစဖုိ႔…
ၿပည္ၿမိဳ႕ေစ်းၾကီးေဘးက
စုတ္ခ်ာခ်ာလက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေလးက
မရဏရဲ႕ ပန္းခ်ီေဆးေရးနံရံကုိ
၀ယ္ယူဖုိ႔…
သေရခတၱရာေတာင္ေပၚလမ္းေကြ႕မွွာ
လူၾကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္ကုိ
ေက်ာက္စာတုိင္စုိက္ဖုိ႔
အႏုပညာဆုိတဲ႔ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိအဆုံးစီရင္ဖုိ႔
ကုိငွက္
ကြၽန္ေတာ္ အရက္ေသာက္ေနတယ္
သစၥာမူးသူတစ္ေယာက္မုိ႔
ကိုယ့္အတၳဳပတၱိကုိယ္ၿငင္းမိတယ္
မသိၿခင္းရဲ႕အဆုံးမဲ့မွာ
မ်က္ကန္းေတာေမွာက္
ကၽြန္ေတာ္မေၾကာက္တတ္ေသးပါ…။
မုိးလႈိင္ည
Subscribe to:
Posts (Atom)