Sunday, January 29, 2012

လူအ


ကုိယ္က ဘ၀မွာ ေရာင္းစရာလည္း

ဘာမွမပါသလုိ

၀ယ္စရာလည္း ဘာမွမရွိဘူး

ကုိယ့္ထုတ္လုပ္မႈေတြဟာ

နံရံေပၚခ်ိတ္ဆြဲလုိ႔မရသလုိ

ၿပတုိက္ထဲထည့္သိမ္းဖုိ႔လည္း

အရာမ၀င္ဘူး

ကုိယ့္တည္ေဆာက္မႈေတြဟာ

တစ္ကုိယ္ရည္တစ္ကာယေတာင္

မလုံၿခဳံတတ္လုိ႔

ကုိယ္ဟာ သစ္တစ္ပင္ေကာင္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး

မတတ္သာလုိ႔ ၿခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းလုိ

ခုတ္ထြင္ခံခဲ့ရတာလည္း ခဏခဏ

ကုိယ့္အရသာဟာ

လွ်ာဖ်ားန႔ဲ နားနဲ႔ မ်က္စိပသာဒနဲ႔

ထိစမ္းလုိ႔မရ

ႏွလုံးသားနဲ႔ စိတ္လုံၿခဳံေရး

ကုိယ္၀န္ေဆာင္မႈဟာ

ဘယ္လုိတန္ေၾကးမွလည္း မရွိၿပန္ဘူး

ကုိယ္က တၿခားသူေတြအတုိင္းပဲ

ရူးသြပ္တတ္တယ္ မုိက္မဲတတ္တယ္

ေၿဖာင့္မတ္တတ္တယ္ ခုိင္ၿမဲတတ္တယ္

ဒါေပမယ့္

ကုိယ္က ေရႊမၿဖစ္ ေငြမၿဖစ္

၀ါက်ေလး တစ္ေၾကာင္းတစ္ေလ

ထားပစ္ခဲ့ရုံသာ…။


မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...