အခန္းလြတ္ထဲမွာ ငါ့ကုိယ္ငါ ေၿခြခ်ေနတယ္
ၿပာေတာင့္ရွည္ေတြ ေဆးလိပ္ၿပာခြက္ထဲမွာ
ဘာမွလုပ္စရာမရွိလည္း.. ဘာမွမလုပ္ပဲေနလုိရတဲ့အခ်ိန္
စိတ္ရဲ႕ ဒိြဟၿဖစ္မႈေတြခ်ည္းထိေတြ႔
ဘယ္ကုိလွမ္းေကြ႕ရမွာလည္း…
ေပါင္တံၿဖဴၿဖဴေလးအေပၚမွာ
ကိေလသာေတြအသည္းအသန္ရွာမိတယ္
ဘာမွလည္းတပ္မက္စရာမရွိဘူး
လိင္မႈကိစၥနဲ႔ အရက္ကို သိပ္အရသာမေတြ႔ေတာ့ဘူး
ၿပကၡဒိန္ခင္းၿပီး ခႏၵာကုိယ္ကုိလွဲခ်လုိက္တယ္...
ေဘစင္ထဲ ေရဖြင့္ၿပီး ေခါင္းႏွစ္လုိက္တယ္
၀က္အူလွည့္နဲ႔ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ထဲကိုယ္လွည့္ဖြင့္ခ်င္တယ္
ဘီစကစ္နဲ႔ ေသာက္ေရသန္႔ေတြအမ်ားၾကီးက်န္ေသးတယ္
ေသဖုိ႔
မနက္ၿဖန္ေတြမကုန္ႏုိင္ဘူးလား
အနည္းဆုံးေတာ့ ဒီအခန္းထဲမွာ ၾကြက္စုတ္ေနာက္တစ္ေကာင္
ရွိေနသင့္တယ္..
အသုံးမက်တဲ့ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္
ဘ၀အဓိပၸါယ္ အဓိပၸါယ္မရွိကုိက္ၿဖတ္ေနလုိ႔ရတယ္
လူဆုိတာတစ္ေယာက္တည္းေနလုိ႔ ဘာလုပ္မလည္း
ေခါင္းမမူးခ်င္ဘူး တစ္ခါတည္းရူးသြားခ်င္တာ
အဲဒါမွ အရူးလုိ႔သတ္မွတ္ခံရဦးမယ္
အခုေတာ့ လူဗလာသက္သက္
ဗလာစာရြက္ေပၚလည္း ဘာမွခ်မေရးတတ္ေတာ့ဘူး
ဘာကုိခ်စ္တတ္ရမွာလည္း တၿဖည္းၿဖည္းေဆြးေၿမ႕ၿပဳိက်
ငါခႏၵာကုိယ္ဟာ ၿခစားေနတဲ့ အိမ္ပ်က္ၾကီးတစ္လုံး
အလဲလဲ..ၿပဳိက်ဖုိ႔
အၿပဳိၿပဳိပ်က္ေနတဲ့ အပ်က္အဆီးေတြၾကားထဲ
ငါ့ကုိ ေသြးေၾကာထဲ မူးယစ္ေဆးနည္းနည္းထုိးေပး….။
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment