အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ရင္ လူနဲ႔ရယ္ေမာၿခင္းက
မုိင္သုံးရာအကြာမွာ…
ေလာဘေဇာေတြ ေမာခဲ့သမွ်…
ေလွကားထစ္ၿမင့္ၿမင့္ေတြ ေဒါက္ဖိနပ္ၿမင့္ၿမင့္ေတြ
စိတ္ကူးထည္ အိပ္မက္ေတြတၿဖည္းၿဖည္း ေသးမႊားေပ်ာက္ရွ
အသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ရင္ ရယ္စရာကုိရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး
မမၿငိမ္းေရ…
ကေလးေလးေတြ
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလးေတြေကာင္မေလးေတြကုိ
လုိက္ၾကည့္
သူတုိ႔အေပ်ာ္ေတြ သူတုိ႔ရယ္ေမာခ်င္းေတြကုိလုိက္ၾကည့္
ဟာသဇာတ္ကားေတြၾကည့္ ကာတြန္းဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္
ေလေၿပေတြေန၀င္ခ်ိန္ေတြ မနက္ခင္းေတြ
သစ္ရြက္ေၾကြတာေတြကအစ.. ကုိယ့္အတြက္ရယ္စရာ
ဘယ္ေနရာမွ ရွိမေနဘူး မမၿငိမ္း
လူကထုံေပေပနဲ႔ ဘ၀ဆုိတဲ့ ကစား၀ုိင္းထဲမွာ
ကုိယ္ကအႏုိင္ရသူမဟုတ္ပဲ ေလာင္းေၾကးသက္သက္
အဲဒီခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္လုိႏွစ္သိမ့္မလည္း
ေၿမလတ္ၿမဳိ႕ကေလးကေန
ရန္ကုန္ ဘန္ေကာက္ စကာၤပူ
ကြာလာလန္ပူ တုိက်ဳိ ဆုိးလ္
ရုိးသားတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကလြဲ႔လုိ႔
ေငြေၾကး ဟုိက္တက္စ္ ေနထုိင္မႈဘ၀
ရင္ဘတ္ဗလာနဲ႔အၿပဳံး
ေဖာေဖာသီသီသုံးႏႈန္းၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀အခ်ိန္ေတြ
အထက္အညာက အစ္မယာတဲေလးလုိေတာ့
ဘယ္လုိေအးခ်မ္းအိေၿႏၵရ ၿငိမ္ဆိတ္ေနမလည္း…
မုိးလင္းတာနဲ႔ အမ္အာတီထဲက ဘ၀က
လမ္းၾကဳံလုိ႔ ဘယ္သူ႔ကုိၿပဳံးၿပရမွန္းမသိ
စကာၤပူေငြေၾကးက လူေတြကုိ ခံစားခ်က္နဲ႔ေ၀းေအာင္
သင္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္ … မမၿငိမ္း
ၾကယ္ဗလာနဲ႔ေကာင္းကင္…
ၿမင္ေနရတဲ့ေနရတဲ့တိမ္ေတြၾကား..
အိမ္ၿပန္မေရာက္ႏုိင္တဲ့ ညေတြအေၾကာင္း
ပီဖင္းဂုိးထဲက ညီမေလးအသံ
ေကာ္နက္ရွင္ထစ္အအထဲက
ၿဖတ္စီးလာမယ့္ ေမတၱာတရားကုိ
တေမ့တေမာ ေမွ်ာ္လင့္ … မမၿငိမ္းေရ
လူဘ၀ရဲ႕ ႏွစ္သုံးဆယ္ ၿဖတ္သန္းမႈက
အထီးက်န္ရလဒ္ေတြပဲ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေတာ့မွာလား…
ေခတ္မွီၿမဳိ႕ၾကီးထဲမွာေတာ့
ေဆာင္းေလနဲ႔ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနတဲ့
ကြန္ကရစ္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြက
ထင္းမီးဖုိထဲက ထန္းၿမစ္ေတြေလာက္
ေက်နပ္နစ္သက္စရာေကာင္းပါ့မလား
အသက္သုံးဆယ္ဆုိတာ ဘ၀မွာ သိပ္ရယ္ခြင့္မရေတာ့ဘူး
မမၿငိမ္း….
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment