ငါပါရီကုိေရာက္ေတာ့
ေဆာင္းညက ၾကမ္းရွေနၿပီ...
ဗင္းဆင္႔ကုိမေတြ႔ရေတာ့ဘူး
ေဂၚဂင္က တေဟတီကုိထြက္သြားၿပီ
ရုိဒင္က ငရဲၿပည္သုိ႔၀င္ထြက္ရာတံခါးကေန
နပုိလီယန္ကုိ ေမာင္းထုတ္မယ္ဆုိတာၾကီးပဲ....
မုိးေနးက အဆုတ္ေရာဂါနဲ႔အိပ္ရာထဲလဲလုိ႔
ဗာဆုိင္းနန္းေတာ္ေၿခရင္းမွာ
မေအာင္ၿမင္ေသးတယ့္ပန္းခ်ီဆရာေတြ
သူတုိ႔ပန္းခ်ီကားကုိ
ေကာ္ဖီခြက္ေတြနဲ႔လဲေသာက္ေနရတုန္းပဲ
ေဆာင္း၀တ္ကုတ္အကၤ်ီအရွည္ၾကီးေတြဟာ
သူတုိ႔အိပ္ရာေပါ့...
၁၈ရာစု၊ ၁၉ရာစု၊ ၂၀ရာစု
တတိယေထာင္စုႏွစ္
အႏုပညာသမားေတြဟာ
ရူးသြပ္မႈဒီဂရီတူတယ္
ဒုကၡနဲ႕ဒဏ္ရာတူတယ္....။
ငါတုိ႔အႏုပညာကုိလူေတြနားလည္ဖုိ႔
ေနာက္ထပ္အႏွစ္ႏွစ္ရာ
ဘုရားသခင္နားလည္ဖုိ႔
ကပ္ကမၻာခုႏွစ္ခု
ဒါေတာင္မွလုံေလာက္ပါ့မလား....
ခံစားမႈသစ္ရင္အႏုပညာသစ္မယ္
ခံစားမႈစစ္ရင္အႏုပညာစစ္မယ္
အၿငင္းပြားဖြယ္ရာေတြကုိ
အၿငင္းပြားမေနၾကနဲ႕
ႏွင္းမုန္တုိင္းစဲရင္
ေရာက္မလာေသးတဲ႔ရာစုႏွစ္ေတြကုိ
ဗာဆုိင္းရင္ၿပင္ေပၚမွာ
ပန္းခ်ီဆရာေတြၾကိဳတင္ေရးဆြဲလိမ့္မယ္....။
မုိးလႈိင္ည
အကိုမိုးလိႈင္ ကဗ်ာလာဖတ္တယ္ဗ်။ အားလံုးအဆင္ေျပပါေစဗ်ာ :)
ReplyDeleteကိုမိုးလူိင္ ဒီကဗ်ာေလး အရမ္္းေကာင္းတယ္ ။ ကိုသူရနီ ကဗ်ာလည္း ေကာင္းတယ္။ တင္ေပးတာအတြက္ေက်းဇူးပဲ။
ReplyDelete