ငါက ဒီတရားတစ္ခုပဲ ယုံလုိ႔
ဒီစကားတစ္ခြန္းပဲ ေၿပာတတ္တယ္…
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ေသဆုံးသြားတဲ့ လူေတြလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ရွင္က်န္ေနဆဲသူေတြလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ
ဘယ္ဘုရားမွ မကယ္ထားႏုိင္တဲ့
ေသၿခင္းဆီသြားေနတဲ့ရက္ေတြထဲမွာ
ငါတုိ႔ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ သတ္ၿဖတ္ေနဖုိ႔
ဘာအတြက္လုိအပ္ဦးမလည္း…
ေၿမအတြက္လား ေငြအတြက္လား
တစ္ပါးသူ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔မွ
အာသာေၿပေဒါသကုိတုိက္ေကၽြးရင္
ငါတုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေ၀းေနဦးမယ္…
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ မဆုံးတဲ့ေသၿခင္းနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ မဆုံးတဲ့သမုိင္းကုိ
လႈိင္းေလထန္ထန္ ခါးသီးမုန္တုိင္းထန္ေအာင္
အမုန္းနဲ႔စုိက္ပ်ဳိးရင္း နာက်င္ၿခင္းအဆိပ္သီးေတြ
ႏွစ္ဘက္စလုံးရိတ္သိမ္းရလိမ့္မယ္…
မဆုံးမယ့္ ရန္မီးမ်ားဆီ
တားဆီးမရ ထိန္းခ်ဳပ္မရ စစ္ပြဲတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုၾကားက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလေတြဆီကုိ …
ဓားေတြၿပင္ရင္း ေသြးစက္စက္ညွီနံ႔ေတြ
ရမၼက္ၿပင္းၿပင္း စစ္ခင္းရင္းကုန္က်မယ့္အသက္ေတြ
ဘယ္ကံၾကမၼာမွာ ေလာင္းေၾကးထပ္မလဲ…
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ..
ေသၿခင္းမွာလည္းေကာင္း
ေနၿခင္းမွာလည္းေကာင္း
စစ္ပြဲဟာ အားလုံးအတြက္အရႈံးပဲ..
အသုံးမ၀င္ေပမယ့္
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ဒီစကားပဲ…
ငါလက္ေဆာင္ေပးထားပါရေစ…။
မုိးလႈိင္ည
