Tuesday, December 31, 2013

ဒီဇင္ဘာ ၃၁။





ၿဖစ္ၿပန္ၿပီ…
ဒီလုိ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ဆုိရင္ ကုိယ္ကအူလည္လည္နဲ႔
သူတုိ႔ကပဲ ေခတ္မကုန္တာလား
ကုိယ္ကပဲ အသက္မကုန္တာလည္း
အားလုံး ေအာ္ေအာ္ေနၾကတဲ့
ဟက္ပီးနယူးရီးယားဆုိတာ
ကုိယ္ေတြအတြက္ တကယ္ဟက္ပီးလုိ႔လား…
ကဗ်ာကုိ စာရြက္ေပၚမွာမေရးတာထက္
ဘာပုိထူးၿခားလာမွာလည္း…
လက္ဆြဲလည္းမႏႈတ္ဆက္ခ်င္
ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလည္းမေတ့…
ၿပကၡဒိန္ေတြကုိ ကုိယ္ေမ့ေနခ်င္တယ္…
အေၿပာင္းအလဲေတြေရြ႕သြားတာလား
သံသရာေတြလည္ေနတာလား…
ကုိယ္ကေတာ့ အစကတည္း
အၾကံအဖန္မ်ားတဲ့ ရန္ကုန္မွာေနတယ္
အရင္တုန္းကေတာ့ ေတာသားေတြၿမဳိ႕တက္လာတာပဲ
အခုေတာ့ ဂ်ပန္ေတြရြာထဲ၀င္လာသလုိလုိ
အဂၤလိပ္ေတြတက္သိမ္းသလုိလုိ…
တရုတ္ကုိေၿပးေၿပးဖက္တဲ့
တရုတ္ေၿပးဖက္ေတြနဲ႔…
အေမရိကန္ေတြေရာက္လာရင္တၿပဳံးၿပဳံး
အေမရိကန္ၿပဳံးၿပဳံးေတြနဲ႔
၂၀၁၃လည္းၿပီးသြားၿပီ…
၂၀၁၄ေကာ ၿပီးသြားမွာပါ…
၂၀၁၅ေကာ အင္း ၿပီးသြားမွာပါ..
တအင္းအင္းနဲ႔ ၿပီးသြားမွာေတြ ၿပီးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္…
ကုိယ့္ဖ်ာေလးကုိယ္လိပ္ ကုိယ့္အေခါင္းထဲကုိယ္၀င္
စိတ္၀ိဥာဏ္မွာမွတ္ ေနာက္ၿမန္မာၿပည္ဘက္ စုမေတနဲ႔ဆုိတာ…။


မိုးလႈိင္ည

Saturday, December 21, 2013

အလြမ္း။



ပုံမွန္ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ…
ကုိယ္တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
မုိးခ်ဳပ္သြားတာကုိ မသိလုိက္မသိဘာသာ
အလြမ္းဆုိတာလည္း
အဲဒီလုိပဲ မသိလုိက္မသိဘာသာ
နာက်င္သြားခဲ့ရတာပဲ…
နာရီကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္
ဒုိင္ယာရီထဲက
 ၿပကၡဒိန္မွာအမွတ္အသားေလးလုပ္လုိက္
ၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း
စီးကရက္ဖြာရင္း
လုိင္းကားေစာင့္ရင္း
ေမ့ေလ်ာ့သြားတာပဲ
အလြမ္းတဲ့ေလ…
တစ္ခါတစ္ေလ  
ၿမစ္ဘက္ကၿဖတ္တုိက္လာတဲ့ေလေၿပေတြလုိ
ေအးေအးစက္စက္
တစ္ခါတစ္ေလ
မထင္မွတ္ပဲရြာခ်တဲ့ မုိးလုိရုတ္ရုတ္သဲသဲ
လူဆုိတာကလည္း
ေန႔တဓူ၀ထဲလူးလာေနရတာ
ကားေရွ႕ေလကာမွန္က၀ုိင္ဘာေတြလုိ
တဖ်ပ္ဖ်ပ္လႈပ္ခတ္လုိ႔…
အလြမ္းတဲ့ေလ…
တစ္ခါတစ္ေလ ရုတ္တရက္ဆပ္ၿပာရည္ၿဖန္းလုိက္သလုိ
ေလးေအးစက္နဲ႔ ၿငိမ္ေနတဲ့အခန္းထဲ
ေလေမႊးဘူးက ရုတ္တရက္ရႈးခနဲထၿမည္သလုိ…
မထင္မွတ္ဘဲနဲ႔ ႏွလုံးရပ္မတတ္အလန္႔တၾကား
ကုိယ္မဖ်ားခ်င္ေတာ့ဘူး
ပုံမွန္ႏွလုံးသားထဲမွာ ခ်ိန္ကုိက္ဗုံးလုိ
ပုန္းပုန္းမေနပါနဲ႔ အလြမ္းရယ္။

မုိးလႈိင္ည

Thursday, December 19, 2013

ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ကဗ်ာ



ျမက္ကေလးေတြ တပင္ခ်င္းစီက
ပေရရီျမက္ခင္းၾကီးျဖစ္ခဲ့တာ
အဲဒါ ငါဘာသာငါ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ


ရွင့္သတင္းနားေထာင္ဖို႔
ေရဒီယုိထဲ ဓာတ္ခဲထည့္ရမယ္
အရပ္ထဲ ထမိန္လွည့္ေပါင္ေနရတယ္.
...ကိုကိုေရ

ခင္ဗ်ားေရးတာေတြကို
လူေတြနားမလည္ဘူး
(အင္းပါ….)
ေခြးကေလးေတြကိုပဲ ႏို႔ေပးစုိ႔လိုက္ေတာ့မယ္

ၾကဳံလို႔ေျပာျပတာပါ
မေ၀းေတာ့တဲ့တလံမွာ
၂၀၁၀ဇာတ္ခုံေတာ္ၾကီးေတာင္
ရုံတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ္

၀ယ္တုိင္းရမယ္ဆုိ
ငါ့အေမကို ငါျပန္၀ယ္မယ္
ေလထန္ကုန္း ညေနခင္းေတြကို
ငါျပန္၀ယ္မယ္
ထုံေထာင္းက
ေဒးမူရဲ႕ ေက်ာက္စားပြဲေလးကို
ငါျပန္၀ယ္မယ္
ကုိယ့္မိသားစုေလးကုိလည္း
ကုိယ္ျပန္၀ယ္မွာေပါ့

ၾကိမ္ဒဏ္ေတြျပီးမွ
ေနာက္ေက်ာကုိ
လက္ခုပ္သံေတြေရာက္လာတတ္စျမဲ
ငါ့ေသြးငါ
မေထမဲ့ျမင္ လ်ွာနဲ႔ရက္
ခ်ဳိျမိန္လွေခ်ရဲ႕

ျပီးပါျပီ………..လို႔
ဘယ္သူေတြစာတန္းထုိးထိုး
အရုိးတြန္သံေတြမဆုံးဘူး
ကုိယ့္လူတို႔ ။



( ၃ရက္ ။ မတ္လ။ ၂၀၀၉)

Sunday, December 15, 2013

မနက္မုိးလင္းေတာ့ ကုိယ္လက္တစ္ဖက္ေပ်ာက္ေနတယ္။


ရုိးရုိးရွင္းရွင္းၾကီးကုိပါ
မနက္လင္းေတာ့ ကုိယ့္ညာလက္တစ္ဖက္မရွိေတာ့ဘူး
အေႏြးထည္ အက်ီၤထဲမွာလားလုိ႔ ကုိယ္စမ္းၾကည့္မိေသးတယ္
မရွိဘူး..
ညာလက္ၾကီးတစ္ဖက္မရွိတာ ဟာတာတာၾကီးမုိ႔
ညက စဥ္းစားရင္း နဖူးေပၚတင္က်န္ခဲ့လားဆုိၿပီး
မွန္ထဲသြားၾကည့္ေသးတယ္
နဖူးေပၚမွာလည္းမရွိဘူး
ေခါင္းအုံးေအာက္မွာလား…
ဒါလည္းမရွိဘူး…
ပုဆုိးထဲ၀ွက္ထားမိလားလုိ႔…
ပုဆုိးကုိခါၾကည့္တယ္
ဒါလည္းမရွိၿပန္ဘူး…
ရုိးရုိးရွင္းရွင္းၾကီးပါ..
ကုိယ္ ညာလက္ၾကီး လက္ေမာင္းရင္းကေနေပ်ာက္ေနတာ
ညာလက္မရွိရင္ ကုိယ္စာေရးတဲ့အခါ
ကြန္ၿပဴတာေပၚမွာ JKLUIOPNMH ကုိ
ဘယ္လုိရုိက္ရမလည္း….
ညာလက္ၾကီးမရွိရင္ကုိယ္ ညာ ဆုိတာကိုေတာင္ရိုက္ဖုိ႔ခက္ၿပီး
ညာလက္ၾကီး ေပ်ာက္လုိ႔ ကုိယ္အမႈဖြင့္လုိ႔မရတာ
ကုိယ္သိတယ္
သိသိခ်ည္း ေပ်ာက္သြားတာကုိ ကုိယ္ေၿပာရင္
ညာညာေၿပာတယ္ပဲထင္ၾကဦးမွာ
တကယ္ ကုိယ့္ညာလက္ၾကီးေပ်ာက္သြားတာ
ကုိယ္ညာလက္ၾကီး လက္မွတ္ထုိးလုိ႔မရေတာ့ဘူး
ၿမဳိ႕ကုိဖ်က္လုိ႔ မရသလုိ ေၿမသိမ္းစာခ်ဳပ္လည္း
လက္မွတ္ထုိးလုိ႔မရေတာ့ဘူး…
ညာဘက္က တဆုပ္က်ဲလုိ႔ မရေတာ့
ဘယ္ဘက္က တစ္လွည္းၾကီးကုိပဲ လွမ္းလွမ္းဆြဲထားရတာ
ခင္ဗ်ားေကာ ညာလက္ၾကီးေပ်ာက္ဖူးလား
ေပ်ာက္ဖူးရင္ ဘယ္လုိၿပန္ရွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မညာတမ္းေၿပာၿပပါဗ်ာ။

မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...