Thursday, September 22, 2011

ဒါပါပဲ ဘ၀ဆုိတာ

လူ႔ဘ၀က အႏၱရာယ္မ်ားၿပီးသားပဲ

ငါနားမလည္ ႏုိင္ေသးခင္…

ဗုံးေပါက္မွ ေၾကာက္ရ ဆည္ေဆာက္မွာေၾကာက္ရ

စစ္အာဏာသိမ္းမွာ ေၾကာက္ရ

လယ္ေတြသိမ္းမွာ ေၾကာက္ရ

ဆန္ဟာ ဘယ္ကရလည္း

ေပါင္မုန္႔ဟာ ဘယ္ကရလည္း

ဘာမွမရွိလည္း

အႏၱရာယ္ရွိႏွင့္ၿပီးသား…

ဒါမ်ဳိး ခဏခဏ ေၾကာက္ေနရလည္း

သံသရာရြာရုိးကုိးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားမိခဲ့…။

မိုးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...