Thursday, September 29, 2011

ကၽြန္ေတာ္သာ တုိးရစ္ တစ္ေယာက္ဆုိ အဲဒီေနရာေလးကုိ ၿပန္လာမယ္...။


စက်င္ေက်ာက္ ေက်ာမွီခုံတန္းေကြးေလးေတြက

ၿမင္ရရုံနဲ႔ ေအးခ်မ္းစရာ

ညေနက ခရမ္းၿပာေရာင္လင္းပြင့္ေနတယ္

စက်င္ေက်ာက္ၿပားခုံ၀ုိင္းေလးေပၚမွာ

ေခ်ာကလက္ေတြ အီခ်ဳိေနတတ္ၿပီး

အေၾကြေတြအမ်ားကုိ သၾကားလုံးေတြနဲ႔လဲေပးထားတာ

ေနာက္ေက်ာက ေရတံခြန္ေလးမွာ

အၿပာေရာင္နဲ႔ ပန္းေရာင္မီးတန္းေလးေတြၿဖာဆင္းေနတယ္

ပန္းကေေလးေတြ အိပ္မက္ေနတဲ့ ရယ္သံခ်ဳိခ်ဳိထဲ

ဥယ်ာဥ္ထဲက လိပ္ၿပာေလးေတြ တစ္ေရးႏုိးေနမလား

အဲဒီတုန္းက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေၿပာရတာ

ၾကယ္တံခြန္နဲ႔စကားလက္ဆုံၾကရသလုိ

စၾကာၤ၀ဠာအႏွံ႔အၿပားကုိ ေ၀းသြားလုိက္နီးသြားလုိက္

ပါေမာကၡတစ္ေယာက္လုိ ခင္ဗ်ားမ်က္မွန္ေပၚကေန

ခဏခဏေက်ာ္မၾကည့္ပါနဲ႔ဗ်ာ ဆုိေတာ့ သူမကရယ္တယ္...

ၿပင္သစ္ေကာ္ဖီမွာ အေရွ႕အိႏၵိယက မဆလာခတ္ထားေတာ့

ေသာက္ရင္းနဲ႔ၿပဳိင္တူၿပဳံးမိၾကတယ္...

ကၽြန္ေတာ္ တုိးရစ္တစ္ေယာက္ ဆုိရင္ေတာ့

အဲဒီေနရာေလးကုိ ခဏခဏၿပန္လာမယ္....

အခုေတာ့လည္း မေရာက္ၿဖစ္တာၾကာေပါ့

ရင္ထဲက ၀တ္ရည္ခ်ဳိေတြအတြက္

လိပ္ၿပာေလးလည္းမရွိေတာ့ေလ...။

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...