ငယ္ငယ္ကတည္းက ငါဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာင္းလဲမွာေတြကုိ ၾကဳိက္ခဲ့တာ..
ငါ့ကစားေဖာ္ေတြ ငါ့ကစားစရာေတြ
ငါ့ၿမင္ေနက် သစ္ပင္ေတြ ဒါေတြဟာမေၿပာင္းလဲဘူးလုိ႔
ငါထင္ခဲ့တယ္…
ငါမၿငီးေငြ႔တတ္ဘူး.. ငါခ်စ္တတ္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ေၿပာင္းလဲသြားရေပါ့
ငါစာအုပ္ေတြ ငါ့သင္ခန္းစာေတြ
ငါ့သိမႈေတြကအစ
ေၿပာင္းလဲသြားခဲ့ရတယ္..
ငါဟာ ၀တ္ေနက်နာရီအေဟာင္းေလးနဲ႔
ငါက စီးေနက် ဖိနပ္အမ်ဳိးအစားေလးနဲ႔
ငါက ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးလြယ္လို႔
ငါက မုတ္သုန္ေရာင္ေကာင္မေလးကုိ
တိတ္တခိုးခ်စ္ၿမတ္ႏုိးလုိ႔…
ငါ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ငါ့နာေနက်တရားေတြ
ငါေသာက္ေနက် လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြ
ငါေရးေနက်စာသားေတြ
ငါၾကားေနရ ဂီတေတြ…ေၿပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္
ဆံပင္အရွည္ထားဖုိ႔ အၿမဲစိတ္ကူးယဥ္တဲ့ငါ
ဘယ္ေတာ့မွလည္း မထားၿဖစ္ခဲ့ဖူး…
တစ္ခါတစ္ေလ အၿမဲတမ္းမလုပ္ၿဖစ္တဲ့စိတ္ကူးကုိ
ရူးေနမိတတ္တယ္..
ငါက မေၿပာင္းလဲခ်င္ေပမယ့္ ..
အခ်ိန္တုိင္းအခ်ိန္ေတြဟာ တစ္စစ
ေၿပာင္းလဲသြားေပါ့…
ရန္သူေတြက မိတ္ေဆြေတြၿဖစ္သြားၿပီး
မိတ္ေဆြေတြက ရန္သူေတြၿဖစ္သြားလုိက္
အရင္က ေသလုေမ်ာပါးနာက်င္မႈက
အခုေတာ့ ဟာသလုိ စကား၀ုိင္းထဲမွာၿမည္းစရာ
ငါတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာင္းလဲသြားတာ
မေၿပာင္းလဲခ်င္းေတြက အခ်င္းခ်င္းေၿပာင္းလဲသြားၾကၿပီ
ငါကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ..
ငါကေတာ့ အရင္အတုိင္းပဲ
ငါက ရႈသြငး္ရႈထုတ္ေလေတြမွာေတာင္
အရင္ကနဲ႔မတူတာ
လမ္းေတြ ေၿမသားေတြ
ေက်ာက္တုိင္စာသားေတြ
၀င္းနံရံတံတုိင္းေတြ..
ရုိင္းစုိင္းေသြးဆာသလုိ အခ်ိန္က ငါ့ကုိ
ခုတ္လွီးသြားခဲ့ေပါ့
ငါမေၿပာင္းမလဲ ဆုိတဲ့ ၿဒပ္မဲ့အတၱေတြသာ ဖုထစ္က်န္ရစ္ခဲ့…။
ငါ့ မာနကုိ မေၿပာင္းလဲၿဖစ္ခဲ့ဘူး။
မုိးလႈိင္ည
No comments:
Post a Comment