မ်က္ရည္ၿဖိဳင္လို႔ ႐ြာသြန္းၿဖိဳး ဇူလိုင္ တစ္ဆယ့္ကိုး
ဟိုး ... ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ... က်န္ခဲ့ပါၿပီ
စာတစ္ေၾကာင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေဆာင္းပါးတစ္အုပ္ႀကီးနဲ႔
ရင္ဘက္ေပၚ တက္တက္လြမ္းျပေနလိုက္ရတာ
အာဇာနည္နဲ႔ Rဇာနည္ ဘယ္သူ႔ကို အလြမ္းပိုၾကမလဲ
ဘာကို လြမ္းၾကရမွာလဲ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဆဲသံဆိုသံ ဂ႐ုဏာေဒါေသာသံေတြကိုလား
ေသြးနဲ႔ ေရးတဲ့လြတ္လပ္ေရးကိုလား
လူမ်ဳိးခ်င္း ေမးေၾကာတင္းၿပီး တိုက္ခိုက္သံေတြကိုလား
သူတလူ ငါတမင္းဆိုတဲ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းကိုလား
ေသခ်ာတာကေတာ့ ငါတို႔ လူနည္းစု
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ ထထလြမ္းျပၾကေသးရဲ႕
လူတစ္ခ်ဳိ႕ ဘ၀ေရယာဥ္ေၾကာမွာ
ေပါေလာႀကီး ေမ်ာၿပီး
ရင္ခုန္သံေတြ ေမာဟိုက္သြားၾကၿပီ။
ကိုၿဖိဳး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူတုိ႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ၿမဳပ္သည့္ ဗုံးငုတ္ တုိက္မွား၊ ေမာင္ေၿပာက္က်ားကုိ ရြာသား ရြာသူ၊ ေမးၾကၿမဴသည္ အူအူယမ္းေငြ႔ထတုန္းတည္း။ အေမာင္...
-
ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...
-
သူ႕ကိုၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ အဲဒီကကို မတက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ရပ္ေနသလုိလို သူသြားေနသလိုလို၊ မဟုတ္ဘူး ဘယ္သူမွ မသြားဘူး ဘယ္သူမွမရပ္ဘူး သြားတယ္ရပ္တယ္ဆိုတ...
No comments:
Post a Comment