Wednesday, December 10, 2008

ငါလည္းတစ္ေန႔

ေခ်ာင္းရုိက္ခံရတာကုိ

ဘယ္လုိလက္တုံ႕ၿပန္မွာလဲ

ေလာကဓံဆုိတာ ဒီလုိပါပဲ

စိတ္အားငယ္စရာေတြၾကားမွာ

ၿပက္ရယ္ၿပဳစကားေၿပာတတ္သူ

ၿငိတြယ္စိတ္ၾကီးမား

အားသြန္ခြန္စုိက္လြမ္းရတာလည္း

အရသာတစ္မ်ဳိးပါပဲ

တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္

ေနာက္တစ္ေယာက္

ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္

လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းၾကီးထဲ ေပ်ာက္ကြယ္

ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ခဲ့

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်

ဆက္ဆံေနရတာက

လူရႊင္ေတာ္ေတြ

လူၿပက္ေတြ

ခက္ခက္ခဲခဲရယ္ေမာခဲ့ရ

ေၿခကုန္လက္ပန္းက်


ေနာက္ဆုံးခရီး

ေခါင္းတုိင္က မီးခုိးေတြ

`ေလၿပင္းထဲက ဖေယာင္းတုိင္´ေၿပာေၿပာ

`ေလၿပင္းထဲက ဖုန္မႈန္႔….´ေၿပာေၿပာ

ၿပာက်ခဲ့တာ

ေသခ်ာပါတယ္။


ၾကည္ေမာင္သန္း

ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၀၀၆၊

မေဟသီမဂၢဇင္း

1 comment:

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...