Tuesday, January 29, 2013

ရန္ကုန္ကို ေရာက္ခဲ႔တယ္


ေရာက္ျပန္ျပီေလ ညေန

အရိပ္ေတြရွည္ထြက္တတ္လြန္းလို႔

အလြမ္းေတြကို ေခါက္သိမ္းထားရတဲ႔

ညေန။ ။

ကိုယ္ေဖါ႔ထားတယ္ ၊ အေၾကာေလွ်ာ႔တယ္

ေရႊငါးေတြကို အစာေကၽြးသလို

သစ္ခြပင္ေတြကိုေရေလာင္းသလို

ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႔ ကိုက်ပ္ဖုထိုးေပးရတယ္။

သံသယျဖစ္ခ်င္းနဲ႔

အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတာၾကာေတာ႔

ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ မွန္ထဲ ျပန္ျပန္ၾကည္႔ေပးရတယ္။

ေရႊမႈန္ေတြလို

အခ်ိန္ေတြက အဖိုးတန္ေတာ႔

ေငြစကၠဴေတြနဲ႔ လဲလွယ္ရတယ္။

ခလုတ္တိုက္မွာေၾကာက္လို႔

ဘယ္မွ မေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ရႈ႕ေမွ်ာ္ခင္းေတြ

ခဏခဏ ဖုန္သုတ္ေပးရတယ္။

တမိုးေအာက္အတူတူ

ၾကမ္းတေျပးထဲ သူစိမ္းမ်ားၾကား

ေလာဘနဲ႔ေလာက ကို

ေဆြမ်ဳိးစပ္ေပးရတယ္။

အံံ႕ၾသတယ္...........

အလြယ္တကူေလာင္းရိပ္မိလို႔

အလြယ္တကူ တြန္႔လိပ္ေကာက္ေကြးလို႔

အလြယ္တကူ အခက္အလက္ေတြ ေ၀ဆာလို႔

အေညွာက္ေပါက္တာခ်င္းတူတူ

ၾကီးထြားႏႈန္းမတူတဲ႔ ေတာအုပ္ေတြ

ျမိဳ႕ျပေတြမွာ စိမ္းလန္းလို႔....။ ။

စိုးရ
( အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔
ရန္ကုန္ႏွင္႔ေ၀းခဲ႔ရစဥ္ ရက္မ်ားတြင္ ေရးသားသည္။)

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...