ငါ့ကုိယ္ငါ ခလုတ္ပိတ္လုိက္တယ္။

ငါမလင္းခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ မပ်င္းခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါမၿငင္းခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါမေလာင္ကၽြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါမေတာက္ပခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါမနာက်င္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ က်မကြဲခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ ဖုန္မထခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ  မယုံရခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ မၾကဳံရခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ မလုံမၿခဳံမခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ ယုံယုံၾကည္ၾကည္လဲ မနစ္မၿမဳပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ စြဲစြဲလန္းလန္းလဲ အရမ္းမမွားခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ တမ္းတမ္းတတလည္း ေနာင္မတခ်င္ဘူး

ငါ မူမူးရူးရူးလည္း မေလးပင္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ တက္တက္ၾကြလည္း လမ္းမမ်ားခ်င္ေတာ့ဘူး

ငါ့ ကုိယ္ငါ မဆုံခ်င္ေတာ့လုိ႔

ငါကုိယ္ငါ ခလုတ္ပိတ္ခ်လုိက္တယ္…

ေမွာင္အတိထဲ

ဘယ္လမ္းသြားရမယ္ ငါမသိဘူး။

မုိးလႈိင္ည

အတၱအက်ဥ္းသား..။

 ဘယ္သူမွလြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပးသနားလုိ႔မရဘူး…

စာမ်က္ႏွာေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္လွန္သလုိ

ငါငါ ငင ငါ ေတြအထပ္ထပ္ …

ကြမ္းတစ္ရာ ေရတစ္မႈတ္ေလာက္နဲ႔ မလုံေလာက္ႏုိင္ေသး

အေၾကြး၀ယ္ကဒ္နဲ႔ ဘဏ္စာရင္းနဲ႔

ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္နဲ႔ အီးေမးစ္အမ်ုိးမ်ဳိးနဲ႔

အုတ္ေရာေရာေက်ာက္ေရာေရာ လူေတာထဲ..

လူရာ၀င္ခ်င္သလုိ နာမည္ၾကီးခ်င္သလုိ ကဗ်ာေရးခ်င္သလို

ခရုိနီနဲ႔ ရင္းႏွီးခ်င္သလုိ ႏုိင္ငံေရးပတ္သတ္ခ်င္သလုိ…

ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိနဲ႔

ဘယ္သူမွ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပးသနားလုိ႔မရဘူး…

အဂၤါၿဂဳိလ္ကေန အင္တီဇုိင္းဇီးရုိးအထိ

ရီေလတီဗီတီကေန ဇိနထပကာသနီအထိ

မသိပဲမွားခဲ့ေပမယ့္ မမွားပဲမသိႏုိင္ဘူး

ကမာၻၾကီး ဘယ္လုိလည္လည္ လူဆုိတာ လက္၀ဲလက္ယာ

သတ္မွတ္ပစ္လုိက္ဖုိ႔လည္းလြယ္တယ္…

မယံုတာေတြကုိ ၾကိတ္မွိတ္ယုံပစ္လုိက္ရုံနဲ႔ အတၱဥခြံ႔ေလး

လုံၿခဳံသြားတာပဲ..

ရင့္က်က္လာေလ မုသားေတြကပုိခ်ဳိၿမေလမုိ႔

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လိမ္လုိ႔ရတဲ့အထိ

သံသရာဟာ အာမခံရွိရွိစိတ္ခ်လက္ခ်လည္လုိ႔…။

မုိးလႈိင္ည