ငါဟာ
ေတာင္တန္းေတြကို ထည့္ယူသယ္ပိုးေနမိတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးျဖစ္တယ္
ၾကမ္းတမ္းေသာျမစ္တခ်ိဳ႕နဲ႕ ႏူးညံ့ေသာျမစ္တခ်ိဳ႕လည္း ငါ႔ကိုယ္ေပၚမွာစီးတယ္
လွ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲတဲ့ ေတာအုပ္ေတြနဲ႕ နက္ရႈိင္းတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြလည္း ရွိတယ္
ျပန္႔ျပဴးရွင္းလင္းေသာ လြင္ျပင္တခ်ိဳ႕နဲ႕ စိမ္းလန္းေသာ ျမက္ခင္းတခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္
အရိပ္ခိုေနတဲ့ ေတာရဲသားေကာင္တခ်ိဳ႕ပါသလို
ဘာကိုမွဂရုမစိုက္တဲ့ ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္လည္း...ပါတယ္
ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ အားလံုးနဲ႕ေဝးေဝးေနခ်င္တဲ့ ရေသ့တစ္ပါးလည္းရွိတယ္
ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးဆိုေတာ႔ ေတာင္တန္းေတြကို သယ္ခဲ႔မိတာေပါ႕
စိတ္ကူးယဥ္ေစတဲ့ ေကာင္းကင္ေတြ ပင္လယ္ေတြေတာ႔ အစထဲက ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔တယ္
ဒီလိုဆိုေတာ႔
ကြၽန္ေတာ္႔မွာ အလင္းဆိုတာ မရွိဘူး
မိုးခ်ဳန္းသံေတြမရွိဘူး
ေလေကာင္းေလသန္႔မရွိဘူး
တိမ္ေတြနဲ႔ မိုးစက္ေတြမရွိဘူး
စိတ္ကူးယဥ္စရာဆိုလို႕ ဘာမွမရွိဘူး။
ခရီးရွည္လ်ား သြားမိတဲ့ ညညေတြဆို
ေတာနက္ထဲကသားေကာင္ေတြ အသက္ရွဴမဝလို႔ စုစုျပီး ေအာ္ၾကဟစ္ၾက
ျမစ္ေတြလည္းအေငြ႔မပ်ံရလို႕ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ စီးၾကဆင္းၾက
သစ္ပင္ေတြလည္း ေနေရာင္မရလို႕ အံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း ညွိဳးၾကႏြမ္းၾက
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကလည္း လူသူေလးပါးမေတြ႔ရလို႕တဲ႔ ပဲ႔တင္သံေတြ ဆက္ဆက္ၿပီး လႊင္႔ၾကထုတ္ၾက
ရေသ႔လည္း ေရွ႕ျဖစ္ဖတ္ဖို႕ရာ နကၡတ္တာရာမေတြ႔လို႔ နည္းသစ္လမ္းသစ္ေတြ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ရွာရေဖြရ
ေသနတ္သမားလည္း အလင္းေရာင္မရလို႔ မည္းမည္းျမင္တိုင္း ပစ္ရခတ္ရ
ဆူညံတယ္
လႈပ္ရွားတယ္
ေလးလံတယ္
ဘဝဟာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလို တစံုတရာကိုသယ္ပိုးမိတဲ႕အခါ
အျခားမသက္ဆိုင္ေသာ အရာမ်ားစြာ ပါလာတတ္တယ္
ကြၽန္ေတာ္က ေတာင္တန္းေတြသက္သက္ကို သယ္ပိုးခ်င္ခဲ႔မိတဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္သက္သက္ပါ
ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္အဲဒီမွာ ရွိေနႏိုင္တာကိုေတာင္
ထည္႔မတြက္မိခဲ႔ဘူး။
လင္းဆက္
အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္း (?)
ေတာင္တန္းေတြကို ထည့္ယူသယ္ပိုးေနမိတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးျဖစ္တယ္
ၾကမ္းတမ္းေသာျမစ္တခ်ိဳ႕နဲ႕ ႏူးညံ့ေသာျမစ္တခ်ိဳ႕လည္း ငါ႔ကိုယ္ေပၚမွာစီးတယ္
လွ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲတဲ့ ေတာအုပ္ေတြနဲ႕ နက္ရႈိင္းတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြလည္း ရွိတယ္
ျပန္႔ျပဴးရွင္းလင္းေသာ လြင္ျပင္တခ်ိဳ႕နဲ႕ စိမ္းလန္းေသာ ျမက္ခင္းတခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္
အရိပ္ခိုေနတဲ့ ေတာရဲသားေကာင္တခ်ိဳ႕ပါသလို
ဘာကိုမွဂရုမစိုက္တဲ့ ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္လည္း...ပါတယ္
ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ အားလံုးနဲ႕ေဝးေဝးေနခ်င္တဲ့ ရေသ့တစ္ပါးလည္းရွိတယ္
ကြၽန္ေတာ္က ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးဆိုေတာ႔ ေတာင္တန္းေတြကို သယ္ခဲ႔မိတာေပါ႕
စိတ္ကူးယဥ္ေစတဲ့ ေကာင္းကင္ေတြ ပင္လယ္ေတြေတာ႔ အစထဲက ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔တယ္
ဒီလိုဆိုေတာ႔
ကြၽန္ေတာ္႔မွာ အလင္းဆိုတာ မရွိဘူး
မိုးခ်ဳန္းသံေတြမရွိဘူး
ေလေကာင္းေလသန္႔မရွိဘူး
တိမ္ေတြနဲ႔ မိုးစက္ေတြမရွိဘူး
စိတ္ကူးယဥ္စရာဆိုလို႕ ဘာမွမရွိဘူး။
ခရီးရွည္လ်ား သြားမိတဲ့ ညညေတြဆို
ေတာနက္ထဲကသားေကာင္ေတြ အသက္ရွဴမဝလို႔ စုစုျပီး ေအာ္ၾကဟစ္ၾက
ျမစ္ေတြလည္းအေငြ႔မပ်ံရလို႕ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ စီးၾကဆင္းၾက
သစ္ပင္ေတြလည္း ေနေရာင္မရလို႕ အံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္း ညွိဳးၾကႏြမ္းၾက
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကလည္း လူသူေလးပါးမေတြ႔ရလို႕တဲ႔ ပဲ႔တင္သံေတြ ဆက္ဆက္ၿပီး လႊင္႔ၾကထုတ္ၾက
ရေသ႔လည္း ေရွ႕ျဖစ္ဖတ္ဖို႕ရာ နကၡတ္တာရာမေတြ႔လို႔ နည္းသစ္လမ္းသစ္ေတြ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ရွာရေဖြရ
ေသနတ္သမားလည္း အလင္းေရာင္မရလို႔ မည္းမည္းျမင္တိုင္း ပစ္ရခတ္ရ
ဆူညံတယ္
လႈပ္ရွားတယ္
ေလးလံတယ္
ဘဝဟာ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးလို တစံုတရာကိုသယ္ပိုးမိတဲ႕အခါ
အျခားမသက္ဆိုင္ေသာ အရာမ်ားစြာ ပါလာတတ္တယ္
ကြၽန္ေတာ္က ေတာင္တန္းေတြသက္သက္ကို သယ္ပိုးခ်င္ခဲ႔မိတဲ႔ ေက်ာပိုးအိတ္သက္သက္ပါ
ေသနတ္သမားတစ္ေယာက္အဲဒီမွာ ရွိေနႏိုင္တာကိုေတာင္
ထည္႔မတြက္မိခဲ႔ဘူး။
လင္းဆက္
အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္း (?)
