ငယ္ငယ္က ငါတုိ႔လုိ
ငယ္ငယ္က ငါတုိ႔မဟုတ္ေတာ့ဘူး…
ငါတုိ႔ၿပန္ၿပန္မငယ္ေတာ့
ငါတုိ႔ငယ္ငယ္ကလုိ အိမ္မက္မမက္
ငယ္ငယ္ငါတုိ႔လုိ ငါတုိ႔စိတ္ကူးမယဥ္ေတာ့
ငါတုိ႔ … မရင့္က်က္ခဲ့ရင္ေန
ငါတုိ႔ ႏုပ်ဳိမေနေတာ့ဘူး…
ငယ္ငယ္က ငါတုိ႔မွာ ကုိယ္အတြက္ကုိယ္ စိတ္မပူတတ္ေသး
ငါတုိ႔ငယ္ငယ္က သီခ်င္းေတြဆုိ ကဗ်ာေတြေရး စာအုပ္ေတြဖတ္
ငယ္ငယ္က ငါတုိ႔မွာ အရာရာတက္ၾကြ
အခုငါတုိ႔မွာ ေနာက္မ်ားမွေပါ့ေလ အခုမွမအားေသးတာ
ငါတုိ႔ငယ္ငယ္က စဥ္းစားလုိက္တုိင္းၿဖစ္တယ္
အခုငါတုိ႔မငယ္ေတာ့ ေန႔ေရြ႕ညေရြ႕ ဆင္ေၿခေတြေရြ႕လုိ
ငယ္ငယ္က ငါတုိ႔အားလုံ စိတ္တူကုိယ္တူ
ငါတုိ႔အားလုံး စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါလုိ႔
အခုငါတုိ႔မွ.. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ပြင္းလင္းၿမင္သာဖုိ႔ ၿခိမ္းေၿခာက္လုိ႔
ငါတုိ႔မငယ္ေတာ့ ငါတုိ႔အကြက္ေတြေရြ႕လာရတယ္
အေၾကာင္းေတြၿပလာရတယ္…
ငယ္ငယ္ကငါတုိ႔မွာေသြးရုိးသားရုိး
အမွားမွာေတာင္ ရုိးဂုဏ္နဲ႔လွေနတယ္
အခုငါတုိ႔.. ေကာက္ေကာက္ေကြ႔ေကြ႔ အမွန္တရားကုိ
မာယာေတြနဲ႔မွ်ားလုိ႔…
ငါတုိ႔ၾကီးၿပင္းလာတယ္ဆုိတာ
ၿပဳိင္ကြင္းတဲ့ေမာင္းသြင္းခံရတဲ့ၿမင္းလုိ…
ငါတုိ႔ၾကီးၿပင္းလာတယ္ဆုိတယ္
နဖားၾကဳိးထုိးသြင္းခံရတဲ့ႏြားလုိ႔
ငါတုိ႔ၾကီးၿပင္းလာတယ္ဆုိတာ
အေမႊးေတြအကုန္ရိတ္ခံရတဲ့သုိးလုိ….
လူၾကီးၿဖစ္ၿပီဆုိတာ မုိးၾကဳိးပစ္ခံရတဲ့ ေညာင္ပင္လုိ တိတ္ဆိတ္လုိ႔…
မရည္ရြယ္ပဲ ညေတြနက္ခဲ့တယ္…
ခဲခဏခဏမွန္လည္း… မေသမခ်င္း
အေတာင္အလက္ဖြာထြက္ေလာက္ေအာင္
မုိးလင္းတာနဲ႔ေကာင္းကင္မွာပ်ံတက္ရတယ္…
ငါတုိ႔ပ်က္မက်မခ်င္း… ငါတုိ႔ငယ္ငယ္ကလုိ အိပ္မက္မက္ရ
စာအုပ္မဖတ္ရ ကဗ်ာမေရး…
ငယ္ငယ္ကငါတုိ႔ဟာ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိမဟုတ္တဲ့ ေလာကထဲ…။
မုိးလႈိင္ည
