Monday, October 21, 2013

ကမာၻၾကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဘာမွမၿဖစ္ဘူး ကုိယ္သိတယ္။





တစ္ခါလာလည္း တစ္ခုခုၿဖစ္မွာဆုိးတာမ်ဳိးေတြ
တစ္ခါလာလည္း ဘ၀ဟာသြားၿပီ…
ကမာၻဟာပ်က္ၿပီ…
ရန္ကုန္ဟာ နယ္ၿမဳိ႕ေလး..
အခ်ိန္တန္ရင္လည္း ေရေအာက္ထဲေရာက္သြားမွာ
အုိဇုနး္လႊာေတြေပါက္ေနၿပီ…
ေရခဲေတာင္ေတြေပ်ာက္ေနၿပီ…
အပူလႈိင္းေတြၿဖတ္ေနၿပီ…
ဆူနာမီနာဂစ္ေတြ ကတ္ထရီနာေတြ…
ဂ်ပန္ႏူကလီယားဓါတ္ေပါင္းဖုိၾကီး ငလ်င္ၾကားမွာ
က်ကြဲသြားတယ္…
သက္ရွိေတြ…အတၱနဲ႔ အစုိးရိမ္ၾကီးသမွ်…
ကမာၻၾကီးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွဘာမွမၿဖစ္ဘူး….
ကမာၻၾကီးမွာ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုပဲ ရွိတယ္…
ေနခ်င္ေန ေသခ်င္ေသ..
အဲဒီတစ္ခုပဲ… ကမာၻၾကီးဟာ ေနဖုိ႔ေသဖုိ႔အတြက္အၿမဲရွိတယ္
ဒုိင္ႏုိေဆာေတြလည္း ေသတာပဲ…
ေမ်ာက္၀ံေတြလည္းေသတာပဲ
ဆင္ေတြလည္းေသတာပဲ…
ေမ်ာက္တူလူတူေတြပဲေသတာပဲ
ေရာမအင္ပုိင္ရာလည္းေသတာပဲ…
အာေသာက အင္ပုိင္ရာလည္း ေသတာပဲ
ကူဗလုိင္ခန္ေကာ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္ေကာ
ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္ေရာ
ေနမ၀င္အင္ပါရာေကာ…
ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္သူမေသဘူးရွိပါလိမ့္
သစ္ပင္ေတြလည္းေသတာပဲ
ေတာင္ေတြလည္းေသတာပဲ
ပင္လယ္ေတြလည္းေရနစ္ေသတာပဲ
မီးေတာင္ေတြလည္းေသတာပဲ….
ကမာၻၾကီးသိတယ္.. ကမာၻၾကီးဘာမွမၿဖစ္ဘူး
ဆြဲငင္အားရွိရွိ မရွိရွိ…
ေရကုိရွာေတြ႔မေတြ႔…
အက္တမ္ေတြေမာ္လီက်ဴးေတြ ႏူကလိယာေတြ…
ဘယ္ၾကဳိး၀ုိင္းထဲမွာေဘးမဲ့ေပးထားမလည္း…
အခုကမာၻၾကီးရွိေနတယ္.. ခင္ဗ်ားရွိေနတယ္..
သက္ရွိေတြရွိေနတယ္…။
ကမာၻၾကီးသိတယ္… တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္အားလုံး ေသသြားၾကမွာ
သိပ္အပင္ပန္းမခံပါနဲ႔….
ခင္ဗ်ားရဲ႕ေမာ္လီက်ဴးေတြ အက္တမ္ေတြ. ႏူကလိယေတြ…။
သိပ္အပင္ပန္းမခံပါနဲ႕
ခင္ဗ်ားရဲ႕
၀ိဥာဏ္၊နာမ္ရုပ္၊ဖႆ၊ေ၀ဒနာ…။

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, October 9, 2013

မုိးေန႕ေဟာင္းမ်ား



လာတုန္းကေတာ့ အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာက္ရုံသက္သက္

မင္းကမ္းစပ္မွာ
လက္ပမ္းက်တဲ့ပင္လယ္
မင္းကမ္းေျခမွာ ေရတိမ္နစ္တဲ့ပင္လယ္

လာတုံးကေတာ့ အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာက္ရုံသက္သက္

မင္းစဥ့္တီတုံးေပၚ
အရွင္လတ္လတ္ငါးတေကာင္ေသငယ္ေဇာငင္သလုိ ပင္လယ္
မင္းေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
လႈိင္းေတြနဲ႕ေဘာင္ဘင္ခတ္
မွန္တခ်ပ္လုိဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးက်ကြဲေနတဲ့ ပင္လယ္

မင္းမ်က္ႏွာအေနအထားသာ
ငါ့အတြက္ ေလာကဓံတရားဆုိတဲ့ ပင္လယ္
မင္းမုန္တုိင္းေတြမွာ
အဘိဓမၼာဆရာတေယာက္လုိငုိေၾကြးၿပီး
မင္းေလညင္းေတြမွာ
ကေလးငယ္တေယာက္လုိ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္သူပင္လယ္

ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ မင္းေန႕ေတြမွာ
စင္ေရာ္ေတြကုိပ်ံသန္းခိုင္းၿပီး
လင္းပုိင္ေတြကုိ ျမဴးတူးေဆာ့ကစားေစသူ ပင္လယ္

လျပည့္လကြယ္ညေရာက္တုိင္း
ေရသူမေတြကုိဖန္ဆင္း
မင္းေျခေတာ္ရင္းမွာ ဝပ္ဆင္းခံစားေစသူပင္လယ္

မင္းအနမ္းမွာပဲ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ငါးမန္းစာေကၽြးပစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္
မင္းေသနတ္ထဲမွာပဲ
အသက္စြန္႔ရတဲ့ က်ည္ဆံတေတာင့္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပင္လယ္
မင္းရာဇဝင္မွာပဲ
ပုဂံၿမဳိ႕ေဟာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္
မင္းလက္ဝါးကပ္တုိင္မွာပဲ
သူေတာ္စင္ ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္

လာတုံးက အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာာက္ရုံသက္သက္

သစ္ေကာင္းအိမ္

(၂၀၀၉ )

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...