Saturday, May 26, 2012

ရုပ္ရွင္...



တံခါးဖြင့္လုိက္ရင္
ေခါင္းရင္းက ပိေတာက္ၿပာပင္ေပၚ
မၿမင္ရတဲ့
ဆုိက္ေဘးရီးယားႏွင္းေတြေ၀တယ္
အဲဒီအရာဟာ ေၿမၾကီးေပၚမွာ တဲတဲေလး
ဖက္နဲ႔ထုပ္ထားရ
ေၿခဖ်ားေထာက္ထားရ
မွိတ္လုိက္ရင္ ၿပဳိက်လာမွာစုိးၿပီး
အခ်ိန္ၿပည့္ဖြင့္ထားရ
ငါ့ေခါင္းထဲကမီးဟာ အခ်ိန္ၿပည့္လွ်ပ္စီးလက္ရင္း
မုန္တုိင္းက်ရင္း
အတိတ္ကုိသမ္းေ၀ေက်ာ္လႊားရ
ပစၥပၸဳ န္ကုိ အံ့ၾသရရယ္ေမာရ
အနာ၀မွာလာအုံတဲ့ယင္ေကာင္ကုိ ေမာင္းထုတ္ၿပီး
ငါ့ကုိယ္ငါ ေက်ာကန္ရ ေမြးၿမဴရ
ငါတုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္းထစ္အေနတဲ့ အေခြေတြပဲ
ငါတုိ႔ဟာ ေနထုိင္ရင္းထစ္အ
ေမွ်ာ္ေငး ထစ္အ
ငါတုိ႔ဟာ ထစ္အေနတဲ့ေက်ာက္တုံးေတြလုိ
ေရာက္ရာအရမ္မွာေက်ာက္ခ်
ၾကိတ္စက္ထဲက ေလ်ာထြက္လာတဲ့ ၾကိတ္ဖတ္ေတြလုိ
ေခ်ာ္ထြက္မသြားေအာင္
လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ထိန္းေက်ာင္းရ
ေခတ္ဟာအၿမဲတမ္း ငါတုိ႔ေရွ႕ကကြက္လပ္ပဲ
ငါတုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာ
ငါတုိ႔ေက်ာင္းမွာ
ငါတုိ႔ ၿမဳိ႕မွာ
အဲဒီကြက္လပ္ဟာ
ငါတုိ႔အရိပ္ေတြထက္ရွည္လ်ားၿပီး
ငါတုိ႔ဘ၀ေတြကို ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ
ထည့္ထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္က်ယ္တယ္
ကုိယ့္လူ...
ငါက ဒီအဆင္ကုိၿမင္ရင္
နံရံေပၚက ငါ့အဖုိးကုိသတိရတယ္
ငါ့အဘုိးဟာ သူ႔ေၿမကုိကာကြယ္ဖုိ႔
ကြက္လပ္ကုိၿဖည့္ဖုိ႔
သားမက မယားပစ္ၿပီး
ပခုံးမွာ ၾကယ္ၿဖဴလက္ပတ္နဲ႔
တအားေအာ္ခဲ့တဲ့ က်ား...တဲ့
ဒီေၿမမွာေနသမွ်
ဒီေၿမကုိ ရေအာင္ကာကြယ္၇မယ္
ကၽြန္စိတ္ေဖ်ာက္မွ
ကၽြန္သေဘာက္ဘ၀ကလြတ္မယ္
နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ဖက္ဆစ္ေအာက္
အမ်ဳိးသားလြတ္ေၿမာက္ေရး...တဲ့
ဖြယ္ေနတဲ့ေၿမကုိၿပဳၿပင္
ေခတ္ကုိထြန္ယက္ဖုိ႔
လုိအပ္လာတဲ့အခါ
ငါ့အဘုိးဟာ ႏြားပဲ....
ပုဆုိးကုိ ခုိင္ေအာင္၀တ္
ခံတုပ္ကုိ နက္ေအာင္တူး
ေတာထဲေတာင္ထဲ အငတ္ေဘးတဲ့ အသက္သာေပး
ေသြးေတာ့မကြဲေစနဲ႔
ေသြးေတာ့မက်ဲေစနဲ႔
ငါတုိ႔အဘုိးက ေသနတ္ေၿပာင္း၀ကုိတုိက္ခၽြတ္ေနခ်ိန္
ဥမမည္စာမေၿမာက္ငါ့အေဖက
အနာဂါတ္ကုိ အဲဒီေၿပာင္း၀ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့
ေၿမတစ္ကြက္နဲပ ေၿခေၿခၿမစ္ၿမစ္ထမ္ငးတစ္လုပ္
မက္ရွာတဲ့အဘုိးအတြက္
သူၿခစ္ၿခဳတ္စုထားခဲ့တဲ့ အနာဂါတ္ဟာ သူ႔သားတဲ့
ေနေရာင္ေအာက္မွာရပ္ရင္
သူစုထားတဲ့ ႏုံးတင္ေၿမႏုက ေရႊေရာင္ထြက္တယ္
တင္းထားတဲ့ ၾကြက္သားကုိ သပ္ခ်လုိက္ရင္
လူ႔ဘုံခန္း၀ါရဲ႕ အနာေရာဂါဟူသမွ် ကင္းပသြားသလုိ
သူဆုိတဲ့ေတးသြားမွာ သူ႔သားဟာ စာသားတဲ့
ေၿမအနက္ၾကီးတူးၿပီးမွ ရွာေတြ႔တဲ့ သတၱဳေၾကာဟာ
ငါ့အေဖတဲ့...
အဲဒီမွာ မီးစေလာင္တယ္
ဂ်ာမနီကုိဘာလင္တံတုိင္းက ၿဖတ္ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္
ကုိးရီးယားကုိ ၃၈မ်ဥ္းၿပဳိင္ကၿဖတ္ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္
ငါတုိ႔ဟာ ၿပာသလုိ ၀ါသလို
ငါတုိ႔ဟာ အညွာက ကုိင္လႈပ္ခံလုိက္ရသလုိ
အေဖဟာ အမွန္မဟုတ္ရင္ အမွားပဲ
အေဖဟာ အိမ္မွာ ခ်န္ဆယ္လာပဲ
သူ႔မ်က္ေစာင္းက အခ်ိန္ၿပည့္ အေၾကာင္းမေရြးဘူး
အေဖဟာ အားအားရွိ
ေခါက္ရုိးက်ေနတဲ့ တုိက္ပုံကုိထုတ္ၾကည့္လုိ႔
ေနရာတကာ ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ေမြးၿမဴေရးငါးနဲ႔
ၿမစ္ေတြေၿပာင္းၿပန္မစီးေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ခါ ေခတ္ေတြေၿပာင္းၿပန္စီးတယ္
ငါတုိ႔စုရပ္က အရာအားလုံးတန္းတူညီမွ်ၿခင္းမွာ
ဆန္တန္းစီ ဆီတန္းစီမက
ငါတုိ႔ဟာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ရွာေဖြဖုိ႔ ေနပူထဲမွာတန္းစီရင္း
ငါတုိ႔ဥပါဒ္ဟာ အၿမဲသဲတရွပ္ရွပ္နဲ႔
ဖုန္လုံးထဲမွာ
အႏွစ္ေလးဆယ္ဟာ လဲက် ၿပန္ထလဲက်
ငါတုိ႔ဘယ္လုိၿပန္စရမယ္ အခုမသိေတာ့ဘူး...
အခု ငါ့အေဖဟာ ခ်ယ္ရီသားတုတ္ေကာက္နဲ႔ လႈိင္တုိေရဒီယုိနဲ႔
လမ္းမ်ားကုိေလွ်ာက္ကာ ကမာၻၾကီးကုိနားစြင့္ကာ
အခုငါဟာ အဘုိးကုိလုိက္ရွာမိေပါ့
ကုိယ့္လူ
ငါက အဲဒီမာတိကာကုိဖတ္ရင္
မင္းမ်က္ႏွာကုိၿမင္ေပါ့
အခု အေ၀းကေနလွမ္းၿမင္ရုံ
အကြာအေ၀းက ဓါတ္တုိင္ ၂တုိင္စာဆုိေပမယ့္
ငါတုိ႔ဟာ ႏွစ္ကမာၻမကေ၀းကြာသြားခဲ့ပုံပဲ
ေပ်ာ့တြဲက်ေနတဲ့ နာရီထဲက ထုိးထြက္လာ
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ သြပ္က်ေမာ့တန္းကေန မွီက်လာ
မင္းခႏၵာကုိယ္က
အသားဓာတ္ထက္ အဆီၿပင္နဲ႔လႈပ္ရမ္းရင္း
တစ္လမ္းလုံးအၿပည့္ ေနရာယူထားတာ
နပ္မမွန္သူေတြကုိ ေစာ္ကားေနသလုိ
မင္းအသားကုိဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ သူတုိ႔ေခၽြးစက္နဲ႔
အသက္ကုိ အာမခံထားတဲ့ သူတုိ႔အခ်ိန္ေတြ
မင္းကုိယ္ေပၚက အဆီၿပင္ကုိ
ငါဓာတ္ခြဲခန္းတင္ၾကည့္ေတာ့
မင္းအဓိပၸါယ္ဟာ ေၿမၿပင္ေပၚမွာၿဖဴကာၿပာကာက်လုိ႔
မင္းနာမည္ဟာ ေဖာ္မလင္နံ႔နဲ႔
မင္းအရသာဟာ မင္းမိသားစုမွာ အခ်ိဳကုန္လုိ႔
အခုလမ္းမွာေတြ႔ရင္မင္းေၿပာမယ္
ထုံးစံအတုိင္း ငယ္ဘ၀နဲ႔ဘာညာသာရကာ
ဒါကလြဲၿပီး ငါတုိ႔ၾကား စကားပါးရွားလုိ႔
ငါနဲ႔ေတြ႔တုိင္း ငါတုိ႔ဘာသာရပ္နဲ႔
ေက်ာခ်င္းကပ္ေန႔ရက္မ်ားအေၾကာင္း
တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ အေရာင္တင္ပြတ္သပ္မယ္
ၿပီးရင္ တစ္ကုိယ္လုံးခါယမ္းၿပီး ဆက္လက္ခ်ီတက္သြား
အခု ငါ့မွာသတိရစရာဆုိလုိ႔
အတူရြတ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႔
အတူၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၾကယ္ေတြရဲ႕ မ်ဳိးပြားခန္းေတြပဲ
က်န္ေတာ့တယ္
အခုမင္းဟာ ငါ့လြင္ၿပင္မွာ
ဘယ္သူ႔ကုိေတြ႔ေတြ႔ မင္းဟာေရလုိက္ငါးလုိက္
ဒီလုိေငြေၾကးသံေနာက္လုိက္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲ မင္းခါးၾကားမွာက်စ္ထားတဲ့
အေသြးအေမႊးထူမ်က္ႏွာေတြၾကား
ရီေ၀ဆုိင္ေတြရဲ႕ ဖန္ခြက္သံ ပုလင္းဖြင့္သံေတြၾကား
စီးက်လာတဲ့အၿမဳပ္ေတြကို သပ္ခ်လုိက္တဲ့
လက္ကေၿပာတယ္
“ငါ့သားသမီးအနာဂါတ္” တဲ့...
မင္းဆင္ၿခင္ဟာ အၿမဲ၀တ္လစ္စလစ္နဲ႔
မင္းပါးစပ္ဖ်ားက အနာဂါတ္ဟာ ယင္တေလာင္းေလာင္းနဲ႔
ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔
“ခၽႊင္” ခနဲ ဒဂၤါးသံၾကားတာနဲ႔
မင္းက ကုိယ္ကုိလွည့္ရုံမက
ယုံၾကည္ရာကုိပါ ေက်ာခုိင္းေနာက္လွည့္တတ္တဲ့သူ
မင္းတည္ေဆာက္တဲ့ကမာၻက
မင္းကလြဲလုိ႔ တၿခားဘယ္သူမွမပါတဲ့ကမာၻ
လူထူထူရွိရင္ မင္းရွိၿပီ
လူေရွ႕မွာ ရွိသမွ်ၾကြက္သားကုိ အစြမ္းကုန္ညွစ္ထုတ္ၿပရင္း
မင္းကုိၿခစ္ၿခဳတ္စုေဆာင္းၾကည့္ေပမယ့္
မင္းကေအာက္ေၿခမွာဘာမွမက်န္ဘူး
မင္းကုိယိမ္းဖုိ႔ ေလနည္းနည္းပဲလုိတယ္
မင္းကုိ၀ယ္ဖုိ႔ ေငြနည္းနည္းပဲလုိမယ္
အခ်ိန္နည္းနည္းပဲလုိတယ္
ၿမဳိ႔ေပၚမွာ မင္းကုိ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆုိ
ဘယ္စတုိးဆုိင္မဆုိ၀င္သြား
စင္ေပၚမွာ ဘုန္းေဘာလေအာ၀ယ္ႏုိင္တယ္
မင္းရဲ႕ေရာင္းလုိအားဟာ အၿမဲအလြယ္တကူနဲ႔
မင္းရဲ႕၀ယ္လုိအားဟာ အၿမဲမုိးေပၚမွာ
မင္းအသံက ၿမဳိ႕ေပၚလမ္းၾကဳိလမ္းၾကားမွာ
မင္းေထြးတဲ့ ကြမ္းတံေတြးက ၿမဳိ႕ေပၚေနရာအႏွံ႔မွာ
လမ္းေပၚၿဖတ္သြားရင္
မင္းစီးလာတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေအာ္သံက နတ္ဆုိးေအာ္သံနဲ႔
ငါက အဲဒီအသံကုိၾကားရင္ အဘုိးကိုသတိရ
အေဖ့ကုိသတိရ
၆၈ဟာ ေတြ႔လုိက္တုိင္းအသည္းအမည္းပဲ
ငါတုိ႔ဟာ ထိလုိက္ရင္ အလဲအကြဲပဲ
ငါတုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္းၿဖစ္စဥ္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး
ငါတုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္းဖ်ားနာ
အၿမဲတမ္းသမ္းေ၀
ဒီလုိငါတုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္းၾကယ္ရူးေတြပဲ
အေၾကာေသတရြတ္ဆြဲေနတဲ့ ခႏၵာကုိယ္ကုိထမ္းလုိ႔
ငါတုိ႔ဟာ အၿမဲတမ္းအဘုိးၾကီးလုိ ဆန္တီယာဂုိပဲ
ေညာင္းညာေဆြးရိေနတဲ့ ကုိယ့္အရုိးကိုယ္ထမ္းလုိ႔
ငါတုိ႔ကုိယ္ေပၚၿဖတ္လဲေနတဲ့ သမုိင္းရဲ႕
ငါတုိ႔ကံသုံးပါးကုိစီရင္ေနတဲ့ အကုိင္းအခက္ေတြကုိထမ္းရင္း
ဒီအထဲ
ေတာင့္တင္းေနတဲ့ ခါးေၾကာကုိဆြဲဆန္႔
ရႈံ႕တြေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိဆြဲဆန္႔
သံသရာကုိဆြဲဆန္႔
ရုိးရုိးရွင္းရွင္းေနထုိင္မႈဟာ ပါးလုိက္လာတဲ့၀င္ရုိးလို
ထိလုိက္တာနဲ႔အသံၿမည္တယ္
ၿမက္ပင္ေတြ
သူ႔ေနရာနဲ႔သူစိုက္ရင္လွေပမယ့္
ပစ္ထားလုိက္ရင္ ၿမက္ေတာပဲ
ဖုန္းဆုိးပဲ
သူ႔မ်ဳိးေစ့ေတြေလနဲ႔အတူ အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံသန္းေလေသာအခါ...
ဒီအထဲ
မေၿခာက္ေသးတဲ့ အကၤ်ီေတြေလထဲလြင့္ေနတုန္း
အခက္အခဲဆုိတာ
အိမ္ေရွ႕ၿခံစည္းရုိးမွာ
ပင္လုံးကၽြတ္ပြင့္တဲ့ စိန္ပန္းေတြ
အက်ပ္အတည္းဆုိတာ
ဘယ္ဘက္ကုိလွည့္လွည့္ မ်က္ႏွာကုိၿဖတ္ရုိက္တဲ့ေလ
တကယ္ေတာ့ငါတုိ႔ဟာ အရည္အေသြးတူ ဆင္တူရုိးမွား
ဘယ္ေနရာမဆုိ အလြယ္တကူ၀ယ္လုိ႔ရတဲ့
အညံ့စားတီရွပ္ေတြပဲ
ေလွ်ာ္လုိက္တာနဲ႔အေရာင္ကၽြတ္ၿပီး
၀တ္လုိက္တာနဲ႔ရႊဲၿ႔ပဲသြား
ေတြးရင္း ေနရာင္က ရွည္ေၿမာလာတယ္
ၾကည့္ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြၿပီးရင္
မၾကည့္ဖူးတဲ့ရုပ္ရွင္ေတြလာမယ္
ဒီအထဲ
မနက္ခင္းဟာ သူ႔အလုိအတုိင္း
ညေနခင္းဟာ သူ႔ဆႏၵအတုိင္း
အခ်ိန္ကတစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္ဆြဲဖဲ့ေနတာ
မင္းလား ငါလား
ဒါမွမဟုတ္ ငါတုိ႔မ်ားလား
အခ်ိန္ရွိသမွ်
ၾကမ္းၾကားက တုိး၀င္လာတဲ့ ေၿမႊတြန္သံဟာ ဆုတံဆိပ္နဲ႔
ဒီအထဲ
ငါက တီရွပ္အၿပဲကုိ ဖာေထးရင္းရယ္မယ္
သြားကုိ တင္းတင္းေစ့ရင္း
ေခါင္းကုိ ခါရင္း
ဒီေန႔ဒီအခါ
ငါ့ေတာင္ကုန္းမွာ မင္းကုိ လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးခဲ့ရေၾကာင္း
ႏွင္းေတြတအားက်တဲ့ ၿမဳိ႕ရုိးေပၚမွာ
မင္းဆီငါ အခါခါသတင္းပုိ႔မိေပါ့..။ ...။

ေအးမင္းေစာ
( ပိေတာက္ပြင့္သစ္၊ အမွတ္ ၄၅၊ မတ္လ ၂၀၀၁၂)

Thursday, May 24, 2012

လူေတြက အေရၿခဳံမ်ားတယ္..။




တိရစၧာန္ေတြ အေရၿခဳံတာကုိ ပုံၿပင္ထဲမွာပဲ ႏွစ္ခုေလာက္ၾကားဖူးတာ
သုိးေရၿခဳံေသာ ၀ံပုေလြတုိ႔
(မူကြဲ -ေၿမေခြး၊ ေခြးအ ေဒသအလုိက္ အေၿပာင္းအလဲရွိပါသည္။)
ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီးတုိ႔ေလာက္ ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးၾကားဖူးတာ..
လူေတြကေတာ့ အေရအမ်ဳိးမ်ဳိးၿခဳံတယ္
မယဥ္ေက်းေသးတဲ့ေခတ္တုန္းကေတာ့
လူေတြဟာ ၀က္၀ံေရတုိ႔.. က်ားသားေရ ႏြားသားေရတုိ႔
စသည္ၿဖင့္ အမဲလုိက္ခံရတဲ့ တိရစၧာန္အေရေတြၿခဳံၾကတယ္..
ယဥ္ေက်းလာေတာ့ လူေတြဟာ
ႏုိင္ငံေရး အေရၿခဳံလာတယ္ ဘာသာေရး အေရၿခဳံလာတယ္
လူမႈေရးအေရၿခဳံလာတယ္..။
အေရေတြၿခဳံတာဟာ .. လူေတြဟာ လုံၿခဳံဖုိ႔ အရွက္ကြယ္ဖုိ႔
ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္
အုိင္ဒီယာေတြဟာ အမဲလုိက္ခံရၿပီလား
လူေတြက အေရအမ်ဳိးမ်ဳိးၿခဳံလုိ႔
လူတန္းစာညီမွ်ေရးအေရၿခဳံလုိ႔
ဒီမုိကေရစီအေရၿခဳံလုိ႔
ပညာရွင္ဆုိတဲ့အေရၿခဳံလို႔
အႏုပညာသမားဆုိတဲ့အေရၿခဳံလုိ႔
အတုိးတက္ဆုံးေခတ္မွာ အေရၿခဳံဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြပုိမ်ားလုိ႔
ပုိသက္ေသာင့္သက္သာၿဖစ္လုိ႔
ပုိၿပီးဂုဏ္က်က္သေရတုိးၿမင့္လုိ႔
လူေတြအေရအမ်ဳိးမ်ဳိးၿခဳံတယ္
တုိးတက္တဲ့ေခတ္မုိ႔ အေရၿခဳံေစ်းကြက္ကလည္းၿမင့္တက္ဆဲ..။

မုိးလႈိင္ည


“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...