Wednesday, August 24, 2011

တစ္ေယာက္တည္း..။


ေမွာက္ထားတ့ဲ ဖဲခ်ပ္ေတြ လွန္ၾကည့္စရာ

မလုိေတာ့သလုိ…

ေရခဲေပ်ာ္ေနစ အရက္ခြက္လည္း

ေတ့လုိက္စရာ ဖန္သားခ်င္းမလုိဘူး

မေပ်ာ္၀င္ႏုိင္တဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ ပန္ခ်ီးကားလုိ

ေန႔စြဲေတြထည့္ေရးစရာ မလုိတဲ့

စာရြက္ေတြနဲ႔...

ဂုဏ္ၿပဳစလြယ္ေတြ

ဘြဲရဓါတ္ပုံေတြ ဘာမွမလုိ

သီးခ်င္းသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး..

အမ်ဳိးအမည္မသိ နာရီသံေတြမရွိသလုိ

ဘာဇုန္မွ မသက္ေရာက္တဲ့နယ္နိမိတ္

ေလာကနဲ႔ခပ္စိမ္းစိမ္း

သိမ္းထားတဲ့စာသားေတြ ၿပန္ဖတ္

ၿပတင္းမွန္မွာကပ္ေနတဲ့ ေရခုိးေတြကုိဖယ္လုိက္တယ္

အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရသၿပင္းၿပင္း

ၿငင္းပယ္ထား အခ်က္ၿပဆက္သြယ္မႈေတြ

ေနေရာင္ကုိ တၿဖည္းၿဖည္းေလ်ာ့ခ်လုိက္တယ္

သက္ေရာက္လာတဲ့ အေမွာင္ထုကုိ

ထိရွရင္း

ၿဖစ္သလုိအေႏြးဓါတ္ေတြၿခဳံလုိက္တယ္

အိမ္ေၿပးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂါတ္မွာ

ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ မလုိအပ္တဲ့ ေလာကသစ္တစ္ခုနဲ႔…

မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...