Thursday, January 28, 2010

ရန္ကုန္ သို႔ တဖန္ ..

ရန္ကုန္ဟာ
ကိတ္မုန္႔ေပၚ ဖေယာင္းတိုင္စိုက္ထားသလို
မိုးေမွ်ာ္တိုက္ က်ဳိးတိုးက်ဲတဲနဲ႔
သူ႔အလွကိုသူ ကပိုကယိုနဲ႔ ေနလို႔ေပါ့
ေမးေနၾက ေမးခြန္းက ေရမီးအစံုနဲ႔လားတဲ့
ဘာျပန္ေျဖမလဲရန္ကုန္ ..
ခပ္တည္တည္နဲ႔ အင္းလိုက္႐ံုေပါ့
လိုက္မလားေမးတဲ့ ဘတ္စ္ကားဟာ
ႏိုင္ငံရပ္ျခားကထက္ ေဖာ္ေ႐ြတယ္
အေၾကာ္ေၾကာ္ေနတဲ့ အဖြားအိုဟာ
ႏိုင္ငံရပ္ျခားက အမႈိက္ပုံးလိုက္ဖြေနတဲ့
အဖြားအိုထက္ ပိုလွေနသလိုလို
မီးမမွန္လို႔ .. ေရမမွန္လို႔ ..
အင္တာနက္ႀကီး ေလးလံေႏွးေကြးလို႔ ..
ဒီလိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ေ
တာ့
ရန္ကုန္ရဲ ႔ အလွအပဟာ ေလ်ာ့က်မသြားပါဘူး
ေလသံမိုးသံနဲ႔ အတူ ၿငိမ္းၿငိမ္းသြားတတ္တဲ့
လွ်ပ္စစ္မီးေခ်ာင္းဟာ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္မႈကိုု ျဖစ္ေစတယ္
မိုးႀကီးလို႔ ေရပါရင္ လမ္းထိပ္မွာ ေရလွ်ံလိမ့္ဦးမယ္
ငါတို႔ကေလးတုန္းက ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးဖူးတဲ့
အရပ္ေဒသ .. ရန္ကုန္ ..
ဖုန္ထူထူျခင္ကိုက္ကိုက္ ..
လူ႔စ႐ိုက္ သဘာ၀နဲ႔အံကိုက္ ေန႔စဥ္ဘ၀ကို
ၿမိဳ ႔ရန္ကုန္က ေပးစြမ္းေနတုန္းပါပဲ
ခု ...
ရန္ကုန္သား ခပ္ၾကြားၾကြား ကၽြန္ေတာ္ ..
ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းေပၚမွာ လူလိုလို ခိုင္းႏြားေတြလိုလို
ဘ၀င္ေလဟပ္တတ္သူတို႔ရဲ ႔ အရပ္မွာ ..
ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြ႔သည္တိုင္
ေခၚဆိုဖို႔ႏႈတ္ဆြံ႔ေနမိ ..
ရန္ကုန္ဟာ ေသြးဆံုးေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လို ..
သူတို႔ရဲ ႔ အျမင္ေတြၾကားမွာ ..
ရန္ကုန္ကို မိခင္လို ခင္တြယ္သူ ကၽြန္ေတာ္ ..
ေခါင္းမေဖာ္၀ံ့ပါဘူးကြယ္ ..
အို .. ရန္ကုန္ရယ္ ..
ေနအတက္မွာ ေ႐ႊခြက္နဲ႔ အနာဂတ္ဆိုတာကို
ခပ္ယူျပလွည့္စမ္းပါ ..
သင္ ႏွစ္ ငါးဆယ္ အေၾကာေပးခဲ့တဲ့
ငရဲလို အရပ္မ်ဳိးကို ဖေနာင့္ကန္ ..
ငါ .. ျပန္ခဲ့မယ္ ..
ေခြးတိုးေပါက္လို ေနရာမ်ဳိး ျဖစ္ပါေစ ..
ရန္ကုန္ရင္ခြင္ကို ျပန္တိုး၀င္ပါရေစ ..


ကိုုၿဖိဳး

Wednesday, January 27, 2010

အခုေတာလည္း တစ္ႏွစ္ၾကီးသြားၿပီေပါ့… ညီမေလး

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္တုန္းကေတာ့

ဒီေန႔မွာ ညီမေလးကုိေမြးခဲ့တယ္..

အခုေတာ့ ေဖေဖေမေမလည္း မရွိေတာ့ဘူး

အေ၀းက အစ္ကုိ တစ္ေယာက္လုိ

ညီမေလး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဆုေတာင္းေပးမယ္

ဒီတစ္ေန႔လုံး အၿပင္

ဒီတစ္ဘ၀လုံးလုံးေပါ့

အစ္ကုိရဲ႕ပ်က္ကြက္မႈေတြအေပၚ

ညီမေလး ခြင့္လႊတ္ေပးပါ…

လက္ေဆာင္လည္းမေပးႏုိင္ဘူး..

ညီမေလးၾကဳိက္တတ္တဲ့ မုန္႔ေတြလည္း ၀ယ္မေကၽြးႏုိင္ခဲ့ဘူး

အေမွာင္နဲ႔တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းေလးထဲမွာ

ညီမေလးကုိသတိရေနတယ္…

ဒီတစ္ႏွစ္အၿပီးမွာ တကယ္ကုိအေ၀းၾကီးကုိေ၀းၿပီလား…

ၾကင္နာတတ္တဲ့ စုိးရိမ္တတ္တဲ့ ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့

ညီမေလး… ဆီမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ အၿမဲတမ္းတည္ရွိပါေစ…

ညီမေလးေခါင္းကဆံထုံးေလးေပၚမွာ

အစ္ကုိစပါယ္ပန္းေလးေတြသီကုံးေပးဖုိ႔ဆုိတာ

စိတ္ကူးေလးထဲမွာ အိပ္မက္ယုံ

ညီမေလး ၿဖစ္ေလရာဘ၀ ေအးခ်မ္းလွပပါေစ…။


မုိးလႈိင္ည

Monday, January 25, 2010

အခုဆုိရင္ ဒါမ်ဳိးကမဆန္းေတာ့ဘူး

လြဲေခ်ာ္မႈေတြ တုိက္ဆုိင္တတ္လြန္းေတာ့
ငါ ကံၾကမၼာ ကုိခ်ည္း အၿပစ္မဖုိ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး
အမ်ဳိးသားေတြမွာလည္း ရင္သားကင္ဆာၿဖစ္ႏုိင္ေခ်…
အထူးၿပဳလုပ္ခ်က္ေတြ သိပ္မ်ားေတာ့
၂၀၁၂ ကမာၻေက်ာ္သြားတယ္
Gender မွာ စပါယ္ရွယ္တစ္ခု ထပ္တုိးတယ္
ဘယ္ဘာသာမွ မကုိးကြယ္ဘူးလုိ႔ ရုိးရုိးသားသားေၿပာခြင့္ရၿပီ
စမ္းသပ္ေနစရာမလုိပါဘူး
ေသသြားေတာ့လည္း အသိသာခ်ည္းပဲဟာ
ႏွစ္သိမ့္ ပညာေပးေဆြးေႏြးေနတာပဲ
လုိအပ္ရင္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးပါဘူး
အဲဒီလုိေၿပာၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာ…
မိခင္ၾကီးစုိးေသာေခတ္ဆုိရင္
မုန္ဖုိးမ်ားမ်ားေတာင္းလုိ႔ရမယ္ထင္တယ္
ေဘာပင္မပါပဲ.. ကဗ်ာေရးလုိ႔ရတယ္ဆုိေတာ့
သိမ္းထားမယ္ဆုိရင္
ကေလာင္နာမည္ေပးစရာမလုိဘူး
ဖုိင္နာမည္ေတာ့ေပးရမယ္..
အဖြင့္စနစ္မွာလည္း တန္ရာတန္ေၾကးနဲ႔
ေခါင္းမပါပဲ ေခါင္းမာတာ ဒီသတၱ၀ါေတြပဲရွိမယ္ထင္တယ္
ဇီ၀မ်ဳိးစိတ္အသစ္ေပါ့
ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြကို လ်ဴိ႕၀ွက္ထားရေအာင္
အခ်ိန္တန္ရင္ ေၿပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္နဲ႔ လဲစားလုိ႔ရမယ္
သူမက ခ်န္ဂီေလဆိပ္ထဲကုိ ၀င္သြားၿပီ
ကၽြန္ေတာ့္ ဓါတ္ခဲနာရီက ရပ္ေနတယ္
ဘာေၾကာင့္ ေခတ္ေရွ႕ေၿပးခ်င္တာလည္း
ေနာက္ၿပန္လွည္႔လည္းရသားနဲ႔
အခ်ိန္တန္ရင္ ကမာၻတစ္ပါတ္ၿပည့္သြားမွာပဲ….
အ၀တ္အစားေတြ၀တ္မလာနဲ႔
ငါတုိ႔ Body Arts သြားလဲၾကမယ္
အဲဒါမွာ ငါတုိ႔လည္း ပုိက္ဆံရွိတာ သူတုိ႔သိသြားမယ္
အၿပင္မွာ ေၿပာေနၾကတာပဲ ရုိးသားမႈက
ထမင္း၀ယ္စားလုိ႔ရလားတဲ့
( အိမ္ကုိ အေႏြးဓါတ္ေပးဖုိ႔ ဂတ္စ္လည္းမရွိဘူး
ေပါင္မုန္႔လည္း မရွိေတာ့ဘူး ရွင္ဒီအတုိင္းငုတ္တုတ္ထုိင္ေနမွာလား)
၀တၳဳတစ္ပုဒ္ထဲက စာသားမ်ား
အခုဆုိရင္ နာမည္ၾကီးဖုိ႔ နည္းလမ္းေတြ ပုိမ်ားလာတယ္
ကလစ္ႏွိပ္လုိက္တာက ကုိယ့္အၿပစ္နဲ႔ ကုိယ္
အာမခံ ထားတဲ့ေခတ္က က်န္ခဲ့ၿပီ
နည္းနည္းေတာ့ ရက္စက္တယ္
မီးေလာင္ေနတုန္း ေစာင္းတီးရတဲ့ အရသာ
အခုေတာ့လည္း ဒါမ်ဳိးေတြက မဆန္းေတာ့ပါဘူး…

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, January 20, 2010

အလြမ္းမ်ားနဲ႔ ငါ့ညေတြ

ဒါပါပဲ
ငါရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက
နင့္ေမွာ္၀င္ညေတြထဲမွာ ကူးလူးပ်ံသန္းေနတဲ့
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္နဲ႔ေဆာက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔အေတာင္ပံေတြကို အားနာလာလို႔ပါ...။
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ လာဖြဲ႔ႏြဲ႔တဲ့ ႏြယ္ပင္ေရ....
ေျပာရရင္လည္း ရင္ဘတ္ေရာ ေက်ာေရာ ေအာင့္ေအာင့္လာတယ္...
တေတာလံုးရွင္းျပီးမွ အျမစ္တြယ္က်န္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ငယ္လို...
ဆြဲႏႈတ္ၾကည့္မွ...
ငါ့သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေတြက တဆိတ္ရွည္လြန္းေနတယ္....
ရင္ခုန္သံေတြ နင့္မ်က္၀န္းေတြနဲ႔အတူ တေလွၾကီးပါသြားကတည္းက
အဲဒီသံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းေတြ ငါ့ရင္ခြင္တလႊမ္းမွာ ေျခက်င္းလိမ္ေနေတာ့တာပဲ
ဒုကၡပါပဲ ဘယ္ဘုရားအဆူဆူမွ မကယ္နိုင္ေသးဘူး..
ဟူး....မမွီမကမ္းနဲ႔ လြမ္းတယ္..

အျဖဴေရာင္ကိုမွ မီးနဲ႔ရႈိ႔တယ္..
မညွာမတာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ရွိရိွသမွ် အားလံုးကိုလည္း ဆြဲယူရိႈက္သြင္းပါရဲ့...
တခါတခါ ဂရုစိုက္သလိုလိုနဲ႔ ငါ့ခ်စ္ျခင္းအားလံုးကို ေျခြေျခြခ်တယ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ငါ့အိပ္မက္ေတြ တြန္႔လိမ္ေၾကမြတဲ့အထိ ထိုးေျချငိမ္းသတ္ခံလိုက္တယ္..
ဒါက ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္လား... ငါကိုယ္က ၾကမၼာငင္တာလား..
ဒါမွမဟုတ္ နင့္နႈတ္ခမ္းနဲ႔မွ အေငြ႔ထြက္တဲ့ ေဆးလိပ္ေလးဟာ ငါပဲလား...
မဆံုခင္ကတည္းက ႏႈတ္ဆက္ရမွာ သိျပီးသားပဲ...
စကားသံေတြကို ျမိဳခ်ေနတဲ့ၾကားက မေတာ္တဆအသံထြက္သြားခဲ့တာ..
ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ရင္ဘတ္စီးခ်င္းထိုးရင္းထြက္က်လာတဲ့ အသံလား..

မ်က္၀န္းမ်ားနဲ႔ နမ္းပါ..
နင္နဲ႔ငါနဲ႔ၾကားက အၿဖဴေရာင္ေန႔ရက္ေတြကုိ လြမ္းတယ္..
နင္က ခပ္လြယ္လြယ္နာက်ည္းဖုိ႔ပဲ..
ငါကေတာ့ နာနာက်င္က်င္... နင့္ကုိခ်စ္တယ္
အဲဒီစကားလည္း .. မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး...
ေႏြရာသီ ဘယ္ႏွခုကူးၿပီးမွ နင္ငါ့ကုိ နားလည္မွာလည္း..
နင္ဂစ္တာသံေတြတိတ္ဆိတ္
နင္ရင္ခုန္သံေတြကုိမၾကားရတဲ့ေန႔..
ငါဘယ္လိုစိတ္ေတြ အိပ္လို႔ရမွာလည္း..
နင္ကေတာ့မညွာမတာ... ငါ့ကုိအႏုိင္ရသြားတယ္...
ငါကေတာ့ နင့္အေၾကာင္းကဗ်ာေတြနဲ႔..
ညေတြထဲမွာ ေၾကကြဲနစ္ၿမဳတ္...
နင္..ငါကုိထားသြားတဲ့ညမွာ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ငါေနာက္ဆုံးလြမ္းမယ္...
နင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ မွၿပန္မဆုံမယ့္ ဘ၀သံသရာ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ...။


ေႏြဦးပုံၿပင မုိးလႈိင္ည

Sunday, January 17, 2010

အရင္ကလမ္းမ်ား

အထပ္ထပ္ေၾကမြေနတဲ့ လိပ္စာကုိေငးရင္
အဆက္အသြယ္မရတဲ့..
ႏွစ္ကာလအေဟာင္းတခ်ဳိ႕...
ငယ္ငယ္ကေခ်ာင္းစပ္မွာ
စိတ္ကူးေလွေတြ ေမ်ာခဲ့သလုိ
အခု .. ငါတုိ႔ ေခတ္ကာလထဲမွာေမ်ာခဲ့ၿပီ...
အေမမရွိေတာ့ဘူး
အိမ္အေဟာင္းၾကီးမရွိေတာ့ဘူး
နာရီအေဟာင္းၾကီးမရွိေတာ့ဘူး
အေဟာင္းအႏြမ္းဆုိလို႔
ငါနဲ႔ ငါ့အလြမ္းေတြပဲရွိတယ္...
အသစ္စက္စက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိခ်ေမာင္း...
ငါ့တုိ႔ ပ်က္လြယ္ၿပင္လြယ္ဘ၀နဲ႔ ေနသားက်ခဲ့တယ္...
ငါတုိ႔လမ္းေတြက အရင္ကလုိ မုိးမ်ားရင္ေရတင္ေနတုန္းပဲ...။

မုိးလႈိင္ည

ၿဂဳိလ္ကမာၻတစ္ခုေရာက္ သက္ရွိမ်ဳိးစိတ္တစ္ခုရဲ႕ မွတ္ခ်က္

ငါတုိ႔ မမွားဘူး..
အမွန္တရားနဲ႔ သီသီေလးလြဲသြားတာ တစ္ခုပဲ။ ...။

ေနမ်ဳိး
၂၀၀၅.၁၀.၄

Friday, January 15, 2010

တစ္ေန႔တာ

ကုိယ္နားမလည္ေတာ့ သူေၿပာတဲ့အတုိင္း လုိက္ေၿပာဖုိ႔ၾကဳိးစားၾကည့္တယ္.. ဒါေပမယ့္ အသံထြက္က မပီဘူး.. ခံစားခ်က္က မညီဘူး နားလည္မႈကေသြဖည္ေနတယ္.. ဒါဆုိ ကဗ်ာၿဖစ္တယ.္ ...မၿဖစ္ဘူးကိစၥ... နားမေထာင္ပဲ စကားေတြအမ်ားၾကီးေၿပာေနခ်င္တာ.. စာေတြအမ်ားၾကီးေရးေနခ်င္တာ နာမည္ေတြအမ်ားၾကီးၾကီးေနခ်င္တာ.. လက္ခုပ္သံေတြအမ်ားၾကီးရေနခ်င္တာ ...မႏူးမနပ္ မလည္မ၀ယ္ မသိတသိ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဦးထုပ္ခပ္ငုိက္ငုိက္ေဆာင္းထား.. ဂ်ာနယ္နဲ႔မ်က္ႏွာကုိကြယ္ထား.. ေကာ္ဖီခြက္ေမွာက္က်ေတာ့ကၿပာကယာ စားပြဲကုိတစ္ရူးေတြနဲ႔ေကာက္သုတ္... ေမးခြန္းတုိင္းကုိေၿဖဖုိမလုိဘူး ကုိယ္သိသလုိတတ္သလုိ လုပ္ၿပီးမွ... ေခၽြးေစးေတြၿပန္လာတယ္... မနက္ေစာေစာ ငွက္ကေလးေတြအစာေကၽြးရဦးမယ္...

Thursday, January 14, 2010

အသည္းကြဲေက်ာက္ရုပ္

မင္းလႊတ္ခ်ထားခဲ့တဲ့ ညေနခင္းေလးထဲမွာပဲ
ငါရွိေနေသးတယ္ အခ်စ္။
မင္း ရိႈ႔ခဲ့တဲ့ ငါ့ရင္ခြင္ေလးလည္း
အခုထိ မီးက တဟုန္းဟုန္း
အရွိန္ေကာင္းတုန္း.....။

ထားသြားျပီဆိုတဲ့ အမွန္တရားကို
လက္ခံဖို႔ ငါၾကိဳးစားရင္း
အတူေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးမွာ...
ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေျမၾကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
အျပန္အလွန္ စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္.....၊
ရီရီေမာေမာလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႔.....ခ်စ္သူ။

သတိရျခင္းႏွိပ္စက္တဲ့ညမ်ိဴးဆို
မင္းအိမ္ေရွ့အုတ္ခံုမွာ ေျခမိႈင္လက္မိႈင္၊
သီခ်င္းေတြဟစ္လိုဟစ္နဲ႔
မင္းအရိပ္ေမွ်ာ္တဲ့ ညည့္ဆိုးအျဖစ္
လူထုေမတၱာကို ငါခံယူတယ္၊
အမ်ားေျပာသလို ေနတတ္သလိုမေနႏိုင္သေ့ရြေပါ့ အခ်စ္ရယ္.....။

ခ်စ္သူ႔လက္ကို စကိုင္ဖို႔ေတာင္ မရဲခဲ့တဲ့ေကာင္
အဲလို အူေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္ရဲ့အျဖစ္ကုိ
ရီစရာဟာသတစ္ပုဒ္အျဖစ္ စိတ္လုိလက္ရ နင္ေျပာခ်င္လည္းေျပာေနမွာေပါ့......
ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ခက္တယ္...
ခ်စ္သူ႔လက္ကို စကိုင္ဖို႔သာမရဲခဲ့တာ ခ်စ္သူက တြဲခဲ့တဲ့လက္ကိုေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မလႊတ္ရက္ခဲ့ဘူးဆိုတာ.....
ေတာက္! တကယ္ဆို ငါကိုက
ေရလိုက္၊ငါးလိုက္ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရနဲ႔ အကြ်မ္းတ၀င္မျဖစ္ခဲ့တာပါ....။

နားေထာင္...
အမွန္က မခ်စ္တတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အခ်ိန္ေတြတိုင္း မင္းရဲ့ မ်က္၀န္းေတြမွာပဲ ေပ်ာ္ေနမိေတာ့
ရုပ္၀တၳဳေတြရဲ့အေရးပါမႈကိုလည္း ငါအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေပါ့.....
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ့ကို ငႏုံအျဖစ္နဲ႔ ၾကိဳးစင္တင္ပါ...။

အခုေတာ့.....အဲဒီ ငႏုံဟာ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းေပါက္နဲ႔
စိတ္ကူးအတုေတြကို အေရာင္ျခယ္၊
မီးခိုးေရာင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အသက္ဆက္၊
အဆံုးမသတ္ရေသးတဲ့ သီခ်င္းကို ခပ္ျပင္းျပင္းညည္းရင္း
မင္းထားသြားခဲ့တဲ့ ေဟာဒီေနရာမွာပဲ
မင္းကို ေစာင့္တဲ့ ေက်ာက္ရုပ္အျဖစ္နဲ႔ မတုန္မလႈပ္
ေန႔တိုင္းလိုလို ဒီေကာင္ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနတယ္.....။


ေႏြဦးပုံၿပင္

Monday, January 11, 2010

ညေန ၂

တစ္ေယာက္တည္းလား..
လမ္းတစ္ဖက္ကုိၿဖတ္ကူးမလုိ႔
သံသရာ တစ္စုံခ်ထားၿပီးၿပီ...
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေတာ့
ရီေ၀ေ၀ၿပန္ၿပဳံးၿပလုိက္တယ္
မလုိမုန္းထားသူေတြလည္း
စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေပါ့
ယၾတာက သက္ေရာက္ၿဂဳိလ္မွာ
မတ္တပ္ရပ္ေနပါတဲ့...
ေကာင္းကင္က ၾကဳိးၿပတ္လာတဲ့စြန္လုိ႔
ဘယ္ကုိလြင့္က်ရမယ္ မသိဘူး...။

မုိးလႈိင္ည

Thursday, January 7, 2010

တုိ႔အတူအိပ္မက္

ဘ၀ဟာ ေတာင္တန္းတစ္ခုက ညႈိ႕ယူသလုိမ်ဳိး အေပၚကုိေငးေငးတက္ရင္းက ငါတုိ႔အတြက္
အုိေအစစ္ေလးေတြ နားၿဖတ္သန္းမိတာပါ
အဲဒီေနရာကုိ ခ်စ္ၿခင္းအားၿဖင့္
တည္ေဆာက္ထားတယ္လုိ႔ ငါမွတ္သားခဲ့ဖူးတယ္ေကာင္မေလးရယ္
.
တကယ္ေတာ့ ေႏြရာသီခ်ည္း လြယ္ပုိးထားတဲ့ ဘ၀ကႏၱရထဲ ငါၿဖတ္သန္းသြားဘူး
သဲေတာင္ကုန္းေတြ တစ္ကုန္းၿပီး တစ္ကုန္း သဲမုန္တုိင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
ငါ့ကုိတုိက္ခုိက္ခဲ့ဖူးတယ္

လဲၿပဳိမတက္ ငါ့ေၿခေထာက္ေတြကုိ မႈိင္းညႈိ႕ညႈိ႕အိပ္မက္ေတြက ဆြဲယူခဲ့တယ္

ခ်စ္ၿခင္းမွ စစ္ကူမရရင္ ငါ့ဘ၀မွာ ေအာင္ပြဲဆုိတာ ဘယ္မွာရွိခဲ့မွာလည္းေကာင္မေလးေရ

ငါတုိ႔က ေကာင္းကင္ဘုံၿခင္းမတူဘူး ငါတုိ႔က ခႏၵာကုိယ္အခ်ဳိးအစားမတူဘူး
ဒါေပမယ့္ ငါ့ကုိၿငိမ္ဆိတ္ေစခဲ့တဲ့
မင္းရဲ႕ အိေၿႏၵမ်က္၀န္းေတြထဲ ငါအၾကိမ္ၾကိမ္ နစ္ၿမဳပ္ခ်င္ခဲ့တယ္

ငါတုိ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငတ္မြတ္ခဲ့ရလဲ
ငါဟာ မင္းခူးဆြတ္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ သစ္သီးတစ္လုံးပါ
မင္းလက္ဖ၀ါးနဲ႔ထိမွ မွည္႔၀င္းရမွာပါ

ငါအၿပင္ခြ႔ံက စိမ္းကားမာေက်ာေပမယ့္ ႏွလုံးသားအတြင္ ႏူးညံ့ညင္သာတဲ့
အႏုပညာနဲ႔ ဖန္ဆင္းထားပါတယ္
ေကာင္မေလးရယ္ ငါ့ကုိယ္ငါ ဆက္သဖုိ႔ မင္းရဲ႕ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခြင့္ေပးပါ

တစ္ဘ၀စာအလုပ္ေကၽြးၿပဳခြင့္အတြက္ ငါ့ကုိ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကုိ
လုပ္ခအၿဖစ္ေပးေခ်ပါ

ေကာင္မေလးေရ ၿပကၡဒိန္စာရြက္ေတြလည္း ေၾကြလြင့္ကုန္ၿပီ ေလ

ၿဖဴေရာ္ေရာ္ညေတြထဲ မင္းနာမည္ေရးထားတဲ့ ၾကယ္ကုိ ငါအသည္းသန္
ရွာေနမိတုန္းပါ
ဒီလုိနဲ႔ မီးေရာင္စုံထြန္းထားတဲ့ ပြဲေတာ္ညေတြဟာ
ငါ့နံေဘးက ၿဖတ္သန္းသြားၾကတယ္
မင္းဟာ နတ္သမီးတစ္ပါး၀တ္ရုံနဲ႔
ငါအိပ္မက္ေတြထဲမွာ ႏုပ်ဳိေနတုန္းပါပဲ
အခုေတာ့ ငါ့ ညေတြအကုန္လုံး
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ လမင္းဆုိတဲ့
မီးအိမ္တစ္လုံးေတာင္ လင္းတစ္ခါ မွိန္တလွည့္ မင္းၿပန္လာမယ့္ေန႔ေတြဟာ
မနက္ၿဖန္ မနက္ၿဖန္
မနက္ၿဖန္ မ်ားစြာထဲ ငါ့နဲ႔ လက္တစ္ကမ္းမွာတင္ မမွီမကမ္းၿဖစ္ေနရ

ေကာင္းမေလးေရ မင္းေငးေနတဲ့ေကာင္းကင္ထဲမွာ ငါၾကယ္တစ္စင္း မၿဖစ္ႏုိင္ခဲ့တာ
၀မ္းနည္းေနမိတယ္

အခုေတာ့ ေႏြသစ္ပင္လုိ႔ ေၿခာက္ေသြ႔ခက္လွ်ေနရ
မင္းနဲ႔ငါ အိပ္မက္တူေပမယ့္
ညတာေတြကြဲၿပားခဲ့တယ္

လူသမုိင္းတစ္ေခတ္လုံး အညံ့ဖ်င္းဆုံး အေရးအသားဆုိရင္ေတာင္
လြင့္ေ၀လာတဲ့အိပ္မက္အစစ္တစ္ခုပါ


ခ်စ္ၿခင္းအားၿဖင့္
ေကာင္ေလး

ဇန္န၀ါရီ ၃ရက္ ပုန္ကန္ထၾကြမႈ


သူ႔ကုိသူအေမေမြးေတာ့

ကဗ်ာဆရာၿဖစ္လာမယ္မွန္းဘယ္သူမွမသိဘူး

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တားေရာ့စ္ကဒ္ထက္

ဖဲသုံးခ်ပ္ကုိပဲ ပုိစိတ္၀င္စားခဲ့တဲ့ ခ်ာတိတ္

အခုတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနတတ္တဲ႔

ေရခဲဖုတ္ေကာင္…

အေမရိကားမွာေနၿပီး

ၿမန္မာကဗ်ာေရးသားသူ…

သူ႔ကုိေတာ္လွန္ေရးသမား

ဒါမွမဟုတ္သူပုန္…

ဘယ္လုိေၿပာေၿပာ…

သူကဗ်ာဆရာၿဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိပဲယုံတယ္

နီရူဒါနဲ႔..

ေခ်ေကြဗားရား

အခုမင္းကုိႏုိင္နဲ႔

မင္ဒဲလားအထိ

ကဗ်ာဆရာစစ္စစ္မၿဖစ္ပဲနဲ႔

ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးမွမေအာင္ၿမင္ခဲ့ဖူး

ငါတုိ႔ေသတမ္းစာကုိ

ငါတုိ႔လက္နဲ႔ေရးတယ္…

ငါတုိ႔ ရွင္သန္ေအာင္ေပးခဲ့မယ္ဘ၀ေတြအတြက္

ေတာ္လွန္ေရးကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္

ဇန္န၀ါရီ သုံးရက္မွာ ေမြးခဲ့ဖူးတယ္….

သစ္ေကာင္းအိမ္…

ခင္ဗ်ားပုံကုိခ်ိတ္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နံရံေတြက ငံ့လင့္ေနတယ္….




မုိးလႈိင္ည

Tuesday, January 5, 2010

ငါ့နားထင္ကုိ ငါပစ္ခ်လုိက္တယ္

ငါ့ဆီမွာ ေၿခာက္လုံးၿပဴးတစ္လက္ရွိတယ္


အႏုပညာတစ္ေတာင့္ထည့္

လြတ္လပ္မႈ တစ္ေတာင့္ထည္႔

ဒီမုိကေရစီ တစ္ေတာင့္ထည့္

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတစ္ေတာင့္ထည့္

ဒုကၡသစၥာတစ္ေတာင့္ထည့္

ကုိယ္ခ်င္းစာတရားတစ္ေတာင့္ထည့္ၿပီး

လုိက္ခ်ိန္မိလုိက္ေတာ့.


ဟူးးးးးးးး


ရန္သူေတြအမ်ားၾကီး

အႏုပညာတစ္ေတာင့္တည္းနဲ႔

လုံၿခဳံေရးခလုတ္ကုိဖြင့္

ေမာင္းတံကုိမ

ငါ့နားထင္ ငါပစ္ခ်လုိက္တယ္


၀မ္းနည္းပါတယ္.

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အႏုိင္ယူလုိက္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး


မုိးလႈိင္ည

Monday, January 4, 2010

နင္ငါ့ကုိလိမ္တယ္...

နင္ငါ့ကုိ ခဏခဏလိမ္တယ္...
ဇာတ္လမ္းေတြဆင္ၿပီးလိမ္တယ္
ဆင္ေၿခေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၿပီးလိမ္တယ္
တစ္ခါတစ္ခါေၿဗာင္လိမ္တယ္
တစ္ခါတစ္ခါ မေတာ္တဆၿဖစ္ဟန္ေဆာင္လိမ္တယ္
တစ္ခါတစ္ခါ ရူးသလုိေၾကာင္သလုိလိမ္တယ္
တစ္ခါတစ္ခါ မသိသလုိမတတ္သလုိလိမ္တယ္
နင္ငါ့ကုိလိမ္တယ္
နင္ငါ့ကုိ အၿမဲလိမ္တယ္
နင္လိမ္ဆင္ေတြငါမသိေအာင္လုိ႔
နင္ခဏခဏလိမ္ရတယ္
လူသိရွင္ၾကားလိမ္တယ္
ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္လိမ္တယ္
မိတ္ပ်က္ေဆြပ်က္ေအာင္လိမ္တယ္
ငါ့အေပၚအားလုံးအထင္ေတြလြဲေအာင္လိမ္တယ္
ငါ့ကုိ ေခ်ာက္တြန္းၿပီးလိမ္တယ္..
မ်က္လုံးကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရဲတဲ့ပုံစံနဲ႔လိမ္တယ္
အသက္မပါသလုိလိမ္တယ္
မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းနဲ႔ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာထုိင္ရင္:လိမ္တယ္
အီးေမးစ္ပုိ႔ၿပီး လိမ္တယ္
ဖုန္းဆက္ေတာင္းပန္ၿပီးလိမ္တယ္..
နင္ခဏခဏလိမ္ေတာ့ နင္ကလိန္ေတြထဲ နင္ေခ်ာင္ပိတ္မိတယ္..
ငါဘာမွမေၿပာေတာ့ နင္ဆက္လိမ္ပါ...
သံသရာနဲ႔ ကံၾကမၼာေတြအေၿဖထြက္လာေတာ့
နင္ဘယ္လုိဆက္လိမ္မလည္းဆုိတာ ငါစိတ္၀င္စားလုိ႔...!!!!


မုိးလိႈင္ည

လြတ္လပ္ေရးက မုိးမလင္းတတ္ေသး...

အဲဒီတုန္းက
အီဂ်စ္နကၡတ္ေတြ ေစ်းကြက္သိပ္မ၀င္ေသးဘူး
ကုိၾကီးႏု အစီအရင္ေတြနဲ႔
မုိးမလင္းတတ္ေသးတဲ့အခ်ိန္
အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္ေရးဟာ
အေပးအယူမ်ားတယ္ဆုိတာ မသိေသးဘူး
အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္မႈဟာ
အၿမဲတမ္း မလြတ္လပ္ဘူးဆုိတာကုိ
မရိပ္မိခဲ့ဘူး..
အဂၤလိပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္က
ငါတုိ႔က တစ္ႏွစ္ပဲ အိပ္ေရးပ်က္ရမွာ
မင္းတုိ႔က တစ္သက္လုံး မၿမင္မစမ္း
ေမွာင္ကန္းကန္း အလံတင္ အေလးၿပဳ
အခု ထက္ထိ လြတ္လပ္ေရးက မုိးမလင္းတတ္ေသး
အားလုံးဘ၀ေတြလည္း မုိးမလင္းတတ္ေသး
လြတ္လပ္ေရးကုိ မလြတ္လပ္မႈက
အၿမဲတမ္းၿခိမ္းေၿခာက္ေနတယ္...
ငယ္ငယ္ကလုိ ငါလည္း ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာင္
ေပ်ာ္မေနတတ္ေတာ့...။


မုိးလႈိင္ည

Friday, January 1, 2010

ခ်စ္ၿခင္းဖြဲ႕ (၂)

ေတာင္းပန္စရာရွိရင္
ငါ့အမွားေတြက အရင္စပါရေစ…
နားလည္ေပးဖုိ႔လုိအပ္ရင္
ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကုိ ဦးစြာခြင့္ေပးပါ…
လြဲေခွ်ာ္စရာရွိရင္လည္း
ငါ့ရဲ႕ ထုံအမႈကုိ ရယ္ေမာပစ္လုိက္ပါ…
နာက်ည္းစရာၾကဳံရင္လည္း
ငါ့မုိက္မဲမႈေတြကုိ အၿပစ္တင္ေက်နပ္ေပးပါ…
အသက္ၿခင္း အလဲအထပ္
နာက်င္စရာဘ၀နဲ႔ၾကဳံရင္လည္း ငါ့ကံၾကမၼာကုိအလွည့္ေပးပါ…
ခ်စ္သူ
မင္းအတြက္က သရဖူ
မင္းအတြက္က ၾကယ္စုံည
မင္းအတြက္က ေႏြဦးပန္းပြင့္မ်ား
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနဲ႔ ငါေပးထားခဲ့ပါရေစ…
တစ္ဘ၀ၿပီး တစ္ဘ၀
တစ္ကမာၻၿပီး တစ္ကမာၻ
လြမ္းလုိ႔ေသသြားတဲ့ ၀ိဥာဥ္ၿဖဴတစ္စလုိ
မင္းရဲ႕အနားမွာ ပ်ံ၀ဲေနပါရေစ..
ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြ မေသဆုံးသေရြ႕
ငါဘယ္ေတာ့မွ မကၽြတ္မလြတ္ပါရေစနဲ႔
အဲဒီလုိ ဆုေတာင္းမွားခံရဲတယ္..
ခြင့္လႊတ္ပါ ညီမေလးရယ္
တစ္ဘ၀လုံးေမွာင္ခဲ့ ဖူးတဲ့အေမွာင္
မင္းကုိခ်စ္တဲ့ ခ်စ္ၿခင္းေၾကာင့္
လင္းလက္ေတာက္ေၿပာင္ခဲ့ရလုိ႔…
ငါ့ကုိယ္ငါၿပန္ေပးဆြဲၿပီး မင္းဆီကုိ ဆက္သခြင့္ၿပဳပါ…


မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...