Sunday, April 25, 2010

ကဗ်ာသင့္ခဲ့တဲ့ က်ိန္စာ

သမိုင္းတစ္ခုစာ ဆံုးရံႈးဖုိ႕

အခိုက္အတန္႕ နီးကပ္ခြင့္ရခဲ့တာလား. . . .

တုိးတုိးဆိတ္ဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြလည္း

ေသြးထြက္ေအာင္ မွားခဲ့တယ္ . . . . ၊၊ ၊၊

သစ္ရြက္ေႀကြတိုင္းသာ

စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ ရခဲ့ရင္

( ငါလည္း )

အစိမ္းေရာင္ ေကာင္းကင္ေလး

ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါတယ္ ၊၊

က်ိန္စာတစ္ခြင္လံုး မုိးစင္စင္ခ်ဳပ္မွ

သန္းေခါင္ယံမွာ ည ပါမလာမွန္းသိရသလုိ . . .

ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးရြက္ေတြ ဖြင့္အဖတ္မွာ

အလင္းတစ္စက္မွ ေတြ႕ခြင့္မရဘူး . . . ၊၊

ျပကၡဒိန္ေတြလည္း အဆိပ္မိသလိုမ်ိဳး

တစ္ရြက္ၿပီး တစ္ရြက္ လဲက်ေသဆံုး

ပိုးကဗ်ာ ေရ . . .

အတိတ္ဆုိတာက တိတ္မေနခဲ့ေသးဘူး ကြယ္ . . . . ၊၊ ၊၊


ဇာတိ

2 comments:

  1. Oh my God!

    It was hit to my eyes,right hand & heart..

    Slowly eyedrops from cheek....

    Bye for now

    ReplyDelete
  2. နားလည္ဖို႔ ၾကိုးစားရင္းနဲ႔
    ေခါင္းမူးသြားလို႔
    တေရးအိပ္ပီး ထပ္ဖတ္ဦးမယ္
    :P

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...