ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းကြယ္
အေနာက္ေတာင္စြယ္ေတြေပၚမွာပဲ
ငါ့၏ အသက္ကုိ ကြတ္မ်တ္၍
ခ်စ္ၿခင္းမဲ့ ပိတ္ေလွာင္ခံရေစ…
ေႏြက်ိန္စာမ်ားလည္း
ႏွလုံးသားကုိ တုိးတိတ္ေစပါေတာ့
ဘယ္ဘက္ပုခုံးသားေတြက
မင္းမ်က္ရည္တုိ႔ၿဖင့္ စြတ္စုိခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္
တစ္ခုေသာေက်ာက္ၿဖစ္ရုပ္ၾကြင္းတုိ႔ၿဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္
ငါ့ လက္ေမာင္းသားတုိ႔အား
ရပ္တန္႔ထားပါသည္…။
ခ်စ္ေသာ ဧကရီ
အိပ္မက္မ်ားႏွင့္ သြန္းလုပ္ထုပ္သိမ္းထားေသာ
ညမ်ားစြာ
ငါ့အပါးမွာ အထီးတည္းၿဖတ္သန္းသြားၾက…
ဘယ္သုိ႔ေသာတင္စားမႈမ်ဳိးႏွင့္မ်ား
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကုိ
တုိင္းထြာ၍ရႏုိင္ေကာင္းရဲ႕…။
ႏွလုံးေသြးတုိ႔သည္
ၿမစ္ေရကဲ့သုိ႔စီးဆင္းရစ္ခဲ့ပါကုန္
ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္နစ္ၿမဳတ္ခဲ့ေသာ
မုိက္မဲမႈမ်ားႏွင့္
ငါ့အားအထီးက်န္တိတ္ဆိတ္ေနပါေစ..
ခ်စ္ေသာဧကရီ…
ဂႏၱ၀င္ေၿမာက္အလကာၤတစ္ပုိဒ္နဲ႔
ရႈိက္ဖုိလႈိက္သြင္းရင္း
ငါ့၏ နိဂုံးတုိ႔သည္
ေနမ၀င္သည့္ အိပ္မက္မ်ားနဲ႔
တည့္တံ့ခဲ့ပါသည္…။
မုိးလႈိင္ည
အိပ္မက္မ်ားႏွင့္ သြန္းလုပ္ထုပ္သိမ္းထားေသာ
ReplyDeleteညမ်ားစြာ
ငါ့အပါးမွာ အထီးတည္းၿဖတ္သန္းသြားၾက…
ဘာအေၾကာင္းေရးေရး
ကဗ်ာျဖစ္ေနပါေရာ့လား..........
ကဗ်ာဆရာေတြထဲမွာ အႀကိဳက္ဆံုးကို ျပပါဆို
မိုးလိႈင္ညကို ျပရမယ္... ဖတ္ၿပီးနားလည္သလို
ခံစားခ်က္ျခင္းလည္း တူလို႔..... ေက်းဇူးးးးး)
ဟင္...
ReplyDeleteကဗ်ာေလး ေကာင္းခ်က္ ကယ္။
ဒီကဗ်ာ
ReplyDeleteေရးတဲ့ကဗ်ာဆရာကိုေတာ့
ဒီကတခါ ေက်းဇူး အထူးတင္တယ္ဗ်ိဳ.
ဂႏၱ၀င္ေၿမာက္အလကာၤတစ္ပုိဒ္နဲ႔
ReplyDeleteရႈိက္ဖုိလႈိက္သြင္းရင္း
ငါ့၏ နိဂုံးတုိ႔သည္
ေနမ၀င္သည့္ အိပ္မက္မ်ားနဲ႔
တည့္တံ့ခဲ့ပါသည္…။