Sunday, July 19, 2009

ဥၾသဆြဲေနတဲ့ကဗ်ာ

အသံေတြ အသတ္ခံထားရတဲ့ေန႕ဟာ
အသက္ရွည္ေနဆဲပါပဲ...
ဘယ္အခါမွ ေသဆံုးမသြားႏိုင္တဲ့
နတ္ဘုရားတပါးလိုပါ့...

ေဟာသည္ႏိုင္ငံမွာ
ေနရာတကာ
စစ္ အဂၤါ ေလးပါး...
သံတိုင္နဲ႕ နံရံမ်ား...
မတရားေသာ ဥပေဒ...
ခ်ိန္ရြယ္ေနေသာ ေသနတ္ေျပာင္း...
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို သတ္ေနေသာ အက်ဥ္းေထာင္...
မီးေမွာင္ခ်ထားေသာ စစ္ေၾကာေရးစခန္း...
ပိတ္ဆို႕ထားေသာလမ္းမ်ား...

သို႕ေသာ္လည္း
မည္သူမွ် အႏိုင္မယူႏိုင္သည့္
ျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးသားမ်ား...
မည္သို႕ေသာ ေသနတ္ကမွ်
ပစ္ခတ္မရႏိုင္ေသာ ယံုၾကည္မႈမ်ား...
မည္သို႕ေသာ ဓါးကမွ်
မျဖတ္ရွႏိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ား...
ဤအရာမ်ားကလည္း
ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာ ေနရာတကာ...

ခုပဲၾကည့္လိုက္ပါ့...
အသတ္ခံရတဲ့ေန႕ကိုပဲ
ငါတို႕ေတြ ျပန္ေမြးခဲ့ၾကတယ္...
ဥၾသသံေတြ မၾကားရတဲ့ေန႕မွာ
ဥၾသသံေတြကို ငါတို႕ဆြဲလိုက္ၾကတယ္...
အရွည္လ်ားဆံုးေပါ့...

ငါတို႕ရင္ထဲမွာ...
ငါတို႕ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ...
အေျပာက်ယ္တဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ေတြမွာ...
ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ သတင္းေတြမွာ...
အလင္း ဖန္မွ်င္ေတြရဲ႕ အဆံုးအစ မရွိမႈထဲမွာ...
ဒဗလ်ဴသံုးလံုးနဲ႕အင္တာနက္မွာ...
အီးေမးလ္နဲ႕ ခ်က္တင္းေတြထဲမွာ...
ဘေလာ့ဂင္းေနၾကတဲ့ စာမ်က္နွာေတြေပၚမွာ...
ဥၾသသံေတြ ၾကားေနရပါျပီ...

ကဲ... လာ...
အာဇာနည္ေတြကို အေလးျပဳၾကပါစို႕...

(ေအာင္သာငယ္)

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...