ေနာက္ဆုံးခံတပ္

ရန္ကုန္အေၾကာင္းဆုိ
ေသြးမတိတ္လုိ႔ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
ငါ့ကုိ႔ ၿမင္ၿပင္းကပ္လွေရာ့မယ္
ဒီတစ္ခါလည္း ငါေရးပါရေစ…
ဒီတစ္ေန႔ေပါ့
အမႈိက္ေတြပုံထားတဲ့ ဘဏ္လမ္းထဲမွာ
ငါ႕ေက်ာင္းေနဖက္ေဇာ္မင္းနဲ႔ေတြ႔တယ္ေလ..
လမ္းေဘးလက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာထုိင္ၿပီး
ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြကုိ
ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ၿမည္းတာေပါ့..
ဘုိစိန္ကဆန္ဖရန္စၥကုိေရာက္ေနၿပီး
အေသးေလးက ဆႊစ္ဇာလန္မွာတဲ့
၀င္းႏုိင္က အင္းစိန္မွာ
ဒီဗီဒီစက္ေတြၿပင္ေနၿပီး
အာကာေက်ာ္က ေက်ာက္ေရတြင္းမွာ
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာလူနည္းနည္းေလးပဲ
က်န္ေတာ့တာငါစဥ္းစားမိတယ္…
ကုိဆင္ၾကီးက ခ်န္ဂီေလဆိပ္အ၀င္မွာ
အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေတာက္ေနၿပီး
မခုိင္ရည္က သူ႔ေယာက်ာၤးရွိရာ ရွန္ဟုိင္းကုိ
လုိက္သြားတယ္တဲ့…
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိ
ငါတုိ႔ လူနည္းနည္းေလးနဲ႔ခံတုိက္ေနရတယ္
သူငယ္ခ်င္းကေနာက္ဆုံးရထားနဲ႔အိမ္ၿပန္တယ္
ငါက ဒူးမလြတ္တဲ့ အဓိပတိတက္စီးၿပီး
အင္တာေနရွင္နယ္စတန္းဒတ္က
ငါတုိ႔ရန္ကုန္နဲ႔ စေကးမကုိက္တာကုိ
စိတ္ပ်က္ေနမိတယ္…
ဒါေပမယ့္
ဒါဟာငါရဲ႕ေနာက္ဆုံးခံတပ္ပဲ
အလုပ္လက္မဲ့အေၿခအေနမွာေတာင္
ငါရန္ကုန္က ဆုတ္ခြာလုိ႔မရခဲ့ဘူး….။


မုိးလႈိင္ည