မႏွစ္က ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကို သယ္ပိုးရင္း
မခ်ိၿပံဳးၿပံဳးေနရွာတဲ့ ဧရာ၀တီရဲ႕ရင္ခြင္ကို
ညင္ညင္သာသာ တိုး၀င္လိုက္တယ္
မင္းစပါးက်ီေတြ ျပည့္ရဲ႕လား
ဆားကြင္းေတြ က်ံဳးခ်ိန္တန္ၿပီလား
ေရလုပ္ငန္းေတြ အထိအမိေကာင္းရဲ႕လား
မုတ္သုန္အသစ္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႕
ဒိုင္းတစ္လက္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
အားေကာင္းေမာင္းသန္
နာလံထလာၿပီလား ဧရာ၀တီရယ္…
ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္က
ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းရဲ႕ ဥၾသသံကလြဲလို႔
တိတ္ဆိတ္မႈသာ အေၾကာင္းျပန္လာတယ္
ဧရာ၀တီက မိႈင္းျပာမႈန္ေ၀
ၿငိမ္သက္မႈေတြပဲ တလိပ္လိပ္အံု႕ဆိုင္းတက္လာတယ္
လိႈင္းဂယက္ကေလးေတြ ရိႈက္ကာ ရိႈက္ကာ
သူ႕ခမ်ာ ေျပာမထြက္ရွာဘူး
ႏွစ္သစ္ရဲ႕ ဟိုမွာဘက္က
လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေမဦးမိုးက
သူ႕ကို ညည လန္႕ေအာ္ႏိုးေစတယ္
အဲဒီေမွာင္မိုက္ညေတြထဲက
အသံေတြ သ႑န္ေတြ အနံ႕ေတြ အေတြ႕ေတြဟာ
အခုထိ ေသြးေလေျခာက္ျခားေနေစတုန္းပဲ
တူးပို႕တူးပို႕က သူ႕ရင္ခုန္သံေတြကို ေဆာင့္တယ္
သၾကၤန္ေရခ်ိဳတစ္ခြက္ဟာ သူ႕အတြက္
မက္မက္စက္စက္ ေသာက္မ်ိဳခ်စရာ ၀မ္းစာ
လက္ေဆးမိုးဖြဲကေလးကိုေတာင္ မ်က္ေတာင္မခတ္
မသကၤာမႈေတြနဲ႕ အံတုေနမိတဲ့အျဖစ္
တန္ခူးရဲ႕ေႏြခရီး ၿပီးဆံုးသြားမွာ
ေၾကာက္လန္႕တၾကား စိုးရိမ္ေနရတဲ့ဘ၀မွာ
ပြဲေတာ္ဟာ ေပ်ာ္စရာ ဟုတ္ႏိုင္ပါဦးမလား
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ ေအာင့္လာတယ္ ဧရာ၀တီ …
ေႏြညရဲ႕ေခၽြးစက္ေတြ ေျခာက္ေသြ႕သြားေစဖို႕
ဒီေရေၾကာမွာ ေမ်ာရင္း မ်က္ေတာင္စင္းလို႕
တဒဂၤျဖစ္ျဖစ္ ေအးျမ သက္သာသြားရေအာင္
တန္ခူးေလေအးေသြးလို႕ မင္းကို ျဖည္းျဖည္းေခ်ာ့သိပ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕ကြယ္။
ပန္ဒိုရာ
No comments:
Post a Comment