Saturday, May 9, 2009

အေမနဲ႔စကားစၿမည္

''သား နင္႔မလဲ
တစ္ေန႔တစ္ျခားပိန္လိုက္တာ''
''ကဗ်ာအာဟာရနဲ႔ သားစိတ္ေတြ၀ေနတာ
အေမမျမင္မိလို႔ပါ...''
''သားရယ္ ဗိုက္ျပည္႔ေအာင္စား
အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ပါလား''
''မျဖစ္ေသးဘူး...အေမ
သားက လိုတာထက္ပိုစားရင္
လစ္ဟာသြားရမယ္႔အစာအိမ္ေတြအတြက္
မေသ႐ံုတစ္မယ္ပဲ သားစားပါရေစ...''
''အိပ္လုိ႔ကလည္း ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ပါဘူး
အ႐ူးေတြစစ္ျဖစ္ေနတဲ႔ကာလမွာ
ကမၻာႀကီးကို ေစာင္႔ေ႐ွာက္ဖို႔
၂၄ နာရီပတ္လံုး ေသာကေရာက္ေနရတယ္''
အေမက သားကိုခ်စ္သလို
သားကလည္း ကမၻာႀကီးကိုခ်စ္တယ္
အဲဒီလိုနဲ႔ ကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္အေမ...
ဒီဘ၀ေၾကြးေဟာင္းေတြအေပၚ
ျပန္လည္မေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ေတာ႔
အေမ သားကိုခြင္႔လႊတ္ခဲ႔ဖို႔တစ္ခုပဲ
အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတယ္...အေမ...။


မိုးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...