Saturday, May 9, 2009

ရင္ေ၀းငွက္

မုိးေကာင္းကင္ တနံတလ်ားကုိ
သားပ်ံသန္းသြားမယ္ဆုိေတာ့
အေမတားခဲ့ေသးတယ္ေနာ္
ေကာင္းကင္ရဲ ႔ မာယာေတြကုိ
အထင္မွားခဲ့တဲ့သားက
တိမ္လႊာၿဖဴေတြခူးစားဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ဘ၀ဆုိတာ မုန္တုိင္းညေတြပဲလား
ေမာပန္းေနတဲ့ အေတာင္တစ္စံုအေပၚ
မုိးစက္ေတြ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရြာခ်
မလုံၿခဳံတဲ့ အရိပ္အာ၀ါသေတြေအာက္မွာ
အေမ့ရဲ႕ ရင္ေငြ႔အိမ္ေလးကုိ
သတိရေနမိေပမယ့္
အခုေတာ့သားက ရင္ေ၀းငွက္ေပါ့...အေမ


မုိးလႈိင္ည

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...