Wednesday, December 31, 2008

ႏွစ္ကူးသီခ်င္း


ငါတုိ႔စီးဆင္းလာၾကတယ္

ကမာၻၾကီးကလည္း ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ

ႏွစ္သစ္ေတြကူးလုိ႔

ငါကလည္းနည္းနည္းပါးပါးမူးေနတယ္

ဆုိပါေတာ့

ကုိေအာင္ေပၚထြန္း၊ ကုိသူရ၊

ဗညားကမ္းေၿခ၊ ေမာင္လြင္ၿပင္၊

ထက္ေခါင္လင္းနဲ႔ ငါ

၁၉ လမ္းက တရုတ္ၾကီးဆုိင္မွာထုိင္ရင္း

သူငယ္ခ်င္းေတြက

စေကာ့တလန္ကုိမသြားခ်င္ပဲ

၀ီစကီကုိေသာက္ခ်င္ၾကတယ္

ငါကလည္း ၿမန္မာဘီယာနဲ႔ ၂၀၀၈ ကုိေမ်ာခ်တယ္

ငါ့သူငယ္ခ်င္း ကုိၿဖဳိးကုိ

ရုံးပတီသီးလုိ႔ေခၚတဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ေတာ့

သူလည္း ငါလုိ႔ပဲ

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိ

ၿမန္မာဘီယာနဲ႔ေမ်ာခ်ေနခဲ႔

ငါတုိ႔ရင္ေမာရတဲ့ေန႔ေတြအေၾကာင္းမေၿပာေၾကး

အက္ေဆးေကာင္းေကာင္းတစ္ပုဒ္အတြက္

ငါ့ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၂၀၀၉ကုိဆက္ေနဖုိ႔

တုိက္တြန္းတယ္…

ငါ့ အမူးသမားကဗ်ာကုိ

ဗညားကမ္းေၿခကရြတ္လုိ႔

ႏုိ၀င္ဘာကဗ်ာကုိ ကုိသူရက၂၀၀၈လက္ေဆာင္လုိ

အမွတ္တရယူသြားတယ္..

ကုိေအာင္ေပၚထြန္းကုိ

အင္စေတာ္ေလးရွင္း၀ါက်မ်ားကုိ

ကုိေအာင္ေပၚထြန္းကုိရြတ္ၿပရင္း

ေနခဲ့ေတာ့ ၂၀၀၈ ေရ

မုန္တုိင္း၊ ငလ်င္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္၀ါဒကုိ

ငါ့တုိ႔ ကမာၻက အၿပီးတုိင္သယ္ၿပီး

မင္းထြက္သြားပါေတာ့…

၂၀၀၉ မွာ စီးပြားမၿဖစ္ေတာင္

ငါတုိ႔ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနရစ္မယ္….။

မုိးလႈိင္ည

Monday, December 29, 2008

ၾကက္ေၿခခတ္

မမွန္တရားေတြကုိ

အမွန္ေပးလုိက္တာက

သံသရာကုိပါ ၾကက္ေၿခခတ္တာ

အနာဂတ္ဆုိတာ

ငါတုိ႔အတြက္

တရားလည္းဖက္ပါမွ

ဓားလည္းထက္ပါမွ…

မုိးလႈိင္ည

Friday, December 26, 2008

ႏွစ္ကာလမ်ား

ႏွစ္ကာလမ်ား

ၿပကၡဒိန္ေပၚကရက္စြဲေတြဟာ

ဘ၀ကုိဘာလုိ႔ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလည္း

ေရြးခ်ယ္ခြင့္သိပ္မရတဲ့ႏွစ္ကာလေတြကုိ

ဆုံခဲ့ရတယ္....

ဘ၀ကုိစိတ္ကုန္လုဆဲမွာပဲ

ရင္ထဲကုိမီးစာထည့္တယ္...

ဆက္လက္ေလာင္ကၽြမ္းဖုိ႔

ႏွစ္သစ္ရဲ႕ႏႈတ္ဆက္စကားေတြမွာက

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစအထပ္ထပ္...

ငါအမွန္တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ပါရဲ႕လား

အိပ္မက္ေတြကုိေက်ာက္မခ်ေၾကး..

နာက်င္မႈေတြနဲ႔ေရြးယူထားရတဲ့...အခ်စ္စစ္ပါ...

ေလေၿပေတြကမသုိးမသန္႔

ႏွလုံးသားကမုန္တုိင္းရန႔ံေတြနဲ႔ယဥ္ပါးဖူးတယ္

က်က္သြားတဲ့ဒဏ္ရာေတြကုိရယ္ေမာဖုိ႔

က်န္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကာလေတြကုိၿပန္ေၿပာဖုိ႔

သကၠရ္ဇ္ေတြဟာအသက္ရွင္လွ်က္ရွိဆဲပါ....။


မုိးလႈိင္ည

Wednesday, December 24, 2008

ႏုိ၀င္ဘာ…

ေအဒီ ၂၀၀၈ရဲ႕

ၾကာသပေတးတစ္ရက္မွာ

သမီး

ကမာၻၾကီးကုိခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္

ႏုိ၀င္ဘာ…


သမီးကုိနာမည္မေပးရေသးတဲ့အတြက္

ႏုိ၀င္ဘာမွာေမြးတဲ့သမီးကုိ

ဦးက ႏုိ၀င္ဘာလုိ႔ပဲေခၚဆုိခြင့္ၿပဳပါ…


သမီး၀င္ေရာက္လာတဲ့ ကမာၻၾကီးအေၾကာင္း

ဦးအနည္းငယ္ ေၿပာၿပမယ္


သမီးေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ

ကမာၻၾကီးက ဒုတိယကမာၻစစ္လည္းၿဖစ္ၿပီးၿပီ

စီးပြားပ်က္ကပ္ကလည္း ဒုတိယအၾကိမ္

ဟုိတစ္စဒီတစ္စ စစ္မီးေတာက္ေတြနဲ႔

ကမာၻကေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားေနေပါ့


အေကာင္းဘက္ကေတြးရင္လည္း

မစၥတာအုိဘားမားက ကက္ပီတယ္ေတာင္ကုန္းေပၚကုိတက္သြားတယ္


မစၥတာအယ္ဂုိးက ကမာၻၾကီးကုိ

အသစ္ၿပန္စုိက္ပ်ဳိးေနရင္း


ကုိးရီးယားသားၾကီး ဘန္ကီမြန္းက

ကမာၻၾကီးရဲ႕ၿပႆနာေတြကုိ

တတ္အားသေရြ႕ေၿပၿငိမ္းေအာင္ၾကဳိးစားေနခ်ိန္ေပါ့


ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒတ္စမြန္တူးတူးလည္းရွိေသးတယ္

နယ္ဆင္မင္ဒဲလားလည္းမေသေသးဘူး….


အေရာင္ရင့္ရင့္ အတၱေတြေၾကာင့္

မႈိင္ညစ္ေနရတဲ့ ကမာၻၾကီးကုိ

သူတုိ႔ကသစ္လြင္ေတာက္ပေအာင္ၿပင္ဆင္ေပးေနခဲ့တယ္ေလ


ကေလးငယ္ေတြဟာ အနာဂါတ္ကုိ

ၿဖစ္ေပၚေစတယ္….


ႏုိ၀င္ဘာ ၾကာသပေတးမနက္မွာ

စိတ္ဓါတ္ေတြအရမ္းတက္ၾကြေနတဲ့

သမီးေဖေဖကုိၾကည့္ရင္း

ဦးတုိ႔ရဲ႕ေမွာင္မည္းမြန္းက်ပ္ေနတဲ့

အနာဂတ္ေန႔စြဲေတြကုိ

သမီးဆီကေန အလင္းသစ္ေတြၿဖစ္ေပၚေစခဲ့ေပါ့


ဦးေလးေလ

ဦးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ webpage ေပၚမွာ

ဒီလုိေရးထားတာေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္


ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ အားလုံးက ကေလးငယ္မ်ားကုိခ်စ္ၾကသည္ဆုိေသာ္

သူတုိ႔အတြက္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရမည့္ ကမာၻၾကီးအား မထိန္းသိမ္းမေစာင့္ေရွာင္သင္ဘူးလား


ဦးတုိ႔က မက္ေစာက္တဲ့ေတာင္ကတုံးေတြနဲ႔

နက္ရႈိင္းတဲံေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ

သမီးတုိ႔အတြက္ခ်န္ထားခဲ့မိရင္

ဦးတုိ႔တရားပါ့မလား….


အုိဇုန္းလႊာအေပါက္ကုိဖာေထးဖုိ႔

သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြၿပန္စုိက္ဖုိ႔

အဆိပ္သင့္ေၿမဆီလႊာေတြကုိၿပဳၿပင္ဖုိ႔

ကာဗြန္ဓါတ္ေတြကုိေလွ်ာ့ခ်ဖုိ႔

ပူေလာင္အုိက္စပ္ေပမယ့္

အဲဒီညက ဟုိတည္အခန္းထဲမွာ

ဦးေလး အဲယားကြန္းမဖြင့္ပဲလည္း

အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္….


နုိ၀င္ဘာရယ္

သမီးကုိ ဘာၿဖစ္ရမယ္လုိ႔

ဦးေတာ့မတုိက္တြန္းခ်င္ပါဘူး

ကမာၻၾကီးကို ကူညီမယ့္လက္တစ္ဖက္အတြက္

အတၱေတြေသးက်ဴံ႕တတ္ရင္ၿပီးၿပီပဲ….


ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ

ဒီကေန႔ထက္ပုိေကာင္းတဲ့ ကမာၻၾကီးကုိ

သမီးတုိ႔ကိုေပးထားခဲ့ဖုိ႔

ဦးေလးတုိ႔အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစားပါ့မယ္….

ေနာက္ဆုံးေတာ့

ကေလးငယ္ေတြဟာ ရင္က်က္မႈေတြကုိပါသင္ၾကားေပးခဲ့ၿပန္ေပါ့….။



မုိးလႈိင္ည

Thursday, December 18, 2008

အမူးသမား

ေသြးၿပန္ေၾကာထဲက

ကဗ်ာကုိ

စာရြက္ေပၚေရးခ်ဖုိ႔…

ေဘးက်ပ္နံက်ပ္မနက္ခင္းထဲ

လက္ဘက္ရည္နဲ႔စီးကရက္ကုိေရြးမလား

လမ္းစရိတ္ကုိေတြးမလား

အလုပ္အကုိင္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ

ကဗ်ာဆရာလုိ႔ထည့္ေရးရင္

ေမာ္ၾကည့္လာမယ့္မ်က္၀န္းေတြကုိ

တစ္ခါတစ္ရံေၾကာက္မိပါရဲ႕

အဆုိးခ်ည္းသက္သက္ေလာကဓံကုိ

လည္းပင္းဖက္ၾကီးၿပင္းလာတဲ့ေကာင္ပါ

ရုိင္းတယ္ဆုိရင္လည္း ရုိင္းတယ္ေပါ့…

စိတ္ကုိ ပၿခဳပ္ထဲခဏခဏထည့္ထားတယ္

ရုပ္ကေတာ့လက္လြတ္စပယ္

လြတ္လပ္တယ္ဆုိၿပီး

အထင္မၾကီးလုိက္ၾကပါနဲ႔

ကုိယ့္အတၱကုိယ္

အၿမည္းၿပန္လုပ္ေနတဲ့ အမူးသမား

သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံး

ဒယီးဒယုိင္။


မုိးလႈိင္ည

Wednesday, December 17, 2008

ႏွစ္သစ္ကူး ေခါင္းေလာင္းသံ

ငယ္စဥ္က အၿဖစ္အပ်က္ပါ

ႏွစ္သစ္မွာ

ဖိနပ္အသစ္စီးတယ္

သီခ်င္းအသစ္နားေထာင္တယ္

စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔

ေလာကသစ္ၾကီးဆီကုိ သြားမယ္ေပါ့။


ခုအရြယ္ရလာေတာ့

ႏွစ္သစ္မွာ

ဖိနပ္အသစ္လည္း မစီးၿဖစ္

စိတ္လည္းမသစ္ လူလည္းမသစ္

နားေထာင္ရတဲ့ သီခ်င္းေတြကလည္းမသစ္


ေလာကသစ္ဆီကုိ ဘယ္လုိသြားရမယ္မသိ။


ဒီဇင္ဘာ ဒုိင္ယာရီေတြ ၿပန္ဖတ္မိေတာ့

ဒီဇင္ဘာမွာပဲ

ပီကာဆုိ ေၾကြခဲ့တယ္

ခ်ာလီခ်က္ပလင္ ေၾကြခဲ့တယ္

ဂြၽန္လင္ႏြန္ ေၾကြခဲ့တယ္

စြဲလန္းမိတဲ့ ေဆးဖက္၀င္ ပန္းပြင္ေလးေၾကြခဲ့တယ္။


ႏွစ္သစ္ကူးမွာ

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါးမူးမိတယ္

မၾကဳိက္ေသာ္လည္း မထူးဇာတ္ကုိ ဆက္ကမယ္

လူလူခ်င္း စာနာတဲ့ အေႏြးေငြ႕နဲ႔

ေအးစက္စက္ေန႔ေတြကုိ အန္တုမယ္

အသက္ဆက္ရွင္ဖုိ႔

သင္တန္းေလး ဘာေလးတက္ရမယ္။


ဇန္န၀ါရီဆီေရာက္ဖုိ႔ရာ

ဒီဇင္ဘာကုိ ေက်ာ္ၿဖတ္ရမွာ

အစဥ္အလာပဲေလ


ေသကြဲရွင္ကြဲေတြနဲ႔ ကမာၻမွာ

ေၾကကြဲစြာ ႏွစ္သစ္ကူးလုိက္ပါေတာ့မယ္။


ၾကည္ေမာင္သန္း

၂၀၀၂၊ ဇန္န၀ါရီ၊ မေဟသီ

ကဗ်ာ၁၀၀ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာကြယ္လြန္ၿခင္းစာအုပ္မွ

Monday, December 15, 2008

ေဖေဖာ္၀ါရီသုိ႔တမ္းခ်င္း (၃)


အဲဒါဟာ

ေၿခာက္ႏွစ္လုံးလုံး တယ္လီဖုန္းထဲမွာ

ပုန္းေအာင္းေနတဲ့အသံ

စာလုံးေရ ၁၃ လုံးနဲ႔ ခုိတစ္ေကာင္ေပးလာတဲ့

သ၀ဏ္လႊာအပုိင္းအစ

ငါဟာ

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဆုိတဲ့ က်ိန္စာတစ္ခြန္းကုိ

စိတ္လုိလက္ရရြတ္ဆုိဖူးခဲ့တယ္

ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္။

တမ္းခ်င္းအမွတ္(၃)ဆုိတာက

စားပြဲ၀ုိင္းေပၚဖြင့္ခ်လုိက္ရတဲ့

စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမဟုတ္ပါဘူး

FBI ရဲ႕ လူသိရွင္ၾကား၀န္ခံလုိက္ရတဲ့

ႏုိင္ငံေရးလက္၀င္လွ်ိဳမႈ မဟုတ္ပါဘူး

သားသတ္ရုံကုိဆြဲေခၚခံေနရတဲ့

ႏြားတစ္ေကာင္ရဲ႕ အသနားခံလႊာမဟုတ္သလုိ

ပုန္းေရွာင္ထြက္ေၿပးေနရတဲ့

စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ရဲ႕

ေၿခာက္ေၿခာက္ၿခားၿခားအိပ္မက္ဆုိးေတြလည္းမဟုတ္ဘူး…။

ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕

ဒုိင္ယာရီထဲက နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ရက္စြဲသက္သက္ရယ္ပါ…။

ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းမပါပဲ

ငါတုိ႔ေတြ ေၿခာက္ႏွစ္ၾကာခ်စ္သူေတြၿဖစ္ခဲ့ၾကသလုိ

မုန္းတယ္ဆုိတဲ့စာသားေတြမပါပဲ

ကပ္ကမာၻတစ္ခုလုံးေ၀းကြာသြားရပုံေတြေပါ့

……. ………. …………..

……… ……….. ………….

လြန္ခဲ့တဲ့ မုိးသည္းထဲမွာ

နင္ထီးကေလးေအာက္မွာငါမုိးခုိခဲ့ဖူးတယ္

အဲဒီမႈိင္းမႈိင္းညဳိ႕ညဳိ႕ဇူလုိင္လတစ္ရက္ေလ

ငါရင့္ထဲကုိအခ်စ္လုိ႔အမည္တပ္ထားတဲ့

အဆိပ္အပ္တစ္စင္းစူးနစ္ခဲ့ေပါ့….

ေရႊရသ ဆုိတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ

ေကာ္ဖီမစ္နွစ္ခြက္ၿပဳိင္တူမွာေသာက္မိေတာ့

ငါ့ရင္ခုန္သံရစ္သမ္ေတြကေၿဗာင္းဆန္ၿပီးလွေနတယ္….

ေန႔ဘက္ဆုိရုံးစာေရး

ညဘက္ဆုိပုံႏွိပ္တုိက္အလုပ္သမား

နင္နဲ႔အတူတိမ္ၿပာၿပာညေနလွလွေတြရဖုိ႔

ငါရွင္သန္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးတဲ့ဘ၀ေလ

နင္အမွတ္ရေနပါ့မလား ေဖေဖာ္၀ါရီ

ဆူးေလ ကားမွတ္တုိင္ထိပ္မွာရပ္

၄၅ ကားၾကီးေပၚကဆင္းလာမယ့္

နင္ေၿခဖမုိးေလးေတြကုိငါမွတ္သားထားဖူးတယ္

ရုိးရုိးသားသားပါပဲ

နင့္ေၿခသန္းတုတ္တုတ္ေလးကေန

လႈိင္းတြန္႔ေနတဲ့ဆံႏြယ္ဖ်ားေတြအထိ

ငါအခ်စ္ၿပယ္ခဲ့တာဘယ္ေနရာမွမရွိခဲ့ပါဘူး

(အခုေတာ့လည္း ေခတ္ကာလအရ

နင္ဆံပင္ေတြေကာက္လုိက္ေၿဖာင့္လုိက္…)

အိပ္မက္ကုိထုဆစ္မိလုိ႔

မေအာင္မၿမင္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ငါ….

ခ်စ္သူဆီပ်ံသန္းမလာႏုိင္တဲ့ညေနေတြထဲ

ငါဘယ္လုိေၾကကြဲေနလည္းနင္အသိပဲ

ေဖေဖာ္၀ါရီ

ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္မွ

ငါ့တစ္ဘ၀လုံးအေမွာင္က်သြားေစမယ့္စကား

`နင္နဲ႕ငါသမီးရည္းစားမဟုတ္ဘူးလုိ႔´

နင္ေၿပာထြက္ခဲ့တယ္ေနာ္…

ရွန္ဟိုင္းကုန္တုိက္ေအာက္မွာ

ၿပႆနာေတြအၾကီးအက်ယ္တက္ၾကတုန္းက

နင္က တၿခားေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ကုိဆြဲၿပီး

တကၠဆီတစ္စီးနဲ႕ေၿပးထြက္သြားတယ္

ပလက္ေဖာင္းေပၚကမ်က္လုံးအစုံစုံေတြေအာက္မွာ

ငါအဲဒီေနရာတင္လဲေသဖုိေကာင္းပါတယ္….

အရင္က

ရုိးသားၿဖဴစင္ဖူးတဲ့နင္က

ေငြေၾကးကုိနတ္ဘုရားလုိကုိးကြယ္သြားတဲ့ေန႔

`ပိုက္ဆံမရွိပဲ သူမ်ားသားသမီးကုိလုိက္မၾကဳိက္ရဘူးလုိ႔´

နင္ငါ့ကုိေၿပာထြက္ခဲ့တယ္။

မွ်တတဲ့စိတ္ထားနဲ႔

နင့္အေပၚထားတဲ့ႏႈိင္းရမဲ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ

ငါ့သိကၡာ ငါ့သီလက

ဘ၀အာမခံခ်က္မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား…

ပုိက္ဆံအိတ္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ေကာင္ေတြမွ

လင္ေကာင္းသားေကာင္းလုိ႔

နင့္ကုိ ဘယ္ပါတ္၀န္းက်င္က

သင္ၾကားထားသလဲေဖေဖာ္၀ါရီ…

ကဗ်ာဆရာဆုိတာ

ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းပါမစ္မဟုတ္ဘူး

အာဏာပုိင္ကုိလက္သိပ္ထုိးထားၿပီး

အခြန္ေရွာင္ႏုိင္မယ့္လုပ္ငန္းလုိင္စင္မဟုတ္ဘူး

တရားမ၀င္ေလာင္းကစားေတြနဲ႔

ေၿမေအာက္စီးပြားေရးသမားေတြလုိေတာ့

ေထာင္တန္ေတြအုပ္လုိက္ခါးၾကားထုိးမထားႏုိင္ပါဘူး….

ဒါေပမယ့္

မဂၤလာတရားနဲ႔အညီ ၾကီးပြားတုိးတက္ခ်င္တဲ့ေကာင္ပါ

ဘ၀မွာ ငါမၾကဳိးစားပဲဘယ္ႏွစ္ခါေနဖူးလုိ႔လဲ

ငါက ဗုဒၵဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ေလ

ဥစၥာဓနသာအင္အားဆုိၿပီး

ေတာရုိင္းတိရစာၧန္၀ါဒ

ငါဘယ္လုိက်င္႔္သုံးလုိ႔ရမွာလည္း

အတၱေတြမၾကီးတတ္တာနဲ႔မင္းတုိရဲ႕ေခတ္မွာ

လူရာမ၀င္ၿဖစ္ခ်င္လည္းၿဖစ္ေစေတာ့…

ငါ့အသက္ (၂၂) တုန္းကေတာ့

နင့္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔

မေလးရွားသြား အလုပ္လုပ္ဖုိ႔

ငါၾကဳိးစားခဲ့ဖူးတယ္….

အဲဒီကႊ်န္ေစာ္နံတဲ့အေတြးက

နင္နဲ႔ေ၀းၿပီးတဲ့ေနာက္ငါ့ကုိအရွက္ရေစတာေပါ့…

အခု

နားစည္ေတြၿဖတ္တုိက္လာတဲ့ေလသံမွာ

နင္က

နယူးေယာက္ကေန ဒူဘုိင္းအထိ

တုိက်ဳိကေန ဆုိလ္း

ပဲရစ္ကေန ေမာ္စကုိ

ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈရွိရာခရီးရွည္ခ်ီတက္သြားမယ္တဲ့….

၂၁ ရာစုေခတ္မွာေတာ့

နင္လည္းဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းၿဖစ္ၿပီေပါ့…

ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြ

လက္နက္ေမွာင္ခုိေတြ

ဘာမွန္းညာမွန္းမသိေရနံေၾကာင့္

အခ်ီၾကီးမိလုိက္တဲ့ အာရပ္သူေဌးးေတြၾကားထဲမွာ

နင္စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့

စတာလင္ေပါင္ယူရုိေဒၚလာ

ေငြစကၠဴစြန္ကေလးေတြ

စိတ္တုိင္းက်လႊတ္တင္ႏုိင္မယ္ေပါ့

သူတုိ႔က နင္တစ္ကုိယ္လုံးကုိ

ေသြးစြန္းတဲ့အာဖရိကစိန္ေတြအလွဆင္ေပးႏုိင္ရဲ႕

ေစ်းၾကီးတဲ့ ဟုိတည္အခန္းေတြမွာ

စိတ္ၾကဳိ္က္အနားယူခြင့္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္

ဖယ္ရာရီၿပဳိင္ကားလွလွေတြလည္း

လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးႏုိ္င္တယ္

ငါကေတာ့ ငါခ်စ္တဲ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွာ

အမႈိက္ပုံထဲထုိင္ေနရသလုိေမွာင္လည္းေမွာင္

မြန္းလည္းမြန္းက်ပ္နဲ႔

အသက္က ၂၆မွာ ငါ့ကုိယ္ငါေသခ်ာၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။

ငါ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက ဘယ္ေတာ့မွထြက္ခြာမသြားဘူး

ေတာက္ပလာမယ့္အနာဂတ္ေတြကုိ

ငါ့၀င္ေငြထဲက ထမင္းတစ္၀က္ခဲြေၾကြးရင္း

ငါခ်စ္တဲ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕အေၾကာင္းေၿပာၿပရင္း

သဗၺညဳတေလးဆူရဲ႕ဓါတ္ေတာ္ေတြ

ဌာပနာပူေဇာ္ထားတဲ့သိဂၤိုတၱရကုန္းေတာ္ကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔

အခုခ်ိန္မွာ ဇာတာဆန္းလဂ္ညႈိးမွိန္ေနရတဲ့

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕အရွိန္အ၀ါေတြၿပန္လည္ေတာက္ပလာဖုိ႔

ငါ့အသက္ ငါ့၀ိဥာဥ္ ငါ့ႏွလုံးေသြးဟာ

ေရႊတိဂုံေၿခေတာ္ရင္းမွာ

သူရဲေကာင္းေတြ အာဇာနည္ေတြ

သံဃာေတာ္အရွင္ၿမတ္ေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြနဲ႔အတူ

လဲေလ်ာင္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရခ်င္တယ္…။

ဒီအသက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔မွ်မလုံေလာက္ခဲ့ရင္

ေရႊတိဂုံရဲ႕အရိပ္အာ၀ါသမွာ

အခါခါၿပန္ရွင္အခါခါၿပန္ေသပါရေစ…

အဲဒီ႔

အမ်ဳိးသားေရးမာန္ေတြနဲ႕

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕အေမွာင္ညထဲ

ငါဒီကဗ်ာကုိေရးၿခစ္မိခဲ့ပါရဲ႕…

အမွားပါရင္လည္းခြင့္လႊတ္ထားခဲ့ေပါ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ….။

မုိးလႈိင္ည

ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ။ ၀င္ေငြစံခ်ိန္တင္ရင္ အမွတ္စဥ္ တစ္ႏွစ္သုံးထုိးၿပီး

ရုိက္တတ္တဲ့ေဟာလိ၀ုဒ္ဇာတ္လမ္းတြဲလုိမဟုတ္ရပါဘူး

အေရွ႕ေတာင္အာရွက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕

ရင္ထဲကေဆးေရာင္စုံပုံရိပ္ေတြပါ

ကဗ်ာခ်စ္သူေတြနဲ႔ခံစားမႈမွ်ေ၀ဖုိ႔ရည္ရြယ္ပါတယ္။

Saturday, December 13, 2008

ရန္ကုန္

မေရာက္ဖူးခင္ကတည္းက

ငါမုန္းေနတဲ့ၿမဳိ႕ဟာရန္ကုန္ေပါ့

ငါအေရာက္ဖူးခ်င္ဆုံးၿမဳိ႕ဟာလည္း

ရန္ကုန္ပဲၿဖစ္ၿပီး…

ငါ့ေအာင္ၿမင္မႈကုိ အၿပည့္အ၀ရယူႏုိင္မယ့္ၿမဳိ႕လုိ႔

ငါယုံၾကည္ရာၿမဳိ႕ဟာလည္း

ရန္ကုန္ပါပဲေလ။


ရန္ကုန္ေရ… မိတ္ေဆြၾကီးေရ

မင္းရဲ႕ေၿမဆြဲအားေပၚမွာ

ငါရပ္တည္ခဲ့ပုံေတြကုိအမွတ္ရစြာနဲ႔

ခုလုိေရးမိပါရဲ႕။

နီးနီးေလးကုိ ေ၀းေ၀းၿဖစ္ေအာင္ေမာင္းပုိ႔တဲ့

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ၾကီးရဲ႕ သုံးဘီးသမားေတြဟာ

ငါ့မုန္းတီးမႈကုိ

စတင္အတည္ၿပဳေပးလုိက္သလုိပါပဲ


ကုန္တုိက္ေအာက္မွာ

ေၿခာက္ကပ္ေနတဲ့ လင္းပုိင္အေသကုိ

ေဇာက္ထုိးဆြဲလုိ႔

အထဲက အဆီေတြတစ္စက္ၿပီးတစ္စက္က်

လင္းပုိင္ဆီထုတ္ၿပီးေရာင္းခ်ေနပုံဟာ

ငါမုန္းတဲ့

လူအေတြကုိ လွည့္ဖ်ားတဲ့

ရန္ကုန္ပါပဲေလ။


ရန္ကုန္ကုိ ငါမုန္းတယ္

ဘယ္အခ်ိန္ထိ မုန္းခဲ့သလဲဆုိရင္

သူ႔ကုိ ေမတၱာသက္၀င္မခ်စ္ခင္အထိေပါ့

ပညာရယ္ ၾသဇာရယ္ အသၿပာရယ္

တစ္ခုခုမပါရင္

ရန္ကုန္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရပ္တည္ဖုိ႔ရာ

မၿဖစ္ႏုိင္ပါဘူး

မင္းနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ဒီလုိ

ၾကားခဲ့ဖူးတယ္ ရန္ကုန္ေရ။


ရန္ကုန္ေရ

မင္းဟာေၿမြေပြးေတြကုိလက္ခံထားရသလုိ

ရႊ႕ံရုပ္ေတြကုိလည္း လက္ခံထားရရဲ႕

မင္းဟာဘဏ္တုိက္ၾကီးေတြကုိ လက္ခံထားရသလုိ

သူေတာင္းစားေတြကုိလည္း လက္ခံထားရရဲ႕

မင္းဟာ

ေရွးအဖုိးၾကီးမ်ားကုိလက္ခံထားရသလုိ

ကမာၻမွာအေတာ္ဆုံး ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာေတြကုိလည္း လက္ခံထားရေပရဲ႕

ညညဆုိ

ေၿမြေပြးေတြ ႏုိက္ကလပ္ကုိ တေရြ႕ေရြ႕တြားသြားၾက

ရႊ႕ံရုပ္ေတြက ပင္လယ္ထဲ ဒုိင္ဗင္ထုိးၾက

ေန႔ေန႔ဆုိ

ဘဏ္တုိက္ၾကီးေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾက

ငရဲၿပည္သြားမယ့္လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တုိးလုိ႔

ေကာင္းကင္ဘုံသြားမယ့္ ဘတ္စ္ကားၾကီးေတြတစ္စင္းၿပီးတစ္စင္း

ထုိးဆုိက္လုိ႔

ေရွးအဖုိးၾကီးေတြက ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး ၿပဳံးလုိ႔

ေအာ္- ရန္ကုန္

ညည ေဖာင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္

မဟာဗႏၵဳလလမ္းေပၚ ငါေလွ်ာက္ရင္း

နီယြန္မီးေရာင္ေအာက္က

ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕ေလထုကုိရႈသြင္းရင္း

အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သုိ႔ဆုတ္ေလာ့ဆုိတဲ့

စာသားကုိ မဆီမဆုိင္ သတိရမိေပရဲ႕


ညထဲ

အမႈိက္ကား၀င္လာေတာ့

က်ီးကန္းေတြခုန္ဆင္းလာတဲ့ အခ်ိန္

လမ္းေဘးကေဖးဆုိင္မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထုိင္လုိ႔

ဒီလုိနဲ႔

မင္းကုိငါ အေၾကာင္းၿပခ်က္မရွိဘဲ

ေမတၱာသက္၀င္မိတာပါ….။


ေနမ်ဳိး


(လူၿဖစ္ရတာေကာင္းတယ္)ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္မွ

Wednesday, December 10, 2008

ငါလည္းတစ္ေန႔

ေခ်ာင္းရုိက္ခံရတာကုိ

ဘယ္လုိလက္တုံ႕ၿပန္မွာလဲ

ေလာကဓံဆုိတာ ဒီလုိပါပဲ

စိတ္အားငယ္စရာေတြၾကားမွာ

ၿပက္ရယ္ၿပဳစကားေၿပာတတ္သူ

ၿငိတြယ္စိတ္ၾကီးမား

အားသြန္ခြန္စုိက္လြမ္းရတာလည္း

အရသာတစ္မ်ဳိးပါပဲ

တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္

ေနာက္တစ္ေယာက္

ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္

လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းၾကီးထဲ ေပ်ာက္ကြယ္

ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ခဲ့

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်

ဆက္ဆံေနရတာက

လူရႊင္ေတာ္ေတြ

လူၿပက္ေတြ

ခက္ခက္ခဲခဲရယ္ေမာခဲ့ရ

ေၿခကုန္လက္ပန္းက်


ေနာက္ဆုံးခရီး

ေခါင္းတုိင္က မီးခုိးေတြ

`ေလၿပင္းထဲက ဖေယာင္းတုိင္´ေၿပာေၿပာ

`ေလၿပင္းထဲက ဖုန္မႈန္႔….´ေၿပာေၿပာ

ၿပာက်ခဲ့တာ

ေသခ်ာပါတယ္။


ၾကည္ေမာင္သန္း

ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၀၀၆၊

မေဟသီမဂၢဇင္း

Monday, December 8, 2008

ဂုဏ္သေရရွိ ေန႔လည္စာ

Sunday, April 8, 2007
ဂုဏ္သေရရွိ ေန႔လည္စာ
Posted by မုိးလႈိင္ည at 11:29 PM

အ၀စားထမင္းဆုိင္ေလးမွာ
ငါးရာတန္အႏြမ္းႏွစ္ရြက္နဲ႔
ကြၽန္ေတာ္မာန္တက္ေနတယ္။
(အေဖဘာဟင္းနဲ႔စားမလဲ)
လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ
ဒီအသံကုိဒီတစ္ခါပဲၾကားဖူးတာ
ကိုယ္႔နားကကိုယ္႔ကိုၿပန္မယုံခ်င္ဘူး….။

(မင္းထမင္းစားရမွာ ငါမ်ိဳမက်ပါဘူးကြာ)
တဲ႔ အေဖက
ကြၽန္ေတာ္ရုိးရိုးသားသားရွာေဖြထားတဲ႔
စာမူခပုိက္ဆံပါအေဖ......။

ဘ၀မွာကုိယ္၀ါသနာပါတဲ႔အလုပ္ကုိ
လုပ္ခြင္႔ရတဲ႔ကံတရားကလူတိုင္းမရၾကဘူးလို႔
ရုံးစာေရးအေဖက သက္ၿပင္းရွည္ခ်ၿပီးေၿပာတယ္
အေဖေကာ
၀ါသနာပါတဲ႔အလုပ္ကိုလုပ္ခြင္႔ရသလား
လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကုိေကာအေဖ၀ါသနာပါလား
ကြၽန္ေတာ္မစဥ္းစားအားပါဘူး
ခ်စ္သူနဲ႔ေလွ်ာက္လည္ဖုိ႔ အေဖအိတ္ထဲက
ေထာင္တန္တစ္ရြက္အလစ္ႏွဳိက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ေကာင္
ေက်ာင္းလခေတြကိုလိမ္ေတာင္းၿပီး
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘီယာေသာက္ပစ္တဲ႔ေကာင္
အခုေန႔လည္စာမွာေတာ႔
ကုိယ႔္ကုိယ္ကုိ တစ္ခါ၀င္႔ၾကြားမိတိုင္း
ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိတစ္ခါၿပန္ရွက္ရေနတယ္ .......အေဖ။

မိုးလွဳိင္ည

အေဖ့ရဲ႕ ၅၄ ႏွစ္ေၿမာက္ေမြးေန႔ကုိ ဒီကဗ်ာနဲ႔ ပူေဇာ္ပါရေစ...အေဖ။

Saturday, December 6, 2008

ဒီဇင္ဘာ…

ဒီဇင္ဘာ…

အခုေတာ့
ငါ့ ဒီဇင္ဘာမွာ မင္းနာမည္ပါလာၿပီ…စေန
ခဏခဏ ေမ့ေလ်ာ့တတ္တဲ့ငါ့အတြက္
ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ထဲက
ဒီဇင္ဘာရွစ္ ရက္ဆြဲထဲမွာ မင္းနာမည္ထည့္သြင္းလုိ႔
ဒီဇင္ဘာေရ…
ငါ့စေနမေလးဆီကုိ
ဘ၀ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းေတြအၿပည့္သယ္ေဆာင္သြားေပးပါ…
ဒီဇင္ဘာေရ
လမ္းေတြေပၚႏွင္းေတြရြာက်သလုိ
ဘ၀ရဲ႕ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္ၿခင္းေတြ
ငါ့စေနမေလးဆီက်ေရာက္ပါေစ…
ဒီဇင္ဘာေရ
မင္းရဲ႕မနက္ခင္းေနၿခည္ေတြက
ေသြးေၾကာေတြေႏြးေထြးေစသလုိ
ငါ့စေနမေလးဆီကုိ
ေႏြးေထြးတဲ့ေမတာတရားေတြအစဥ္အၿမဲေပးအပ္ပါ။

Thursday, December 4, 2008

အနည္းလုိ အမ်ားစားေၿခ

စိတ္ကုိ တူးဆြခဲ့၊

တစ္ဘ၀လုံးလုံး

အဖူးရယ္၊ အဖူးရယ္အညႊန္႔ရယ္လုိ႔မတက္

အိပ္မက္ေတြ မက္ရတာေတာင္ မေၿဖာင့္တန္းခဲ့၊

ဘယ္လုိ သံသရာလမ္းေတြကမ်ား

ေကြ႕ေကာက္ခဲ့ပါသလဲ

ရင္မွာ ရထားမဆုိက္တာၾကာၿပီ။

တုိ႔ေတြ

ေ၀းခဲ့ၾကတယ္

တုိ႔ေတြ

ေ၀းခဲ့ၾကတယ္

အေၿပးအလႊား ေ၀းခဲ့ၾကရတယ္။

ငါတုိ႔ အလြမ္းေတြ

ခ်င္းခ်င္း နီရဲေအာင္ကုိပဲ

တုိေတြ

ေ၀းခဲ့ၾကရတယ္၊

တုိ႔ေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ၾကည္ညဳိႏုိင္ေလာက္ထိသာပါ၊

တုိေတြ

တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္

ဒီတည္ေဆာက္မႈေတြဟာ

ေမွာက္ေမွာက္မွားမွားေတြပါလား

ဒီ…

တည္ေဆာက္မႈေတြဟာ

စြန္းစြန္းထင္းထင္း အဖိတ္အစဥ္ေတြပါလား

ဒီ…

တည္ေဆာက္မႈဟာ

ပ်က္ပ်က္ယြင္းယြင္းေတြပါလား

ဒီတည္ေဆာက္မႈဟာ

ၿမင့္ၿမင့္မားမား စြန္႔စားမႈေတြလား

ဒါေၾကာင့္ပဲ ၿဖစ္ရမယ္

ငါတုိ႔ေတြ

အႏုပညာတပ္ဦးက

ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ခဲ့ၾကရတာ၊

ငါတုိ႔ေတြ

ေ၀းခဲ့ၾကရတယ္

လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးကုိပဲ ေ၀းခဲ့ၾက၊

အနီးကပ္ အေ၀းေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနခဲ့ၾက၊

တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿပီးသား

ဘယ္လုိေၾကာင့္မ်ား

ငါတုိ႔ေတြ ေ၀းခဲ့ၾကရ၊

ငါတုိ႔ေတြ

ေ၀းၿပီးရင္း ေ၀းေ၀းလာေနၾကၿပီ

တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆာေလာင္

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ငတ္ရင္း၊

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိ ဆာေလာင္ရင္း

တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကုိလြမ္း၊

ငါတုိ႔ေတြမွာ

ဘာသာစကားကြဲၿပားၿခားနားမႈေတြ မရွိ

ငါတုိ႔ေတြမွာ

အသားေရာင္ ၿခားနားမႈေတြမရွိ

ငါတုိ႔ေတြမွာ

တုိင္းၿပည္ၿမဳိ႕ရြာ ႏုိင္ငံၿခားနားမႈမရွိ

ငါတုိ႔ေတြမွာ

ေသြးသားေတြသာ ရွိခဲ့ၾက။

ငါတုိ႔ေတြ

ၿမတ္ႏုိးဖြယ္အခ်ိန္ေတြကုိ ၿမတ္ႏုိးမိဆဲ

အလြမ္းရယ္

အလြမ္းဆီ လာခဲ့ပါေတာ့

သံတမန္နည္းနဲ႔ေတာ့

ဘယ္လုိမွ မေၿဖရွင္းႏုိင္ပါဘူး။


ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ ရသစုံမဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၀၊ ေအာက္တုိဘာ)

Tuesday, December 2, 2008

ငါ့ကုိယ္ငါ တစ္၀က္တိတိမုန္းတယ္

သမၼတနစ္ဆင္ဟာ

သူ႔ရန္သူေတာ္စာရင္းမွာ

သူနာမည္ ပထမဆုံးေရးၿခစ္ခဲ့ရသလုိ

ဒီေန႔မွာငါ့ကုိယ္ငါမုန္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ

ေရးၿခစ္ခဲ့ရၿပီ။

ပထမဆုံးငါဟာအလြန္အမင္းမာနၾကီးတတ္တာပဲ

တခ်ဳိ႔အခ်ိိန္ေတြမွာ အဲဒီမာနက

သိပ္အသုံးက်ၿပီး

တခ်ဳိ႕အခ်ိန္ေတြမွာ မုိက္မဲလြန္းရာက်တယ္..

အဲဒီအတြက္ ငါ့ကုိယ္ငါတစ္၀က္တိတိမုန္းတယ္

ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိတဲ့ငါဟာ

တစ္ခါတစ္ခါ လူရာမ၀င္ခ်င္ၿပန္ဘူး

အဲဒီ ဒုတိယအခ်က္အတြက္လည္း

ငါ့ကုိယ္ငါ တစ္၀က္တိတိမုန္းတယ္

မေသခ်ာတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔

ငါ့ေလာင္းကစားလုပ္ပစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ေၾကာင့္

ငါ့မိခင္ရဲ႕ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တခ်ဳိ႕ေၾကပ်က္ခဲ့ရတယ္

အဲဒီအတြက္လည္း ငါ့ကုိယ္ငါ တစ္၀က္တိတိမုန္းတယ္

ကမာၻၾကီးကုိ ခ်စ္ၿမတ္ႏုိးစြာအလုပ္အေကၽြးၿပဳလုိၿပီး

ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေခြးအတစ္ေကာင္လုိ

ကမာၻၾကီးကုိ ဆူဆူညံညံ မာန္မဲခဲ့တာလည္းငါပဲ

အဲဒီအတြက္ ငါ့ကုိယ္ငါတစ္၀က္တိတိမုန္းတယ္

ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လဲၿပဳိမတတ္ဆုိေပမယ့္

အားနည္းတဲ့ဘက္က ရပ္တည္ခ်င္ခဲ့တာလည္းငါပဲ

အင္အားနည္းလြန္းလို႔ ငါေဖးကူခ်င္တဲ့သူေတြက

ငါ့ကုိၿပန္ထူၿပီး ဟားေတာ့ အရွက္ရခဲ့တဲ့အတြက္လည္း

ငါ့ကုိယ္ငါ တစ္၀က္တိတိမုန္းမိတယ္

အမွန္တရားအတြက္ ဓားတစ္လက္ဆုိၿပီး

တစ္ခါတစ္ရံ တရားပ်က္ခဲ့တာလည္းငါပဲ

ငါ

ငါ

ငါ…ငါ

အဲဒီငါေတြအထပ္ထပ္ကလည္း

ငါ့ကုိယ္ငါမုန္းတဲ့အခ်က္ပဲ…

ငါကပုထုဇဥ္စစ္စစ္ပါ

အဲဒီအတြက္ငါ့ကုိယ္ငါတစ္၀က္တိတိမုန္းၿပီး

က်န္တစ္၀က္က ငါ့ကုိယ္ငါခ်စ္တတ္ေသးတယ္

အထက္ပါစကားလုံးေတြက

ငါ့ကုိယ္ငါတစ္၀က္တိတိမုန္းမိတဲ့အေၾကာင္းမ်ားဆုိပါေတာ့..။


မုိးလႈိင္ည

LG ကဗ်ာဆရာႏွင့္ တယ္လီဖုန္းစကား

ခက္ၿပီ

ကၽြန္ေတာ္မွက်ားကစားသလုိ စကားလုံးေတြကုိမေရႊ႕တတ္တာ

ဒါဆုိကဗ်ာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ခက္ၿပီ

ခက္လွပါလား ဘရားသားအင္ေလာရယ္။

ေဟာဗ်ာ

ပုံသ႑န္ထဲမွာ အေၾကာင္းအရာရွိတယ္လား

အေၾကာင္းအရာေတြဟာ အေၾကာင္းအရာမဟုတ္ဘူးေပါ့

ဒါဆုိဘယ္လုိလုပ္ရပါ့၊ခက္ၿပီ

ခက္လွပါလား ဘရားသားအင္ေလာရယ္။

အသစ္

ဟုတ္ၿပီ၊ အသစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္

အသစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳဆုိတယ္

ဘယ္လုိသစ္ရမယ္မသိတာတစ္ခုပဲ။

သေကၤတေတြသိပ္မသုံးရဘူးဟုတ္လား

နိမိတ္ပုံေတြကုိလည္း အားမကုိးနဲ႔ ဟုတ္လား

ကဗ်ာဆုိတာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ တည္ေဆာက္ယူရတဲ့အရာ

ဥပမာ၊ အရင္းရွင္၀ါဒ၊ ကြန္ၿမဴနစ္၀ါဒတုိ႔လုိ

ကဗ်ာ၀ါဒရွိရမွာေပါ့။

ဘာသာစကားဟာ သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕ အလုိဆႏၵအတုိင္း

ၿဖစ္ေပၚလာတယ္လုိ႔ မခံယူပါနဲ႔

ဟုတ္ကဲ့။

ကဗ်ာထဲမွာေလသံေတြေၿပာင္းလဲေရာေထြးေနရမယ္

ငါ၊ သူတပါး၊ ေယာက်ာၤး၊ မိန္းမ၊ မယ္သီလရင္ မခြဲရဘူး

ကဗ်ာဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဥပေဒအၿပင္ဘက္မွာ ရွိေနရမယ္

ခံစားခ်က္၊ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္ေတြကုိၿငင္းပယ္ရမယ္

ယုတၳိေဗဒကုိ ထည့္မတြက္နဲ႔

အစဥ္အလာကဗ်ာေရးထုံးကုိ လႊင့္ပစ္လုိက္

ေဟာဗ်ာ၊ ဒါဆုိဘယ္လုိလုပ္ရပါ့၊ခက္ၿပီ

ခက္လွပါလား ဘရားသားအင္ေလာရယ္

ကၽြန္ေတာ္ကေရွးေဟာင္းေမာ္ဒန္သမားပါ။

ပုံသ႑န္အသစ္

ကဗ်ာဆုိတာစကားလုံးေတြရဲ႕ ရုပ္၀တၳဳအစုအေ၀းၾကီးပဲ

ပုံသ႑န္သစ္ရမွာေပါ့

ဟုတ္ၿပီ၊ ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္

ပုံသ႑န္အသစ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံတယ္

ပုံသ႑န္၀ါဒကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထူေထာင္ၾကမယ္ေပါ့

ဥပမာ

ဟုတ္ၿပီ၊ ဥပမာ

ကၽြန္ေတာ္ခ်ေရးလုိက္မယ္ေနာ္

က ကာ

ကိ ကီ

ကု ကူ ေက ကဲ

ကဲ ေက ကူ ကု ကီ ကိ ကာ က

ေတာပင္ေတာလုံးႏွံ႕ပါလုိ႔ေလ

ေဟာဗ်ာ့။

ကား ကံ ေကာ္ ေကာ့

ေကာ့ ေကာ္ ကံ ကား

စည္းနဲ႔၀ါး စည္းနဲ႔၀ါး

အင္း….။

တံတ်ာေတရွင္

ႏုပ်ဳိစဥ္က

စည္းနဲ႔၀ါး…စည္းနဲ႔၀ါး

စည္းနဲ႔၀ါးေလး…စည္းနဲ႔

ခက္ၿပီ။


ပုိင္စုိးေ၀

၁၈.၄.၂၀၀၆

ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း

Monday, December 1, 2008

သူစိမ္း

အဆုံးစြန္ဆုံး ၿမဳိ႕တစ္ၿမဳိ႕ကုိေရာက္ခဲ့တုန္းက

ေဒသခံေတြက သူတစ္စိမ္းလုိၾကည့္တယ္

ငါက သူစိမ္းပဲ….။

မ်က္လုံးအေရာင္က

ေကာင္မေလးေတြကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တာလား

သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့…

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္

ပုိက္ဆံက အဲဒီထက္ပုိေသခ်ာတယ္….။

ငုိမေနပါနဲ႔ေတာ့

အဲဒီနာက်င္ၿခင္းဟာအတုၾကီးပါ…

ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္တဲ့နာက်င္ၿခင္းကမွအစစ္

အဲဒီအတြက္လည္း ငုိေကြၽးဖုိ႔မလုိအပ္ဘူး

ဒီကေန႔ၿဖစ္ေနတာေတြအားလုံး

မေန႔ကၿဖစ္ၿပီးသားေတြနဲ႔ သိပ္မထူးၿခားဘူးမုိ႔လား

အဓိပါယ္ကုိ ေဆးထပ္သုတ္ထားလုိက္ပါ…

ခင္ဗ်ားမဟုတ္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူး၊

ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာမဟုတ္ဘူး၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူး၊

သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပဲ….။


မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...