အဲဒါဟာ
ေၿခာက္ႏွစ္လုံးလုံး တယ္လီဖုန္းထဲမွာ
ပုန္းေအာင္းေနတဲ့အသံ
စာလုံးေရ ၁၃ လုံးနဲ႔ ခုိတစ္ေကာင္ေပးလာတဲ့
သ၀ဏ္လႊာအပုိင္းအစ
ငါဟာ
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဆုိတဲ့ က်ိန္စာတစ္ခြန္းကုိ
စိတ္လုိလက္ရရြတ္ဆုိဖူးခဲ့တယ္
ေဖေဖာ္၀ါရီရယ္။
တမ္းခ်င္းအမွတ္(၃)ဆုိတာက
စားပြဲ၀ုိင္းေပၚဖြင့္ခ်လုိက္ရတဲ့
စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းမဟုတ္ပါဘူး
FBI ရဲ႕ လူသိရွင္ၾကား၀န္ခံလုိက္ရတဲ့
ႏုိင္ငံေရးလက္၀င္လွ်ိဳမႈ မဟုတ္ပါဘူး
သားသတ္ရုံကုိဆြဲေခၚခံေနရတဲ့
ႏြားတစ္ေကာင္ရဲ႕ အသနားခံလႊာမဟုတ္သလုိ
ပုန္းေရွာင္ထြက္ေၿပးေနရတဲ့
စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ရဲ႕
ေၿခာက္ေၿခာက္ၿခားၿခားအိပ္မက္ဆုိးေတြလည္းမဟုတ္ဘူး…။
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဒုိင္ယာရီထဲက နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ရက္စြဲသက္သက္ရယ္ပါ…။
ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းမပါပဲ
ငါတုိ႔ေတြ ေၿခာက္ႏွစ္ၾကာခ်စ္သူေတြၿဖစ္ခဲ့ၾကသလုိ
မုန္းတယ္ဆုိတဲ့စာသားေတြမပါပဲ
ကပ္ကမာၻတစ္ခုလုံးေ၀းကြာသြားရပုံေတြေပါ့
……. ………. …………..
……… ……….. ………….
လြန္ခဲ့တဲ့ မုိးသည္းထဲမွာ
နင္ထီးကေလးေအာက္မွာငါမုိးခုိခဲ့ဖူးတယ္
အဲဒီမႈိင္းမႈိင္းညဳိ႕ညဳိ႕ဇူလုိင္လတစ္ရက္ေလ
ငါရင့္ထဲကုိအခ်စ္လုိ႔အမည္တပ္ထားတဲ့
အဆိပ္အပ္တစ္စင္းစူးနစ္ခဲ့ေပါ့….
ေရႊရသ ဆုိတဲ့လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေလးမွာ
ေကာ္ဖီမစ္နွစ္ခြက္ၿပဳိင္တူမွာေသာက္မိေတာ့
ငါ့ရင္ခုန္သံရစ္သမ္ေတြကေၿဗာင္းဆန္ၿပီးလွေနတယ္….
ေန႔ဘက္ဆုိရုံးစာေရး
ညဘက္ဆုိပုံႏွိပ္တုိက္အလုပ္သမား
နင္နဲ႔အတူတိမ္ၿပာၿပာညေနလွလွေတြရဖုိ႔
ငါရွင္သန္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးတဲ့ဘ၀ေလ
နင္အမွတ္ရေနပါ့မလား ေဖေဖာ္၀ါရီ
ဆူးေလ ကားမွတ္တုိင္ထိပ္မွာရပ္
၄၅ ကားၾကီးေပၚကဆင္းလာမယ့္
နင္ေၿခဖမုိးေလးေတြကုိငါမွတ္သားထားဖူးတယ္
ရုိးရုိးသားသားပါပဲ
နင့္ေၿခသန္းတုတ္တုတ္ေလးကေန
လႈိင္းတြန္႔ေနတဲ့ဆံႏြယ္ဖ်ားေတြအထိ
ငါအခ်စ္ၿပယ္ခဲ့တာဘယ္ေနရာမွမရွိခဲ့ပါဘူး
(အခုေတာ့လည္း ေခတ္ကာလအရ
နင္ဆံပင္ေတြေကာက္လုိက္ေၿဖာင့္လုိက္…)
အိပ္မက္ကုိထုဆစ္မိလုိ႔
မေအာင္မၿမင္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ငါ….
ခ်စ္သူဆီပ်ံသန္းမလာႏုိင္တဲ့ညေနေတြထဲ
ငါဘယ္လုိေၾကကြဲေနလည္းနင္အသိပဲ
ေဖေဖာ္၀ါရီ
ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္မွ
ငါ့တစ္ဘ၀လုံးအေမွာင္က်သြားေစမယ့္စကား
`နင္နဲ႕ငါသမီးရည္းစားမဟုတ္ဘူးလုိ႔´
နင္ေၿပာထြက္ခဲ့တယ္ေနာ္…
ရွန္ဟိုင္းကုန္တုိက္ေအာက္မွာ
ၿပႆနာေတြအၾကီးအက်ယ္တက္ၾကတုန္းက
နင္က တၿခားေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ကုိဆြဲၿပီး
တကၠဆီတစ္စီးနဲ႕ေၿပးထြက္သြားတယ္
ပလက္ေဖာင္းေပၚကမ်က္လုံးအစုံစုံေတြေအာက္မွာ
ငါအဲဒီေနရာတင္လဲေသဖုိေကာင္းပါတယ္….
အရင္က
ရုိးသားၿဖဴစင္ဖူးတဲ့နင္က
ေငြေၾကးကုိနတ္ဘုရားလုိကုိးကြယ္သြားတဲ့ေန႔
`ပိုက္ဆံမရွိပဲ သူမ်ားသားသမီးကုိလုိက္မၾကဳိက္ရဘူးလုိ႔´
နင္ငါ့ကုိေၿပာထြက္ခဲ့တယ္။
မွ်တတဲ့စိတ္ထားနဲ႔
နင့္အေပၚထားတဲ့ႏႈိင္းရမဲ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ
ငါ့သိကၡာ ငါ့သီလက
ဘ၀အာမခံခ်က္မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလား…
ပုိက္ဆံအိတ္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ေကာင္ေတြမွ
လင္ေကာင္းသားေကာင္းလုိ႔
နင့္ကုိ ဘယ္ပါတ္၀န္းက်င္က
သင္ၾကားထားသလဲေဖေဖာ္၀ါရီ…
ကဗ်ာဆရာဆုိတာ
ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းပါမစ္မဟုတ္ဘူး
အာဏာပုိင္ကုိလက္သိပ္ထုိးထားၿပီး
အခြန္ေရွာင္ႏုိင္မယ့္လုပ္ငန္းလုိင္စင္မဟုတ္ဘူး
တရားမ၀င္ေလာင္းကစားေတြနဲ႔
ေၿမေအာက္စီးပြားေရးသမားေတြလုိေတာ့
ေထာင္တန္ေတြအုပ္လုိက္ခါးၾကားထုိးမထားႏုိင္ပါဘူး….
ဒါေပမယ့္
မဂၤလာတရားနဲ႔အညီ ၾကီးပြားတုိးတက္ခ်င္တဲ့ေကာင္ပါ
ဘ၀မွာ ငါမၾကဳိးစားပဲဘယ္ႏွစ္ခါေနဖူးလုိ႔လဲ
ငါက ဗုဒၵဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ေလ
ဥစၥာဓနသာအင္အားဆုိၿပီး
ေတာရုိင္းတိရစာၧန္၀ါဒ
ငါဘယ္လုိက်င္႔္သုံးလုိ႔ရမွာလည္း
အတၱေတြမၾကီးတတ္တာနဲ႔မင္းတုိရဲ႕ေခတ္မွာ
လူရာမ၀င္ၿဖစ္ခ်င္လည္းၿဖစ္ေစေတာ့…
ငါ့အသက္ (၂၂) တုန္းကေတာ့
နင့္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔
မေလးရွားသြား အလုပ္လုပ္ဖုိ႔
ငါၾကဳိးစားခဲ့ဖူးတယ္….
အဲဒီကႊ်န္ေစာ္နံတဲ့အေတြးက
နင္နဲ႔ေ၀းၿပီးတဲ့ေနာက္ငါ့ကုိအရွက္ရေစတာေပါ့…
အခု
နားစည္ေတြၿဖတ္တုိက္လာတဲ့ေလသံမွာ
နင္က
နယူးေယာက္ကေန ဒူဘုိင္းအထိ
တုိက်ဳိကေန ဆုိလ္း
ပဲရစ္ကေန ေမာ္စကုိ
ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈရွိရာခရီးရွည္ခ်ီတက္သြားမယ္တဲ့….
၂၁ ရာစုေခတ္မွာေတာ့
နင္လည္းဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းၿဖစ္ၿပီေပါ့…
ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြ
လက္နက္ေမွာင္ခုိေတြ
ဘာမွန္းညာမွန္းမသိေရနံေၾကာင့္
အခ်ီၾကီးမိလုိက္တဲ့ အာရပ္သူေဌးးေတြၾကားထဲမွာ
နင္စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့
စတာလင္ေပါင္ယူရုိေဒၚလာ
ေငြစကၠဴစြန္ကေလးေတြ
စိတ္တုိင္းက်လႊတ္တင္ႏုိင္မယ္ေပါ့
သူတုိ႔က နင္တစ္ကုိယ္လုံးကုိ
ေသြးစြန္းတဲ့အာဖရိကစိန္ေတြအလွဆင္ေပးႏုိင္ရဲ႕
ေစ်းၾကီးတဲ့ ဟုိတည္အခန္းေတြမွာ
စိတ္ၾကဳိ္က္အနားယူခြင့္ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္
ဖယ္ရာရီၿပဳိင္ကားလွလွေတြလည္း
လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးႏုိ္င္တယ္
ငါကေတာ့ ငါခ်စ္တဲ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕မွာ
အမႈိက္ပုံထဲထုိင္ေနရသလုိေမွာင္လည္းေမွာင္
မြန္းလည္းမြန္းက်ပ္နဲ႔
အသက္က ၂၆မွာ ငါ့ကုိယ္ငါေသခ်ာၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ငါ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက ဘယ္ေတာ့မွထြက္ခြာမသြားဘူး
ေတာက္ပလာမယ့္အနာဂတ္ေတြကုိ
ငါ့၀င္ေငြထဲက ထမင္းတစ္၀က္ခဲြေၾကြးရင္း
ငါခ်စ္တဲ့ရန္ကုန္ၿမဳိ႕အေၾကာင္းေၿပာၿပရင္း
သဗၺညဳတေလးဆူရဲ႕ဓါတ္ေတာ္ေတြြ
ဌာပနာပူေဇာ္ထားတဲ့သိဂၤိုတၱရကုန္းေတာ္ကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔
အခုခ်ိန္မွာ ဇာတာဆန္းလဂ္ညႈိးမွိန္ေနရတဲ့
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕အရွိန္အ၀ါေတြၿပန္လည္ေတာက္ပလာဖုိ႔
ငါ့အသက္ ငါ့၀ိဥာဥ္ ငါ့ႏွလုံးေသြးဟာ
ေရႊတိဂုံေၿခေတာ္ရင္းမွာ
သူရဲေကာင္းေတြ အာဇာနည္ေတြ
သံဃာေတာ္အရွင္ၿမတ္ေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြနဲ႔အတူ
လဲေလ်ာင္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရခ်င္တယ္…။
ဒီအသက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔မွ်မလုံေလာက္ခဲ့ရင္
ေရႊတိဂုံရဲ႕အရိပ္အာ၀ါသမွာ
အခါခါၿပန္ရွင္အခါခါၿပန္ေသပါရေစ…
အဲဒီ႔
အမ်ဳိးသားေရးမာန္ေတြနဲ႕
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕အေမွာင္ညထဲ
ငါဒီကဗ်ာကုိေရးၿခစ္မိခဲ့ပါရဲ႕…
အမွားပါရင္လည္းခြင့္လႊတ္ထားခဲ့ေပါ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ….။
မုိးလႈိင္ည
ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ။ ၀င္ေငြစံခ်ိန္တင္ရင္ အမွတ္စဥ္ တစ္ႏွစ္သုံးထုိးၿပီး
ရုိက္တတ္တဲ့ေဟာလိ၀ုဒ္ဇာတ္လမ္းတြဲလုိမဟုတ္ရပါဘူး
အေရွ႕ေတာင္အာရွက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ရင္ထဲကေဆးေရာင္စုံပုံရိပ္ေတြပါ
ကဗ်ာခ်စ္သူေတြနဲ႔ခံစားမႈမွ်ေ၀ဖုိ႔ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ကြ်တ္....... ေကာင္းလုိက္တာ
ReplyDeleteဖတ္ရင္း..ေမွ်ာသြားတယ္
ဖန္သားျပင္ေပၚ ျမင္ရသလို
မ်က္စိထဲမွာ တစ္ကြက္ျပီးတစ္ကြက္ ျမင္ေယာင္မိေအာင္
အေရးအသားက ဆဲြေဆာင္သြားတယ္။
ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ကဗ်ာဆရာ....
ေလးစားပါတယ္ ကဗ်ာဆရာ...
ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ္ေနရပ္ကို မစြန္႔ပစ္၊ မခြါခ်င္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္ ကဗ်ာဆရာ... း)
ရင္ဘတ္နဲ႔ ဖတ္သြားတယ္ မိုးလိူင္ည။
ReplyDeleteငုတ္တုတ္ေမ့သြားတယ္
ReplyDeleteအသက္ရႈနည္းနည္းျပင္းသြားတယ္
သက္ျပင္းခပ္ရွည္ရွည္ခ်တယ္
- ၈ ရာသီဥတုေအာက္မွာ
ေရခဲေသတၱာထဲက ေရပုလင္းကိုယူေသာက္မိတယ္
ကိုယ္တုိင္မဟုတ္ေပမယ့္ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူေတာ့
ကိုယ္တုိင္ပဲ ထိလိုက္သလိုပဲ
သိပ္ကိုေရးတက္လြန္းေနတယ္ ကိုမိုးလိႈင္
ခင္ဗ်ား ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းထန္ေနဖို႕
ဆုေတာင္းေနရင္ ကဗ်ာဖတ္ခ်င္တာတခုတည္းပါဆိုတာကို
နားလည္ေပးဗ်ာ။
ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
ဆုိးသြမ္း
တမ္းခ်င္း(၃)ကို ဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ေမာသြားတယ္.. ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းမပါဘဲ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ ခ်စ္သူျဖစ္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာဆရာေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာက်င္ခဲ႔ရတဲ႔ ရက္စြဲေတြအေၾကာင္း ေဖေဖာ္၀ါရီ နားလည္ေပးႏုိင္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းမလဲေနာ္…။
ReplyDeleteတိုးတက္မႈေတြ ဆုတ္ယုတ္ေနေပမယ္႔ ဘာသာ သာသာနာ ထြန္းကားတဲ႔ေျမမွာ အႏုပညာမ်ိဳးေစ႔ေတြ စုိက္ပ်ိဳးရင္း ရွင္သန္ေနထုိင္သြားမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ကို ေလးစားတယ္… ေဒၚလာလက္ဖ်ားသီးေနတဲ႔ ဘ၀ထက္ ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ အပုိင္စားရထားတဲ႔ ဘ၀တစ္ခုက ပိုၿပီး ေနေပ်ာ္ ေသေပ်ာ္ပါတယ္ ကိုမိုးလႈိင္ရယ္…။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရျခားေျမျခားမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီတစ္ေယာက္ အဆင္ေျပပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ေဖေဖာ္၀ါရီ တမ္းခ်င္းေတြကို သေဘာက်ေပမယ္႔ ကဗ်ာဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားၿပီး ေရးရတာမို႔ တမ္းခ်င္း(၄)ကိုေတာ႔ မေမွ်ာ္ေတာ႔ပါဘူး။
ကဗ်ာထဲမွာေမ်ာသြားတယ္ ညီေလးေရ။
ReplyDelete