အဲဒီေန႔မနက္ေပါ့….
အိပ္ၿပန္ခ်ိန္ကုိိၾကဳိလင့္လာတဲ့ငွက္ကေလးေလ
ငါ့ၿမဳိ႕ပ်က္ထဲကုိ တစ္ေထာက္၀င္နားတယ္
`ၿမဳိ႔ၾကီးက ဘာလုိ႔ေဟာင္းေနတာလည္း´
`ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလုိ႔ပါ…သူငယ္ခ်င္းမေရ´
နံရံမွာတြယ္ကပ္ေနတဲ့
သစ္ပင္ေတြလုိ႔
ဒီၿမဳိ႕ထဲက လူငယ္ေတြဟာ
ဘယ္အခ်ိန္ခုတ္ထစ္ခံရမယ္မသိႏုိင္ခဲ့
အၿမဲသစ္လြင္ေနလွ်က္ေလ…
ကုိးရက္ကုိးလမွာ
99စေနနဲ႔ ငါတုိ႔ေတြဆုံၿဖစ္ခဲ့တယ္
ရင္ဘတ္ခ်င္းတူသူေတြရဲ႕
ကူးလူးလာတဲ့သံစဥ္ေတြၾကားမွာ
အၿမဲအမွတ္ရေနမယ့္
ကုိးရက္ကုိးလ99စေန……॥
မုိးလႈိင္ည
နံရံမွာတြယ္ကပ္ေနတဲ့
ReplyDeleteသစ္ပင္ေတြလုိ႔
ဒီၿမဳိ႕ထဲက လူငယ္ေတြဟာ
ဘယ္အခ်ိန္ခုတ္ထစ္ခံရမယ္မသိႏုိင္ခဲ့
အဲဒီစာသားေလးကို အရမ္းခံစားရတယ္ဗ်ာ...
လူငယ္ေတြရဲ ့ဘ၀ကို ေဖာ္သြားတာ အရမ္းထိမိလွပါတယ္ဗ်ာ....။
ReplyDeleteကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ကုိစုိင္းေလာဝ္ဝိန္း ေျပာသလိုပဲ။ အဲဒီ့အပိုဒ္ေလးက ရင္ထဲမွာ အရမ္းထိသြားတယ္။
ReplyDeleteကိုမိုးလႈိင္ညေရ - ရင္ဘတ္ခ်င္း တူသူေတြ စာရင္းထဲ ပါပါရေစဗ်ာ ...
ReplyDelete