Wednesday, April 16, 2008

အၾကမ္းထည္

အတိိတ္ကုိလြမ္းရတာထက္

ပစၥဳပန္ကုိ လြမ္းရတာဆုိေတာ့

အက်ကေလးကလည္း ခပ္နာနာ

အနံ႔ေလးမၿပယ့္ တၿပယ္နဲ႔

ဂုဏ္ေတာ္ကုိရြတ္ခဲ့ရ

လူအၿဖစ္ကလည္း

သရဲပုံၿပင္အေၿပာေကာင္းၿပီး

အိမ္ကုိေတာ့လုိက္မပုိ႔ဘူး

တစ္ေယာက္ကုိသစၥာရွိဖုိ႔

တစ္ေယာက္ကုိသစၥာမဲ့ခဲ့ရ

နဂုိရည္ေလးကုိေတာ့

အားနာပါးနာ

အႏုပညာကုိ ရဖုိ႔အတြက္

အႏုပညာကုိ သတ္ပစ္လုိက္ရ

ကာမအားေပးရုပ္ရုင္ေတြကုိ

အခ်ိန္ကုန္ဖုိ႔သုံးလုိက္ရ

သက္တမ္းတစ္၀က္စာရပ္တည္ဖုိ႔

သက္တမ္းတစ္၀က္ကုိ သင္ၾကားပစ္လုိက္ရ

ဤခရီးနီးသလား

အိပ္ရာက အခ်ိန္မွားထမိသလုိပဲ

ေရာက္သြားေတာ့လည္း မလင္းေသးဘူး

ကိန္းၾကီးခန္းၾကီး ႏုိင္လြန္းသူမ်ားကုိ

စိတ္ပါလက္ပါ အေလးၿပဳပါတယ္

ေခါင္းေခြ႔လုိ႔ရတဲ႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ုိင္ေတြရယ္…

အေတာင္အလက္မစုံခင္ကတည္းက

ေမြးထားရတဲ႕ ဥာဥ္ဆုိးကေလးကလည္း

နည္းနည္းေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္ကြယ္

ေသြးနဲ႕ကုိယ္သားနဲ႕ကုိယ္မုိ႔

ကုိယ့္အတၳဳပတၱိေလးဟာလည္း

၀င့္ၾကြားေနပါလိမ့္မယ္

ခႏၵာကုိခ်စ္တာလား

ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ဆီေ၀့ေ၀့သိကၡာကုိခ်စ္ရမလား

ငါလည္း အေတြးအေခၚအရည္က်ဲခဲ့တယ္

ခရီးသြားဟန္လႊဲ တံတားေလးေပၚက

မ်က္ေစ့ေလးစုံမွိတ္ၿပီး

ႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး

ခ်စ္တယ္ - ခ်စ္တယ္နဲ႕

ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးေအာ္တတ္တဲ႔

အရြယ္ေရာက္စ စေနသမီးေလးေတြကုိေတာ့

ဒီပြဲမွာမပါေစနဲ႕ေပါ့

သူရဲေကာင္းမလုိတဲ႔ပြဲမုိ႔

ၿခြင္းခ်က္နဲ႔လက္တြန္႔လုိ႔ရတယ္

မေတာ္တဆေလးေတြကုိ

တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုခ်ိတ္ထားမယ္

ဒီလုိကြ- ညီေလးရဲ႕

ဒုိင္ယာရီေရးတယ္ဆုိတာ

ခပ္ညံ့ညံ့ကိစၥ..။…။

ဇြန္မုိးသစ္

၂၆ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၄

နာမည္ပ်က္မရွိတဲ႔ အရုိင္းအစုိင္းကဗ်ာစုမွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။

No comments:

Post a Comment

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...