Sunday, February 17, 2008

အတၱ၌ၿငိတြယ္ၿခင္း

ဘ၀ေမွာ္သားဓါတ္ေပၚမွာ

နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းညိွတြယ္တတ္တဲ့ငါေလ

ဒဏ္ရာေတြစူးနစ္လုိ႔

စာအုပ္ေတြခ်မ္းသာတယ္

လူယဥ္ေက်းေတြမုန္းတဲ႔စကားလုံးေတြခ်မ္းသာတယ္

မခ်စ္လုိ႔မနမ္းခဲ့တာနဲ႕ပဲ

မသိတတ္တဲ႔အမုိက္အမဲလုိ…

ရုိးသားတယ္ဆုိတာ

ကုိယ္သီလကုိ ကုိယ္ၿပန္မခုိးသူအတြက္

လူေတြယုံၾကည္ေအာင္ေတာ့ေလွ်ာက္မလုပ္ၿပတတ္ဘူး

ကုိယ့္တရားနဲ႕ကုိယ္ေခါင္းမာရင္း

ကုိယ္ငရဲကုိကုိယ္တုိင္စီရင္ခဲ့တယ္…

သံသရာဆုိတာ

ခဏခဏမွတ္တုိင္မွားဆင္းမိသူလုိ…

အခုေရာက္ေနတဲ့လမ္းခုလတ္မွာ

ကဗ်ာဖြဲ႔မိၿပန္တယ္…..

မုိးလႈိင္ည

1 comment:

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...