Monday, September 24, 2007

ငါ့ရင္ထဲမွာနက္ရႈိင္းခဲ႔ၿပီ…စက္တင္ဘာ

၂၀၀ရ စက္တင္ဘာ
ငါ့ရင္ကုိ ထုိးခြဲ၀င္လာၿပီ…
နာက်င္ခံခက္ လက္သီးေတြက်စ္က်စ္ဆုပ္
မ်က္ရည္ေတြေတြက်
ႏွလုံးသားကုိဓားရွသလုိ…
ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိမွ
ဓါတ္တုိင္ၾကိဳးတုပ္ရုိက္ႏွက္တတ္သတဲ့ေလ
ကမ္းကုန္ေအာင္အစြမ္းကုန္ယုတ္မာေပါ့
အာဏာရွင္ရယ္….
ကမၻာေက်ေသာ္မွဥဒါန္းမေက်ႏုိင္..
ငါတုိ႔မွာအံက်ိတ္ရင္းေၾကကြဲ
ေသြးအသက္မ်က္ရည္ကလြဲလုိ႔
ငါတုိ႔ၿပည္ကုိဘာေပးမလဲ….။

လြန္ခဲ့တဲ့၁၉ႏွစ္…
ငါေၿခာက္ႏွစ္သားဘ၀
သိဟ္ရာသီဖြား ၈ ဂဏန္းသမားငါ
ေမြးေန႔မွာ အေမက
ထမင္းသုပ္ေလးနယ္ဖတ္ေကၽြးဖုိ႔
သားေရ လမ္းထိပ္မွာပဲမႈန္႔ေလးသြား၀ယ္ဆုိေတာ့
ကေလးပီပီေၿပးထြက္ လမ္းပၚမွာေလ
ငါၿမင္ရတာက
စစ္ကားသုံးစီး…
လူေတြကစစ္ကားကုိခုိးၾကည့္
ေက်ာင္းသားေတြတက္လာၿပီဒုကၡပါပဲ
ညည္းသူကညည္း
သတိေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားသူကၾကိဳးစား
တားခ်င္သူကတားဗ်ာမ်ားၾကတဲ့ၾကားထဲ
ရုိင္ဖယ္သံတစ္ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း
ေပတစ္ရာလမ္းမွာေသြးအလိမ္းလိမ္း
ဒီမုိကေရဆီေတာင္းတာနဲ႔
၁၆ ႏွစ္သားဟာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈကုိစီမံ
သူတုိ႔အၿမင္မွာေသဒဏ္
ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ၿမင္ကြင္းေတြေ၀၀ါး
လမ္းေပၚမွာ လူအုပ္လုိ္က္သြား
ကုိယ့္နစ္နာမႈကုိေတာင္းဆုိတာ
တၿခားကမၻာမွာပဲရွိတယ္ထင္ခဲ့
ငါတုိ႔အတြက္မဟုတ္ဘူး…

ငါ့အသက္ ၂၆
ဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွမဲမေပးဘူးဖူး
ငါ့တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ငါတုိ႔ယုံၾကည္တဲ႔
ေခါင္းေဆာင္ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိ႔မရ
ငါ့ရဲ႔ႏိုိင္ငံသားၿဖစ္ခြင့္ဟာ
တန္ဖုိးရွိရဲ႔လား
စစ္ဖိနပ္ ေအာက္မွာငါရဲ႕ႏုိင္ငံသားခ်င္းေတြရဲ႕
ဂုဏ္သိကၡာေတြက်ိဳးေက်ခဲ႔ရၿပီ
သားေပ်ာက္ရွာတဲ႔ငါ့အဘြား
ေထာင္နာမည္အမ်ိဳးမ်ဳိးကုိအလြတ္ရသြားခဲ့တယ္
အေမ့ကငါ့ကုိ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မပက္သက္ဖုိ႔
အမ်ိဳးမ်ဳိးနားခ်တယ္ သူ႔ရင္ထဲမွာလည္း
ဒဏ္ရာေတြရသြားဖူးတာကုိ….။

ဒါေပမယ့္နုိင္ငံေရးကုိ
ႏုိင္ငံသားေတြမွမလုပ္ရင္ ဘယ္သူေတြလုပ္ဖုိ႔လဲ
အုပ္ခ်ဳပ္ခံ၀ါဒဟာႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
လူဆုိတာကုိယ့္ကုိကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတယ္
ကုိယ္လုပ္ရပ္ကုိယ္တာ၀န္ယူ
တူညီမွ်တတဲ႔ ဥပေဒေအာက္မွာ
ဘယ္သူ႔ကုိမွေမာ္ဖူးစရာမလုိဘူး
ဒီလုိငါေမ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္….။


ဒီလုိန႔ဲႏွစ္ေတြသာၾကာ
၂၀၀ရ စက္တင္ဘာမုိးစက္ေတြၾကား
ေလာကသစၥာတရားဟာ
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေပါ့…
ဗုဒၵသားေတာ္ေတြက
တစ္ႏုိင္ငံလုံးအတြက္လမ္းေပၚထြက္ၿပီ
ေ၀ေနယ် အမ်ားအတြက္ေမတၱာဓါတ္စည္းဖ်န္း
မကၽြတ္လြတ္ႏုိင္ေသးတဲ႔ တေစၧေတြအတြက္ပါ
အမွ်ေ၀ေလရဲ႕
မုိးေတြရႊဲတဲ႔စက္တင္ဘာေပါ့
သမုိင္းတစ္ေခတ္မွာသန္႔စင္မႈနဲ႔နက္ရႈႈိင္းေစခဲ့ၿပီ…။


မုိးလႈိင္ည

Friday, September 21, 2007

ကုိၿဖိဳးမင္းန႔ဲငါဘယ္သြားမလဲ

ကုိၿဖဳိး မင္းကအသစ္ေတြရွာလာတယ္
မင္းက ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကုိ
ကုထုံးသစ္နဲ႔ကုတယ္
အိပ္မက္ အသစ္ေတြကုိ
ညအေဟာင္းထဲထုိးထည့္တယ္ ။

ဘ၀ဟာအေလာင္းအစားဆုိရင္
မင္းကမနက္ၿဖန္ေတြပုံေအာထည့္မယ္
ေလာကသစ္တစ္ခုေပးမလား
ဖန္ဆင္းရွင္ေတာင္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား
ငါတုိ႔ထြက္သြားေတာ့မယ္တဲ့
မင္းငါ့ကုိအေဖာ္စပ္ တယ္
သံသရာမွာ ရက္မလည္ေသးဘူး
ဘယ္သူ႕စ်ာပနကုိ ငါတုိ႔ လုိက္ ပုိ႔ၾကမွာလဲ…
ကဗ်ာေတြေသသြားၾကၿပီေလ…

ဘယ္သူမွမေရာက္ႏွင့္ေသးတယ့္
ေက်ာက္ေခတ္တစ္ခုကုိ
ငါတုိ႔ ကဗ်ာ နဲ႔ တည္ေဆာက္ …..
ထြက္ေၿပးၿခင္း၀ါဒနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ႔
သိမ္းပုိက္ၿခင္း၀ါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး
ခံစားခ်က္ ကုိလုိနီေတြလြတ္ေၿမာက္ဖုိ႔

ယဥ္ေက်းမႈတံတုိင္းတဲ့
လူရုိင္းေတြသုံးႏႈန္းတဲ့အတုိင္း
ဘ၀ကုိ အရင္းအတုိင္းတင္ဆက္ဖုိ႔

ကုိၿဖိဳး မင္းက ကမ္းေၿခအသစ္တြက္
ရြက္တုိင္ အေဟာင္းေတြကုိဖ်က္ခ်ခဲ့ၿပီလား…။

မုိးလႈိင္ည

ခပ္ညံ့ညံ့မုိးလႈိင္ညသုိ႔….

ေဟ့မိုးလႈိင္ည သူမ်ားစိတ္တိုင္းက်ေနရေအာင္
မင္းကအ႐ုပ္လား
မင္းရင္ထဲက အသည္းႏွလံုးဆိုတာ လႈိင္းဒဏ္ၾကားမွာ
နစ္ျမဳပ္သြားမယ့္ သစ္ငုတ္တိုလား
ထားစမ္းပါကြာ နားစမ္းပါ
သူမ်ားစိတ္တိုင္းက်ေနရေအာင္ မင္းက ဘာေကာင္တုန္း
ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာမိုးလႈိင္ည ...
ငါကေတာ့ မိုဒီလ်ာနီလည္းမသိဘူး
ယန္းေပါဆတ္လည္း မသိဘူး
အိုကြာ ကုန္ကုန္ေျပာလိုက္မယ္
မိုးလႈိင္ညကိုလည္း မသိဘူး
ငါသိတာက .. မင္းရယ္ ငါရယ္ ကဗ်ာရယ္ အႏုပညာရယ္ ..
ေဖာ္ေ၀း ေအာင္ခ်ိမ့္ေမာင္ေခ်ာႏြယ္မွမဟုတ္ပါဘူး
ညီညီ မုိးလႈိင္ည ဆိုရင္လည္းပဲ ကဗ်ာတစ္ေခတ္ျဖစ္က်န္ရစ္မွာပါပဲ
စိတ္ကူးယဥ္ခ်စ္ကဗ်ာဆိုတာ ရည္းစားစာေရးဖို႔ေကာင္း႐ံုေလးပါ
ထားခဲ့ပါကြာနားခဲ့ပါ
ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ထာ၀ရျဖစ္ျဖစ္ မင္းကနားခဲ့ပါ
မင္းလိုခ်င္တာဘာလဲဆိုတာ မင္းသိပါ
သူမ်ားေျပာတိုင္းေရးရေအာင္ မင္းကိုဘယ္သူက ထမင္းေကၽြးထားတာတုန္း
မင္းဟာမင္းပဲ ေလာကကို ကုန္းၿပီးဆက္ကာ ဆက္ကာ ၾကည့္ေနစမ္းပါကြာ

ကုိၿဖဳိး

Thursday, September 20, 2007

အနမ္းဟာေပါင္မုန္႔ျဖစ္တယ္

ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္ေယာက္တစ္ျခမ္း
တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ေယာက္နမ္းမိသလိုပဲ
ေက်နပ္စရာပါ ေဖေဖာ္၀ါရီ
မင္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးနဲ႔ဖိေျခလိုက္တဲ႔ ေပါင္မုန္႔ဟာ
ငါ႔ႏွလံုးသားကို ေႏြးေထြးေစပါတယ္

ေအးစက္ေနတဲ႔ေကာ္ဖီကိုငံု႔ၾကည္႔
စားပြဲတစ္လံုးျခားၿပီး
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေငးတယ္
ႏွလံုးသားခ်င္းဆံုေတြ႕မိတာေတာင္
ငါတို႔ဒီဘ၀လမ္းႀကံဳပါဦးမလား
အနမ္းဟာေပါင္မုန္႔ျဖစ္ၿပီးတဲ႔ေနာက္
အခ်စ္ဟာေအးစက္တဲ႔ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရၿပီ…
ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဗီလိန္ထားလို႔မရတဲ႔ေခတ္မွာ
ငါအသံုးမက်တာပဲျဖစ္မွာပါေလ
ခြင္႔လႊတ္ခဲ႔တယ္… ေဖေဖာ္၀ါရီ…။

မိုးလႈိင္ည

Wednesday, September 19, 2007

ေၾကာက္တတ္ရင္အခါခါေသ

ကုိလုိနီစစ္ပုလိပ္ေတြက

ၿမင္းနဲ႔တုိက္တုတ္နဲ႔ရုိက္လုိ႕

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္

ကုိေအာင္ေက်ာ္က်ဆုံးခဲ့တယ္လုိ႔

သမုိင္းမွာေအာ္က်က္ခဲ့တယ္။

အခု

မိစာၦဘီလူးေတြက

ေသနတ္နဲ႔ပစ္၊ ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ရုိက္

မစင္တြင္းထဲနစ္နဲ႔

ဂ်ပန္ေခတ္ငရဲခန္းေတြထက္

ဆုိးသြမ္းတဲ့ အေတြ႔အၾကဳံၾကား

ေက်ာင္းသားေတြဘယ္ေလာက္မ်ား

က်ဆုံးခဲ့ရလဲ…။

မ်က္စိေပါက္ေမွးေမွး

ဗုိက္ရႊဲရႊဲၿပည္ၾကီးသားေတြက

ၿမန္မာၿပည္မွာ စီးပြားရွာလုိ႔ေကာင္းတယ္တဲ့

ေအး…မင္းတုိ႔ပဲရွာလုိ႔ေကာင္း

ငါတုိ႔ႏွမေတြက ဘီယာဆုိင္မွာသီခ်င္းဆုိ

kTvမွာအနမ္းခံလုိ႔ ရွင္သန္ဖုိ႔ၾကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ

ငါတုိ႔က ေတြေ၀ေနလုိ႔ရမလား…။

လုိက္ကာေတြခ်ခ်ထားတဲ့

ကက္စီႏိုေတြကရန္ကုန္မွာ

လပ္စ္ဗီးဂတ္စ္ထက္ပုိမ်ားတယ္

ေၿပာေတာ့ဥပေဒအထက္မွာ

ဘယ္သူ႔မွတက္မေနဘူးတဲ့

ငါၿမင္တာကေတာ့

ဥပေဒရဲ့အထက္မွာေခြးတက္ေနတယ္

မေက်နပ္လည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး

ဆီဘန္းနီဆရာေတာ္သာ

ေသေသာ္မွတည္႔ေၾသာ္ေကာင္းဧ။္

ဒီေခတ္ကုိၾကည့္ၿပီး ေရးရရင္

ဆယ္ခါၿပန္ ေသခ်င္ေစာ္နံသြားမယ္

ငါတုိ႔မွာ

ပါးစပ္မဟရဲ၊ လက္ပန္းမေပါက္ရဲ

ေၾကာက္တတ္ရင္ အခါခါေသေပါ့…။



မုိးလႈိင္ည

ဇာတ္သိမ္းခန္း

(အခ်ိန္)
စစ္ဖိနပ္ေအာက္
ေႏြမိုးေဆာင္း ၁၉ ခုေျမာက္တဲ့ေန႔။

(ေနရာ)
ေ႐ႊတိဂံု၊ ဆူးေလ စသည့္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ား။

(ပါ၀င္သ႐ုပ္ေဆာင္သူမ်ား)

လူၾကမ္းမ်ားအျဖစ္..
အမွန္တရားကို ေသနတ္ျပၿပီး ဖံုးကြယ္
မာရ္နတ္ကို ကိုးကြယ္တဲ့လူေတြ။
အာဏာကို ကာလာစံုေျပာင္း
ေကာက္က်စ္မႈ သရဖူေဆာင္းသူေတြ။

ျပည္သူ႕ဘက္ေတာ္သားမ်ားအျဖစ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္ႏိုး
ျပည္သူေတြ ၾကည္ညိဳ႐ွိခိုးတဲ့ သံဃာမ်ား။
မေကာင္းဆိုး႐ြားေတြကို ေတာထုတ္
ပရိတ္သုတ္ေတြ ႐ြတ္ဖတ္တဲ့ သံဃာမ်ား။

ၾကည့္ရင္း
မ်က္ရည္က ေ၀့ကနဲတက္လာတယ္။

လူၾကမ္းေတြ
ဇာတ္ၾကမ္းမတိုက္ခင္
ျမန္ျမန္ေသရင္ ေကာင္းမယ္
အဲဒီလို ဆုေတာင္းၿပီး
ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ဇာတ္သိမ္းလိုက္တယ္။

ညီမင္းႏိုင္
စက္တင္ဘာ ၁၈ရက္၊ ၂၀၀၇

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀ွမ္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသပိတ္ေမွာက္ၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြကို ေလးစားၾကည္ညိဳစြာျဖင့္ ဒီကဗ်ာကို ေရးပါတယ္။



Read More...

Summary only...

ေရးသူ- ညီညီ(သံလြင္) ၊ ေရးသည့္အခ်ိန္- 5:43 PM 2

Monday, September 17, 2007

အလြမ္းရဲ႕ဆည္းဆာ

ေနၿခည္ေတြက
အေနာက္အရပ္မွာ
တိမ္ေတြနဲ႔သြယ္ယွက္ေနခ်ိန္..

ကန္ေရၿပင္ညီညီကုိ
ၿဖတ္ေၿပးလာတဲ့ေလၿပည္ေတြက
ရန႔ံေတြသီခဲ့မွန္းငါသိရေတာ့…

အလြမ္းေတြကုိတုိက္ခုိက္ဖုိ႔
မင္းစုိက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့
သတိရၿခင္းေတြကုိ…
လာ…ရိတ္သိမ္းလွည့္ပါ…။

ေနမင္းရဲ႕ႏႈတ္ဆက္ေရာင္ၿခည္နဲ႔
ငါတုိ႔မေမွာင္ခင္လြမ္းၾကမယ္တဲ့…
ခုံတန္းၿပာေလးရဲ႕စကား
မင္းမ်ားၾကားမိခဲ့ရင္…
ကံၾကမၼာရဲ႕မာနမုန္တုိင္းေတြအေပၚ
မင္းလည္းစိတ္ထင္တုိင္း
မွားမိမယ္မထင္ဘူး…။

အခုေတာ့ငါတုိ႔ရဲ႕
ႏွလုံးသားအရုိင္းေလးေတြ
အခ်ိန္မတုိင္မီခၽႊန္းအုပ္ခဲ့ရေတာ့
ေဟာဒီညေန
အလြမ္းဖြဲဖြဲထဲမွာ
ငါနဲ႔ခုံတန္းၿပာေလးစုိစြတ္ခဲ့တယ္…။

မုိးလႈိင္ည
(သံလြင္အိပ္မက္-၁၁)

Sunday, September 16, 2007

၁၉၈၅ခုုႏွစ္က ႏွင္းဆီ

(၁)
နယူးေယာက္ဆုိတဲ့ၿမိဳ႕ၾကီးရဲ႕
၀၀ဖီးဖီးကေဖးဆုိင္ကေလးတစ္ဆုိင္မွာ
ေဟာဒီစာမ်က္ႏွာကုိ မင္းဆြဲလွန္မိမယ္ဆုိရင္
ဒီကဗ်ာဟာ မင္းအတြက္ပဲ ရည္စူးၿပီး ေရးလုိက္ပါေပရဲ႕
အေရာင္ရင့္ရင့္ အပြင့္ကားကား ႏွင္းဆီေရ။

(၂)
ဂႏၵာလရာဇ္ေသြးေရာင္လႊမ္းေနတဲ့
မင္းရဲ႕ အနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚမွာ
ငါဟာ အပ်င္းေၿပလမ္းသလားေနက်
မင္းလွ်ာ
မင္းရဲ႕သြား
အဲဒီအရာႏွစ္ခုၾကားကေန
ၿဖတ္သန္းတုိက္ခုိက္လာတဲ့ေလ
ပူေႏြးစြတ္စုိေနေပမယ့္
စပ်စ္သီးနံ႔ေလး သင္းပ်ံ႕ေနတတ္လုိ႔
ငါဘယ္လုိေမ့ပစ္ႏုိင္မွာလဲ။

(၃)
မင္းရဲ႕ေရစုိဆံပင္ေတြ ၿဖီးသင္ေပးေနခုိက္
ငါ့ရဲ႕ေတာစီးဖိနပ္ကုိ ၾကိဳးတပ္ေပးခဲ့တာ
ဘ၀ေရစက္လုိ႔ ေခၚရမလား
ဒီကပဲ မွားယြင္းခဲ့ပါတယ္။

(၄)
“ဟစ္တလာ”ကုိ ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“ရွိတ္စပီးယား”ကို ငါတို႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္
“မူဆိုလီနီ” ကို ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“မိုဒီဂလ်ာနီ” ကို ငါတို႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္
“စတာလင္”ကို ငါတို႔ မခ်စ္ခဲ႔ဘူး
“ယက္ဖ္တူရွင္ကာ” ကို ငါတုိ႔ ခ်စ္ခဲ႔တယ္။

(၅)
“ကိုလံဘတ္(စ္)” ေရ
မစၥတာ“ကိုလံဘတ္(စ္)ခင္ဗ်ား
မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ကံတရားက
ငါ႔ သူမကို “အေမရိက”မွာ ပစ္ခ်ထားခဲ႔ေပါ႔။

(၆)
“ပုစြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္” မွသည္
“ေျမာက္အေမရိက” ဆီသို႔
ငါ႔ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးနံ႔ကေလး
ျဖတ္ေျပးသြားပါပေကာ။

(၇)
ကမၻာႀကီးကို
ျမင္းတစ္ေကာင္လို စီးေနတဲ႔
ေကာင္းဘြိဳင္ေတြရဲ႕ နယ္ေျမမွာ
မင္း အယားမေျပႏိုင္ဘဲ ေနေလမလား
ေသြးဆူလြယ္တဲ႔
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို
၀ီစကီဖန္ခြက္ထဲကပဲ ၾကည္႔ေနမလား။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
အစိုးရရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ
မင္း ဘယ္လိုမ်ား ေနရွာမလဲ
မေသခင္
ျပန္ေတြ႕ခဲ႔ၾကရင္
ဘယ္က ဘယ္လို ႏႈတ္ဆက္ရမလဲဟင္။

(၈)
တမာပင္ေအာက္က
ဗ်ိဳင္းေတာင္ဆန္တဲ႔ ငါ႔၀ိညာဥ္ဟာ
“အပါခ်ီ” ရက္အင္ဒီယန္းေတြရဲ႕ ဇာတိေျမ
မင္းအေျခစိုက္ေနထိုင္ရာ အေနာက္ဘက္ေဒသဆီ
ခ်ီတက္ခဲ႔ၿပီေပါ႔ “ႏွင္းဆီ”။ ။

မိုဃ္းေဇာ္

Friday, September 14, 2007

အလင္းငတ္သူ

ငါ့ဆီမွာကဗ်ာရွိရဲ႕လားးးးးးးးးး....
ေကာင္မေလးသတိမရေတာ့တဲ့အခါ....
ငါ့ကုိငါထြန္းညိွထားတဲ့အခန္းငယ္ထဲ
အလြမ္းေတြလင္း....
ရွင္ၿခင္းနဲ႔ေသၿခင္းၾကား
ခဏခဏသတိရတတ္တဲ့ငါ့ေရာဂါကုိ....
ဘယ္လုိကုထုံးေတြနဲ႔ကုသရမလဲ...
ေကာင္မေလးေရငါ့ကုိကယ္ပါလုိ႔
မေခၚခဲ့ဘူး....
ေရတြင္းပ်က္ထဲက လမင္းကုိေငးရတာ
လည္ဆစ္ရုိးေတြနာက်င္လြန္းလွတယ္...
တစ္ခါေလာက္ငါ့အေမွာင္တြင္းထဲ
ငုံ႔ေအာ္ခဲ့ပါ...ကဗ်ာဆရာကုိခ်စ္တယ္လုိ႔
အလင္းႏွစ္တစ္သန္းစာပဲ႔တင္ထပ္ဖုိ႔
ငါ့ကုိေလွာင္ပိတ္ထားတဲ့နံရံေတြကုိပဲ
ေက်းဇူးတင္ေနမိလိမ့္မယ္...

မုိးလႈိင္ည

ဥယ်ာဥ္

ေကာင္မေလးေရ
ဘာလုိ႔မ်ား ငါ့အေတြးေတြကုိ
ရႈပ္ေထြးေစတာလဲ....
ငါ့ဘယ္သူလဲလုိ႔
မင္းဘာလုိ႔ေမးတာလဲ...
ငါဟာလူတစ္ေယာက္ပါကြယ္
ကမၻာေၿမၾကီးကုိေမတၱာတရားနဲ႔ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္သူေပါ့
ေကာင္းကင္နဲ႔ေၿမၾကီးၾကား
အလွတရားမ်ားစြာနဲ႔
ပန္းေတြပြင့္ေ၀ၾကတယ္
ေကာင္းကင္ဆုိတဲ့ေကာင္မေလးေရ
ငါဟာေၿမၾကီးသားဘ၀ပါ
မင္းပန္ဆင္မယ့္ ပန္းအလွေတြကုိ
စုိက္ပ်ဳိးသူေပါ့

မုိးလႈိင္ည

Thursday, September 13, 2007

ႏွလံုးသားကို Enter လိုလာမေခါက္နဲ႔

အခုထက္ထိ
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔စကားမဆံုးေသးဘူး
မင္းဖုန္းက ေလးခါရွိၿပီ…
ငါသိတယ္…
မင္းက အလုပ္ကိစၥေတြပါလို႔ေျပာဦးမွာ
မင္း Dress အတြက္ စပြန္ဆာေတြက
ဆက္တာလား…
ေျခသည္းအလွဆင္တဲ႔ဒီဇိုင္းအသစ္ထြက္ၿပီလို႔
မင္းသူငယ္ခ်င္းၾကြားတာလား…
Supermarket ေတြမွာ လည္ပတ္ဖို႔
ကတက္ရွာေတြ႕ၿပီလို႔ မင္းကိုယ္ေရးအရာရွိက
အသိေပးတာလား…
တခုခုေတာ႔ျဖစ္မွာပဲ…
ငါကလည္း သိသိေနတတ္တယ္
ၿပီးရင္မင္းက အြန္လိုင္းေပၚတက္ဦးမယ္
Burglish ေတြနဲ႔ မင္းကေခတ္မွီမွီ
chatting ၀င္ဦးမယ္…
ဘာသာစကားေျခာက္မ်ိဳးကို
အက်ိဳးအပ်က္ေလာက္တတ္ၿပီး
ရည္းစား ၁၂ ေယာက္ေလာက္ထားဦးမယ္
ရွင္႔အၾကင္နာေတြအတြက္ေတာ႔
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…
ဒါေပမယ္႔ အလွတရားဟာ
ေငြနဲ႔စက္၀ယ္ထားတာလို႔
မင္းငါ႔ကိုေျပာဦးမယ္…
ကၽြန္မရွင္႔အေပၚမွားခဲ႔ရင္လည္း
မုန္းလိုက္ပါတဲ႔…
အဲဒီလိုလာမႏြဲ႔နဲ႔ေကာင္မေလးရယ္
မင္းအလွတရားကို ေလလံပစ္တဲ႔ပြဲမွာ
ရွိစုမဲ႔စုေမတၱာတရားနဲ႔
ေစ်းဖြင္႔မသြားခ်င္ဘူး…
ယံုပါ…ငါဟာအရူး
မင္းကိုခ်စ္မိတယ္ဆိုတာကို
ရဲ၀ံ႔စြာေျဖာင္႔ခ်က္ေပးပါတယ္
မင္းရဲ႕ၾကြယ္၀တဲ႔ေလလံပြဲကို
မေယာင္မလည္ရပ္ေငးမိတဲ႔
သူဆင္းရဲသားရဲ႕ ႏွလံုးသားကုိ
Enter လို မေခါက္ရင္ေတာ္ၿပီ…
ငါလည္းခ်စ္မိတယ္…ေကာင္မေလးရယ္…
မိုးလႈိင္ည

Wednesday, September 12, 2007

၀o0ြ၀ိ

ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
ဘာမွမပါဘူးၿမင္လည္းခင္းဗ်ားအၿမင္တုိင္းရွိေစေတာ့။

မုိးလႈိင္ည

Tuesday, September 11, 2007

ဂ်စ္ပဆီအိပ္မက္

လမ္းေပၚမွာ ေရြးခ်ယ္လိုက္ဖို႔က
ပလက္ေဖာင္း ညေစ်းတန္း
ခံုပုေလးေတြခ်ထားတဲ႔
အျမန္စား ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္…
ေစ်းသက္သာတဲ႔ အေၾကာ္အေလွာ္တစ္ပြဲ
ခပ္ေပါေပါစီးကရက္ကို
ႏွစ္ရႈိ္က္သံုးရႈိက္ ဆင္႔ဖြာလိုက္တယ္
ေခါင္းထဲမွာ အမႈိက္ေတြခ်ည္းပဲ
LP ကဗ်ာတဲ႔၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္သစ္
၂၁ရာစုလႈိင္းနဲ႔ ကဗ်ာသမိုင္းတဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ရြံ႕ရွာခဲ႔တာ ၾကာၿပီ…
အိမ္ကေလးတစ္လံုးတဲ႔
ေလာကဓံဆီးႏွင္းေတြ ဖံုးလႊမ္းသြားခဲ႔တယ္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ငါ႔ဆီေျခဦးမလွည္႔တာ
ႏွစ္ေထာင္႔ႏွစ္ည
ငါ ပံုုျပင္ေတြအလြတ္ရေသးတယ္…
ခုခ်ိန္ဆို သူမအိပ္စက္ေနၿပီေပါ႔
ၾကယ္ေတြကို အမွတ္မထင္ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္
ရန္ကုန္ဟာ ပါရီမဟုတ္ေတာ႔
လမ္းေပၚမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ခြက္ခ်င္း လဲေသာက္လိုက္တယ္
ငါနဲ႔ငါ႔အတြက္…
အိပ္စက္ေနသူအားလံုးက
ငါ႔အိပ္မက္ေတြ ခိုးယူသြားေပါ႔…။
ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ဆက္မယ္လုပ္ေတာ႔
ငါ႔ရင္ထဲကထြက္လာျပန္ၿပီ… ကဗ်ာ…။
မိုးလႈိင္ည

Sunday, September 9, 2007

ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တည္ေဆာက္ျခင္း

ဘိသိက္ဆရာက ၿမိဳ႕ကြက္ကို
ပႏၷက္ရိုက္သလိုမ်ိဳး
သူရဲေကာင္းေတြက အမွန္တရားကို
ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ပႏၷက္ရို္က္တယ္
ၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြ ပ်က္စီးသြားေပမယ္႔
သူရဲေကာင္းေတြ က်န္ခဲ႔တယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ
ေအသင္ၿမိဳ႕သား ၁၀ ေယာက္စာပဲ က်န္ေတာ႔တယ္…။
ၿပီးေတာ႔ေ၀သာလီ
လဇၹ၀ီမင္းမ်ား…
လိမ္စရာရွိရင္ လိမ္
မိုက္စရာရွိမိုက္
အာဏာနဲ႔ေငြေၾကးကို
ေသနတ္ေျပာင္း၀က ေပးတယ္…
အဲဒီ လူလြန္မသားေတြ…
ေျမႀကီးေပၚက ေခါင္းတစ္လံုးစာၾကြရင္
ေခါင္းတစ္လံုးျဖတ္မယ္ဆိုပဲ…
ဓါးေတြ ေသြးမတိတ္ခဲ႔ဘူး…။
ကိုယ္႔ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင္႔တဲ႔…
လူ႕အခြင္႔အေရးတဲ႔…
ခပ္ေ၀းေ၀းက ၾကားဖူးတယ္
ငါတို႔ဆီ ေရာက္မလာခဲ႔ဘူး…
သူရဲေကာင္းေတြက ၿမိဳ႕ႀကီးကို
ေသြးပႏၷက္ခ်ေနတုန္း…။

မိုးလႈိင္ည

ၿမဳိ႔သစ္အလြမ္း

အဲဒီတုန္းကၿမဳိ႕သစ္မွာ
မုိးေတြမၾကံဳစဖူးရြာခ်တယ္..။

ေနသာတုန္း
အတြန္ေကာင္းတဲ့ ၾကက္ဖဟာ(မုိးရြာမွ)
မုိးၿခိမ္းသံကုိ က်ိန္ဆဲရင္း
မုိးလြတ္ရာ ထြက္ေၿပးသြားေလရဲ႔

ေၾသာ္…
မုိးေတြရြာေနဆဲ
ကန္စြန္းရြက္ေတြစိမ္းေနဆဲ..
မေၿပာင္းလဲေသးတဲ့ဇာတ္ထုပ္တစ္ထုပ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ရႈပ္ေနဆဲ…
ငါတုိ႔မွာ အရက္ေသာက္ဖုိ႔ ပါးစပ္ပဲပါတယ္ကုိယ့္လူေရ..လုိ႔
ၿပည္ေထာင္စုတံတားၾကီးကုိ
အင္ဂ်င္အေဟာင္းတစ္စင္းနဲ႔ၿဖတ္စီးလာၾကသူ
ငါ့ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ား
ငါအိမ္တံခါး၀ လာရပ္တယ္။

ေရစုိေနတဲ့ဂ်ာကင္ေအာက္မွာ
ေငြလုိေနတဲ့ ရုပ္ခႏၵာကုိၿမင္ရတယ္။

ငွက္ေတြလုိ
အေတာင္ပံတစ္စုံကလြဲရင္
ငါ့မွာ အပုိပစၥည္းမရွိဘူး။

ငါးေတြလုိပါးဟပ္တစ္စုံလြဲရင္
သူတုိ႔မွာ ဘာအပုိပစၥည္းမွမရွိဘူး။

ဒါနဲ႔…
သူတုိ႔ပခုံးကုိ အသာပုတ္
အိတ္ထဲကၿခေသ့ၤရုပ္ကုိထုတ္ရင္း
ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ေသြးထြက္မ်ားတဲ့
ဘ၀ကုိအသာထား
ေရာ့
ဒီမွာ
ဒါဟာငမုိးရိပ္ေခ်ာင္းကခ်က္တဲ့ေရ
လုိေနတာဒါပဲမဟုတ္လား။
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကုိငတ္ခဲ့တာ
သဘာ၀က်က်စဥ္းစားရင္
ငါတုိ႔ကလူနည္းစုပဲ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းမေၿပာဘဲနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္။
တရားအေၾကာင္းမေၿပာပဲနဲ႔တရားခ်င္တယ္။
သမၼတေရြးေကာက္ပြဲပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ေဒသႏၱရစစ္ပြဲပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊
တစ္ခုခုေတာ့ၿဖစ္ေပၚေနက်ကမာၻၾကီးမွာ
အသန္႔ရွင္းဆုံးအသံကဘာလဲ။

မိတ္ေဆြတုိ႔ခင္ဗ်ား
ေငြေၾကး၊စည္းစိမ္နဲ႔ရမၼက္မၾကီးခဲ့လုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေက်းဇူးတင္တယ္။

ရနံ႕ေမႊးေမႊးပန္းကေလးေတြေပးခဲ့လုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေက်းဇူးတင္တယ္။

လူၿဖစ္ရတာ ဒုလႅဘလုိ႔
လူၿဖစ္ခဲ့ၿပီလုိ ထင္တဲ့သူကေၿပာရဲ႕။
ေပးဆပ္ၿခင္းပါလုိ႔
အပိုင္ၾကံခဲ့သူကေၿပာရဲ႕။
ကယ္တင္ခဲ့တယ္လုိ႔
စီးနင္း၀င္ေရာက္သူကေၿပာရဲ႕။

ၿမက္ေတြနဲ႔ဗြက္ေတြ
စပ္ယွက္ေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ၿခင္နဲ႔ၾကမ္းပုိးေတြ
မ်ဳိးပြားေနၾကတဲ႔လမ္းမွာ
မီးခုိးထြက္ေနၾကတဲ့အသက္ရႈသံေတြ
ေနာက္ၿပန္ေမာင္းေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ကာလယႏၱားေတြ
လမ္းမွားေနၾကတဲ့လမ္းမွာ
ဖြင့္ၾကစုိ႔ၿမဳိ႔သစ္ပုလင္းကုိဖြင့္ၾကစုိ႔…

ရယ္ေမာေနတဲ့မ်က္ရည္မ်ား မုိးေရထဲစုိရႊဲခဲ့ေပါ့….။

မုိဃ္းေဇာ္

Friday, September 7, 2007

ပန္းကေလး အတြက္သစၥာ

ပန္းကေလးေရ ကမာၻတစ္ခုလုံးစာ အလြမ္းေတြရွိေလရဲ႔
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာ မေမ်ာ္လင့္ပဲဆုံေတြ႔ခဲ့ရမႈရဲ႔
အဆိပ္တက္မႈသက္သက္ပဲ....
ရာသီေတြယိမး္ႏြဲ႔တဲ့ကမာၻမွာငါတုိ႔လူၿဖစ္လာၾကတယ္.....
ငါတုိ႔ရွင္သန္ေနသေလာက္ပူၿပင္းေလာင္ၿမိဳက္တဲ့ေႏြလည္းရွိတယ္
တခါတရံထန္ၿပင္းလြန္းတဲ့မုန္တုိင္းေတြ
ငါတုိ႔ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ လြင္ၿပင္ကုိလည္းတုိက္ခတ္တယ္
ေအးစက္စက္ ေဆာင္းလက္သည္းေတြ
ငါတုိ႔ႏွလုံးသားေတြကုိဆြဲယူေၿခမြ...
ပန္္္္္းကေလးေရမင္းကုိ ခ်စ္ေနရတာကုိပဲ
ငါ့အမွန္တရားလုိ႔ယုံၾကည္ထားပါရေစ
တစ္ကယ္ပါ ငါ့ရင္ထဲကေန မင္းထြက္ေၿပးသြားတဲ့ေန႔က
ငါ့ရင္ခြင္တစ္ခုလုံးဟာ ဟီရုိရွီးမားကုိ အႏၿမဴဗုံးက်ဲခ်သလုိပဲ
ဘ၀တစ္ခုလုံးေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီ
ယုံၾကည္ပါ ပန္းကေလးေရ ဒါဟာေနာက္ဆုံးသစၥာတရားပါ.....
အၿပစ္ေတြအားလုံးစီရင္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္
မင္းနဲ႔ငါကမၻာသစ္အတြက္ အခ်စ္စစ္ၿဖစ္ေနဖုိ႔
ဆုေတာင္းစကားကုိ စၾကာ၀ဠာအစုအေ၀းအားလုံး
ၾကားႏုိင္ပါေစ…..။

မုိးလႈိင္ည

Wednesday, September 5, 2007

ေမေလ်ာ့မိခဲ့ရင္…

ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကုိငါတုိ႔အတူ
ေမ်ာ္ရီေငးေမာဖူးတယ္…
တစ္ေယာက္လက္ကုိတစ္ေယာက္
ခပ္ဖြဖြဆုပ္ႏွယ္မိေတာ့…
မနက္ၿဖန္မွာေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းနဲ႔
မ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔…
ဂရုစိုက္သြားပါတဲ့…….
မင္းမပါတဲ့အိမ္အၿပန္လမ္းေတြမွာ
ထင္းရူးတန္းေလးကသာ
အထီးက်န္ေသြ႔ေခ်ာက္လုိ႔…
ငါေၾကာက္ေနတယ္…
ေလေပြတစ္ခ်က္တုိက္လုိ႔
သစ္ရြက္ေတြေၾကြက်သလုိ
မင္းငါ့ကုိေမ့ေလ်ာ့သြားမွာကုိ…

အၿမဲတမ္းသတိမရခဲ့ရင္ေတာင္
မင္းရဲ႔အလုပ္စားပြဲေပၚမွာ
ႏွင္းဆီၿဖဴတစ္ပြင့္ထုိးစုိက္မိလုိက္ခ်ိန္
ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီးခုိက္
မင္းရဲ႕ဆံႏြယ္ဖ်ားေလးကုိ
အမွတ္မထင္နမ္းရႈိက္မိလုိက္ခ်ိန္
ငါ့ကုိအမွတ္ရေပးပါ..
အၿပာေရာင္ကုိခ်စ္တဲ့ငါ့အတြက္
မင္းလက္သည္းခြံ႕ေလးေတြကုိ
အၿပာေရာင္ပန္းပြင့္ေလးနဲ႔အလွဆင္တဲ႔အခါ
ငါ့ကုိသတိရေပးပါ….

မင္းအလုပ္ေတြသိပ္မ်ားတဲ့အခါ
နဖူးေပၚကေခၽြးစက္ေတြကုိ
သုတ္သင္ဖယ္ရွားေပးတဲ့
လက္ကေလးတစ္ဖက္
ႏွလုံးသားရဲ႕ကမၻာတစ္ဖက္ၿခမ္းမွာ
အထီးက်န္သိမ္းဆည္းခံေနရတယ္
ေကာင္မေလးေရ…
ေမ့ေလ်ာ့မိခဲ့ရင္လည္း….
အမွတ္တရေတြကုိစုိက္ပ်ဳိးမိသူသာအၿပစ္ရွိပါေစေတာ့….။

မုိးလႈိင္ည

Sunday, September 2, 2007

"ကဗ်ာ 20.07.09.02"

ဒါဆို ဒါပဲ .. လာဆဲမေနၾကနဲ႔
ဘာလဲကြာ .. မသာပဲျဖစ္ျဖစ္ သာပဲျဖစ္ျဖစ္
လူ႔အျဖစ္ဟာ ပုပ္ေစာ္ေတြနံေနတာၾကာေပါ့ကြာ
မၿမင္တတ္ရင္ မူးကုိၿမစ္ထင္လုိ႔
မနံတတ္ရင္လည္း အရႈးကုိ နတ္ထင္တယ္
ယဥ္းေက်းတယ္ဆုိတာ ေတြသမွ်လူကုိရုိက်ဳိးၿပတာလား
သြားစမ္းပါကြာ .. မနားတမ္းေအာ္ေနတဲ့ လက္ခုပ္ေတြဟာ
အယုတ္တမာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုပါ
မဟုတ္တာေတြနဲ႔ က်ဳပ္ဟာေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့
အဲဒါကုိ အဆင့္ၿမင့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းလုိ႔ေခၚလား
သမုိင္းဆရာမွာ ေခါင္းမပါတာၾကာၿပီ
ကြမ္းတစ္ရာေကၽြးပါ .. ေရတမုတ္တိုက္ပါ ..
မိုက္တာဟာ .. ႀကိဳက္တာကို မေျပာရဲတဲ့လူေတြမွာပဲ႐ွိတယ္
ဒါကုိပဲဘ၀င္ခုိက္
ေ၀ဖဲမွာ တစ္ကုိးကင္းက်ရင္
ဓားနဲ႔ပဲရွင္းခ်င္တယ္
မင္းကုိယ္မင္းဇာတ္လုိက္ပဲထင္ေနလား
ခ်စ္သူဖို႔ ေဟာတဲ့တရားကို ခိုးနားေထာင္ရေအာင္
မင္းကိုယ္မင္း ဘာေကာင္ထင္ေနတာတုန္း
ကဗ်ာဆရာဟာ "စာစကား" နဲ႔ညာခဲ့တယ္လို႔
ခ်စ္သူကထင္မယ္ ...
ေလာကမွာကြယ္ ... မင္းဟာခ်စ္သူပါလို႔
ငါဘာလို႔ ညာျဖစ္တာလဲ
တကယ္ဆို မင္းဟာ ”ကဗ်ာ”
စၾကာ၀ဌာတစ္ခုလုံးကုိ ပက္သက္ခ်င္တယ္
လက္မထပ္ဖူးတာေတာင္သစၥာ ကုိေတာင္လုိထူခဲ့တယ္
အလိုတူပါ .. ခ်စ္သူ
ယုတိၳေဗဒဆုိ ဘ၀င္မက်တတ္တာကလြဲလုိ႔
က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ်မွာ ၀န္ခံရဲတာလည္း ငါပါပဲကြယ္
ဟို စတယ္ႀကီးနဲ႔ေနတဲ့လူထက္ေတာ့ နည္းနည္းသာတယ္
မာယာနယ္မွာ တြယ္တာမိပါတယ္ ..
တပည့္ေတာ္ အမိုက္အမဲေလးကို ႐ိုက္လည္း႐ိုက္ပါ ..
စိတ္ဆိုတာ ေစရာသြားတဲ့ အမ်ဳိးမို႔ တိတ္တခိုးပဲျဖစ္မိတယ္
ကံစရိတ္တစ္မ်ိဳး ကဗ်ာကုိေက်ာပုိးၿပီး
သံသရာ ရြာရုိးကုိးေပါက္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီ
ရတနာအိုးကို လာလာခိုးေနၾကတာကိုး

မိုးလႈိင္ညႏွင့္ ကိုၿဖိဳး
အြန္လိုင္းဗား႐ွင္း

ဒဏ္ရာ

ထြက္သက္နဲ႔၀င္သက္ၾကားမွာ
ငါဘာအမွားလုပ္မိသလဲ….
တုိးတုိးေၿပာပါေဖေဖာ္၀ါရီ
မင္းမုသားေတြအတြက္ငါရွက္တတ္လုိ႔ပါ
မနက္ၿဖန္ကုိၿဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ဖုိ႔
မင္းကမာယာေတြတပ္ဆင္ၿပီးၿပီ…
ငါေလ….
ငါလား….
အမည္နာမ မကြဲၿပားဘူး
မင္းရဲ႕ၿမွားခ်က္မွာ
ပစ္ေၿခြခံလုိက္ရတဲ႔ႏွလုံးသား
လုံလုံၿခဳံၿခဳံသိမ္းထားတယ္…
ဒဏ္ရာေတြကုိဆုလာဘ္လုိ႔ယုံၾကည္လုိ႔…။

မုိးလႈိင္ည

...ေကာင္မေလးဖတ္ဖုိ႔အတြက္ေခါင္းစဥ္မတပ္ထားပါ

ေဆာင္းေႏွာင္းရဲ႕ေအးစက္ေၿခာက္ၿခားလြန္းတဲ့

အိပ္မက္ဆုိးေတြကဘ၀ကုိစုိးမုိးထားခံေနရတဲ့

လူငယ္တစ္ယာက္ရွိတယ္…



မနက္ခင္းေတြထဲမွာ ဘာကုိမွမေမ်ာ္လင့္တတ္တဲ့

ေဟာင္းအုိေနတဲ့တေယာတစ္လက္

က်ဳိးပ်က္ေနတဲ့သံစဥ္ အၿမဲတမ္းတစ္၀က္တစ္ပ်က္သာရပ္တန္႔ေနခဲ့



ရွာေဖြေနတယ္ဆုိရင္ သူတစ္ခုခုေတြ႔ရမွာေပါ့

အခု ဘာကုိမွေတာင့္တပုံမပၚတဲ့

မ်က္၀န္းေတြက ဘယ္အရာကုိမွ

တပ္မက္တဲ့မ်က္၀န္းနဲ႔မၾကည့္တတ္ဘူး

သူ႔လက္အေသနဲ႔တစ္ခါတစ္ရံဆံပင္ေတြ

သပ္တင္တတ္တာကပဲ…

သူကုိယ္သူ အၿမင့္မားဆုံးဂရုစိုက္မႈ…



ညညဆုိ

သူေၾကာက္လန္႔ဆုံးအိပ္မက္ေတြကုိ

သူ႕ႏွလုံးသားနဲ႔တပ္မွ်ားတယ္….

အခၽႊန္မွ်ဆုံးေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔..

သူကုိယ္သူအဆုံးစီရင္ေနတာလား…..



ကမ္းပါးကေနေငးတယ္ …..

သူ႔စိတ္ကအလင္းအလ်င္ရဲ႕ႏွစ္ဆႏႈန္း

သူကုိပုန္းေနတဲ့ကဗ်ာ သူရွာေနေဖြဆဲ

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့သူကၿပန္ပုန္းတယ္



ဘာကုိမွမေတြ႔ခ်င္ေတာ့ဘူး……

ဆုံစည္းၿခင္းက က်ိန္စာလုိခြဲခြာၿခင္းနဲ႔အဆုံးသတ္ရမယ္ဆုိရင္

သူကုိယ္သူေတာင္ထပ္မဆုံခ်င္ဘူး

ေဆာင္းမနက္မွာ

တေယာသံဟာတစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔တင္ရပ္တန္႔ေနပါတယ္…။



မုိးလႈိင္ည

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...