Saturday, December 22, 2007

ျပန္ေပးဆြဲခံရတဲ႔အေလာင္း

ငါ႔ကိုအုတ္ဂူထဲက

ထုတ္ယူလာၾကတယ္ … ။

ခြဲစိတ္ကုသဖို႔လား

ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကုထံုးနဲ႔

ငါ႔ကိုသတ္တဲ႔ဆဲလ္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔လား

ကလံုးနင္းနဲ႔ပ်က္စီးသြားတဲ႔

အတြင္းကလီဇာေတြကို တပ္ဆင္ၾကတယ္

နံရိုးေတြကို အသားအစားထုိးတယ္

အေၾကာေတြနဲ႔ ပတ္တယ္ …

အေရျပားေတြ ကပ္တယ္ …

ၿပီးေတာ႔ ငါ႔ကို ငါလို႔ အတၱတစ္ခု တပ္တယ္ …

ေအာင္ျမင္သြားၿပီ …

လူေသကို ျပန္ေသခိုင္းခ်င္လို႔ႀကိဳးစားတဲ႔

အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဖြဲ႔လံုး လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးတယ္

၀ိုင္ပုလင္းေတြကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာတင္ ေဖာက္ေသာက္ၾကတယ္

အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ငါ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္

ခင္ဗ်ားက သိပ္ခ်မ္းသာတဲ႔လူဗ်ာ

အခု ခင္ဗ်ားအသက္ျပန္ရွင္ခြင္႔ရၿပီ

ကၽြန္ေတာ္တို႔သုေတသန ကုန္က်စရိတ္ေတြကို

လူႀကီးမင္းေထာက္ပံ႔ေပးမယ္လို႔

ေမွ်ာ္လင္႔တယ္ … လို႔ ေျပာတယ္

ေသစမ္း နႏၵိယ

ငါ႔ခံတြင္းထဲမွာ

ဆင္႔ငါးဆယ္တန္ အေၾကြတစ္ျပားပဲ ပါတယ္

ငါက ႏွစ္ဆယ္ရာစုမွာ

စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔

အလုပ္အေကၽြး ျပဳခဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ

ခင္ဗ်ားတို႔ လူမွားသြားၿပီ …

ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတဲ႔ လူခ်မ္းသာအတြက္

ကို္ယ္စားေသေပးခဲ႔တာ

အဲဒီလူက ကၽြန္ေတာ္႔က်န္ရွိတဲ႔အသက္ကို

ယူၿပီး

အဂၤါၿဂိဳလ္ကို ေျပာင္းေရႊ႔သြားၿပီ …

ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျပန္ေပးမဆြဲနဲ႔ေတာ႔

အခုျပန္ေသေပးေတာ႔ … ။

မိုးလႈိင္ည

1 comment:

  1. ကုိမိုးလႈိင္ေရ...ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရတာ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရသလို ခံစားရပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကဗ်ာရွည္ေတြ ေရးျဖစ္လာၿပီေနာ္...။

    ReplyDelete

“ခွေးကလေး ကောက်ကောက်”

ကျွန်တော့် လူ့ဘဝသက်တမ်း နှစ်လေးဆယ်မှာ ဒါဟာ ရွှေသားသံယောဇဉ်ဖြစ်မှန်း ကျွန်တော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမှန်တကယ်တော့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့၊ သံယောဇဉ်တို့၊ စ...